เสน่หาชายาอสูร

บนโลกมนุษย์นั้นมีเพียงคนแค่บางจำพวกเท่านั้นที่เชื่อเรื่องการมีอยู่ของดินแดนอันลึกลับ​ ซึ่งเป็นเรื่องยากที่หลายคนจะเชื่อ​ หากแต่ความเป็นจริงอะไรจะเกิดขึ้นหรือจะมีอยู่มันก็ไม่ต่างกัน​  ชีวิตต่างหากที่สำคัญกับการดำรงอยู่อย่างแท้จริง

ภายในบ้านหลังใหญ่สองชั้น สไตล์ยุโรปสีขาวสะอาดตา มีร่างบางในชุดเดรสสีขาวดำ กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องนอนของตนอย่างสบายใจ 

คาร่า​ หญิงสาวที่เพิ่งเรียนจบจากต่างประเทศและกลับมาอยู่กับมารดาที่ประเทศไทย เธอมีสองสัญชาติในสายเลือด ด้วยดวงตาที่กลมโต ผิวสีขาวอมชมพู ผมยาวสีดำขลับ จมูกโด่งรันเล็กน้อย บวกกับริมฝีปากบางได้รูป ทุกอย่างถูกสร้างสรรมาอย่างดี ราวกับพระเจ้าส่งเทพีลงมายังโลกของมนุษย์

"คาร่า​ เดี๋ยวแม่จะออกไปซื้อของกะคุณยายหน่อยนะลูก"เสียงเรียกของมารดา ทำให้สายตาที่จดจ้องอยู่ที่หนังสือเงยหน้าขึ้นทันที พร้อมกับส่งยิ้มให้มารดาตน

"ค่ะ​ คุณแม่ไม่ต้องกังวลนะคะ หนูอยู่ได้​ ป้าตาก็อยู่สบายใจได้เลยค่ะ"เสียงนุ่มเอ่ยบอกพร้อมกับรอยยิ้มที่แต่งแต้มบนใบหน้า ทำให้หญิงวัยกลางคนค่อยคลายกังวลหน่อย 

"จ้ะ​ งั้นเดี๋ยวแม่ไปก่อนนะ จะได้รีบกลับ​ หนูอยากได้อะไรรึเปล่าลูก"

"ไม่เป็นไรค่ะ​ หนู​ยังไม่อยากได้อะไร คุณแม่ไปเถอะค่ะ ดูแลตัวเองด้วยนะคะ"หญิงสาวส่ายหน้าพร้อมพูดก่อนจะส่งยิ้มให้มารดาตน ที่ยืนอยู่ตรงหน้า

"จ้ะ​ แม่ไปล่ะ"มารดาหญิงสาวบอกก่อนจะเดินออกไป

คาร่าหันมาสนใจหนังสือต่อ ก่อนจะปิดลงเมื่อนึกอะไรออก ตอนเล็กๆหญิงสาวเคยไปเดินเล่นสวนหลังบ้านที่รายล้อมด้วยตนไม้นานาพรรณ​ ถูกปลูกไว้​ ด้วยมารดาและคุณยายเธอนั้นชอบธรรมชาติ ความร่มรื่น และต้นไม้เป็นที่สุดจึงทำให้มีสวนที่คล้ายกับป่าเล็กๆทางด้านหลังของตัวบ้าน 

"จะยังอยู่มั้ยนะ"หญิงสาวครุ่นคิดก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปทางด้านหลังของบ้าน ต้นไม้สีเขียวๆที่ขึ้นรายล้อมถัดไปจากสนามหญ้าและสระว่ายน้ำ ทำให้ดูเหมือนมีป่าใหญ่อยู่ด้านหลังบ้านของเธอไปหมด​ อาจเพราะไม่ได้รับการตกแต่งเลยดูเขียวและรกครึ้มไปเสีย​ หากแต่ก็ดูมีความร่มรื่นและสงบอยู่ในนั้น

"รกขนาดนี้จะเข้าไปได้มั้ยเนี่ย"หญิงสาวเดินมาหยุดหน้าสวนต้นไม้​ ก่อนจะพูดขึ้นอย่างเซ็งๆ เธอต้องการจะเข้าไปด้านใน เพราะที่จำได้เธอจำได้ว่าด้านในจะมีน้ำพุน้อยๆที่คุณยายเธอได้สร้างไว้นานแล้ว 

"หวังว่างูคงไม่มีนะ"เสียงพูดขึ้นมาอย่างลังเลก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน 

คาร่าที่อยู่ในชุดเดรสลูกไม้ต้องคอยใช้มือปัดหญ้าก่อนที่จะเดินไปเพราะอาจบาดขาเธอได้ ข้างในมีหญ้าขึ้นเกือบถึงเข่า สีเขียวถนัดตา ต้นไม้ใหญ่และใบด้านบนก็ซ้อนทับกันจนแสงแถบจะเล็ดลอดเข้ามาด้านในไม่ได้ หญิงสาวเดินเข้าไปเรื่อยๆก่อนจะถึงสิ่งที่หวัง สระน้ำพุเล็กๆที่ตอนนี้เต็มไปด้วยตะไคร้และใบไม้บางส่วน หากแต่ยังสามารถมีน้ำไหลรินได้อยู่ตลอดเวลา​ 

"แสงแถบจะลอดเข้ามาไม่ได้เลย สงสัยต้องบอกคุณยายให้คนมาดูแลซะละ"ค่าร่าหันมองรอบข้างที่เต็มไปด้วยต้นไม้เขียวและเงาดำไปหมดของมัน ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง 

วิ๊ดด...???? เสียงลมพัดวิ๊ดวิ๊วขึ้นมา ลมหมุนอ่อนๆเริ่มก่อตัวขึ้นก่อนจะทำให้ใบไม้ภายในนั้นหมุนและปลิวไปมา พร้อมกับเมฆและท้องฟ้าที่เริ่มมืดหม่นลงในทันใด 

"เกิดอะไรขึ้น​ กลับบ้านดีกว่า​ ดูท่าฝนจะตกแน่"หญิงสาวใช้มือปล้องเศษฝุ่นและใบไม้ที่ปลิวไปมาเพราะลมพัด ก่อนจะพูดขึ้นด้วยความฉงนในใจ ตอนแรกมาท้องฟ้ายังสดใสแดดจ้า หากแต่ตอนนี้กลับมัวลงจนภายในแทบไม่เห็นแล้ว ด้วยคิดว่าเป็นเพราะสภาพอากาศที่แปรปรวนจึงทำให้เธอตัดสินใจกลับบ้านก่อน หากแต่ยังไม่ทันก้าว  ลมก็กระโชกแรง ใบไม้และฝุ่นตีปนกันไปหมด คาร่าที่ยืนต้านแรงไม่ไหวจึงล้มลง และทุกอย่างก็ดับไป... 

ความรักเป็นสิ่งที่มีค่า มนุษย์ทุกคนต่างขวนขวายหาสิ่งนี้​ เพราะคิดว่ามันคือสิ่งที่ต้องการเหลือสิ่งใด มนุษย์ต้องมีคู่ครอง แล้วหากจะเป็นปีศาจเล่าจะสามารถมีคู่ครองอย่างมนุษย์ได้หรือไม่..