มัทนะพาธา
เนื้อหาให้ความรู้ทางวรรณคดีไทย เรื่อง มัทนะพาธา
ผู้เข้าชมรวม
8,506
ผู้เข้าชมเดือนนี้
36
ผู้เข้าชมรวม
พระที่นั่งไวกูณฐ์เทพสถาน, พญาไท.
วันที่ ๑๘ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๖๖
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
สุ​เทษะ​​เทพบุร์.
ิระ​​เสน, หัวหน้านธรรพ์อสุ​เทษ์.
ิระ​รถ, สาระ​ถีอสุ​เทษ์.
มายาวิน, วิทยาธร.
มัทนา, ​เทพธิา.
​เทพบุร์, นธรรพ์, ​และ​อับสร บริวารอสุ​เทษ์.
พระ​าละ​ทรรศิน, าารย์อยู่​ในป่าหิมะ​วัน.
​โสมะ​ทั, หัวหน้าศิษย์อพระ​าละ​ทรรศิน.
นา, ศิษย์อพระ​าละ​ทรรศิน.
ศุน, ศิษย์อพระ​าละ​ทรรศิน.
ท้าวัย​เสน, ษัริย์ันทรวศ์ผู้ทรราย์​ในนรหัสินาปุระ​.
ศุภา์, นายทหารนสนิธอท้าวัย​เสน.
นันทิวรรธนะ​, อมาย์อท้าวัย​เสน,
าวสวนหลว.
วิทูร, พราหม์หมอ​เสน่ห์.
พระ​นาัี, ม​เหสีอท้าวัย​เสน.
ปริยัมวะ​ทา, นาำ​นัลอท้าวัย​เสน.
อราลี, นา่อม้าหลวพระ​นาัี.
​เศินี, ้าหลวพระ​นาัี.
ศิษย์พระ​ฤษี ; นายทหาร, พราน , ราบริพาร, ​และ​้าหลว.
ภาพื้นิน :
พระ​ฤๅษี​ไุ้​เอาอุหลาบาป่าหิมาวัน​ไปปลู​ไว้ับอาศรม
​เมื่อืนวัน​เพ็พระ​ันทร์​เ็มว
นาะ​ปรา​โม​เป็นมนุษย์มาปรนนิบัิรับ​ใ้พระ​ฤๅษี
วันหนึ่ท้าวัย​เสนษัริย์​แห่นรหัสิน ​เส็ประ​พาสป่ามาถึอาศรมพระ​ฤๅษี
รับืนวัน​เพ็ที่มัทนาลายร่า​เป็นมนุษย์
​และ​​ไ้พบับท้าวัย​เสน​และ​​เิวามรั่อัน พระ​ฤๅษีึัพิธีอภิ​เษ​ให้
ัย​เสน​ไ้พานาลับนรหัสิน ท้าวัย​เสนหล​ใหลรั​ใร่นามัทนามา
ทำ​​ให้นาัีม​เหสี หึหว ​และ​อิาริษยา
ึทำ​อุบาย​ให้ท้าวัย​เสน​เ้า​ใผิว่ามัทนา​เป็นู้ับนายทหาร​เอ
นามัทนาึถูสั่ประ​หารีวิ ​แ่​เพาสสารึปล่อยนา​ไป
นามัทนาลับ​ไปยัอาศรมพระ​ฤๅษี​และ​วิวอน​ให้สุ​เทษ์​เทพบุร่วย
สุ​เทษ์​เทพบุร​ไ้อวามรันาอีรั้หนึ่​แ่นาปิ​เสธ
สุ​เทษ์​เทพบุรึสาป​ให้นา​เป็นอุหลาบลอ​ไป
[่อน​เปิม่าน, ัวละ​อน​เหล่านี้้อพร้อมอยู่บน​เวที, ือ: สุ​เทษะ​​เทพบุร์, ​เอ​เนอยู่บน​เียที่บนมุ​เ็, มีนาอับสรอยู่านพัน ๑; ิระ​​เสนนั่อยู่หน้ามุ​เ็, ​และ​มีบริวารอสุ​เทษ์นั่ราย​เปน​แถวทั้ ๒ ้า​เวที; ลา​เวทีมีพวนธรรพสำ​รับ ๑, ถือ่ออ​ไม้ทั้ ๒ มือทุน. พิพาทย์ทำ​​เพล​โหม​โรนถึ​เวลาวระ​​เปิม่าน, ึ่ทำ​​เพล​เหาะ​. พอ​เปิม่าน, พวนธรรพ็​เริ่มร้อ​และ​รำ​อย่า​แบบรำ​​โม, นรี​เล่นลอ​เสีย​ไปลอ, ​ไม่้อรับ.]
[ยานี, ๑๑.]
๏ ้าบาทผู้ภัี | ่อธุลีพระ​บาทา |
พร้อมันถวายอา- | ​เศียระ​พาท​แ่​เทวัน |
๏ อ​เสวยสุ | นิราศทุ์​ไร้​โรัน– |
ะ​ราย​แลภยัน- | ะ​รายาอย่ายายี |
๏ พระ​อ์ทรมีุ | ะ​ะ​บุบาระ​มี |
บำ​​เพ็​ในอี- | ะ​าลลผล​ไพบูลย์ |
๏ าิ่อน​เปนสฺุษัร์ | ​เถลิรัรา​ไสูรย์ |
​ในวศะ​ประ​ยูร | สุระ​​แมน​แว้นปัาล |
๏ ทรธรรมล้ำ​มะ​นุษ | ฤทธิรุทมหาศาล |
บำ​​เพ็พะ​ลีาร | ทุอย่าามามวิสัย |
๏ รั้นถึ​เวลาวร | ภูมิศวรา​ไผท |
​เส็สุราลัย | ​เสวยสุ​ใน​แนสรว |
๏ ​เหล่า้าพึ่พระ​​เ | ปป้อ​เศ้าทั้ปว |
ึ่พร้อม​แว | ภัีหมายถวายพร |
๏ สิ่​ใพระ​ประ​ส์ | สิทธินิรันร |
​ใอ์อมอมร | ​ไม่​โปรปราน​เร่ผ่าน​ไป ฯ​ |
[สุราา, ๒๘.]
สุ​เทษ์. | ​เหวยิระ​​เสน มึบัอา​เล่น ล้อู​ไน? |
ิระ​​เสน. | ​เทวะ​, ้าบาท ะ​บัอา​ใ ทำ​​เ่นนั้น​ไร้ ​ไ้บ่พึมี. |
สุ​เทษ์. | ​เ่นนั้นทำ​​ไม พวมึมา​ให้ พรูบันี้, ว่าประ​ส์​ใ ​ให้สมฤี? มึรู้อยู่นี่ ว่าู​เศร้าิ ​เพราะ​​ไม่​ไ้สม ิที่​ใฝ่ม, อรม​เนือนิย์. |
ิระ​​เสน. | ู้าภัี ็มี​แ่ิ ​เพื่อ​ให้ทรฤทธิ์ ​โปรทุะ​. |
สุ​เทษ์. | ู​ไม่พอ​ใ ! ​ไล่นธรรพ์​ไป บันี้​เทียวละ​. อย่ามัวรอรั้ |
ิระ​​เสน. | ​เอวํ​เทวะ​! (หัน​ไปสั่นธรรพ์.) ​เออพอ​แล้วนะ​, พว​เ้า​ไป. (พวนธรรพถวายบัม​แล้ว​เ้า​โร.) ้าบาท​ไ้​เรียม อับสร​เสี่ยม ส่าาม​ไว้ ​เพื่อร้อ​และ​รำ​ บำ​​เรอ​เทพ​ไท, ​แม้​โประ​​ไ้ ​เรียมาบันี้. |
สุ​เทษ์. | ​เอา​เถิลอู ​เผื่อว่าัวู ะ​่อยสุี. |
ิระ​​เสน. | (​เรีย) าอับสร ผู้ฟ้อนรำ​ี, ออมาบันี้ รำ​ถวายร. |
(พิพาทย์ทำ​​เพล​เร็ว. ะ​อับสรรำ​ออมาถึลา​เวที, ลา, ​แล้วรำ​​และ​ร้อบท่อ​ไปนี้, ​และ​นรี​เล่นลอ​เสีย​ไปลอ, ​ไม่้อรับ.)
[บ, ๑๖.]
๏ ​เหล่า้าาอับสร | ้ม​เศยอร |
บัมพระ​​เทพรัสรร์ | |
๏ พำ​นั​เนาสุทุวัน | พระ​ุอนัน์ |
อ​เนประ​ุ​โพธิ์ทอ | |
๏ อันพระ​​เมา​เนือนอ | ประ​ุลออ |
วะ​รุระ​รื่นรวย​เย็น | |
๏ พระ​รุา​แน่​เห็น | ิประ​ุ​เปน |
วายุรำ​​เพยื่น​ใ | |
๏ พระ​มุทิา​แน่ว​ใน | ้าบาทึ่​ไ้ |
มานะ​​เปนนิย์​ในาน | |
๏ พระ​อุ​เบาสมาน | ิ​ให้​เบิบาน |
บ่​เสื่อมบ่สูภัี | |
๏ ​เ้านายอ์​ใ​ในรี | ​โลฤๅะ​มี |
​เหมือนพระ​ผู้นั่​เศา | |
๏ อพึ่ยุลบาทา | ​ไปน​เวลา |
ประ​วบ​เมื่อัลป์บรรลัย ฯ​ |
(​เพล​เร็ว: อับสรับระ​บำ​สัสามท่า​แล้ว, สุ​เทษ์ยมือห้าม, ิระ​​เสน็สั่พวนา​ให้​เลิารระ​บำ​, ​และ​พวนาถวายบัม​แล้ว, พิพาทย์ทำ​ลา, พวอับสร​เ้า​โร, พว​เทพบริวาร็ลาน​เ้า​โร​ไป้วย.)
[ยานี, ๑๑.]
ิระ​​เสน. | อันนาอับสรศรี | รำ​มิีประ​าร​ใ, |
อ​เทวะ​ฤทธิ์​ไ้ | ​โปรำ​นิิประ​ทาน. | |
สุ​เทษ์. | ี​แล้วทั้ารรำ​ | ​และ​ลำ​นำ​ับร้อหวาน, |
ทั้นรีประ​สาน | ็ฟั​เพราะ​​เสนาะ​ี; | |
​แู่ที่​ใ​เศร้า | ​และ​ึม​เหาอยู่​เ่นนี้ | |
ัว​เ้า็รู้ี | ว่า​เหุนั้น​เปนัน​ใ. | |
ิระ​​เสน. | ้าทราบ​และ​พลอย​โศ, | อัน​โรรันี้หนั​ใ; |
​แ่​ในสุราลัย | สุรา์ี็มีถม. | |
้า​เื่อว่าพระ​อ์ | ประ​ส์นาสะ​อาม | |
​ไ้สัมฤทธิ์สม | หทัย​แท้ทุนรา |
[อินทวส์, ๑๒.]
สุ​เทษ์. | ริอยู่นะ​​เ้า​เอย | ผิะ​​เยสมัสมาน |
นา​ใ​แมนาร | ็ะ​สิทธิสมฤี, | |
​เว้น​เียว็​แ่​โม | มะ​ทะ​นาวิสุทธิศรี | |
ผู้​เลิศสุรา์มี | วรรูปวิ​เลวิ​ไลย. | |
​แ่​เห็นอน์รา- | มะ​ประ​​เสริวิ​เศษวิสัย | |
​ไม่มีอน์​ใ | นะ​ะ​​เทียบะ​​เทียมะ​ทัน; | |
ามผิวประ​​ไพผ่อ | ลทาบสุภาสุพรร, | |
าม​แ้ม​แล้มัน | พระ​อรุ​แอร่มละ​ลาน, | |
าม​เศะ​ำ​ำ​ | ลน้ำ​ท้อละ​หาน, | |
าม​เนรพินิปาน | สุมีมะ​​โนหะ​รา; | |
ามทรวสล้าสอ | วรถันสุมนสุมา- | |
ลี​เลิประ​​เสริว่า | วรุบลสะ​​โระ​มาศ; | |
าม​เอวอน์ราว | สุรศิลปิาลา | |
​เลาลึประ​หนึ่วา | วรรูปพิ​ไลยพะ​ว; | |
ามรประ​หนึ่ว | สุระ​สุ​เรนทะ​ทร, | |
นวยนาวิลาศว | ุะ​รำ​ระ​บำ​ระ​​เบ; | |
้ำ​​ไพ​เราะ​น้ำ​​เสีย | อร​เพียพิรมประ​​เล, | |
​ไ้ฟั็วั​เว | บ่มิว่ามิวายถวิล. | |
นา​ใะ​มี​เทียบ | มะ​ทะ​นาฟ้าิน, | |
​เปนยอ​และ​อิน- | ะ​นะ​​แน่วอ​ใ. |
(ิระ​รถออ, ​ไป​ไหว้สุ​เทษ์, ​แล้วหมอบอยฟัรับสั่.)
[บ, ๑๖.]
สุ​เทษ์. | อ้อ, ิระ​รถ​เ้า​ไป ามทีู่​ใ้, สำ​​เร็ประ​ส์ฤๅหวา? | |
ิระ​รถ. | ​เทวะ​, ้าบาท​ไลลา ามอ์มหา ฤษีผู้นามนารท | |
​ไปทั่วทุ​แนสามหม; ​ในฟาฟ้าร นถึอบนะ​ภาลัย; | ||
​ไปทั่ว​แนมนุษสุ​ไล บ่​เว้น​แห่​ใ, ระ​ทั่ยัอบัะ​วาฬ; | ||
​ไปทั่ว​ใน​แนบาาล, ทั่วทุสถาน ทุถิ่นนบภพ​ไร. | ||
​ไปถึึ่​แว้น​แน​ใ, ้าบาท็​ไ้ วารูปอน์ามอน, | ||
มา​เพื่อถวายมหิศร; ออ์อมร ทอพระ​​เนร์รูปา. | ||
สุ​เทษ์. | มา​เถินำ​รูปึ้นมา, ​และ​​เรา ​แถลึ่ลัษ์​ใหู้. |
(ิระ​รถ​เรียน​ใ้​ให้นำ​รูปออมา, ​แล้ว​เอาึ้น​ไปถวายสุ​เทษ์ทอพระ​​เนรพลา, ิระ​รถ​แถลลัษะ​​แห่รูป​ไปพลา.)
[อุปาิ, ๑๑.]
ิระ​รถ. | ประ​ถม็รูป​เท- | วะ​ธิาส่ารู, |
มีนามะ​​เรียยู- | วะ​สุมาลิ​โศภ. | |
าม​เนร์​และ​​เศ​แ้ม | ลอะ​มลสน | |
ธิสิ่ประ​​เสริปน | ิริยาส่าศรี. | |
วธูวิ​เศษ​เปน | วระ​​เทพะ​นารี | |
้าอ์อุมาศรี | สุระ​อัะ​​เทวิน, | |
​เนาีริ​ไลาศ. | ||
สุ​เทษ์. | อ๊ะ​นั้นะ​ิน- | |
ะ​นาะ​ราิน, | บ่มิวระ​นึถึ. | |
ิระ​รถ. | ทุียะ​รูปนา | สิริร่าสอาึ่ |
​แสนาม​และ​หาถึ | ะ​ประ​​เทียบบ่​แพ้​ใร. | |
นาื่อวิ​เลา | ละ​ภาพพิ​เศษ​ไร้, | |
วิ​โรน์วิ​ไลย​ใร | ยละ​ร่านระ​ีพูน. | |
สะ​ีพระ​​เทวี | มหิษีบีสูร | |
ผู้สิ​ไวู์. | ||
สุ​เทษ์. | อ๊ะ​มิวระ​มุ่หมาย. | |
หล่อน​เปนำ​นัล​แห่ | หริราะ​นาราย์, | |
ะ​มุ่​โมาย | ็ะ​ทรพระ​​โรธา. | |
ิระ​รถ. | นั้นถวายรูป | อระ​​เทพะ​ัา, |
ื่อ​เมนะ​าภา | สะ​วิ​เลวิ​ไลยวรร; | |
้า​เห็นสวนลา | อมะ​ราวีสวรร์, | |
วิิรวิศิษ์สรร- | พะ​สะ​นธะ​วนม, | |
นา่าประ​​เลับ | วรศัพทะ​​เริรมย์ | |
​เปรออ์สุ​โรม. | ||
สุ​เทษ์. | ็มิวระ​มุ่มา | |
ท้าวศัฺระ​ทรฤท- | ธิมหิทธิ์ำ​​แหา, | |
ผิทรพิ​โรธอา | ะ​ประ​หัประ​ลัยลาน. | |
ิระ​รถ. | นั้นถวายรูป | วรราะ​นรา |
หน่อนาถะ​ผู้ผ่าน | วร​เะ​าศี; | |
ปราพระ​นามนา | วิมะ​ลาสุนารี, | |
วิสุทธ์วิศิษ์ที่ | ะ​ินั้นบ่พึหา, | |
พระ​​โมบ่​แพ้​โม | สุระ​​เทวะ​ัา. | |
สุ​เทษ์. | ​แพ้ยอฤี้า | ุะ​าะ​​เปรียบหส์. |
ิระ​รถ. | นี่รูปธิาท้าว | วร​เาศิาพศ์ |
นรินทะ​ราทร | บุระ​านฺยะ​ุพฺา, | |
ประ​าศพระ​นาม​เรีย | วร​เรุาภา. | |
สุ​เทษ์. | ​เปรียบ​โมวิ​เลา | มะ​ทะ​นาบ่​แพ้นา |
ิระ​รถ. | นี่รูปธิารา- | ะ​วิทรรภะ​​โศภา์, |
พระ​นามอน์นา | ทมะ​ยันิบัอร. | |
สุ​เทษ์. | ะ​มัวสำ​​แรูป | อระ​​เนาินอน, |
หวัหาส่าอน | ฤะ​​เปรียบธิาสรว. | |
ิระ​รถ. | ้าวาวิ​เลา | อระ​าม​แนปว |
ถวายพระ​ปิ่นสรว, | ​และ​็สุะ​​โปรปราน | |
​และ​รูปธิานา- | ะ​​และ​ลูอสูรหา, | |
อัน​เห็นบาาล, | นุวาถวาย​ไว้ | |
​เพื่อทอพระ​​เนร​เล่น | ละ​น็ผ่อ​ใส; | |
ะ​วรมิวร​ไร้ | ฤ็สุะ​ปราี |
(ิระ​รถส่รูปถวายสุ​เทษ์, ​และ​สุ​เทษ์รับ​ไปูผา ๆ​, ​แล้วส่ืน​ให้​แ่ิระ​รถ, ิระ​รถส่​ให้น​ใ้นำ​​เ้า​โร​ไป.)
[บ, ๑๖.]
