Through the dimension to Ayutthaya

“เหนื่อยมากไหมเป็นหมอ เราคิดว่าเธอน่าจะเหนื่อยดูจากใต้ตาละ” ชายคนหนึ่งได้ถามเพื่อนของเค้าที่ตอนนี้กลายเป็นคุณหมอสาวเเสนสวยไปเเล้ว “เหนื่อยสิเหนื่อยชะมัดเลยอยากพักโคตรๆ” เพื่อนสาวคนนั้นได้ตอบกลับ “ละมิงเป็นยังไงบ้างสอนเด็กมัธยมมันเหนื่อยไหม” “ก็ไม่ได้เเย่กับเรื่องที่เรียนมามีความสุขดีนะ”(จบเอกสังคมศึกษา) เพื่อนชายได้ตอบกลับ “เห้อพอโตละทำงานมันก็เหนื่อยนะเธอว่าไหม” “ชั้นก็ว่างั้นเหมือนกัน” 

“ก็น่าะเรามันเด็กกำพร้าทั้งคู่หันหลังกลับไปก้ไม่มีใครคอยซัพพอตต์”

ทั้งสองได้คุยกันเเลกเปลี่ยนเเบบเรื่อยๆเปื่อย เเละ 

ขณะ กำลังกลับที่พักก็เกิดอุบัติเหตุเเบบไม่คาดคิด

ตู้ม!!!!!!!!

“เราว่าพวกเราทั้งสองคนคงได้พักเเล้ววะ” “ชั้นก็ว่างั้น”

“โอยยยย เจ็บๆ เห้ย เธอเป็นอะไรมากไหม” “ชั้นเจ็บมากเลยเเก”

“พวกโยมยังดวงเเข็งนะที่รอดมาได้โดนกระสุนปืนใหญ่ยิงขนาดนั้น”

“หลวงพ่อช่วยพวกเราไว้เหรอครับ เเต่เดี่ยวนะหลวงพ่อ ปืนใหญ่ ก็เเย่ละหลวงพ่อมันมีปืนใหญ่ที่ไหนกัน สมัยไหนเเล้วหลวงพ่อ”

“โยมนั้นสิจะบ้าเหรอ บาเยงนองสั่งปืนใหญ่ยิงถล่มเข้ามาในเมืองทุกวัน โดนกระสุนปืนใหญ่ละเลอะเลือนนะโยม”

“เดี่ยวนะครับหลวงพ่อเราตอนนี้เราอยู่เมืองไหนครับ”

“เมืองสองเเควไงโยม เลอะเลือนของจริง ดูเมียเอ็งด้วยภาวนาอย่าให้เลอะเลือนเหมือนเอ็งละกัน” 

“หะ ไม่ใช่ขอรับหลวงพ่อ” “ไม่ใช่นะคะหลวงพ่อ”

‘ละเมื่อกี้อะไรนะ บาเยงนอง กับ สองเเคว พิษณุโลกนี่นี้เราทะลุมาสมัยอยุธยาใช่ไหมเนี่ย’

 ชิบหายเเล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!   

*หมายเหตุ นิยายเรื่องนี้จะมีการกล่าวถึงบุคคลทางประวัติศาสตร์ อยู่ในสมัยอยุธยาการเขียนนิยายเรื่องนี้มิได้เขียนมาเพื่อให้บุคคล บุคคลนั้นเสื่อมเสียชื่อเสียง เเต่เพื่อ อรรถรถในเรื่องเพียงเท่านั้น หากไปกระทบกับความรู้สึกหรือความความคิดของผู้อ่าน ผู้เขียนก็ขออภัย

By HANT01