Absinthe เล่ห์รัก [YURI]

ฉันดื่มด่ำไปกันเสียงดนตรี

ควันบุรี่คืนชีวิตให้ฉันในแต่ละวัน

น้ำอำพันเท่านั้นที่ทำให้ฉันคลั่งไคล้

ไม่มีหัวใจ… นั่นแหละสิ่งที่ฉันเป็น

        เสียงเพลงดั่งกระหึ่มราวกลับกลองออกศึกผู้คนหลั่งไหลกันเข้ามาปลดปล่อยความทุกข์ไปกับเสียงเพลงที่นี่ เวลาห้าทุ่มคือเวลาที่เหมาะสมที่ฉันจะออกมานั่งดูเพื่อนร่วมราตรีออกลีลาลวดลายกันกลางฟลอร์จากนั้นไม่นานก็พากันดื่มจนเมาเละสภาพดูไม่ได้ ชีวิตของคนพวกนี้ก็วนลูปอยู่แค่นี้แหละ

        ชีวิตกลางคืน…

        ชีวิตคนเช่นฉัน.

        คืนนี้เห็นทีจะน่าเบื่อจนไม่มีอะไรให้ทำเพราะพวกอ่อนหัดที่เหมือนเพิ่งหย่านมแม่มาหมาดๆกลับดื่มจนเมาตั้งแต่ห้าทุ่มโวยวายอาละวาดไปทั่วร้านจนมีเรื่องมีราว แขกทุกคนต้องกลับไปจนหมด

        “จางแกไปเคลียร์หลังร้านที” ฉันสั่ง

        “ครับนายหญิง”

        ฉันเดินออกมาหน้าร้านเพื่อคุยกับเจ้าหน้าที่ตำรวจเรื่องค่าเสียหายและความเรียบร้อยโดยรวมของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

        “ในร้านเคลียร์เรียบร้อยหมดแล้วครับ”

        “ถ้าเรียบร้อยก็ให้พนักงานกลับบ้านได้ ยกเว้นบาร์เทนเดอร์”

        “ครับนายหญิง”

        ฉันเดินกลับเข้ามานั่งที่บาร์ในร้านตามกิจวัตรประจำวัน ทุกอย่างในร้านดูเรียบร้อยราวกับว่าไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น คิดแล้วมันน่าลากมากระทืบให้หายเมา นี่เพิ่งจะตีสองเองแต่ร้านกลับต้องปิดก่อนเวลาเพราะคนอ่อนแอพวกนั้น

        “แอบซินธ์” ฉันพูดออกมาอย่างหัวเสีย

        “นายหญิงอยากเมาเหรอคะ” บาร์เทนเดอร์คนสวยถามออกมา

        “ใช่”

        “เชื่อมือได้เลยค่ะ”  เธอตอบพร้อมส่งยิ้มให้

        บาร์เทนเดอร์ของร้านฉันเป็นคนเลือกมาเองกับมือ ฉันเลือกเฉพาะผู้หญิงมาทำงานนี้เพื่อเป็นการดึงดูดลูกค้าชายที่เข้ามาในร้าน และเธอคนนั้นจะต้องเป็นผู้หญิงที่สวยและเป็นงานเท่านั้น

        ซึ่งคนตรงหน้าก็ตรงตามคุณสมบัติทุกประการ

        เพียงขวัญหรือที่พวกเราทุกคนในวงการกลางคืนเรียกเธอว่าพีเค บาร์เทนเดอร์ประจำร้านที่ฉันรับเข้ามาทำงานได้ปีกว่าๆบรรจงเทแอบซินธ์ลงในแก้ว จากนั้นก็วางก้อนน้ำตาลลงบนช้อนและค่อยๆรอเวลาที่หยดน้ำเย็นจะละลายก้อนน้ำตาลจนหมดไป ฉันนั่งมองภาพนี้ทุกวันราวกับงานศิลปะที่ไม่มีวันเบื่อ ต่อให้ดื่มทุกวันฉันก็ยังชอบมองกลวิธีการทำของมันอยู่ดี

        “โทษทีนะ เธอเลยไม่ได้กลับบ้านเหมือนคนอื่น”

        “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันต้องทำตามหน้าที่อยู่แล้ว” 

        เธอพูดด้วยน้ำเสียงยั่วยวนพร้อมสงสายตาบางอย่างมาให้

        “หน้าที่อะไรล่ะ” 

        ฉันเอื้อมมือไปเชยคางอีกฝ่ายและส่งสายตากลับไปอย่างไม่ยอมแพ้

        เธอโน้มใบหน้าหวานลงมากระซิบข้างหูฉันเสียงแหบพร่า

        “ปรนนิบัติคุณไงคะ คุณดาว”

------------------------------------------------------------------------------------

        Image      

        เราได้ มุนบยอล มามามู มาเป็น วาดดาวนะคะ

        ส่วนนางเอกก็โซล่าร์ มามามูเช่นกันค่ะมาเป็น เพียงขวัญ

        Warning!!! นิยาย18+  สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นเลยต้องขอบอกว่าเรื่องนี้ไม่ใช่แฟนฟิคนะคะแต่เราชอบคู่นี้มากเลยจริงๆ555 เลยหยิบมาเป็นอิมเมจของเรื่องนี้ค่ะ ไม่ได้มีจุดประสงค์จะทำให้ศิลปินเสียหายแต่อย่างไรนะคะเรื่องนี้เป็นจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ในเรื่องจะมีเครื่องดื่มแอลกอลฮอล์มาเกี่ยวข้องอยากให้มองเป็นความรู้รอบตัวก็พอค่ะอิอิ 

        ปล.เนื้อหาไม่ได้รุนแรงขึ้นขั้นรับไม่ได้แน่นอนค่ะเพราะเราเป็นชะนีใสๆทุ่งลาเวนเดอร์