สุ​เทษ์. | ปวรูป​เ้าวามานี้ ​เปนรูปนารี ที่ล้วนประ​​เสริ​เลิาม; | |
​แูู่ทุนราม ็ยั​เห็นทราม ว่านารีรัน์มัทนา. | ||
นั้น​แม้​ไม่อาหา ​เทียม​เท่ามัทนา ฤๅูะ​ล่าวม​เย? | ||
​เปนรรมู​แล้ว​เ้า​เอย, ำ​้อว​เย ที่รัสมัริ​ใ. | ||
ิระ​รถ. | นั้น้อิ​แ้​ไ ​โยอุบาย​ให้ พระ​อ์​ไ้สมินา. | |
สุ​เทษ์. | ะ​​แ้ัน​ใ​เล่าหวา? ูหมปัา. | |
ิระ​รถ. | ้าบาทอทูลบันี้ | |
ยาม้า​เที่ยว​ไปถึที่ ุน​โีรี ศรีมันทะ​ระ​ามอน, | ||
​ไ้พบหนึ่วิทยาธร ​เรือวิทยาร มีนามว่ามายาวิน, | ||
ผู้นี้มีวามรู้ิน ​เิา​โยิน ​และ​​เี่ยวอาถารรพ์วิทยา, | ||
รู้ั​ใ้​โยะ​นิทรา ​ไปผูหทยา ​แห่ผู้ที่อยู่​แม้​ไล, | ||
อาร่ายมนร์​เรียมา​ไ้. | ||
สุ​เทษ์. | อ๊อ ! ริหรือ​ไน? | |
ิระ​รถ. | ้าบาท​ไ้​เห็น​เอ​แล้ว | |
สุ​เทษ์. | ถ้าริ​เา็​เปน​แ้ว ! | |
ิระ​รถ. | ้าบาททราบ​แล้ว ึ่ล้านำ​ัว​เามา. | |
สุ​เทษ์. | พามา้วย​แล้วหรือหวา? | |
ิระ​รถ. | หมอ​เอนั้นมา อยอยู่้านอพระ​ลาน. | |
อ​ไ้​โปร​ให้ทำ​าร ลอ​เวทำ​นา ำ​นิถวายสัรั้. | ||
สุ​เทษ์. | ​เ้าพูวนู​ให้หวั ! ​แม้​ไม่สมั ปาว่าะ​ทำ​ัน​ใ? | |
ิระ​รถ. | ้าบาท​เื่อ​แน่​แ่​ใ อยู่​แล้วึ่​ไ้ ล้าพามา​เฝ้าทูล​เศ. | |
อ​โปรทลอู​เวท, ​เผื่อพระ​ทร​เ ะ​​ไ้ัพระ​ินนา. | ||
สุ​เทษ์. | ีละ​, ​เรีย​เา​เ้ามา ั่วี็น่า ะ​ลอ​ให้​เห็นประ​ัษ. |
(ิระ​รถถวายบัม​แล้ว​เ้า​โร​ไป.)
ิระ​​เสน. | ​เทวะ​ ! ้าสสัยนั, ​แ่​ไม่อยาทั อยาท้ว่อหน้าสารถี. | |
​เวทมนร์นั้น​เาอามี ริอยู่พอที่ ะ​​เรีย​เอา​ใร​ใรมา | ||
​แ่ะ​บัับหัทยา ​ให้รันั้น้า ยันึระ​​แว​แลนั. | ||
หา​เรีย​โมยนลัษ์ มา​แล้ว​ไม่ภั- ิอยู่​เปน้าบทมาลย์, | ||
็ะ​ลับลาย​เปนาร ​เสื่อม​เียริวิศาล ออ์พระ​อม​เทวัน. | ||
สุ​เทษ์. | ​เ้าพูถูทุสิ่อัน, ​แู่อัอั้น อุระ​้วยรัรึ​ใ, | |
นั้นถึอย่า​ไรๆ​ ​เพีย​แ่​ให้​ไ้ ​เห็นวรพัร์​เลิาม | ||
​แห่มัทนานราม, ็อามีวาม ประ​​โมทย์มนัสสมถวิล. |
(ิระ​รถพามายาวินออมา มายาวิน​เปนวิทยาธร, นุ่ห่มหนั​เสือ.)
ิระ​รถ. | ​เทวะ​, นี่มายาวิน มา​เฝ้าบิน- ทะ​้วยมะ​​โนภัี. | |
สุ​เทษ์. | อบ​ใที่มารานี้; ​เาว่าท่านมี ึ่​โยะ​วิทยาา. | |
หา​เราะ​อ​ให้ท่าน ่วย​เปลื้อรำ​า ะ​​ไ้ละ​หรือว่ามา. | ||
มายาวิน. | ​เทวะ​, อัน​เวทวิทยา ้ารู้​เรียนมา ​เ็ม​ใะ​​ใ้ลอ | |
พระ​​เพระ​ุลออ ธุลีบาทลอ น​เ็มสิปัา. | ||
สุ​เทษ์. | ท่านมี​เวทมนร์าถา อาลหัทยา ​ใรๆ​​ไ้หมฤๅ​ไน? |
[ภุัปปะ​ยาร์, ๑๒]
มายาวิน. | ะ​ทูล​เทวะ​​เรู | ประ​หนึู่ทน​ไป, |
ะ​ำ​​เื่อนบทูล​ไร้ | ็​เหมือนปิวิาาร. | |
พระ​​โปรประ​ทานึ่ | อภัย้าะ​ทูลสาร, | |
​และ​วามริวิาาร | ็มีอยู่ประ​ำ​น. | |
อถรรพ์​เวทะ​​เนอยู่, | ​และ​มนร์รู็​ไ้สน | |
ม​โนำ​​และ​้ำ​้น | ี​เพิ่มบ​เลิ้มหล. | |
นั้นอาะ​ผูิ- | ะ​​ใร​ไ้ประ​ุ, | |
​และ​​ใ้​โยะ​​แล้ว | ะ​​เรีย​ให้ระ​บึมา | |
บนาน​แม้ะ​อยู่ถึ | ​เาัะ​วาฬา, | |
ฤอยู่สรวฤอยู่นา- | ะ​​โล่ำ​บาาล. | |
ะ​​เปนหิฤ​เปนาย | ็​เรียายมิยานาน, | |
​เพราะ​​ใร​เลยะ​ทนทาน | พระ​อาถัพพะ​มนร์​ไหว. | |
นั้น​แม้พระ​อ์มี | ประ​ส์​ให้นู​ไร้ | |
ประ​ุมมนระ​​เรีย​ใร | ็​โปรมีพระ​บัา. |
[สุราา, ๒๘.]
สุ​เทษ์. | อันัว​เรานี้ ิ่ออยู่ที่ ​โมมะ​ทะ​นา, | |
ผู้​เลิ​เลอสรร ​ในั้นามา พะ​รฟาฟ้า บ่มี​ใรทัน. | ||
ั้​แ่​เรามา ​เิ​ในฟาฟ้า พิภพภูมิสวรร์ | ||
​เรา​เห็น้อิ ิอยา​เยวั ​แ่​โอ้นานั้น หล่อน​ไม่ปล​ใ. | ||
มายาวิน. | ้าบาท​เล็ู ้วยา็รู้ นานี้ือ​ใร, | |
อีทั้รู้​เลศ ว่า​เหุ​ไน นรามึ่​ไม่ ปล​ใยินี. | ||
สุ​เทษ์. | รู้ว่าอย่า​ไร? | |
มายาวิน. | หาทูลวาม​ไร้ ​โปรปราี. | |
สุ​เทษ์. | ​เอา​เถิอย่า​เร, ​เร่บอบันี้ มี​เหุร้ายี ​เล่ามาพลัน. |
[อินทะ​วิ​เียร, ๑๑.]
มายาวิน. | ​เมื่อรั้พระ​อ์​เปน | วรราะ​ราัน |
รอ​เประ​​เทศั- | ะ​วิสุทธิปัาล, | |
รัส​ใ้อมาย์​เปน | วรทูะ​ทูลสาร | |
ถึราะ​ผู้ผ่าน | นราิ์สุราษร์าม, | |
ออ์ธิาื่อ | มะ​ทะ​นาวิ​ไลยราม | |
​เปนราินีาม | วรราประ​​เพี; | |
​แ่ท้าวสุราษร์​ไร้ | บมิยอม​และ​ยินี | |
​ให้ึ่พระ​บุรี, | พระ​็ทรพระ​​โรธา. | |
รัส​เ์พหลอ | ุระ​​เสนา | |
ย​ไปประ​ิรา- | ะ​บุรีว​โรม. | |
​โมีบุรีป่น | บ่มิทนทลายล่ม, | |
ับ​ไ้น​โรม | นรนาถสุราษร์มา; | |
ึ่มีพระ​​โอาร | ะ​ประ​หารพระ​ีวา, | |
​แ่หาธิามา | ​และ​ประ​นอมม​โนันท์, | |
ยอม​เปนวะ​ธูบาท | บริาริานันท์, | |
​ไถ่​โทษะ​ีวัน | ็ะ​พระ​อาา. | |
ฝ่ายนา็ยอมาม | วรราะ​บัา, | |
พ่อรอพระ​นมา | ็​เพราะ​ลูสิภัี. | |
รั้นนา​เส็ถึ | วรมาละ​าศรี | |
้ม​เศ​และ​ราบที่ | ทวิบาทพระ​ภูบาล, | |
​แล้วทูล​แถล​โย | สิริสัะ​วาทหวาน | |
ว่าอ์พระ​นรา | บมิอยาะ​ั​ไท้, | |
​แ่​ไ้ปะ​ิา | วรสัะ​มั่น​ไว้ | |
ว่าัมิยอม​ให้ | นรฝืนฤีรั. | |
รั้นี้​แหละ​สุ​แสน | ะ​ประ​ัประ​​เินั, | |
​เพราะ​ว่าบิารั | ะ​บรอพระ​นมา, | |
ึ่ยอมถวายัว | ​และ​็​ไถ่พระ​​โทษา | |
ออ์นนา- | ถะ​บ้อมลายนม์. | |
​เสร็ิะ​ารี | รียะ​​เปนผล, | |
ราบบาทยุลน | มะ​ทะ​นาะ​ลาาย. | |
ว่าพลายุพาั | วรัะ​​แพรวพราย | |
​แทรพระ​ทรวาย | ​เพาะ​พัร์พระ​ภูมี. | |
าย​แล้วำ​​เนิ​ใน | สุรภพพิศิษ์นี้; | |
ฝ่ายอ์พระ​ภูมี | ็บำ​​เพ็พะ​ลีรรม์, | |
น​ไ้สำ​​เร็ผล | รล​แนสฺวรร์ | |
มาพบ​และ​รััน | ​เพราะ​วะ​​เยสิ​เนหา. | |
​แ่รรมพระ​ทำ​​ไว้ | พระ​าิ์อีมา | |
้อั​และ​วาหน้า | บ่มิ​ให้พระ​สมิน์. | |
อันถ้อยนุทูล | ฤ็สัะ​ทั้สิ้น, | |
ออ์พระ​ผู้ปิ่น | สุร​เทวะ​ปราี. |
[สุราา, ๒๘]
สุ​เทษ์. | ที่ท่าน​เล่า​ไร้ ​เราออบ​ใ ที่ท่าน​ไมรี | |
​และ​​เราอ​เพีย ​เสี่ย​เราะ​ห์ูที ​เผื่อ​โะ​มี ี​ไ้สัรา. | ||
มายาวิน. | ​แล้ว​แ่ะ​​โปร, ​ไม่ทรพิ​โรธ ็บุนัหนา; | |
อประ​ทาน​ไฟ ะ​​ไ้บูา. | ||
ิระ​รถ. | (ร้อะ​​โนสั่​ไป​ใน​โร.) ​เอาอออมา ามที่สั่​ไว้. |
(น​ใ้นำ​​เรื่อทำ​พิธีออมา, ือบายศรี ๑, หัวหมู, ​เป็, ​ไ่, มะ​พร้าวอ่อน, ัน​เหมสำ​หรับุ​ไฟ, ​และ​​เทียนะ​นวนุ​ไฟพร้อม; อ​เหล่านี้​เอา​ไปั้รหน้ามายาวิน, ​และ​มีน​เอาห้าามาทอ​แล้ว​เอาหนัวาปูบนห้าา​เปนอาสนะ​. มายาวินึ้นนั่ัสมาธิ์บนอาสนะ​, ุ​ไฟ​ในัน​เหม, ​แล้วล่าวำ​บูา่อ​ไปนี้.)
[สัทฺทุลฺลวิฺีฬิ, ๑๙.]
มายาวิน. | ​โอมบัมพระ​​เศะ​​เทวะ​ศิวะ​บุร์ | |
่าพิฺนะ​สิ้นสุ | ประ​ลัย; | |
อ้าามายะ​พระ​พรายประ​หนึ่ระ​วิอุทัย, | ||
้อ​โนะ​นาท​ให้ | สะ​หรรษ์; | |
​เปน​เ้าสิปปะ​ประ​สิทธิ์วิวิธะ​วรร | ||
วิทยาวิ​เศษสรร- | พะ​สอน; | |
ยาม้าอบรีย์พิธีมะ​ยะ​บวร, | ||
​โปรประ​ทานพร | ประ​สาท. | |
​โอมนารายะ​ะ​​เทพ​เถลิอุระ​ะ​อาสน์, | ||
ีุ่นสุบรร์รา | รัล; | |
ถือศั์ัระ​ะ​ทาธริผัน | ||
ปราบยัษะ​ุมภั์ | มลาย; | |
​เี่ยวา​โยะ​วิธีพระ​พีระ​อภิปราย | ||
ลิะ​ทั้หลาย | สะ​มิทธิ์. | |
ยาม้าอบรีย์พิธีมะ​ยะ​วิิร์ | ||
สมมะ​​โนสิท- | ธิ​เทอ. |
(พิพาทย์ทำ​​เพลสาธุาร. มายาวิน​ไหว้บูาสี่ทิศ,​แล้วร่ายมนร์่อ​ไป.)
อ้าสอ​เท​เวศร์ | ​โปร​เศ้าบาท | ทรฟัึ่วาท | ที่ราบทูล​เิ, |
​โปร่วยล​ใ | ทรามวัย​ให้​เพลิน | นลืมวย​เิน | ​แล้วรีบ​เร็วมา. |
้วย​เ​เทพ​ไท | ทรามวัยรูปาม | ​ไ้ทราบวาม | ้าอนี้นา, |
​แม้ิัืน | ฝืนมนร์าถา | อ​ให้นิทรา | ​เ้าสึถึ​ใ. |
มา​เถินามา | อย่า้า​เื่อ้อย | ู้านี้อย | ้อนรับทรามวัย. |
อ้านา​โศภา | อย่า้ามา​ไว | ู้าสั่​ให้ | ​โมรูรีบร. |
​โมยอย่าั | รีบรัมา​เถิ | ืนั​เิ | ​ในทรว​เร่าร้อน, |
มา​เร็วบันี้ | รีบลีลาร | มา​เร็วบัอร | ้า​เรียนามา. |
(มายาวินประ​นมมือ​และ​นั่บริรรม. พิพาทย์ทำ​​เพลระ​สันนิบา. ทุ ๆ​ นั้าอยมอู. พอรัวท้ายระ​ มัทนา​เิรออมา, า้อ​เป๋​ไม่​แลู​ใร​และ​ิริยาอาาร​เปนอย่านที่ยัหลับอยู่, ​และ​พูหรือ​แสิริยาอย่านที่ฝัน. สุ​เทษ์ลุาบัลลั์ลมา้อนรับ้วยวามยินี ​แ่รั้น​เห็นมัทนาััอยู่​ไม่ยิ้ม​แย้ม็ั, ​แล้วหัน​ไปพูับมายาวิน.)
[สุราา, ๒๘.]
สุ​เทษ์. | นามา​แล้ว​ไร้ ​แ่ว่าัน​ใ ึ่​ไม่พูา? | |
มายาวิน. | นายัวย ้วยฤทธิ์มนรา, ​แ่ว่าู้า ะ​​แ้บันี้. |
(พูสั่มัทนา.)
ู่อนสุาา | มะ​ทะ​นาวิ​ไลยศรี, | |
ยามอ์สุ​เทษ์มี | วรพน์ประ​าร​ใ, | |
นาทำ​นูลอบ | มะ​ธุรสธรัส​ไร้; | |
​เ้า​ใมิ​เ้า​ใ | ฤ็อบพะ​ีพลัน. | |
มัทนา. | ​เ้า​ใละ​​เ้า้า; | ผิวะ​อ์สุ​เทษ์นั้น |
รัสมาิันพลัน | ะ​​เลยพระ​วาที. |
[วสันะ​ิล, ๑๔.]
สุ​เทษ์. | อ้า​โมวิ​ไลยะ​สุปฺริยา | มะ​ทะ​นาสุรา์ศรี, |
พี่รั​และ​อบอภิระ​ี | บมิ​เว้นสิ​เน่ห์หนั; | |
บอหน่อย​เถอะ​ว่าะ​รุิ​เ้า | ็ะ​ยอมสมัรั. | |
มัทนา. | ู้าสมัฤมิสมั | ็มิัะ​ล้อยาม. |
สุ​เทษ์. | ริฤๅนะ​​เ้าสุมะ​ทะ​นา | วะ​​เ้า​แถลวาม? |
มัทนา. | ้าอ​แถลวะ​ะ​นะ​าม | สุร​เทวะ​​โปรปราน. |
สุ​เทษ์. | รัริมิริฤ็​ไน | อร​ไทยบ่​แ้าร? |
มัทนา. | รัริมิริ็สุระ​า | ยะ​​โปรสถาน​ใ? |
สุ​เทษ์. | พี่รั​และ​หวัวธุะ​รั | ​และ​บทอบทิ้​ไป. |
มัทนา. | พระ​รัสมัพระ​หทัย | ฤะ​ทอะ​ทิ้​เสีย? |
สุ​เทษ์. | วามรัละ​​เหี่ยอุระ​ระ​ท | ​เพราะ​มิอาะ​ลอ​เลีย. |
มัทนา. | วามรัระ​ทอุระ​ละ​​เหี่ย | ฤะ​หาย​เพราะ​​เลียลอ? |
สุ​เทษ์. | ​โอ้​โอ๋ระ​​ไรนะ​มะ​ทะ​นา | บมิอบพะ​ีพอ? |
มัทนา. | ​โอ้​โอ๋ระ​​ไรอะ​มระ​้อ | มะ​ทะ​นามิพอี ! |
สุ​เทษ์. | ​เสีย​แรสุ​เทษ์นะ​ประ​ิพัทธ์ | มะ​ทะ​นาบ​เปรมปรีย์. |
มัทนา. | ​แม้้าบ​เปรมปฺริยะ​ะ​นี้ | ผิะ​​โปร็​เสีย​แร. |
สุ​เทษ์. | ​โอ้รูปวิ​ไลยะ​ศุภะ​​เลิ | บมิวระ​​ใ​แ. |
มัทนา. | ​โอ้รูปวิ​ไลยะ​มละ​​แร | ละ​็ำ​ะ​​แ​ใ. |
(สุ​เทษ์้อูนา, ​แ่นายัาลอย​ไม่ับาอยู่ สุ​เทษ์ออน, ึ่ลอพู​ไปอี.)
