รักแรกและตวามตาย

ข้อมูลเบื้องต้น

ในยามคำคืนในห้องที่มืดมิด และ กลิ่นหอมอบอวลของน้ำหอมที่ผมชอบ และเสียงเรียกลอยๆ
** : คิม~ 
(เสียงนุ่มนวลและหวานที่เรียกผมทุกคืนและทุกวันก่อนผมนอนหรือเวลาที่ผมเศร้า มันเป้นเสียงที่เยียวยาจิตใจผม ผมกับไม่เคยกลัวเสียงนี้เลยสักครั้ง แต่กับทำให้ผมมีความสุขมากกว่าในการใช้ชีวิตในวันต่อไปสะอีก
คิม : เธอมาอีกแล้วนะ เธอชื่ออะไรหรอทำไมถึงไม่บอกชื่อฉันเลยละ เราอยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้วนะ 
** : ……
คิม : 555ชั่งมันเถอะ ขอบคุณนะ
(ผมไม่รู้ว่าผมถามชื่อเธอมากี่รอบแล้วเวลาเธอเรียกผม ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมผมไม่ถามและไม่กลัวเลยสักครั้งแต่ยิ่งทำให้ผมอยากรู้ ผมถามเจ้าของบ้านเก่าหรือคนที่เคยอาศัยอยู่ที่นี้เขาก็บอกว่าไม่เคยได้ยินหรือบ้านหลังนี้มีประวัติ กับเป็นบ้านที่ใสสะอาดไม่มีอะไรเลย ผมได้แต่สงสัยและ แล้วเธอเป็นใครละ? ทำไมถึงมีแต่ผมที่เจอเธอ)
--------------
แต่ในวันนี้กับแปลกไป ไม่เหมือนทุกวัน อยู่ดีๆก็มี ผญผมสีเทายาวถึงกลางหลัง และเสียงที่ผมคุณเคยกับ กำลังยืนทำกับข้าวและร้องเพลงที่ผมชอบ และกลิ่นอาหารที่ผมคุณเคย และเธอพูดขึ้นมาว่า
** : คิม~ ฉันชื่อซาระ นะ มันอาจจะช้าไปหน่อยนะที่เราได้เจอกันแต่ฉันก็มาหาเธอได้แล้วนะ
ผมยืนนิ่งไปสัก ก่อนจะเห็นหน้านั้น มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนทุกอย่างหยุดหมุน หน้าที่ผมเคยเห็นหน้าที่ผมรู้จัก หน้าที่ผมไม่มีวันได้ครอบครองหรือแหม่แต่จะได้มองตรงๆ มันเป็นหน้าที่ผมไม่เคยจะ ละสายตาได้เลย ทุกครั้งที่ผมเห็น แต่วันนี้ผมกับได้เห็นมันเต็มตา ทุกอย่างที่ผมชอบกับอยู่ในตัวเธอ
คิม : วะะะะหวัดดี ซาระ เธอเองหรอ (ผมพูดติดๆขัดๆ+ความเขิลอาย)
ซาระ : คิมเธอเนี่ยน่ารักทุกครั้งที่ได้เจอในฝันเลยนะ (เธอพูดไปด้วยพร้อมรอยยิ้มและอาหารที่เธอยกมาเสิร์ฟ และเธอก้นั่งบนเก้าอี้ต่อหน้าผมและมองมาที่ผมและยิ้มให้)
คิม : ซาระมาบ้านเราได้ไงหรอ แล้วมาที่นี้ได้ยังไงทำไมเธอมาที่นี้ได้ละ
ซาระ : เธอเป็นคนเรียกเรามานิ เรียกมาตลอดเลย มาอยู่ในฝันเรามาอยู่ในทุกๆที่เราอยากเจอ จนวันนึ่งเธอบอกว่ามาหาเราได้เสมอน๊า เรารออยู่ที่นี้ เธอบอกเราเองหมดเลย
คิม : 555 (ขำแห้งพร้อมหน้าแดงอ่อนๆ) เราจะไปได้ไงเราทำงานชีวิตเราวนอยู่แต่บ้าน งานและบ้าน (ในใจผมได้แต่คิดและสงสัย) ที่จริงเราคิดว่าเธอเป็นผีนะ เพราะทุกคืนก่อนนอนหรือตอนเศร้าซาระ จะมาเรียกชื่อเราเสมอเลย(ผมเปิดประเด็นอะไรของผมไม่รู้ ผมคงบ้าไปแล้วจริงๆ/คิดในใจ)
ซาระ : มันอาจจะเป็นโชตชะตาก็ได้นะที่เราได้เจอ เรากับไม่เคยกลัวเธอเลยสักครั้งที่เธอมาแบบนั้น เราดีใจนะที่ได้เจอกันอีกครั้ง
           (ผมนั่งลงบนโต๊ะอาหารและยิ้มด้วยความสุข ผมดีใจมากที่ได้รู้จักและไม่คิดว่าเธอจะมีตัวตน ผมมองหารที่อยู่บนโต๊ะ พร้อมฟังเรื่องที่เธอเล่าให้ฟังเกี่ยวกับตัวผมตลอดเวลาที่เธอได้เจอผมก่อนมาที่นี้ ผมทั้งเขิลทั้งมีความสุข และอาหารที่ผทกินเข้าไปคำแรกมันคืออาหารที่ผมชอบ มันเป็นอาหารที่แม่ผมทำให้ตอนเด็กๆ มันดูธรรมดาแต่มันเป็นอะไรที่ทำให้ผมคิดถึงเรื่องเก่าๆ )
คิม : ซาระ ฉันดีใจนะที่เราได้พบกันอีกครั้ง ครั้งแรกที่ฉันเจอเธอ คือวันที่แม่ของฉันเสียไปนะ มันเป็นวันที่เศร้ามากเลยนะ นั้นเป็นครั้งแรกที่ฉันได้เจอเธอ เธอเรียกฉันและค่อยปลอบฉันเสมอตอนที่อยู่ที่หลุมศพของแม่ ที่ฉันชอบกลิ่ยน้ำหอมที่ฉันไม่กลัวเสียงเธอ เพราะเธอคือคนที่ค่อยเยียวยาฉันในช่วงนั้นมันเป็นอะไรที่วิเศษมากๆเลยน๊า (น้ำตาผมค่อยๆไหลออกมา พร้อมกับกินอาหารที่เธอวางไว้ทั้งน้ำตา เสียงเธอก็หยุดพูดไปตอนที่ผมเล่า เธอเอามือเธอมาลูบหัวผมและเธอก็พูดคำที่ทำให้ผมทั้งมีความสุขและมันอธิบายไม่ได้เลยอารมฌ์ผมตอนนั้นมาหมดทุกอย่างเลย ผมหายเหนื่อยและเข้าไปกอดเธอ)
ซาระ : คิน~ ไม่เป็นไรแล้วนะตั้งแต่วันนี้ฉันจะมาอยู่กับเธอแล้วนะ ไม่ต้องเศร้าอีกต่อไปแล้วน๊า คิน~