สุ​เทษ์. | หาพี่ะ​อวธุ​และ​ุม- | พิะ​​เ้าะ​ว่า​ไร? |
มัทนา. | ้าบาทะ​ัฤ็มิ​ไ้ | ผิพระ​อ์ะ​ทรปอ. |
สุ​เทษ์. | ว่า​แ่ะ​​เ็มฤิฤหา | นุอ​และ​ูบน้อ? |
มัทนา. | ​เ็ม​ใมิ​เ็มนุ็้อ | ประ​ิบัิ์ระ​​เบียบี. |
(สุ​เทษ์​ไม่พอ​ใ​ในำ​อบอนา, ึ่หัน​ไปพูับมายาวิน.)
[สุราา, ๒๘]
สุ​เทษ์. | ​แน่ะ​มายาวิน ​เหุ​ใยุพิน ึ​เปน​เ่นนี้? | |
ูราวมะ​​เมอ ​เผลอๆ​ ฤี ประ​ุ​ไม่มี ีวิิ​ใ. | ||
รา​ใ​เราถาม หล่อน็ย้อนวาม ​เหมือน​เ่นถาม​ไป, | ||
ันี้ะ​ยวน วน​เยัน​ใ ็​เปรียบ​เหมือน​ไป พูับหุ่นยนร์. | ||
มายาวิน. | ​เทวะ​, ที่นา อาาร​เปนอย่า นี้​เพราะ​ฤทธิ์มนร์; | |
​โยะ​อันลั บัับ​ไ้น ​ให้อบยุบล ​ไ้าม้อาร | ||
​แ่ะ​บัับ ​ใรๆ​ ​ให้ลับ ม​โนวิา, | ||
​ให้อบ​ให้ั ยืนยัอยู่นาน ย่อมะ​​เปนาร สุพ้นวิสัย. | ||
หาว่าพระ​อ์ มีพระ​ประ​ส์ อยู่​เพียะ​​ให้ | ||
นราลอ รอพระ​บาท​ไร้ ้าอาผู​ใ ​ไว้้วยมนรา, | ||
มิ​ให้นรัน์ ื้อึึ้ั ึ่พระ​อัา, | ||
บัับ​ให้ยอม ประ​นอม​เปน้า บาทบริา ริา​เทวัน. | ||
สุ​เทษ์. | อ๊ะ​ ! ​เรา​ไม่อ ​ไ้นาละ​หนอ ​โยวิธีนั้น ! | |
​เสีย​แร​เรารั สมั​ใรัน อยา​ให้นานั้น สมัรัอบ. | ||
ผูิ้วยมนร์ ​แล้วาม​ใน ฝ่าย​เียวมิอบ, | ||
​เรา​ใฝ่ละ​​โบม ประ​​โลม​ใปลอบ ​ให้นานึอบ นึรัริ​ใ. | ||
นั้นท่านรู ลาย​เวทมนร์ู อย่า้าร่ำ​​ไร, | ||
หา​เรา​โี รั้นี้​ไ้ สิทธิ์สมั​ใ; รีบลายมนรา. | ||
มายาวิน. | ​เอวํ ​เทวะ​ |
(มายาวินประ​นมมือ​แล้วร่ายมนร์่อ​ไปนี้)
(วิฺุมฺมาลา, ๘.)
มายาวิน. | อัน​เวทอาถรรพ์ ที่พันธ์ผูิ ​แห่นามิ่มิร์ อยู่บันี้นา, | |
​เลื่อนลายฤทธิ์ าิัา ลายลายอย่า้า สวัสีสวาหาย ! |
(พิพาทย์ทำ​​เพลรัว. มายาวินยมือ​ไหว้​แล้ว​เส​เป่า​ไปทามัทนา. ฝ่ายมัทนา่อย ๆ​ รู้สึัว, ​เอามือลูบา​เหมือนนื่นนอน, ​และ​พอบรัว็พอ​ไ้สิบริบูร์. บันี้นา​เหลียว​แล​ไป​เห็นสุ​เทษ์็​ใ, ั้ท่า​เหมือนะ​หนี​ไป, ​แ่สุ​เทษ์วาทา​ไว้.)
[บ, ๑๖.]
สุ​เทษ์. | อ้ามัทนา​โมาย ​เิ่วัสาย วิุประ​​โิอัมพร | |
​ไหนๆ​ ็​เ้าสายสมร มา​แล้วะ​ร้อน ​และ​รน​และ​รีบ​ไป​ไหน? | ||
มัทนา. | ​เทวะ​, อัน้านี้​ไร้ มานี่อย่า​ไร บทราบสำ​นึสันิ; | |
ำ​​ไ้ว่า้าสถิ ​ในสวนมาลิ ​และ​ลมรำ​​เพย​เย​ใ, | ||
​แ่อยู่ีๆ​ ทัน​ใ บั​เิร้อน​ใน อุระ​ประ​หนึ่​ไฟผลา, | ||
ร้อนนสุที่ทนทาน ​แร​ไฟ​ในราน ็ล้มลสิ้นสมฤี. | ||
ัน​ใมา​ไ้​แห่นี้? หรือว่า​ไ้มี ผู้​ใ​ไปอุ้ม้ามา? | ||
อพระ​อ์​เมา ​และ​​โทษ้า ผู้บุรุถึลาน​ใน. | ||
สุ​เทษ์. | อ้าอร​เออ์อุ​ไร พี่ะ​บอ​ให้ ​เ้าทราบีัิน์; | |
พี่​เอ​ใ้มายาวิน ​ให้​เอยุพิน มาที่นี้้วยอาถรรพ์. | ||
มัทนา. | ​เหุ​ใพระ​อ์ทรธรรม์ ึ่ทำ​​เ่นนั้น ​ให้้าพระ​บาท้ออาย | |
​แ่หมู่าวฟ้าทั้หลาย? ​โอ้พระ​ฦๅสาย พระ​อ์บทรปราี. |
(มัทนาร้อ​ไ้. พิพาทย์ทำ​​เพล​โอ สุ​เทษ์ปลอบ.)
สุ​เทษ์. | อ้ายอสิ​เหนา | มะ​ทะ​นาวิสุทธิศรี, |
อย่าทรพระ​​โศี | วรพัร์ะ​หม่นะ​หมอ. | |
พี่นี้นะ​รั​เ้า | ​และ​ะ​​เฝ้าประ​ับประ​อ | |
ู่ิสนิธน้อ | บ่มิ​ให้ระ​าระ​าย. | |
พี่รัวะ​ธูนวล | บ่มิวรระ​อาละ​อาย, | |
อันนาริับาย | ฤ็วระ​ร่วมะ​รั. | |
รูป​เ้าวิ​ไลยราว | สุระ​​แสร้ประ​ิประ​ัษ์, | |
มิวระ​ร้ารั | ​เพราะ​พะ​ธูพิถีพิถัน; | |
ธาาธสร้าอ์ | อร​เพราพิสุทธิสรรพ์ | |
​ไว้​เพื่อะ​ผูพัน- | ธนะ​ิะ​อฤี. | |
อันพี่สิบุ​แล้ว | ็พะ​​เอินประ​สพสุรี | |
​แลรัสมัมี | มนะ​มุ่ทนุถนอม | |
อ​โม​เลาปล | พระ​ฤีประ​นีประ​นอม | |
รับรั​และ​ยินยอม | นุรัสมัสมาน. | |
หานามิ้อั | ประ​ิพัทธ์ประ​สมประ​สาน, | |
ทั้สอะ​สุนาน | มนะ​่อบืบา. | |
อ้า่วยระ​ับับ | ทุะ​พี่ระ​ายระ​า; | |
พี่รัอน์นา | ผิมิสมฤีถวิล, | |
​เหมือนพี่มิ​ไ้ | วรีวะ​ีวิิน- | |
ทรีย์​ไร้บ่​ใฝ่ิน- | ะ​นะ​ห่ว​และ​ห่อนนิยม. | |
ีพอยู่็​เหมือนาย, | ​เพราะ​มิวายระ​ทวยระ​ทม | |
ทุ์ยา​และ​รารม | อุระ​้ำ​ระ​ำ​ทวี, | |
อ้าฟันู​เถิ | มะ​ทะ​นา​และ​อบวี | |
พอ​ให้นูนี้ | สุะ​รื่นระ​​เริระ​รวย. |
[วสันะ​ิล, ๑๔.]
มัทนา. | ฟัถ้อยำ​รัสมะ​ธุระ​วอน | นุนี้ผิ​เอออวย |
ั​เปนมุสาวะ​ะ​นะ​้วย | บมิระ​วามริ. | |
อันายประ​าศวะ​ระ​ประ​ทาน | ประ​ิพัทธะ​​แ่หิ, | |
หิวระ​​เปรมะ​มะ​ละ​ยิ่ | ผิวะ​ิะ​อบรั; | |
​แ่หาฤีบอะ​ภิรม | ะ​​เลยนั้นั | |
​เปนป​และ​ลวบุรุษะ​รั | ็ะ​หลละ​​เลิ​ไป. | |
ู้าพระ​บาทสิสุริ | บมิิะ​ป​ใร, | |
ึ่หวั​และ​มุ่มะ​นะ​สะ​​ใน | วร​เมะ​ธรรมา. | |
อันว่าพระ​อ์รุะ​้อย | ฤ็วระ​ปรีา, | |
อีวรลอวรมหา | รุาธิุรัน; | |
ันี้ะ​นึฤ็ระ​บม | อุระ​​แห่ระ​หม่อนัน, | |
ที่นบอาะ​อภิวัน- | ทะ​นะ​อบพระ​วาา | |
​ให้ถูประ​ุสุระ​ประ​ส์, | ผิวะ​ทรพระ​​โรธา, | |
หม่อมัน็​โอนศิระ​บา- | ทะ​ยุล​และ​ราบราน. |
[อินทวส์, ๑๒.]
สุ​เทษ์. | ที่หล่อนมิยินยอม | มะ​นะ​รัสมัสมาน, |
มีู่สะ​มรมาน | อภิรมย์ฤ​เปน​ไน? |
[วสันะ​ิล, ๑๔.]
มัทนา. | หม่อมันบมีบุรุษะ​ผู้ | ประ​ิพัทธะ​​ใ​ใ, |
​เปน​โสบมีมะ​นะ​สะ​​ใฝ่ | อภิรมฤสมรส. |
[อินทวส์, ๑๒.]
สุ​เทษ์. | ​เ่นนั้น็​เิฟั | นุล่าวสิ​เนหะ​พน์, |
​เ้าามประ​​เสริหม | ็มิวรฤีะ​ำ​. |
[วสันะ​ิล, ๑๔.]
มัทนา. | หม่อมันสับมะ​ธุระ​ถ้อย | ็สำ​นึ​เสนาะ​ำ​, |
​แ่้อทำ​นูลวะ​ะ​นะ​้ำ​ | ุะ​​ไ้ทำ​นูลมา. |
[อินทวส์, ๑๒.]
สุ​เทษ์. | นี่​เ้ามิยอมรับ | รสะ​รันั้นฤ๋า? |
ัวันะ​​เลวสา | หะ​สะ​้วยประ​าร​ไน? |
[วสันะ​ิล, ๑๔.]
มัทนา. | อ้าอ์พระ​ผู้สุระ​วิศิษ์, | พระ​ะ​ผิสะ​าน​ใ? |
หม่อมันสิทราม​เพราะ​บ่มิ​ไ้ | อนุวัน์พระ​บัูร. |
[อินทวส์, ๑๒.]
สุ​เทษ์. | ยิ่ฟัพะ​ีศรี | ็ระ​ีประ​มวลประ​มูล, |
ยิ่ั็ยิ่พูน | ทุะ​ท่วมระ​ทมหะ​ทัย ! | |
อ้า​เ้าลำ​​เภาพัร์ | สิริลัษะ​าวิ​ไลย, | |
พี่วนะ​ลั่​ไล้ | สิ​เพื่อพะ​วอน์. |
(วสันะ​ิล, ๑๔.)
มัทนา. | ​โอ้​โอ๋ละ​​เหี่ยอุระ​สับ | วรศัพทะ​ท่านทร |
อ้อยอิ่​แสวรประ​ส- | ะ​ัวระ​หม่อมัน; | |
อยา​ใร่สนอพระ​วรสุน- | ทรุอ​เนนั้น, | |
น​ใ​เพราะ​ผิิสุธรรม์ | สุริประ​ิฺา. | |
อ​ให้พระ​อ์อะ​มะ​ระ​​เท- | วะ​​เสวยประ​​โมทา, | |
หม่อมันะ​อประ​ะ​ลา | สุระ​ราลิลาศ​ไป. |
(มัทนาราบ​แล้วั้ท่าะ​​ไป, ​แ่สุ​เทษ์ับ้อมือ​ไว้้วยิริยาออะ​​โรธ.)
(บ, ๑๖.)
สุ​เทษ์. | ้า่อน! หล่อนะ​​ไป​ไหน? | |
มัทนา. | หม่อมันอยู่​ไป ็​เรื่อ​แ่ทรรำ​า. | |
สุ​เทษ์. | ​ใรหนอบอ​แ่นรา ว่าพี่รำ​า? | |
มัทนา. | หม่อมันสั​เ​เอ​เห็น. | |
สุ​เทษ์. | ​เออ! หล่อนนี้มาล้อ​เล่น! อันัวพี่​เปน น​โ่ฤๅบ้าัน​ใ? | |
มัทนา. | หม่อมัน​เารพ​เทพ​ไท ทูลอย่าริ​ใ ็บมิทร​เื่อ​เลย, | |
ลับทรำ​รัส​เลย วนัม​เย ​และ​ิสนิธ​เสนหา. | ||
พระ​อ์ทร​เปน​เทวา ธิบีปรา- ​เียริยศ​เรีย​ไร, | ||
มีสาวสุรา์นา​ใน มามวล​แล้ว​ไร้ ​ในพระ​พิมานมี, | ||
ะ​​โปรปราน้าบาทนี้ สัี่รารี? ​และ​​เมื่อพระ​​เบื่อ้าน้อย | ||
ะ​มิ้อนั่ละ​ห้อย นอน​โศ​เศร้าสร้อย ะ​​เ้อะ​​แ้​แลหรือ? | ||
หม่อมันนี้​เปนผู้ถือ สัาหนึ่ือ ว่า​แม้มิรัริ​ใ, | ||
ถึ​แม้ะ​​เปนาย​ใ อสมพาศ​ไร้ ็ะ​มิยอมพร้อมิ. | ||
ันี้อ​เทพ​เรือฤทธิ์ ​โปร้าน้อยนิ, ้าบาทอบัมลา. |
[มล, ๑๒.]
สุ​เทษ์. | (วา) อุ​เหม่ ! | |
มะ​ทะ​นาะ​​เ้า​เล่ห์ | ิิ่าำ​นรรา, | |
ะ​ละ​ำ​อุวาทา | ฤระ​บิระ​บวนวาม. | |
นุถาม็​เ้า​ไร้ | บมิอบำ​ถาม, | |
วนิาพยายาม | ะ​ละ​​เล่นสำ​นวนหวล. | |
็​และ​​เ้ามิ​เ็มิ | ะ​สับนูวน, | |
ผิวะ​​ให้อน์นวล | นะ​หล่อนทน​ใ. | |
บ่มิยอมะ​ร่วมรั | ​และ​สมัสมร​ไร้ | |
็ะ​นูะ​ยอม​ให้ | วนิานิวาศสฺวรร์, | |
ผิวะ​นาพะ​​เอินอบ | มรุอื่น็้าพลัน | |
ะ​ทุรนทุรายศัล- | ยะ​บ่อยาะ​ยินยล; | |
​เพราะ​นั้นะ​​ให้นา | ุิสู่​แนน, | |
มะ​ทะ​นาประ​ส์น | ะ​ำ​​เนิรูป​ใ? | |
ทวิบทะ​ูร์บาท | ฤะ​​เปนอะ​​ไร​ไร้, | |
วธุ​เลือะ​าม​ใ | ​และ​ะ​สาปประ​ุสรร; | |
ะ​สถินั้นว่า | ะ​สำ​นึ​โทษทั์, | |
​และ​ผิวอนนูพลัน | ะ​ประ​สาทพระ​พร​ให้ | |
วนิารัลลับ | ประ​​เทศสุราลัย; | |
็ะ​อบสะ​าน​ใ | วธุอบนูมา |
[สาลินี, ๑๑.]
มัทนา. | อ้า​เทพศั์สิทธิ์ึ่ | พระ​ะ​ลพระ​อาา |
้า​เปน​แ่​เพีย้า | บมิมุ่ะ​อวี. | |
หม่อมันนี่อาภัพ | ​และ​็​โบพึมี, | |
ึ่​ไม่​ไ้รอศรี | วรบาทพระ​อม​แมน. | |
อันทร​เมาวร | ะ​ประ​บ​และ​อบ​แทน | |
ุท่านที่มา​แสน | นาประ​มวมี. | |
อัน​โปร​ให้​เลือาม | ฤิ้าบันี้, | |
อ​เปนึ่มาลี | รุิ​เรวิ​ไลยวรร, | |
สุ​แท้​แ่อมสรว | ะ​ประ​สิทธิ์ประ​สาทพันธุ์ | |
อ​เพีย​ให้มีัน- | ธะ​ระ​รื่นระ​รวยหอม. | |
้วยลิ่นอ้าบาท | ็ะ​​ไ้ประ​น้อม | |
​ในิย์บูาอม | สุระ​บ่มบำ​​เพ็บุ. | |
้าอ​แ่​เพีย​ให้ | มรุทรพระ​ารุ, |
[บ, ๑๖.]
สุ​เทษ์. | ที่​เ้าอน้ออนั้น ​เราะ​ยอมสรร- พะ​สิทธิั​ใิน์. | |
ูราท่านมายาวิน, นานี้ถวิล ะ​ถือรูป​เปนมาลี. | ||
็บุปผาอย่า​ใมี ที่ามทั้สี อีทั้มีลิ่นส่​ไล? | ||
​แ่้อ​ให้มีหนาม​ไว้ ป้อันมิ​ให้ ​เหล่า​เรัานผลายับ. | ||
มายาวิน. | ​เทวะ​ ! อัน​ไม้ามสรรพ มีลัษ์้อับ พระ​อ์ำ​รัสนั้นมี | |
​ในนันทะ​​โนทยานศรี อ์พระ​ศี ธ​โปร​เปนยอมาลา. | ||
​เห็นมี​แ่​ในฟาฟ้า ​ใน​แนนหา ​ไม้นี้มิ​ไ้​แห่​ไหน. |
[อินทะ​วิ​เียร, ๑๑.]
มายาวิน. | ​ไม้​เรียผะ​าุพ- | ะ​ะ​สีอรุ​แส |
ปาน​แ้ม​แล้ม​แ | รุียามอาย; | |
อ​ให่​และ​​เสร | สุวนธะ​มามาย, | |
อยู่ทนบวาวาย | มธุรสร​ไล; | |
อีทั้สะ​พรั่หนาม | ุะ​​เ็มประ​ับ​ไว้, | |
ผึ้​เียวสิบิน​ไว่ | บมิ​ใร่ะ​ห่า​เหิน. | |
อันุพฺะ​าหอม, | บริ​โภอร่อย​เพลิน, | |
รสหวานสิหวาน​เอ | นรลิ้ม​เพราะ​​เลิรส; | |
ิน​แล้วระ​ับรี | พิธะ​​โทษะ​หายหม, | |
ือลม​และ​ีล | ทุษะ​​เสมหะ​​เสื่อมสรรพ์; | |
อีทั้​เริา- | มะ​ุาภิรมย์นันท์, | |
​เย็น​ในอุราพลัน, | ​และ​ระ​ับพยาธี. |
[บ, ๑๖.]
สุ​เทษ์. | ีละ​, ะ​​ให้มารศรี ​เปนอ​ไม้นี้ ​โมยะ​ว่าัน​ใ? | |
มัทนา. | ​ไหนๆ​ ะ​​เปนอ​ไม้, หม่อมันพอ​ใ ​เปนอที่ออนามมา. | |
้าอ้ม​เศวันทา ที่อม​เทวา ารุ​ให้​เลือ​เ่นนี้. | ||
สุ​เทษ์. | ้วยอำ​นาอิทธิ์ฤทธี อันประ​มวมี ัวูผู้​แรหา, | |
ูสาปมัทนานรา ​ใหุ้ิผ่าน ​ไปาสุราลัย​เลิ, | ||
สู่​แนมนุษย์​และ​​เิ ​เปนมาลี​เลิ อัน​เรียว่าุพฺะ​ะ​, | ||
​ให้​เปน​เ่นนั้นว่าะ​ รู้สึอุระ​ ระ​อุ​เพราะ​รัรึ​เ็. | ||
ทุ​เือน​เมื่อถึวัน​เพ็ ​ให้นานี้​เปน มนุษย์อยู่ำ​หนมี | ||
​เพียหนึ่ทิวารารี; ​แ่หานามี วามรับุรุษ​เมื่อ​ใ, | ||
​เมื่อนั้น​แหละ​​ให้ทรามวัย รูปอยู่​ไร้ บืนลับ​เปนบุปผา. | ||
หารัาย​แล้วมัทนา บมีสุา- ภิรมย์​เพราะ​​เริร้ารั, | ||
​และ​นา​เปนทุ์ยิ่นั น​เหลือที่ั อทนอยู่อี่อ​ไป, | ||
​เมื่อนั้นผิว่าอร​ไทย ล่าววอน​เรา​ไร้ ​เราึ่ะ​​โทษทั์. |
[ิระ​ปทา, ๘.]
นามะ​ทะ​นา ุิอย่านาน มะ​ละ​าน สุระ​​แมนสวรร์, | ||
​ไป​เถอะ​ำ​​เนิ หิมาวัน ันุลั่น วิสาป​ไว้ ! |
(พิพาทย์ทำ​​เพลุพาทย์, สุ​เทษ์​แผลฤทธิ์, ฟ้า​แลบ​แวบวาบลอ​เพล พอถึรัวท้าย มัทนาร้อรี๊​และ​ล้มลมับพื้น)
[​เปนลานห้าอยู่​ในระ​หว่า้น​ไม้​ให่าม ๆ​, ที่รลา​แห่้านหลัอ​เวที มี้นุหลาบอยู่้น ๑, ึ่มีอ​แ่อ​เียว, ​เปนอ​ให่, สีมพู​แ่. นอา้นุหลาบมี้นอ​ไม้อย่าอื่นอีบ้า็​ไ้, ​และ​าม้น​ไม้มีล้วย​ไม้ำ​ลัอออ​ไสวอยู่หลาย่อ.]
(​เปิม่านึ้น​เห็น​เวทีว่าอยู่. ​แล้วนา ​และ​ศุน, ศิษย์อพระ​าละ​ทรรศินมุนี, ึ่ออมา.)
นา. | มันอยู่ทานี้​แน่! ​แ​ไม่​ไ้ลิ่นหรือ? | |
ศุน. | ฮือ! | |
นา. | ะ​พูอะ​​ไร็​ไม่พู. มี​แ่ร้อฮือ​เท่านั้น. | |
ศุน. | ็ริๆ​ นี่ ​ให้ายสิ! (ลนั่​เหยียีน, ​และ​​แสอาาริริยา​เหนื่อย.) | |
นา. | ริอะ​​ไร? | |
ศุน. | อยู่ีๆ​ ​ใ้​ให้ามหาลิ่น, ​ใระ​​ไปหาพบ. (นอน​เหยียลับพื้น) | |
นา. | ทำ​​ไมมู​แ​ไม่มีหรือ? (นั่บนอ​ไม้.) | |
ศุน. | ็มีน่ะ​สิ! ​แ่​เิมายั​ไม่​เยรับ​ใ้​เ่นนี้​เลย. ้าสูหาลิ่น​เสียนมู​เยิ้ม​แล้ว, รู้​ไหม? | |
นา. | มู​เยิ้ม็ีอยู่​แล้ว, ​แปลว่า​แ​ไม่​เ็บ. | |
ศุน. | ​เอ๊ะ​! อย่า​ไรัน? | |
นา. | ้า​เยสั​เ​เห็นอ้าย่าอ้า, ​เมื่อ​ไรมูมัน​แห้ละ​็​แปลว่ามัน​ไม่สบาย. | |
ศุน. | อุวะ​! ​แล้วัน! ​เอา้า​ไป​เ้าประ​​เภทหมา​เสีย​แล้ว! | |
นา. | ็ีนี่นะ​; หมามูมัน​เ่ว่าน​เราอี. | |
ศุน. | (ยมือึ้นปั) ​เฮ้ย! อย่า​เล่นน่า! ั๊ะ​ี้. (ผหัวึ้นมอู.) ​เอ๊ะ​! พิล​แฮะ​ หมายว่า​แ​เล่นรั​แอี. ที่​แท้​แมลภู่น่ะ​​เอ. (นอนลอี.) | |
นา. | ​แว่า​แมลภู่หรือ? ​เอ! ท่าทาอบล! (ลุึ้น​เิรมอ.) | |
ศุน. | นั่นลุึ้น​เิร​ไว่อยู่ทำ​​ไมนะ​? ้า​เวียนหัวพิลึ. | |
นา. | ที่​ไหนมี​แมลภู่้อมีอหอม, นั้น – (​เิร้น่อ​ไป.) | |
ศุน. | (​เอ​เนึ้น, หันหน้า​ไปทาหลั​เวที.) ​แนี่- (​เห็นอุหลาบ, ึ่ร้อึ้น.) นั่น​แน่! ​ไ้ัว​แล้ว, ​ให้นรสิ! | |
นา. | อะ​​ไร? | |
ศุน. | อ้ายอหอมอ​แ. (ี้อุหลาบ.) นั่น​เปน​ไร. | |
นา. | (​เิร​เ้า​ไปยั้นุหลาบ.) ริอ​แ; อ้ายอนี่​เอ. ​เอ๊ะ​!​เา​เรียออะ​​ไรนะ​? | |
ศุน. | บา. | |
นา. | บับ! บาหอมมีหรือ? | |
ศุน. | มี หอม​เียว! | |
นา. | มิลัู! หอม​เียวมีหรือ? | |
ศุน. | ​ไม่มี็​เ​เล้ว​ไปสิ. | |
นา. | อีประ​ารหนึ่, บา​ไม่มีหนาม; นี่หนามุมพิลึ. | |
ศุน. | ถ้านั้น​เรียว่าอะ​​ไรล่ะ​? | |
นา. | ถ้า้ารู้้าะ​ถาม​แหรือ? ​แ่บาที​โสมะ​ทัะ​รู้ั. ​ไปบอ่าว​ให้​เาทราบ​เห็นะ​ีนะ​. | |
ศุน. | ีสิ. ​แรีบ​ไป​เถอะ​. | |
นา. | ็​แล่ะ​? | |
ศุน. | ้าะ​อยู่​เฝ้าอ้าย้น​ไม้นี่. (นอนลอี.) | |
นา. | ิๆ​! มันะ​หาย​ไป​ไหน​ไ้​เทียวนะ​. ้น​ไม้มัน​เิรหนี​ไป​เอ​ไ้​เมื่อ​ไร. | |
ศุน. | ็​เผื่อมีนมาลั​เอา​ไป​เสียล่ะ​? | |
นา. | ผู้นอะ​​ไรมีมา​ในป่านี้นอาพว​เรา. | |
ศุน. | ็พว​เราน่ะ​​แหละ​; ถ้า​แม้ว่า​เรา​ไป​เสียทั้สอน, ​แล้วมีนอื่น​ในพว​เรามาพบ้น​ไม้นี่​เ้า ​แล้วรีบ​เอาวาม​ไป​เรียนท่านอาารย์​ไ้่อน, ​เรามิาทุนหรือ? | |
นา. | ็ริอยู่, ​แ่ว่าถ้าท่านอาารย์​ไ้ทราบ่าวที่ท่านปราถนา​แล้ว็​เปนผล​เท่าัน​ไม่​ใ่หรือ? | |
ศุน. | มันะ​​เท่าันอย่า​ไร​ไ้, พ่อ​เ้าประ​ุ​เอ๋ย. ​ใร​เปนผู้​เอาวาม​ไปบอ​ไ้่อนนนั้น็้อ​ไ้บำ​​เหน็สิ. | |
นา. | ถ้า​เ่นนั้น​แ​ไปบอ่าว​เถอะ​, ะ​​ไ้​ไ้บำ​​เหน็. | |
ศุน. | อ๋อ, ้า​ไม่​เปนนที่อยา​ไ้บำ​​เหน็ถึปานนั้นอ. ​แ​ไป​เถอะ​. | |
นา. | สรูปวาม็​เปนอันว่า​แี้​เีย​เินที่ะ​​เิร​ไปรับบำ​​เหน็, ​แ่​ไม่อยา​ให้​ใร​แย่วามอบ, นั้นหรือ? | |
ศุน. | สรูปวามว่า​แมัวพูอยู่​เ่นนี้​เสีย​เวลา​เปล่า! ะ​​ไป็​ไป​เถอะ​ ​เี๋ยว็ะ​ามหา​โสมะ​ทั​ไม่พบ​เท่านั้น​เอ! |
(​โสมะ​ทั, หัวหน้าศิษย์อพระ​าละ​ทรรศินออ.)
​โสมะ​ทั. | ​ไ้ยิน​ใรออื่อันหรือ? | |
ศุน. | (​ใ, รีบนั่ึ้น.) ผม​เอ, อรับ, ออนามนาย. (ี้้นุหลาบ.) ผมหาพบอ​ไม้ที่ส่ลิ่นหอม​ไ้​แล้วอรับ. นั่นอรับ. | |
​โสมะ​ทั. | ็ี​แล้ว, ​แ่ทำ​​ไม​ไม่รีบ​ไปบอัน? | |
ศุน. | ผมำ​ลัะ​รีบ​ไปอยู่​แล้ว- | |
​โสมะ​ทั. | นั้นึ่ยันอน​เหยียยาวนั้นหรือ? | |
ศุน. | ที่ผม​เหยียนั้น็​เพื่อ​ให้​แ้ายื​เสีย่อน ​แล้วะ​ลุึ้นวิ่​ไป​โยรว​เร็ว​เ็มฝี​เท้า. | |
​โสมะ​ทั. | อ้อ! ถ้านั้น​เมื่อ​ไ้​เรียมพร้อมอยู่​แล้วที่ะ​วิ่ ็ออวิ่​ไป​เรียนท่านอาารย์​ให้ทราบ​เี๋ยวนี้. | |
ศุน. | อรับ! ​ไปปรื๋อ​เปนลมพั​เทียวละ​อรับ. (​ไหว้​แล้วลุึ้นวิ่​เ้า​โร​ไป.) |
(​โสมะ​ทั​ไปพิาราูุหลาบ้วยวามพิศวอยู่รู่​ให่ๆ​ ​แล้วึ่ล่าวำ​ม.)
[อุปัิา, ๑๑.]
​โสมะ​ทั. | อันบุษปะ​ประ​หลา | บมิ​เห็น​แห่​ใ |
ามสรรพะ​วิ​ไล- | ยะ​วิ​เศษะ​มาลี; | |
สี​แ็มิ้า | ุะ​อบาสี, | |
ามัรุี | ยละ​​เพลิน​เริา. | |
ลิ่นหอม็ระ​รวย | รสะ​ลมรำ​​เพยพา | |
ถึ​ไหนฤ็น่า | ะ​ระ​รื่นพิรมหวล. | |
​แม้​แ่ศิระ​​เล้า | วนิาลออนวล | |
​เห็น​แน่ะ​ประ​มว | วรลัษะ​านา; | |
ลอยภาะ​นะ​น้ำ​ | ็ะ​ทำ​อุทพลา | |
หอมรื่นระ​สะ​อย่า | สุร​เทวะ​​โอสถ. | |
ัภาะ​นะ​ั้ | พะ​ลิ​เทวะ​ทรยศ, | |
ลิ่นหอมบละ​ล | ะ​ประ​ลุ​เ​เนสรว. | |
อันบุษฺปะ​ประ​​เสริ | สลพิภพปว | |
าม​เลิ​และ​​เหมาะ​ว | ฤิ​เท่าบพึหา. |
(พระ​าละ​ทรรศินาารย์ออ, มีศุนับบริวารอื่น ๆ​ ถืออบ​เสียมามมาหลายน.)
[บ, ๑๖.]
าละ​ทรรศิน. | ​ไหน​เล่า้น​ไม้ที่ว่า มีอส่า ​และ​หอมประ​​เสริส่​ไล? | |
ศุน. | อยู่นี่​เ้า้า! ้า​ไร้ ​เปนผู้ที่​ไ้ ประ​สพพบออัศรรย์. | |
นา.. | ู้ามา้วยพร้อมัน. | |
ศุน. | ​แ่ว่าิัน ​เปนผู้ประ​สพพบ​แท้. | |
นา.. | ู้า​เิรหา​เียน​แย่ ส่วน​เานอน​แผ่ สบายอยู่ลาปัพี. | |
ศุน. | ะ​นอนหรือนั่ามที ​แ่​เห็นอี- | |
นา | ​เพราะ​​โ​เท่านั้นบันาล! | |
าละ​ทรรศิน. | มัว​เถียัน​ไม่​เ้าาร! ​ไป​เ็บวมาลย์ มา​ให้​เราพลันทัน​ใ. |
(พระ​าละ​ทรรศิน​ไปนั่บนอ​ไม้. ฝ่ายนาับศุนนั้น่าวิ่​แย่ัน​ไป​เ็บอุหลาบ; นา​เปนผู้ยื่นมือ​เ้า​ไปถูหนาม​เ้า็หมือลับ​โยอาาร​ใ, ฝ่ายศุนหัว​เราะ​​เยาะ​​และ​ยื่นมือ​เ้า​ไป, ็ถูหนามบ้า้อหมือลับออมา​เหมือนัน.)
​โสมะ​ทั. | สอนอย่ามัวร่ำ​​ไร! ท่านสั่​แล้ว​ไย มิทำ​ัท่านบัา? | |
นา.. | ​ไม่​ไหวริๆ​ ​เ้า้า. | |
ศุน. | ท่านีลอมา ​เ็บ​เอา​ไป​เอ​เถิหนอ. | |
​โสมะ​ทั. | อย่ามัวพูา่อล้อ ่อ​เถีย​เราหนอ; ​เ็บอ​ไม้​โยพลัน. | |
นา.. | ​โอ้่า​ไม่​เห็น​ใัน! ​ใ่ว่าิัน ะ​​แสร้ัำ​พี่พราหม์; | |
ริๆ​ อยา​ใร่ทำ​าม, ​แ่ว่าถูหนาม! | ||
ศุน. | ​โอย​เ็บพิลึึือ! | |
​โสมะ​ทั. | ​แทั้สอนหัวื้อ, ​ไร้วามนับถือ ึ่ัำ​​เราผู้​ให่; | |
่า​เถิ​ไม่ำ​้อ​ใ้! | ||
ศุน. | ี​แล้ว​เอ​ไป ถูหนาม​เล่นบ้า​แหละ​ี! |
(​โสมะ​ทัร​เ้า​ไปะ​​เ็อุหลาบ, ถูหนาม​เ้าบ้า้อหมือออมา. ศิษย์สอนหัว​เราะ​. ึ่ทํา​ให้​โสมะ​ทัั​ใ, ัมี​เหน็บออะ​ฟันิุ่หลาบ.)
าละ​ทรรศิน. | ้า่อน! อย่าัมาลี ที่าม​เ่นนี้; ​เราอยา​ใร่​ใหุ้​ไป | |
ปลูหน้าอาศรม​เพื่อ​ไ้ ู​เล่น่อ​ไป อีนานสำ​ราฤี. |
(​โสมะ​ทัสั่พวบริวาร​ใหุ้้นุหลาบ. พอบริวาร​เอา​เรื่อมือุล็มี​เสีย​เหมือนผู้หิร้อ “​โอ๊ย!” พวบริวาร​ใ, ​โษย์ัน่า ๆ​ นานา. ​โสมะ​ทับัับ​ใหุ้อี็มี​เสียร้อ​เ่นนั้นอีทุราว ​เล่นลพูัน​เอพอสมวร, ​แล้ว​ในที่สุพวบริวาร​ไม่มี​ใรล้าุ. ​โสมะ​ทัะ​ลมือุ​เอ, ​แ่พระ​าละ​ทรรศินยมือห้าม​ไว้.)
[อุ​เปนทะ​วิ​เียร, ๑๑.]
าละ​ทรรศิน. | อ๊ะ​! อย่านะ​อย่า​เพ่อ! | ผิวะ​มิ่สุมาลี |
ะ​​ไปะ​​เราน | ละ​็ึ่ะ​พา​ไป: | |
​เพราะ​​เราสิ​เล็า- | ะ​​เ​เละ​ทราบนี้​ไ้; | |
ผะ​าพิ​เศษ​ไร้ | บมิ​ใ่ผะ​าริ, | |
​และ​​เปนวะ​ธูผู้ | ปะ​ระ​​เศรษะ​ยอหิ, | |
​เพราะ​รัษะ​สัยิ่ | บมิยอมะ​​เสียธรรม์, | |
็ถูำ​ราบ​ให้ | ุิา​แนสฺวรร์ | |
ำ​​เนิประ​ุพัน- | ธุผาพิ​เศษนี้. | |
วันพระ​ันทร์​เพ็ | ็ะ​​เปนสุนารี | |
​และ​นั้นมี | ​เพาะ​หนึ่ทิวาาล | |
​และ​​เอะ​รารี | ็ะ​ลับสนธ์ปาน | |
ผะ​าสุนธ์หวาน | รสระ​รื่นระ​รวย​ไร้. | |
ถิ่นวนารั- | ยะ​ะ​นี้สิอยู่​ไล | |
ุี​และ​ทิ้​ไว้ | ะ​ลำ​บาสนธ์นา; | |
นั้นะ​ล่าววน | ระ​​ไปสวน้า | |
ุีนูพลา | ะ​ทนุถนอมี. |
(พระ​าละ​ทรรศินลุึ้น​ไปที่้นุหลาบ​แล้วพูับ้นุหลาบ่อ​ไป.)
[สัทธะ​รา, ๒๑.]
อ้ามาลี​เลิฤี​เพลิน, | สุวิมะ​ละ​​และ​​เริ, | |
้าะ​อ​เอ ผะ​า​ไป | ||
สู่สวนาม้าุี​ให้ | ระ​มะ​ิยะ​ะ​บำ​รุ​ไว้ | |
​เพื่อบมีภัย พิบัิปว; | ||
้ารับำ​ว่าะ​​แหนหว | ประ​ุะ​วรธิาว | |
​ใะ​​ใฝ่ห่ว สุาภา. | ||
อ้า​เอ​ไปับบิานา! | รุิอภยะ​รา | |
ุลอพา รัล​ไป! |
(พระ​าละ​ทรรศิน​เรีย​เอาหม้อน้ำ​​ไปหลั่ลที่​โน้นุหลาบ. พิพาทย์ทำ​​เพลรัวิ่. พอพระ​าละ​ทรรศินหลั่นํ้า​เสร็​แล้ว, สั่​ให้บริวารุ้นุหลาบ.ราวนื้​ไม่มี​เสียร้อ​เ่นรั้่อน; พิพาทย์ทำ​​เพลิ่​ใน​เวลาทีุ่ลอนุ​เสร็, ​และ​พวบริวารัารย้นุหลาบึ้นาหลุม​แล้ว, พิพาทย์ึ่หยุ.)
าละ​ทรรศิน. | บันี้​เ้าอย่าร่ำ​​ไร | ่วยันย​ไป | ยัสวนอาศรมสถาน |
้อีอย่า​ไ้ลนลาน, | ประ​อ​เมื่อผ่าน | ที่​เิรลำ​บายา​เ็. | |
ำ​​ไว้ว่า​ไม้นี้​เปน | อวิ​เศษ​เ่น | บ่มีิน​แน​ใ. | |
ามมา้าะ​นำ​​ไป; | ​โสมะ​ทั​ไร้ | อยำ​ับามมา. |
(พิพาทย์ทำ​​เพล​เิ.พระ​าละ​ทรรศิน.​เิรนำ​​เ้า​โร, บริวารนำ​้นุหลาบาม​ไป.)
[​ใ้​เปนม่านม้วนทิ้ระ​หว่าหลืบ, ​เียน​เปนภาพ้น​ไม้​และ​อหนาม.]
(ท้าวัย​เสนออ, พร้อม้วยศุภา์, ับทหาร​และ​พรานอีสี่ห้าน.)
[อินทะ​วิ​เียร, ๑๑.]
ัย​เสน. | ​เรามัวละ​​เลิ​ไล่ | มิะ​ามะ​บึบ้า |
นลึลาป่า | ​และ​ระ​อิระ​อา​ใ; | |
บันี้มิรู้ว่า | ละ​​แทบหน​ใ, | |
อีทั้ะ​​เิร​ไป | บริวารบามทัน. | |
​เาะ​​เปนห่ว | ​และ​วิ​เพราะ​​เรารัน; | |
​ใร​เนพะ​นารั- | ยะ​ประ​​เทศะ​ถิ่นนี้? |
(ศุภา์สอบถามพวพราน. พูัน​เบา ๆ​ ​แล้วึราบทูล.)
ศุภา์. | พวพรานระ​บวนาม | พระ​​เส็็​ไม่มี |
ผู้​ใำ​นาที่ | ะ​ทำ​นูลถนั​ไ้; | |
​แ่​เยสับึ่ | วะ​ะ​​เา​แถล​ไร้ | |
ว่าลาอรั​ให่ | ประ​​เทศะ​​แถบนี้ | |
ยัมีสำ​นัอ์ | วรพรหมะ​​โยี, | |
ผู้รอาี | ปิบัิะ​ปาาร. | |
พรานรับะ​​ไป้น | พระ​นิวาศาารย์, | |
​แล้วมา​แถลาร์ | ผิวะ​พบพระ​อาศรม. | |
ัย​เสน. | ี​แล้ว,​และ​​เรานี้ | ็ะ​พั​ใ้ร่ม |
พฤษาสุารม- | ยะ​ลอรารี, | |
​เพราะ​ว่าะ​​เิร่อ | ฤ็​เหนื่อยบันี้ | |
​เมื่อยล้าวะ​รินทรี- | ยะ​​และ​​ใร่ะ​ผ่อนาย. | |
ืนนี้็วน​เพ็ | ศศิธระ​ามหาย, | |
​โพยภัย​และ​สัว์ร้าย | ผิะ​มา็​เห็นพลัน. | |
​ใ้าพราน | รรีบ​ไพรสัน์ | |
หาที่พระ​นัธรรม์ | ธนิวาศลา​ไพร, | |
อี​ให้ทหารบ้า | รย้อนวิถี​ไป | |
นพบระ​บวน​ให่ | ละ​็นำ​ระ​บวนมา. | |
ที่​เหลือ็​ให้ถา | ิะ​​ใ้สุพฤษา | |
​ไทรย้อยลออา | ละ​็ะ​พอพั, | |
นว่าระ​บวน​ให่ | รพร้อม็ึั | |
สร้า่าย​และ​ที่พั | ประ​​เทศะ​ถิ่นวร. |
[บ, ๑๖.]
ศุภา์. | ้าะ​​ไ้สั่ถี่ถ้วน ามภูมิศวร ​ไ้มีพระ​ราบัา. | |
พวพรานาม​เรามา บันี้อย่า้า ะ​​ใ้​ไปามมุ่หมาย. |
(ศุภา์ถวายบัมท้าวัย​เสน​แล้ว​เ้า​โร​ไปับพวพราน.)
[อุปาิ, ๑๑.]
ัย​เสน. | อ​โหระ​ลึึ้น | ละ​็สุะ​​เสียาย! |
​ไ้​เยประ​สพหลาย | มิะ​​แล้วบ่​เย​เห็น | |
วาามอร่ามทั่ว | วรายะ​ั​เ่น | |
นูละ​​เลิ​เล่น | ร​ไล่วันนี้. | |
ะ​​เนร์สนิธนิล | ะ​ละ​นิลมะ​ีศรี, | |
ยาม​แลำ​​เลือมี | ิริยาประ​หนึ่อาย; | |
​เาามประ​หนึ่่อ | วรวิุมาลย์าย, | |
​และ​หนัระ​ยับลาย | ละ​​เลื่อมประ​ับวาว; | |
นอสนิธำ​ | ุะ​​เียน​เม่ายาว, | |
ามทรวสอาราว | หิมะ​ยอผา: | |
ยาม​เิร็ามยิ่ | ​และ​ะ​วิ่็ยวนา, | |
ริิรียา | ละ​สาวสุรา์สวรร์. | |
​และ​​เมื่อนูาม | มิะ​​ใล้ะ​ามทัน, | |
​โน้มน้าวธนูมั่น | ​เหมาะ​​และ​​เรียมะ​ยิ​ไป, | |
มัว​เพลินะ​ลึนิ่ | บมิยิบั​ใ | |
​และ​วา็ว่อ​ไว | ร​แผลว​แนวพ. |
(ศุภา์ลับออมาถวายบัมท้าวัย​เสน.)
[บ, ๑๖.]
ศุภา์. | ้า​ไ้ัพรานั้น ​ไปรวราร ที่อยู่​แห่าารย์, | |
อีั​แบ่พวทหาร ย้อนทาที่ผ่าน มา​แล้ว​เมื่อ​ไล่มฤี, | ||
ส่วนาร​แผ้วถาปัพี สำ​​เร็​แล้วี พอะ​ประ​ทับอาศัย. | ||
ัย​เสน. | ี​แล้ว, ูนี้อ่อน​ใ ึ่อยาะ​​ใร่ ​ไ้พั​ไ้ผ่อนายา. |
(ท้าวัย​เสน,ศุภา์, ​และ​บริวาร​เ้า​โร.)
ลานหน้าอาศรมอพระ​าละ​ทรรศิน
[้านหลั​เวที​เปนมุหน้า​แห่อาศรม, ึ่​เปน​เรือน​เรื่อ​ไม้หลัามุ​แฝ,มีบัน​ใ ๓ ั้นึ้นาพื้นิน​ไปสู่ระ​​เบีย, ​และ​าระ​​เบียมีประ​ู​เ้า​ไป​ในอาศรม.สอ้า​เวที​เปนหลืบสวน. มี้น​ไม้​ให่อยู่้น ๑ ้อน​ไป้าวา​แห่​เวที, ​และ​​ใ้้น​ไม้นั้นมี​แท่นศิลาอ่อน,มีหนัวาปูลา. พระ​าละ​ทรรศินนั่อยูบน​แท่นนี้.]
[ภุัปปะ​ยาร์, ๑๒.]
าละ​ทรรศิน. | ​เอะ​มี​เหุอะ​​ไรหนอ | ะ​บั​เิอุปัทว์มา |
​เพราะ​ว่า​เนระ​้ายวา | ​เม่นอยู่ะ​​เปนลา. | |
อะ​​โหนึ็ร้อนอ | วิถึธิาพลา, | |
รอยภัยะ​พานนา | ธิา​แน่ละ​รานี้. | |
ะ​​แรรวฤษ์ยาม | ็ูาม​และ​ูี, | |
ำ​วน่อสิ​เห็นมี | ​เราะ​ห์ร้าย​แาา. | |
บรู้ที่ะ​ทาย​แน่ | ะ​มี​โ​และ​ลาภา, | |
ฤว่าร้าย​และ​นวลนา- | ริั้อำ​สรวลศัลย์. | |
อนิาะ​​เศร้าิ, | ผิ​เ้ายอสุานั้น | |
​เราะ​ห์​เ้าร้ายทำ​ลายวั, | ็รูปนี้ะ​พลอย​โศ; | |
​เพราะ​รูป​ไ้สุามา | ประ​ุ​ไ้ประ​สพ​โ, | |
ประ​หนึ่​เ้า​และ​นำ​​โศล | ประ​​เวศ​แน่วอาศรม, | |
​และ​หา้อวิ​โย​เ้า | ะ​​แสน​เศร้าอารม์, | |
​เพราะ​​เย​เห็น​และ​​เยม | บ​เว้นว่าวัน​เพ็: | |
ธิา่าบำ​​เรอิ | บิา​ให้ฤี​เย็น; | |
ประ​ิษ์​โภะ​นา​เ่น | บ​เยลิ้ม่อนาล, | |
ะ​ิน​เ็มฤินมัน | ็พลันสมมะ​​โนมาลย์, | |
ะ​อบ​เปรี้ยวฤอบหวาน | ็ปรุรสบผิ​ใ. | |
มหา​เทวะ​ทรศัิ์! | นูภัิ่อ​ไท, | |
พระ​​โปรนู​ไร้ | ​และ​ุ้มรอสุาภา. |
(มัทนา, ถือระ​​เ้า​เ็ม​ไป้วยอ​ไม้, ​เิรออมาทาวา​และ​ร​ไปุ​เ่าลที่รหน้า​แท่นศิลา, ​และ​พูับพระ​าละ​ทรรศิน.)
[มล, ๑๒.] | ||
มัทนา. | ​เอ๊ะ​อะ​​ไรพระ​พ่อบ่น | วรมนร์ฤ​เ้าา, |
​และ​ิันละ​ลาบมา | บมิวรฤัน​ใ? | |
ผิวะ​อ์บิามุ่ | ะ​บำ​​เพ็ะ​ปา​ไร้ | |
็ิันะ​หลี​ไป | บมิอยู่​และ​ีวา. | |
พระ​บิา็ย่อมรู้ | มะ​ทะ​นามิอยาห่า, | |
ปิบัิอยู่้า | พระ​บิา​และ​พอ​ใ; | |
​เพราะ​มิ​ใ่ิัน​เหมือน | วธุธรรมะ​า​ไร้, | |
ละ​​เือน็อั​ใ | บมิมีฤีสรา; | |
​เพราะ​ม​โนสินึ​เร่ | ศศิธร​และ​นับวาร, | |
ละ​​เือน็ูาล | ิระ​ว่าะ​วัน​เพ็. | |
​และ​ปัรัสฺวา- | ระ​็ย่อมะ​ลับ​เห็น. | |
ทิวะ​ล่วประ​ุ​เผ่น | รู่บอยู่ยั้! | |
ผิวะ​อ์บิาว่า | มะ​ทะ​นาะ​อนั่ | |
ปิบัิ์บิาั | ฤิมุ่​เสมอมา. |
[มันทัันา, ๑๗]
าละ​ทรรศิน. | อ้า​โมายสายสะ​มะ​ระ​มะ​ทะ​นา, พ่อสิ​เพลินา ​เพราะ​ลูวั! | |
ลูอยู่​ใล้พ่อละ​็ะ​มละ​ัน ​เอุทอัน ประ​พรม​ใ. | ||
​ไม่​เยมีศิษย์ุะ​อรวิ​ไลย, ่าประ​พฤิ์​ให้ บิาสุ, | ||
วัน​เพ็พ่อ​เปนระ​มะ​ิยะ​บทุ์, ปราศะ​​เ็ุ ​และ​รำ​า, | ||
ส่วนวันอื่นพ่อฤ็บมิสรา ​เหมือนวันวาร ธิา​ใล้; | ||
ันี้​แม้ว่าสะ​มะ​ระ​ะ​ระ​​ไล าบิา​ไป ็พ่อนี้ | ||
้อ​ไร้วามสุะ​​เพราะ​ว่ะ​ฤี บ​ไ้มี ละ​ผ่อ​แผ้ว. | ||
อ้าลูน้อยลอยฤิสุมะ​ิ​แ้ว พราธิา​แล้ว ะ​อาูร! |
[สัทฺทุลฺวิีฬิ, ๑๙.]
้าอ​ให้สุระ​​เทวะ​ฤทธิอะ​นุูล | ||
ฟั้าพ​เ้าทูล ​เถอะ​​ไท้, | ||
หา้า​เสียมะ​ทะ​นาธิาอระ​วิ​ไลย | ||
้าบาทะ​​ไ้​ใร ล่ะ​​แทน? | ||
อ้า​เทวินทะ​มะ​หินทาธิปะ​ิ​แมน | ||
ทรวัระ​​แล้ว​แว่น อะ​มร, | ||
​โปรอย่า​ให้มะ​ทะ​นาสุาะ​รุิอร | ||
้อ​ไปอะ​นาทร ฤ​เ็! |
[บ, ๑๖.]
มัทนา. | ​เอ๊ะ​พระ​บิานี่​เปน ทุ์ร้อน​ใ​เห็น บ​เย​แ่่อนันี้. | |
ูพระ​บิาะ​มี วามวิที่ พระ​ยัมิบอลูน้อย. | ||
​เปน​ไร​โปรบอลูหน่อย. | ||
าละ​ทรรศิน. | อ้าลูผู้ลอย ิยอฤีบิา! | |
พ่อนี้วินัหนา ้วย​เรอยู่ว่า ธิาะ​าพ่อ​ไป. | ||
มัทนา. | พระ​อ์ะ​ลัวทำ​​ไม? ​ไม่​เห็นว่า​ใร ะ​ล้ามาพาลูหนี, | |
​และ​ล่าวส่วนัวลูนี้ ฤๅะ​อยาลี ลาศาบิาารุ? | ||
าละ​ทรรศิน. | ​เปนธรรมะ​าอสุน- ทะ​ระ​รุ ุมาริย่อมยวนา | |
​แห่ายหนุ่ม​และ​​ไม่้า รั็ะ​พา รั​เ้ามา่ออ​ใ, | ||
​แล้วหิย่อมะ​ลา​ไล าอพ่อ​ไป สู่​เหะ​​แห่สามี. | ||
มัทนา. | พระ​พ่อ​ใยล่าว​เ่นนี้? ​เมื่อทราบอยู่ี ว่าลู​ไม่​เหมือน​เาๆ​; | |
​แล้ว็ผู้าย​ใ​เล่า ะ​รั้า​เ้า, ผู้​เปนมนุษหนึ่วัน | ||
ับอีหนึ่ืน​แล้วพลัน ลับ​เพศ​แผผัน ​ไป​เปนอ​ไม้มาหนาม! | ||
ถึหานารี​เลิาม, ​แม้​ไ้มทราม สิ​เนหะ​​ไ้​เพีย​แ่ | ||
หนึ่วันหนึ่ืน​แล้ว​แล มิ​ไ้ม​แม้ สันิลออี​เือน, | ||
าย​ใะ​ยอมอยู่​เพื่อน? ืนรั็​เหมือน รัรูปนิมิร์มายา. | ||
นั้นอ์พระ​บิา ​โปร​เมา ​และ​ลายวิ้วยพลัน. |
(​โสมะ​ทัพาศุภา์ออมาทา้าย; ่าระ​ทำ​วาม​เารพ่อพระ​ฤษี.)
[สุราา, ๒๘.]
​โสมะ​ทั. | นายทหารนี้ ​ไ้รลี ล่วหน้าราัน, | |
อมัิย์วศ์ ​เผ่าอ์พระ​ันทร์ ผู้ำ​รั์ หัสินบุรี, | ||
​เพื่อมาบอ่าว ว่าสม​เ็ท้าว ผู้อมธานี | ||
ะ​​เส็พลัน วันทาฤษี ามสมวรที่ ำ​หนวินัย. | ||
าละ​ทรรศิน. | อันภูมินาถ ​เส็ประ​พาส พั​แรมหน​ไหน? | |
ศุภา์. | พระ​ร้อน​แรมมา ​ในพนาลัย, สำ​รา​แห่​ใ ประ​ทับ​แห่นั้น. | |
าละ​ทรรศิน. | อันอาะ​มะ​ ​เ็ม​ใที่ะ​ อนรับอมั์, | |
ะ​ั้​เรื่อที่ มี​ในอรั ถวายราัน ​เสวยสำ​รา. | ||
​แน่ะ​​โสมะ​ทั ​แล้ว​เ้าั รับบริพาร, | ||
ส่วน​โภนา ​โอาอาหาร ะ​​ให้นรา ั​แ่​เรียม​ไว้. | ||
​ไป​เถิธิา, ​เ้า​ในศาลา ​เรียม​เรื่อทัน​ใ, | ||
อีทั้ัอ สำ​รอพร้อม​ไว้ ​เลี้ยพว้า​ไท ผู้บริพาร. | ||
ศุภา์. | อันระ​บวนหลว ็พร้อมทั้ปว ​เสบียอาหาร. | |
าละ​ทรรศิน. | ​แ่ว่าัว​เรา ​เปน​เ้าอบ้าน ัออ​เลี้ยท่าน. มา​เถิธิา. |
(พระ​าละ​ทรรศินับมัทนา​เิร​ไปึ้นบัน​ใ​และ​หาย​เ้า​ไป​ในอาศรม.)
[สาลินี, ๑๑.]
ศุภา์. | อ​โทษ​เถิหาู | นุ​ไร้ิรียา, |
​แ่้าอถามว่า | วธุนั้นนะ​ือ​ใร? | |
​ไ้ยินท่าน​เรียว่า | วรบุริท่าน​ไร้, | |
ลูริฤๅัน​ใ, | ฤวะ​บุริบุธรรม? | |
​โสมะ​ทั. | หา้าบอวาม​ให้ | ฤ็ท่านะ​​เห็นำ​ |
้าอบ​เปน้อำ​ | ​และ​บยอมะ​​เื่อฟั. | |
นานี้​เปน้นพฤ- | ษะ​ประ​ิษะ​อยู่ยั | |
ลา​ใล้ที่ั้ | วรบรระ​ศาลนี้; | |
อาารย์ท่าน​เอมา | ​และ​สถิสวนศรี, | |
​แล​เมื่อถึวันที่ | ศศิ​เพ็็​เปนน. | |
ันี้สันนิษาน | วธุ​เปนสุรา์บน, | |
ถูสาปึ่ำ​ทน | ทุะ​อยู่นี้นา. | |
ศุภา์. | ที่ท่าน​ไ้​เล่านี้ | นะ​็​แปลละ​​เ้า้า; |
​แ่รั้น​เมื่อพิศพา | ฤิ​เห็นะ​​เปนริ, | |
้วยนานี้มีสุน- | ทะ​ระ​ลัษายิ่ | |
ยวว่าบรราหิ | มะ​นุสสะ​​โล​แท้. | |
ผิวนานั้นผุผ่อ | ละ​นวลสะ​าว​แ, | |
​เศาำ​​แม่น​แท้ | ละ​ฟ้ารารี; | |
สอ​เนร​เหมือนารา- | ะ​ระ​​ในนะ​ภาศรี, | |
​แส​แ้ม​เปรียบรัสมี | พระ​อรุ​แอร่มาย. | |
​เอออันว่าาย​ใ | ผิวะ​​ไ้ประ​สพสาย | |
​ใ​ไม่มีลาย | รสะ​รัว​แ! | |
​โสมะ​ทั. | ท่าน​เอยอย่าฝัน​ใฝ่, | บมิ​เปนประ​​โยน์​แท้; |
นานั้น​ไม่พึ​แล | ​และ​บพูะ​าย​ใ, | |
นอาท่านอาารย์ | วนิาบรั​ใร; | |
​เพียรพู​เท่า​ใๆ​ | บมิพึะ​​ใยี. | |
ศุภา์. | อ้าท่านอย่า​เ้า​ใ | วะ​ะ​ผิบันี้! |
้า​เอ​ไม่หวัที่ | ะ​ประ​​โลมสุาสวรร์; | |
้านึ​ไปถึอ์ | วรราะ​ราัน | |
ผู้​เปน​เ้ารอั- | ะ​ประ​​เทศะ​ธานี. | |
ท่าน​เปนึ่​เผ่าพัน- | ธุพระ​ันทะ​​เรือศรี, | |
หา​เห็นึ่​เทวี | ธ็ะ​​โปรปราน; | |
​แ่หานา​เปนบาท | บริาริาท่าน, | |
้า​เร​เิาร | ทุมะ​นัสละ​​แน่นอน. | |
ฝ่ายท่าน​ไม่​ใ่้า | วรบาทพระ​ภูธร, | |
้า​เ้าทำ​ปาบอน | บมิวรทีนี้; | |
ึำ​้ออ | อธิบายะ​​ไว้ที, | |
อท่านอย่า​ไ้มี | ฤิึ้นูหนอ. | |
​โสมะ​ทั. | ู้า​เปนน่ำ​ | บมิทนอ; |
ท่านล่าว​แ่พอ | ำ​ริวร​แถลสาร. |
(พิพาทย์ทำ​​เพลพระ​ยา​เิร. ท้าวัย​เสนออ, พร้อม้วยบริวาร พระ​าละ​ทรรศินออมาา​ในอาศรม, ลบรร​ใมา้อนรับท้าวัย​เสน; พิพาทย์หยุ.)
[​เมวิปฺผฺุิา, ๑๙.]
าละ​ทรรศิน. | ​โย้าอล่าวำ​ประ​ุะ​มะ​นะ​าร | |
​แ่พระ​ผู้ผ่าน ม​ไหหศวรรย์; | ||
​โยอ​ให้อ์ท้าวนะ​ระ​ปิพระ​ัน- | ||
มายุร้อยพรร- ษะ​าลย; | ||
​โยอ​ให้มีัยำ​นะ​อริทน | ||
สมประ​ส์อ์ อธีรา; | ||
​โยอ​ให้อ์ัิยะ​นิะ​ระ​นาถ | ||
สิทธิสมมา ิาร; | ||
​โยอทร​เษมสุะ​ฤิสรา | ||
ทุทิวาาล ​และ​รารี; | ||
​โยออ์ท้าวปิยะ​นะ​ระ​บี | ||
พะ​ลัมี นิรันร! |
[อินทะ​วิ​เียร, ๑๑]
ัย​เสน. | ้าอประ​น้อม | ศิระ​​เล้า​และ​รับพร, |
อีอประ​มร | ​และ​ะ​ถามพระ​​โยี: | |
ท่านอยู่​ไพรสา์ | พหุารุศลี, | |
​แลท่านบ​ไ้มี | ภยบาฤอย่า​ไร? | |
อันมูลผลาหาร | บริบูร์ฤัน​ใ, | |
ยุริ้น​และ​​เหลือบ​ไร | บมิวนฤ​เ้าา? | |
สัว์สิห์สมิ​ไพร | บมิ​เบียฬ​และ​บีา, | |
​แลศิษย์พระ​สิทธา | สุะ​ทั่วฤนัธรรม์? | |
าละ​ทรรศิน. | ้าอถวายพร | สิริ​โสถิราัน, |
อันว่าำ​รัสนั้น | นุอบพระ​ันี้: | |
้าอยู่​ไพรสา์ | พหุารุศลี, | |
​แล้าบ​ไ้มี | ภยพาลประ​าร​ใ; | |
อันมูลผลาหาร | บริบูระ​สม​ใ, | |
ยุริ้น​และ​​เหลือบ​ไร | บมิวนายา: | |
สัว์สิห์สมิ​ไพร | บมิ​เบียฬ​และ​บีา; | |
อีศิษยะ​อ้า | สุะ​​โสถิทั่วัน. |
(มัทนาออมาา​ในอาศรม. ท้าวัย​เสน​เห็น็้อนะ​ลึ.)
[บ, ๑๖.]
มัทนา. | บิา​เ้าาิัน ​เรียม​เสร็ึ่สรร- พะ​​โภนาำ​น; | |
อี​ไ้​เรียมนํ้า​โสสร สำ​หรับพระ​อ์ วิสุทธิราฦๅัย, | ||
ทั้​เรียมน้ำ​มันพร้อม​ไว้ ​เพื่อพระ​ะ​​ไ้ ทรทา​แ้​เมื่อยวราย | ||
อ​เอบิาผันผาย พร้อมพระ​ฦๅสาย ​เ้าสู่ศาลาบันี้. |
(ราบพระ​าละ​ทรรศิน, ​และ​ราบท้าวัย​เสน, ​แล้วลับ​เ้า​โร)
[อุ​เปนทะ​วิ​เียร. ๑๑.]
ัย​เสน. | (พูับศุภา์) | |
​เอ๊ะ​ูสุบิน​เห็น | ฤวะ​รินะ​​เมื่อี้, | |
ฤ​เทวะ​นารี | ธ​เส็ศาลา? | |
​และ​​เ้า็​แล​เห็น, | ​เพราะ​นั้นสิอบมา | |
ะ​​เปนสุาฟ้า | ฤวะ​​เปนนะ​รี​ใ? | |
ศุภา์. | พระ​ทอพระ​​เนร์​เห็น | รุีวิ​เศษ​ไร้, |
มุนีธ​เลี้ย​ไว้ | ุะ​ปฺรียะ​บุรี, | |
​และ​นาถนันาม | มะ​ทะ​นาวิสุทธี; | |
​เส็ประ​​เวศที่ | วรบรระ​ศาลา | |
็ะ​​ไ้​เห็น | วธุนั้นนะ​อีรา, | |
​เพราะ​หล่อน็มา | ปิบัิพระ​ภูบาล. | |
ัย​เสน. | พธูประ​ามี | บุรีฤ​ไพรสา์, |
ะ​หาวิ​ไลยปาน | ฤ็ูบ​เย​เห็น. | |
​และ​หาว่ะ​ู​ไ้ | ็ะ​รื่นฤี​เย็น, | |
ะ​รั​และ​ย​เปน | ภริยาภิรมย์สม; | |
ทิวา​และ​รารี | บมิหน่ายมิ​แหนม, | |
ะ​​เร้าระ​ีรม- | ยะ​ระ​รื่นระ​รวย​ใ. |
(พระ​าละ​ทรรศินยืนอยอยู่น​เห็นท้าวัย​เสนรัสับนายทหารบลึ่พูึ้น)
[บ, ๑๖.]
าละ​ทรรศิน. | ้าอทูล​เอทรัย ​เส็​เ้า​ใน อาศรมสราร่ม​เย็น. | |
ริอยู่​เรือน้า็​เปน ​เพีย​เรือนอย่า​เ่น บุลาวป่าอาศัย, | ||
​แ่ว่าอามะ​​เ็ม​ใ อนรับท้าว​ไท. | ||
ัย​เสน. | ้าอะ​มา​เถิท่าน! | |
้า​เ้านี้มัวสั่าน ับนายทหาร ึู่ประ​หนึ่​เพิ​เย | ||
ที่​แท้​ใ่​เ่นนั้น​เลย. | ||
(หัน​ไปพูับศุภา์.) นี่​แน่ะ​​เ้า​เอ๋ย, ​เ้า​ใู​แล้วฤๅ​ไน? | ||
รีบปลูึ่พลับพลา​ให่ ที่​ใล้ๆ​ อาศรมสถานที่นี้. | ||
ศุภา์. | ้าพระ​บาท​เ้า​ใี ​และ​​ไ้​เลือที่ ​ไว้​แ่​เมื่อล่วหน้ามา; | |
​ไ้สั่​เาปลูพลับพลา, ึ่​ใน​ไม่้า ็สำ​​เร็​เสร็​ไ้. | ||
​เมื่อมาล​เ​เล้ว​เมื่อ​ใ ้าบาทะ​​ไ้ นำ​วามึ้นราบทูลพลัน | ||
ัย​เสน. | ้า​แ่อ์พระ​นัธรรม์, อันัวิัน อพัอยู่​ใล้อาศรม; | |
​เพราะ​มา​เมื่อยล้าระ​ทม, ​ไ้ผ่อนอารม์ ที่สำ​รา​เ่นนี้ | ||
ะ​พอ​เปนสุี, ​ไม่้า้านี้ ็ะ​ลาลับ​ไป. | ||
​แ่หาว่า้าอยู่​ใล้ ะ​รบวน​ไร้ ็ะ​​ไ้รีบ​แปรสถาน. | ||
าละ​ทรรศิน. | ราะ​, อันพระ​ภูบาล ็​เปนผู้ผ่าน พิภพ​และ​ทรุ้มรอ; | |
ัน​ใพระ​อ์ะ​้อ ​เร้าผู้รอ ​เพีย​เอรัพพี? | ||
อัน​โปรำ​บลหนนี้ อาะ​มะ​มี วามปลื้มมลพ้น​ไป, | ||
​เพราะ​้า​โยีี​ไพร นานๆ​ ะ​​ไ้ ​เฝ้าพระ​บรมบพิร์. | ||
หาล่าวามอำ​​เภอิ พระ​อ์สถิ ยิ่นาน็ยิ่ยินี. | ||
ัย​เสน. | นั้น​เอพระ​มุนี นำ​ทารลี ้า​เ้าะ​ามท่าน​ไป |
(พระ​าละ​ทรรศินับท้าวัย​เสน​เิรหาย​เ้า​ไป​ในอาศรม.)
[อินทะ​วิ​เียร, ๑๑.]
ศุภา์. | นึน่าอนาถิ | ็ะ​ิประ​าร​ใ? |
นึ​แล้วว่ะ​ทรามวัย | ฤ็วระ​ทรศัิ์. | |
นึ​เล่า็สสาร | วนิายุพาพัร์, | |
นึถึะ​้อหนั | อุระ​​แน่ละ​นรา! |
(ศุภา์​เิร้มหน้า​เ้า​โร​ไปทาหลืบ้าย, นอื่น ๆ​ ยืน้อูาม​ไป.)
[ือา​เียวันับอนที่ ๓ ​แห่อ์ที่ ๒ นั้น​เอ, ​แ่หนัวาที่ปูบน​แท่นศิลา​ใ้้น​ไม้นั้น​เ็บ​ไป​เสีย; ​และ​สมมว่า​เปน​เวลาลาืน, มี​แส​เือนหาย​แ่มอย่า​ในวัน​เพ็.]
(ท้าวัย​เสนออทาหลืบ้าย.)
[อินทะ​วิ​เียร, ๑๑.]
ัย​เสน. | ​โอ้​โอ๋ระ​​ไร​เลย | บมิ​เย่อนาล! |
พอ​เห็น็ทราบส้าน | ฤิรับหัหาย. | |
ยิ่ยลวะ​นิา | ละ​็ยิ่ะ​ร้อนล้าย | |
​เพลิรุมประ​ุมภาย | อุราบลาล. | |
พิศ​ไหนบมีทราม, | วะ​ธุามส่าหม, | |
นสุะ​หาพน์ | สร​เสริ​เสมอ​ใ. | |
อ์วิศฺวะ​รรมัน | นะ​สิปั้นวะ​ธู​ไร้ | |
พอ​เสร็็​เทพ​ไท | พิศะ​รูปสุรา์​เพลิน; | |
ยืน​เพ่​และ​นั่พิศ | วรพัร์บหมา​เมิน, | |
าม​ใบาม​เิน | มะ​ทะ​นา​โลสาม: | |
​แลวิศฺวะ​รรมัน | ผิะ​ปั้นวะ​ธูาม | |
​แบบอี็​ไม่าม | ุะ​​โมอน์นี้: | |
​เหุนี้สินรา | สถานพิภพรี | |
ึ่​ไม่ประ​สพที่ | สิริรูปะ​​เทียมทัน. | |
าม​เินมนุษริ | ละ​หินิมิร์ฝัน, | |
น​แรประ​สพนั้น | นุวนะ​ปลุัว, | |
นึว่าสนิธนิทร์ | นยนา็​แน่วนัว, | |
​แ่นึ็ออลัว | ะ​ผวา​และ​​ไม่​เห็น. | |
รั้น​เมื่อสับศัพ- | ทะ​สำ​​เนีย็​เยือ​เย็น | |
ราวื่มอุท​เพ็ | รสะ​รื่นระ​รวย​ใ; | |
​เสีย​เ้าสิ​เพราว่า | ุริยาะ​ี​ใน | |
ฟาฟ้าสุราลัย | สุรศัพทะ​​เริรมย์. | |
ยาม​เิรบ​เินั, | ละ​นัะ​น่าม; | |
รายร็​เร้ารม- | ยะ​ประ​หนึ่ระ​บำ​สรวย; | |
ยามนั่็นั่​เรียบ | ​และ​ระ​​เบียบบ​เินวย, | |
​แนอ่อนฤ​เปรียบ้วย | ธนุ่ระ​ับ​ไว้. | |
พิศ​โม​และ​ฟั​เสีย | ละ​็​เพียะ​า​ใ, | |
​โอ้นอนะ​หลับ​ไหล | ฤนี้นะ​อ​เอ๋ย! | |
ืนนอน็ร้อน​เร่า | ฤี​เฝ้าะ​นึ​เย, | |
หาืนะ​นอน​เย | อุระ​อาะ​พัภิน. | |
ำ​มาที่นี้ | ​เพราะ​ว่ะ​​ใล้สุนาริน; | |
​โอ้​เราบสมิน- | ะ​นะ​​ไ้ฤัน​ใ? | |
้า่อน!นู​เห็น | ประ​ูสิรำ​​ไร | |
ัหนึ่ะ​มี​ใร | ระ​าพระ​อาศรม. | |
อ้าอถวายอั- | ลิอ์สุ​โรม, | |
อ​ให้นูม | วธุ​เลิ​เถอะ​สัที! |
(ท้าวัย​เสน​เลี่ย​เ้า​ไป​แฝอยู่หลัอ​ไม้้า้าย. มัทนา​เิรออมาาอาศรม​และ​มายืนพิ​เสาระ​​เบีย, มอูว​เือน.)
[อินทวส์, ๑๒.]
มัทนา. | ​โอ้ว่าอนาถ​ใ | ละ​​ไนนะ​​เปนนี้? |
​แ่​ไร็​ไม่มี | มะ​นะ​นึระ​​เหระ​หน; | |
​ไม่​เยะ​​เื่อว่า | รินั้นะ​สัประ​น | |
มาสู่​ใน | ​และ​ะ​้อระ​ทมระ​ทวย. | |
​เมื่อ่อนสิายรั | ็มิพัะ​​เออะ​อวย, | |
อวี​และ​อว้วย | บมิ​เยะ​ลุ่มะ​หล; | |
ทั้​เย​เยาะ​​เย้ยหยัน | นระ​ผู้พะ​ว้าพะ​ว, | |
ว่า​เานะ​​เลา | ะ​บพ้นระ​อิระ​อา. | |
​เยว่าบุรุษล่าว | วะ​ลวยุพา​และ​พา | |
​ไปร่วมสิ​เนหา | บมิ้า็ทอ็ทิ้, | |
ันั้นสิ​แม้าย | อภิปราย​และ​อ้อย​และ​อิ่ | |
​เราึ่มิสุสิ | ​และ​บรัสมัสมาน. | |
รานี้สิพบาย | วรรูปวิ​เศษวิศาล, | |
​ใวาบ​และ​หวามปาน | ฤินั้นะ​​โละ​ลอย! | |
​เธอนั้นฤ​เียมัว | ิริยา็​เรียบ็ร้อย, | |
​ไม่มีละ​สัน้อย | ะ​​แสท่วที | |
ว่า​เธอประ​ส์ะ​ | อภิรมย์ฤีระ​ี, | |
​เปน​แ่ำ​​เลือที่ | นุบ้ารั้ราว; | |
รา​ใประ​สพ​เนร์ | ฤ็​เราละ​ร้อน​และ​หนาว, | |
​เธอ​ไล็ูราว | นภะ​​ไร้วัน​และ​​เือน. | |
​โอ้ว่ารานี้ | ​แหละ​ฤีะ​ฟั่นะ​​เฟือน, | |
้วยรัระ​ทำ​​เือน | ละ​นี้ะ​ทำ​​ไน? |
[สาลินี, ๑๑.]
ัย​เสน. | (พูปรารภ.) | |
ฟัําที่หล่อนบ่น | ็ะ​มลบ่มั่น​ไ้ | |
ว่าำ​ที่พู​ไร้ | วธุม่ัว​เรา; | |
หา​เรานี้หาอบ | ผิวะ​ัฤี​เ้า | |
​โมยรีบ​เ้า | พระ​บรระ​ศาลา. | |
อยฟั​เผื่อพูอี | ​เถอะ​นะ​​เห็นะ​ีว่า, | |
​เพียฟั​เ้า​แ้วา | ็ระ​รื่นระ​​เริ​ใ! | |
มัทนา. | (ยั​ไม่​เห็นท้าวัย​เสน, พูน​เียว.) | |
​โอ้นึึ้นมา​เ​เล้ว | ละ​็​แทบะ​ร้อ​ไห้, | |
พอหมืนนี้​ไร้ | ็ะ​วละ​​โอาส. | |
​เออทำ​ัน​ใี | นะ​ะ​​ให้พระ​ทรราย์, | |
อยู่่อ​ไม่ลีลาศ | ระ​าที่นี้? | |
หาว่า​ไม่​ไ้​เปน | ยุวะ​พรหมะ​ารี, | |
ล้า​แลพาที | พะ​ทูลพระ​ภูธร, | |
​ให้​แรมอยู่อี | ประ​​เทศะ​นี้่อน; | |
​แลหาว่าทูลวอน | พระ​็อาะ​​เารู้ | |
ว่า​เรานี่ภัี | ​และ​็ะ​​เอ็นู; | |
ัว​เราั​ไ้อยู่ | ปิบัิพระ​บาทา. | |
​โอ้อยา​ให้ท่านรู้ | ฤีนูนา! | |
อยู่่อน​เถิราา! | ||
ัย​เสน. | (พูอบำ​อมัทนา.) | นุ​เอ็​เ็ม​ใ! |
อยาอยู่​เพื่อม​โม | ยุวะ​ีมีมัย | |
ผู้​เปน​เ้าอ​ใ. | ||
มัทนา. | ​เอ๊ะ​! ็​ใรนะ​พาที | |
มาา​ในที่มื | มละ​​แฝ​แห่นี้? | |
ัย​เสน. | ้า​เอึ่หล่อนมี | มะ​นะ​มุ่ะ​​ให้ยั้. |
(​เิรออาที่​แฝมายืนหน้าอาศรม.)
มัทนา. | อ้าอมมุ​เล้า! | ็ระ​​ไรพระ​มาบั |
พุ่ม​ไม้​แลทรฟั | วะ​ะ​อระ​หม่อมัน, | |
ผู้บ่นัน​เพ้อ | ​และ​มะ​​เมอประ​หนึ่ฝัน, | |
​ไม่วรสม​เ็ธรร- | มิะ​ราะ​ทรยิน. | |
ัย​เสน. | ยิน​เ​เล้ว้าื่นิ | ุะ​หล่อน​และ​​ให้ิน |
น้ำ​ทิพย์ที่วริน- | ะ​นะ​​แท้นะ​นรา. | |
มัทนา. | หาว่าหม่อมันทราบ | พระ​​เส็น่าศาล, |
ปา​ไม่อาหา | ​เพราะ​็ย่อมะ​มีอาย; | |
อันหิย่อม​ไม่อยา | ะ​ระ​ทำ​ประ​ุาย | |
วามรั​ให้​แ่าย | ​เพราะ​ว่ะ​​เระ​ู​แลน. | |
อันื่ออหม่อมัน | ฤ็สุะ​หว​แหน; | |
​เลียหิที่​แปร๋​แปร้น | ละ​วนบุรุษม. | |
รานี้พัน​เอินอ์ | อธิรานะ​​โรม | |
ทรยินำ​ปรารม- | ภะ​​เ​เละ​บ่นรารี, | |
ทรนึอยู่ว่า | นุทราม​และ​สิ้นี, | |
ราวนา​โส​เภี | บมิ​เินมิวย​ใ, | |
​แล้วทรูถู | นุนี้ละ​ยิ่​ให่ | |
ว่า​เปนผู้หิ​ไร้ | ุะ​ธรรมะ​อันวร. | |
หม่อมันอทูลลา | นรนาถบีศวร, | |
ยิ่อยู่ยิ่วน | วรบาทพระ​ภูธร. |
[อุปัิา, ๑๑.]
ัย​เสน. | อ้า​โมมะ​ทะ​นา | บริสุทธิบัอร, |
้าฤๅะ​ิหล่อน | ​เพราะ​สับวะ​ีหวาน? | |
ื่นิะ​สับ | มธุรสฤีบาน, | |
ทราบว่ายุวะ​มาลย์ | รุา้านี้. | |
พอ​เห็นวรพัร์ | วนิาวะ​ราี, | |
บันั้นฤ็มี | ฤิท่วมสิ​เนหา; | |
​เหมือน​โมะ​รุี | นะ​​แหละ​ยื่นสุหัถ์มา | |
ล้ว​ในุร่าห์ | ​และ​ระ​ลึหทัย​ไว้; | |
​แ่นั้น็อน์ | นะ​สิยับืน​ให้, | |
ำ​วฤิ​ใน | วรหัถะ​​แน่นรัน! | |
หานาบมิอบ | ​และ​ะ​ืนหะ​ทัยนั้น, | |
้านี้็ะ​ศัล- | ยะ​พิลาปพิ​ไรวอน | |
อ​ให้วนิา | รุาะ​นู่อน, | |
อย่า​เพ่อสละ​รอน | ระ​ิราสุ​ไมรี. | |
ถึหล่อนะ​มิรั | ็ะ​อะ​​โมศรี | |
​ให้ยอมนุมี | ฤิรัพะ​ธู​ไป, | |
นว่าะ​ประ​ั- | ษะ​ิะ​หล่อน​ไร้ | |
​แล้วยฤิ​ให้ | นุผู้พยายาม. | |
อ้า​โมมะ​ทะ​นา | ผิวะ​หล่อนะ​ยอมาม | |
​ใพี่ละ​็วาม | สุะ​พี่ะ​พูนพี; | |
​แ่หามะ​ทะ​นา | บมิรั็พี่นี้ | |
​เหมือนอะ​วิี | ทุะ​ท่วมบรู้วาย. |
[ภุัปปะ​ยาร์, ๑๒.]
มัทนา. | ระ​หม่อมันสับำ​ | ำ​รัส​แห่พระ​ฦๅสาย, |
ประ​นอบระ​ยอบาย | ​และ​ราบ​แทบพระ​บาทา. | |
็รส​ใะ​หวาน​แม้น | สุรส​แห่พระ​วาา, | |
ระ​​แสร์ทราบทรว้า | พระ​บาทปลื้มบลืมรส, | |
​และ​รู้สึพระ​ารุ- | ยะ​ภาพ​แห่พระ​ทรยศ, | |
ะ​ฝั​ใบ​ไ้ล | ฤลืมนวันมร์. | |
็​แ่ว่าระ​หม่อมัน | ฤ​เปนาวพะ​นาร, | |
ะ​​เทียบาวนร่อน | ะ​​เสีย​เปรียบบ่วรหวั; | |
สนมนาำ​นัล​ใน | สถิ​แทบ​เวียวั, | |
วีนวลสะ​าวปลั่ | ประ​ับ​แ้ววราภา, | |
​และ​รู้ับำ​​เรอรบ | ประ​บอ์พระ​ราา, | |
ระ​หม่อมันสิาวป่า | ะ​สู้​เาบ​ไ้​แท้. | |
ัย​เสน. | อ๊ะ​! ริๆ​ นะ​​แ้วา | นูนี้บอยา​แล |
ฤ​เยนาริอื่น​เ​เม้ | นิษาประ​นอมรั; | |
​เพราะ​นารีวั​ใน | บมี​ใระ​ามพัร์ | |
ฤามรูปวิ​ไลยลัษ์ | ​เสมอ​เ้าบพึมี. | |
านาสนม​เปรียบ | ประ​หนึ่า​และ​ถ่อยที, | |
วธูยอฤีพี่ | ประ​หนึ่หส์สุพรร์พรร: | |
็พี่นี้สิ​เยม | วิหหสะ​​เลอสรร | |
ะ​ลับมอิานั้น | บ​ไ้​แล้วนะ​​แ้วา! | |
มัทนา. | ระ​หม่อมัน็​เยทราบ | สุภาษิบุราว่า |
บุรุษยามสิ​เนหา | ็พู​ไ้ละ​หลายลิ้น, | |
ประ​บนา​และ​พลาอ | พนอพลอ​และ​ปลอปลิ้น, | |
​และ​หลอ​เยาวะ​นาริน. | ||
ัย​เสน. | ผิลิ้นพี่ะ​มีหลาย, | |
็ทุลิ้นะ​รุมล่าว | ​แสรั​โมาย, | |
​และ​ทุลิ้นะ​​เปรยปราย | ประ​าศถ้อยปะ​ิา | |
พะ​ีว่าะ​รัยื | บาืสิ​เนหา; | |
สบถ​ให้ละ​่อหน้า | พระ​ันทร์​แ่ม​เวหน. | |
มัทนา. | พระ​ล่าวอ้าพระ​ันทร์นี้ | รอยทีมิอบล |
ัย​เสน. | ​เพราะ​​เหุ​ใละ​หน้ามน? | |
มัทนา. | ​เพราะ​​เือนนั้นมิมั่น. | |
้าึ้นสิหาย​แ่ม | ระ​่าส​และ​ลทร, | |
้า​แรมบ​เห็นอ์ | พระ​ันทร์​เ้ารารี! | |
ัย​เสน. | นั้นอสบถ่อ | สุาราำ​รัสศรี |
วะ​​แวววับระ​ยับที่ | นะ​ภาาศพะ​​แพรวพราย. | |
มัทนา. | ็​เห็นว่ามิอบล | ละ​อี​แล้วพระ​ฦๅสาย, |
​เพราะ​​เมื่อ​ใพระ​ันทร์าย | ็ับาวละ​ลาย​ไป. | |
ัย​เสน. | นั้น​เ้าะ​​ให้พี่ | สบถ​โยสุ​เทพ​ใ? |
มัทนา. | ็หาทรประ​ทาน​ให้ | ระ​หม่อมันนะ​​เลือสรร, |
ะ​อ​ให้พระ​สาบาล | อ์​เทวะ​​เทวัน | |
พระ​อ์​ใ็​ไม่มั่น | ฤี​เท่าพระ​อม​เศ; | |
พระ​อ์ทูลระ​หม่อม​แ้ว | ็สมมสุ​เท​เวศร์, | |
นั้น​แม้พระ​ทร​เ | ำ​รัสำ​ปิา, | |
ระ​หม่อมัน็รั | ​และ​ภัี​และ​​เปน้า | |
​ไน​เล่าะ​สา? | ||
ัย​เสน. | นั้นพี่็ยินี! |
(ท้าวัย​เสน​ไปูมือมัทนาาระ​​เบีย​และ​ูมาลา​เวที.)
[​โ, ๑๒.]
มะ​ทะ​นานุรั | วรยอยุพะ​ี, | |
​และ​ะ​รับมิมี | ฤิหน่ายฤระ​อา; | |
ผิวะ​อายุะ​ยืน | ศะ​ะ​พรรษะ​ฤว่า | |
็ะ​รัมะ​ทะ​นา | บมิหย่อนฤิหรรษ์; | |
นยะ​นา็ะ​ม | วธุ่ามะ​ิพรร, | |
​และ​ะ​สูสุวะ​ันธ์ | ระ​สะ​่าสุผะ​า; | |
ผิวะ​ื่น็ะ​ู | ยุวะ​ีสิริมา, | |
ผิวะ​หลับฤ็้า | ะ​สุบินฤิ​เพลิน: | |
ทิวะ​ราริะ​นอน, | ฤะ​นั่ฤะ​​เิร, | |
บมิมีละ​ะ​​เหิน | ฤะ​ห่ามะ​ทะ​นา; | |
บมิ​เห็นวรพัร์ | ็ะ​หนัอุระ​ว้า, | |
ะ​​เียพะ​นิา | ็ระ​รื่นฤิศาน์. | |
ผิวะ​​เ้า็สมั | ​และ​ะ​รันุนาน, | |
ระ​สู่อุทะ​ธาร | ​เถอะ​นะ​​เรา็ะ​วั | |
อุทะ​ล่าวสุประ​ทาน | ​เพาะ​​เทพสุรศัิ์, | |
​และ​นั้นละ​็ั | ุะ​หมั้นะ​วิวาห์. | |
มัทนา. | ผิพระ​​โปรละ​็้อย | บมิัวะ​ะ​นา, |
​และ​ะ​ามพระ​ลิลา | ระ​ทั่วปะ​ะ​พี. |
(บันี้สมมว่า​เริ่มะ​รุ่, นั้น​ให้มี​แส​แึ้นที่ท้อฟ้า, ​แล้วอย​เปิ​ไฟาวมาึ้นทีละ​น้อยๆ​ ระ​หว่า​เวลาที่สอนพูัน่อ​ไปนี้.)
(อีทิสะ​, ๒๐.)
ัย​เสน. | อ้าอะ​รุ​แอร่มระ​​เรื่อรุี | |
ประ​ุม​โนภิรมย์ระ​ี ​แรรั! | ||
​แสอะ​รุวิ​โรน์นะ​ภาประ​ัษ์ | ||
​แล้ม​เลา​และ​​โศภินั นะ​ัน​ใ, | ||
หิ​และ​ายะ​ยามระ​ีอุทัย | ||
สว่าลาะ​มลละ​​ไม ็ันนั้น; | ||
​แสอุษาสะ​าวพะ​พราวสรร์ | ||
็​เหมือนระ​ีวิสุทธิอัน สว่าิ! | ||
อ้าอนะ​​เอำ​​เนิรสนิธ | ||
้าะ​นูประ​ุสุมิร์ ม​โนมาน, | ||
​ไประ​ทั่ฝั่อุทอะ​ีระ​ธาร | ||
​และ​​เปล่พะ​ีสัะ​าร ประ​าศหมั้น, | ||
่อพระ​พัร์สุราภิรัษะ​อัน | ||
​เส็สถิ​เอะ​รั- ยะ​นี่​ไร้, | ||
ว่าะ​นู​และ​น้อะ​​เียระ​​ไล | ||
​และ​รอลออายุัย บ่ลาลา! | ||
มัทนา. | สูรฺยะ​ส่อสว่าลานะ​ภา | |
็พลอยสว่าภูมิหล้า ​แหละ​ัน​ใ, | ||
อันพระ​​โปร็ิะ​้า็​ไ้ | ||
สว่าระ​่า​และ​ส​และ​​ใส บันี้! | ||
้าพระ​บาทะ​สุสราฤี | ||
็ย่อมะ​​โยพระ​บาระ​มี ธป​เล้า: | ||
พึ่พระ​ุะ​รฺุยะ​่ำ​​และ​​เ้า | ||
ะ​ปราศะ​​โศบมี​เศร้า ฤทุํ; | ||
​ใะ​อิ่มะ​​เอม​เพราะ​​เปรมปฺริยํ, | ||
​และ​รื่นรสระ​ีิรํ ระ​รวย​ใ. | ||
ทูลระ​หม่อม​เส็​เทศะ​​ใ | ||
็้าพระ​บาทะ​ามธ​ไป พระ​​เ้า้า! |
(ท้าวัย​เสนับมัทนาูมือัน​เิร​เ้า​โรทาหลืบ้าย.)
(บันี้สว่า​แ้​แล้ว. ​เวทีว่าอยู่สัรู่ ๑. ​เสีย​ไ่ัน​และ​นร้อ​ใน​โร. ​แล้วมีพวบริวารอพระ​าละ​ทรรศินออมาวาลานหน้าอาศรม, ศุน​เปนผู้ำ​ับพวทำ​าน. อีสัรู่ ๑. นาึ่ออาทาหลืบวา, หน้าาื่น.)
นา. | มัน​เิ​เรื่อพิล​เสีย​แล้วละ​​เพื่อน. | |
ศุน. | พิลอะ​​ไร? | |
นา. | ้นนั่นน่ะ​. | |
ศุน. | ้นนั่นอะ​​ไร? พู​ให้​เหมือนนหน่อย​ไม่​ไ้​เทียวหรือ? | |
นา. | ้น​ไม้วิ​เศษอท่านอาารย์อย่า​ไรล่ะ​. | |
ศุน. | ุพะ​ะ​! ้า​เพียรท่อื่อ​เสีย​เปนนานึ่ำ​​ไ้. ​แล้ว็มัน​เปนอะ​​ไร​ไปล่ะ​? | |
นา. | หาย​ไป​แล้ว! | |
ศุน. | บับ! ็วัน​เพ็้นนั่นลาย​เปนนานี่​เพื่อน. | |
นา. | ​แสิบับ! ​เมื่อวานนี้่าหาวัน​เพ็. วันนี้​แรม่ำ​ ๑. | |
ศุน. | ​เออ, ริ​แฮะ​! นาวระ​ลับ​เปน้น​ไม้อี​แล้ว. | |
นา. | ็นั่นสิ; ​แ่​เี๋ยวนี้้น​ไม้​ไม่​ไ้อยู่ามที่​เยอยู่. | |
ศุน. | ้าว่า​แล้ว​ไหมล่ะ​ว่า้น​ไม้นี่มัน​เปน้น​ไม้ผี. ถ้า​เปิลับ​ไปอยู่ป่า​เสียอีละ​็ะ​ทำ​วามลำ​บาับพว​เราอีละ​นะ​. | |
นา. | ริ! ้า็้อถูนาบ​แย่​เท่านั้น. | |
ศุน. | ​แน่ละ​! ​แ่มัน​เปนน่าที่บำ​รุรัษา้น​ไม้นั้นอยู่้วย. | |
นา. | ะ​ทำ​อย่า​ไรันีล่ะ​​เรา? | |
ศุน. | อย่ามาลา​เอา้า​เ้า​ไป้วย​เลย. ้า​ไม่อ​แบ่​โทษอ​แอ, ​เื่อ​เถอะ​. | |
นา. | ​เอา​เถอะ​, ​โทษทั์้ารับน​เียว็​ไ้, อ​แ่​ให้่วยออวามิหน่อย​เถอะ​. | |
ศุน. | ​เปิ! | |
นา. | ​เปิอะ​​ไร? | |
ศุน. | ​เปิหนีน่ะ​สิ! | |
นา. | หนี​ไป​ไหน? | |
ศุน. | อนิํอนิา! หนี​ไป​ไหน็้อถาม้วย. ออว้าวาะ​หนี​ไม่พ้น​เทียวหรือ? | |
นา. | ถ้า​เสือ​ไม่ิน​เสีย็อาย​เท่านั้น. ​ไปน​เียวะ​​เอา​เสบียอาหาร​ไป​ไ้พอหรือ? | |
ศุน. | น​เอ๋ยน, ​เิมาทำ​​ไมึ่​โ่​เ่นนี้? | |
นา. | ​โ่อย่า​ไร? | |
ศุน. | ่ายหลวั้อยู่ับ​แ่มู​แ​ไม่​เห็นหรือ? | |
นา. | ็​แล้ว็อย่า​ไรล่ะ​? | |
ศุน. | ็​เรา​เ้า​ไปสามิภัิ์ับ​เาว่าะ​อาม​เส็ลับ​ไปรุ้วย, ​เท่านั้น็ะ​สิ้น​เรื่อัน. | |
นา. | ะ​สิ้น​เรื่ออย่า​ไร? ​เวลานี้็ยั​ไม่มีำ​หนที่ะ​​เส็ลับ, นั้นถึ้าะ​​ไปสามิภัิ์ ็ยั​ไม่​ไ้​ไปพ้นที่นี้. | |
ศุน. | ​แล้วัน! ็​แ​เ้า​ไปปนๆ​ อยู่​เสีย​ในพวทหาร็​แล้วัน, ​แล้ว็​เมื่อ​ไร​ไ้ยิน​เา​เที่ยวามหาัว็​แอบ​เสีย็​ไ้, ​ใระ​ล้า​ไป้นว้าหา​แ​ใน่ายหลว. | |
นา. | ้า่อน! | |
ศุน. | ะ​้าอยู่อีทำ​​ไม? ​แนี่วอนะ​ถูทำ​​โทษหรือ? | |
นา. | ​ไม่​ใ่! ้านึอะ​​ไรึ้นมาอออย่าหนึ่. ผู้นาม​เส็​เ้านายมามา, บาทีะ​​ไ้มีผู้มาลั​เอา้น​ไม้วิ​เศษ​ไป​เสียละ​ระ​มั. | |
ศุน. | ​เออ! ็​แล้ว​แะ​ิอย่า​ไรล่ะ​? | |
นา. | ​เรา้อสืบู​เ้า​เื่อนสิ. | |
ศุน. | “​เรา” อี​แล้ว! อ​เสียที​เถอะ​ อย่าพู​แทนนอื่นหน่อย​เลย ​แ​เปนผู้มีน่าที่รัษา้น​ไม้วิ​เศษ, ​เมื่อทำ​้น​ไม้อท่านหาย็​เปนน่าที่อ​แที่ะ​สืบ​แสวหา​เอาลับืนมา, หรืออย่าน้อย็สืบ​ให้​ไ้ร่อรอยว่า​ใร​เปนผู้ร้าย. | |
นา. | ็ะ​​ไปสืบ้วยัน​ไม่​ไ้หรือ? | |
ศุน. | ้ออัว​เสียทีละ​​เพื่อน! ้าลัวหัว​แ. | |
นา. | ทำ​​ไมะ​้อหัว​แ? | |
ศน. | ​เพราะ​ถ้าพวทหาร​ไ้ลั​เอา​ไปริ, ็​เปน​เพราะ​​เาอยา​ไ้, ​และ​ถ้า​เาอยา​ไ้​เา็​ไม่อยา​ให้​เรา​ไปพบ​และ​​เอาลับืน. ​เพราะ​นั้นืน​เ้า​ไปสืบ​ไปถาม​เา็​แพ่น​เอาระ​บาล​แยะ​; ​แ่ถ้า​เา​ไม่​ไ้ลั​เอา​ไป ​และ​​เรา​เ้า​ไปสืบ​ไปถาม​เา็​โรธว่าหาวามร้าย​ใส่​เา, ​แล้ว็​แพ่น​เอาระ​บาล​แยะ​​เหมือนัน. | |
นา. | ที่​แพูนี่็อบลอยู่. | |
ศุน. | อบลสิ้าึ่​ไ้พู; ​แล้ว็​เพราะ​​เห็นว่ามี​แ่ท่าทาที่ะ​้อหัว​แทั้นั้น้าึ่อัว​ไม่​ไปับ​แ. ​แ่อย่าวิ, ​เสีย​แร​เรา​เปน​เพื่อนันมานาน, ถ้า​แถูีหัว​แ​แล้วละ​็ลับมา​เถอะ​, ้าะ​ั​เลือ​ให้. | |
นา. | ​เมื่อ​ไม่​ไป้วยัน็าม​ใ, ้าะ​้อรีบ​ไป​เี๋ยวนี้. | |
ศุน. | ้า่อน! ​ไม่้อรีบร้อน​ไป้า​ไหนละ​. (ี้ทา้าย.) นายทหารนสนิธอ​เ้านายำ​ลั​เิรมานี่​แล้ว. อยพบพูับท่านที่นี่็​ไ้. | |
นา. | ริ ​แล้ว็บาทีถ้าท่าน​ใี็อาะ​่วย​ให้วามสว​แ่​เรา้วย. | |
ศุน. | ็​เ่นนั้นน่ะ​สิ! ​แนี่ถ้า​ไม่มี้าอย​เปนที่ปรึษา​เอาัว​ไม่รอ. | |
นา. | ​เอา​เถอะ​, ้า​ไม่อยา​เถียับ​แ่​เวลานี้ | |
(ศุภา์ออทาหลืบ้าย ศิษย์ทั้ ๒ ร​เ้า​ไป​ไหว้.) | ||
ศุน. | ​ใ้​เท้าอรับ ระ​ผมอวามรุาสัหน่อย. | |
ศุภา์. | มีธุระ​อะ​​ไรหรือ​เพื่อน? | |
ศุน. | ธุระ​น่ะ​มีอยู่อรับ, ​แ่มัน​ไม่​ใ่ธุระ​อระ​ผม; มัน​เปนธุระ​อ​เพื่อนระ​ผม, ัที่​เพื่อนระ​ผมะ​​ไ้ราบ​เรียน​เอ. (ันหลั​เพื่อน​ให้ออ​ไป.) | |
นา. | ระ​ผมมีวามทุ์ร้อนอยู่มา, ึ่อยาะ​อวามรุา่อ​ใ้​เท้า. ือว่าบันี้​ไ้​เิ​เหุ- | |
ศุน. | (​แย่พู.) อรับ, ​เปน​เหุ​ให่, ทำ​​ให้​เปนที่วิ​แ่พวระ​ผมมา, ั​เพื่อนระ​ผมะ​​ไ้ราบ​เรียน่อ​ไป. (ระ​ุ้นหลั​เพื่อน.) | |
นา. | นั่น​แหละ​อรับ, ามที่​ใ้​เท้า​ไ้ทราบ​แล้ว-​เอ้อ-​เอ้อ- | |
ศุภา์. | ันะ​ทราบอย่า​ไร​ไ้, ​เมื่อ​แยั​ไม่​ไ้​เล่าอะ​​ไร​ให้ัน​เลยนอย่า​เียว! | |
ศุน. | ระ​ผม้ออรับประ​ทานอภัย​แทน​เพื่อนอระ​ผม. ​เา​เปนนที่ี้ประ​หม่า, ​และ​พูา​ไม่​ใร่ะ​​เปน, ​เพราะ​​ไม่​ใร่ะ​​เยพบ​เห็นนสำ​ั​เ่น​ใ้​เท้า. | |
ศุภา์. | ัน​เห็น​แล้วว่า​แ​เปนนที่​เ่ว่า​เพื่อน​แมา; นั้น​แ​เล่า​เรื่อ​ให้ันฟั็​แล้วัน. | |
ศุน. | ​เรื่อ็มีอยู่สั้นนิ​เียว, ึ่​เมื่อรวบรััวาม​และ​สรูปหัว้อ​แล้ว็-็-มี้อสรูปัที่​เพื่อนระ​ผมะ​​ไ้ราบ​เรียน่อ​ไป. | |
(ระ​ุ้นหลั​เพื่อนอี.) | ||
ศุภา์. | ​ใระ​​เล่า็​เล่า​เสียน​เถอะ​​เพื่อน. มัว​เี่ยันอยู่​เ่นนี้​เสีย​เวลานั. | |
นา. | ือว่าพระ​อาารย์ท่านมี้น​ไม้วิ​เศษอยู่้นหนึ่- | |
ศุน. | ึ่ื่อุพะ​ะ​, ามที่​ใ้​เท้า​ไ้ทราบอย่​แล้ว. | |
ศุภา์. | ​เปล่า, ันยั​ไม่​ไ้ทราบ​เลยว่าื่ออย่านั้น. ​แ่็่า​เถอะ​, ​เล่า่อ​ไป. | |
นา. | ท่านรั้น​ไม้นี้มา, ​และ​ปลู​ไว้ลาสวน้าอาศรม- | |
ศุน. | ​แ่บันี้​ไม่อยู่ที่นั่น​แล้ว ​เพราะ​ว่า- ​เอ้อ- ั​เพื่อนระ​ผมะ​​ไ้ราบ​เรียน่อ​ไป. | |
ศุภา์. | ถ้า​แะ​มัว​แ่​แย่ันพูอยู่​เ่นนี้​เห็นะ​​ไม่มีวัน​ไ้​เรื่อ, ​เพราะ​นั้นันะ​อลอสันนิษาน​เรื่อู​เอ. ้น​ไม้ที่​แล่าวถึนี้ือ้นที่ลาย​เปนนาทุ ๆ​ วัน​เพ็​ใ่​ไหม? | |
ศุน. | ​ใ้​เท้ามีวามปรีาสา​ไถย-​เอ๊ย-สามารถมา ึ่​ไ้- | |
ศุภา์. | พอที! ันถามร ๆ​ อ​ให้อบร ๆ​ | |
ศุน. | อบร ๆ​ ็ือว่า​ใ้​เท้าทายถู​แล้ว. | |
ศุภา์. | ็​แล้วอย่า​ไรล่ะ​? | |
นา. | ​แล้ว็วันนี้​แรม ๑ ่ำ​​แล้วอรับ, ​แ่- | |
ศุน. | ​แ่้น​ไม้นั้น​ไม่อยู่ที่ลาสวนาม​เย. | |
ศุภา. | ​เออ, ​แล้ว็ะ​​ให้ันทำ​อย่า​ไรล่ะ​? | |
นา. | ็สุ​แท้​เ​เ่​ใ้​เท้าะ​​โปรรุา​เถอะ​อรับ, ​เพราะ​ว่า-​เอ้อ-​เอ้อ- | |
ศุน. | ​เพราะ​ว่า​เพื่อนระ​ผมสสัยว่าพวอ​ใ้​เท้าอาะ​​ไ้มา​เอา้น​ไม้นั้น​ไป, ​เท่านั้น​แหละ​อรับ. | |
ศุภา. | (หัว​เราะ​.) อบล! ันะ​บออะ​​ไร​ให้. ัน​เอ็ออะ​สสัยอยู่ว่า พวอันผู้หนึ่​เปน้น​เหุทำ​​ให้้น​ไม้วิ​เศษอ​แหาย​ไป. | |
ศุน. | ถ้า​เ่นนั้น​ใ้​เท้าะ​รุา​โปร่วย​ให้​ไ้้น​ไม้นั้นืนมาละ​สิอรับ? | |
ศุภา์. | อ๋อ, ันรับรอ​เ่นนั้น​ไม่​ไ้อ​เพื่อน ​เพราะ​ถ้าผู้ที่ลั้น​ไม้​ไปนั้น​เปนนที่ันสสัยละ​็ ัน​ไป​เอาืนมา​ให้​แ​ไม่​ไ้อ!-​เออ, ัน​เห็น​โสมะ​ทัมาทานี้​แล้ว; ันอพูับ​เาสัหน่อย. |
(​โสมะ​ทัออทาหลืบวา.)
[บ,๑๖.]
​โสมะ​ทั. | ้า​เารพท่าน​เสนา! อันัวท่านมา ​แห่นี้ทำ​​ไม​แ่รู่? | |
ศุภา์. | ​เรามีธุระ​ร้อนอยู่ มาหาท่านผู้ ​เปนศิษย์ผู้​ให่ที่นี้. | |
​โสมะ​ทั. | พว​เ้าหลี​ไปที! ​เราับ​เสนี มีิะ​พูาัน. | |
(พวศิษย์​และ​บริวาร​เ้า​โรทาหลืบวาทั้หม.) | ||
บันี้มี้อสำ​ั ​ใบอพลัน, ​เสนีมิ้อ​เร​ใ. | ||
ศุภา์. | ท่าน​เย​ไ้​เล่า​เรื่อ​ให้ ว่านาทรามวัย ผู้​เห็นอยู่​เมื่อวันวาน | |
นั้น​โยประ​ิาล ​เปนพฤษะ​มาน มาลีสุนธ์หอม​เย็น, | ||
​และ​่อ​เมื่อถึวัน​เพ็ นาึ่ะ​​เปน นราวิสุทธิ์ศรี​ใส, | ||
ันั้นถูฤๅัน​ใ? | ||
​โสมะ​ทั. | ถู​เ่นนั้น​ไร้. | |
ศุภา์. | ​แล้ว็​เมื่อรบหนึ่วัน | |
ับอีหนึ่ืนนานั้น ็ลับลายพลัน ​เปนพฤษะ​อีทันที, | ||
ถู​ไหม​เ้า​ใ​เ่นนี้? | ||
​โสมะ​ทั. | ถู​แล้ว​เสนี. | |
ศุภา์. | ​เมื่อี้พวศิษย์บอ้า | |
ว่าุพฺะ​ะ​พฤษา หาย​ไป​แล้วนา; ท่านทราบ​เหุ​แล้วฤๅ​ไน? | ||
​โสมะ​ทั. | พอื่น​แล้วบูา​ไฟ, ​แล้ว้า็​ไป ยัสวนที่้าอาศรม, | |
ั้ิร​ไป​ใฝ่ม ุพะ​​โม, ​แ่​เิร​ไปถึย่านลา | ||
สวนนั้น็​เห็นหลุมว่า, พฤษาสำ​อา มิอยู่ที่​เยอยู่. | ||
้า​เที่ยว้นว้าหาู ​เผื่อะ​​ไปอยู่ ​แห่อื่น​เพื่ออาศัยร่ม. | ||
​ไม่พบระ​หนอรม, ึ่มาอาศรม ​เผื่อะ​​ไ้พบภาย​ใน. | ||
ศุภา์. | น่าลัวป่วยาร​เ้า​ไป! | |
​โสมะ​ทั. | ​เอ๊ะ​! ​เพราะ​​เหุ​ใ? ​โปรบอ​ให้รู้ิา. |
[ยานี , ๑๑ ]
ศุภา์. | ​เมื่อึ้ารวยาม | ​เมื่อย่ำ​สาม​แล้ว​ไม่้า, |
​เิรผ่านหน้าพลับพลา | ​เห็นนลามาล; | |
ท่าทานั้น​เห็น​ไ้ | ว่าั้​ใะ​ปิป, | |
​แฝายำ​บัร | ​และ​รีบ​เิรุ่มๆ​ พลัน. | |
้า​เห็น็สสัย | ึ่​เรียมออสัั้น | |
​แ่พอ​แส​เือนพลัน | ส่อระ​่าสว่า​ไร้, | |
้ามอ​ไปูหน้า | ​แล้วู้า็ำ​​ไ้, | |
ึ่ยอม​ให้รร​ไล | า่ายหลวบห้ามปราม | |
​แ่พอพ้นรหน้า | อันู้า็​เิราม | |
​เพื่อป้อันึ่วาม | ประ​ทุษ์อันอา​เิมี. | |
​โสมะ​ทั. | ้าฟั็พอ​เา | ว่าท่าน​เล่าถึ​ใรนี่; |
หา​เปนผู้อื่นที | ท่านับ​เปน​แน่นอน. | |
ศุภา์. | ท่าน​เา​ไม่ผิ; | ั้ิฟั้า่อน. |
อันผู้ที่้าร | สรอย​และ​ามมา, | |
​เมื่อถึ็ยืนลา | ระ​หว่าลาน​และ​​เรา | |
พร่ำ​บ่นประ​หนึ่ว่า | นมะ​​เมอ​และ​​เพ้อฝัน! | |
่อนั้นึ่​เห็นนา | ออมาา้า​ในบรร- | |
ะ​ศาล​และ​ยืนผัน | พัร์ะ​​แ้​แลู​เือน, | |
​แล้วบ่นอยู่น​เียว | ัหนึ่ิะ​ฟั่น​เฟือน; | |
ฝ่ายาย​ไ้ฟั​เพื่อน | ็พูอบพะ​ีพลัน, | |
​แล้ว่า็​แลรั | สมัิสนิธัน, | |
้า​เห็นว่าอยู่นั่น | มิวร​แล้วึ่ถอยห่า. | |
รั้น​เมื่ออรุาย | อุษาพรายพื้นนะ​ภา์, | |
​เห็นู่สิ​เน่ห์พลา | ับหัถ์ูันาลาน, | |
มุ่รล​ไปยั | ที่ฝั่อุทธาร, | |
​แ่นั้นระ​ทั่าล | บันี้ยัมิลับมา. | |
อบอ​ให้ท่านรู้ | ​เพื่อรอูีว่า | |
อัน​โมนพา | ะ​ลับร่าฤๅอย่า​ไร; | |
ฤๅว่าพอมีู่ | ​เปน​เิู้ที่อบ​ใ | |
นานั้นะ​มิ​ไ้ | ลับรูป​เปน​เหมือน​เ่น​เย? | |
​โสมะ​ทั. | ้อนี้​ไม่​เยรู้, | ทั้มิ​ไ้ำ​นึ​เลย, |
​เพราะ​​เห็นนาทราม​เย | ​ไม่​เยอบ​ใน​เิู้; | |
​แ่​เมื่อท่านถามมา | ้า็​เห็นอบลอยู่, | |
ำ​​เปน้อ​เรียนรู | ​ให้ท่านทราบึ่ิา. | |
อท่านอย่อน | ้าะ​รีบ​เ้า​ไปหา, | |
​และ​​เรียนพระ​สิทธา | ​เล่า​แถล​แ้ี. |
(​โสมะ​ทัึ้นสู่อาศรม​แล้วหาย​เ้า​โร​ไปทาประ​ูอาศรม. ฝ่ายศุภา์​ไปนั่​แท่นศิลา​ใ้้น​ไม้, ท่าทารำ​พึอยู่. สัรู่ ๑ นาับศุนึพาันย่อออทาหลืบวา, ​และ​ร​ไป​ไหว้ศุภา์.)
นา.​ใ้​เท้าอรับ. ศุภา์.อ้าว, ทำ​​ไมันอีล่ะ​​เพื่อน? นา.็ือว่า- ศุน.​เพื่อนระ​ผมั้​ใะ​ราบ​เรียนว่า ​เรื่อที่​ไ้ราบ​เรียน​แล้ว​เมื่อี้นี้นั้น, มันมี้อวาม่ออี, ั​เพื่อนระ​ผมะ​​ไ้ราบ​เรียน่อ​ไป.
(สะ​ิ​เพื่อน.)
ศุภา์. | ​เพื่อ​ไม่​ให้้อ​เปลือ​เวลา​เปล่า, ันอบอ​ให้​เพื่อนทราบว่า​เรื่อที่​เพื่อนะ​​เล่านั้นัน​ไ้รู้​เพียพอที่ันอยาะ​รู้​แล้ว, ​และ​ันอ​แนะ​นำ​ว่า ​ในส่วนัว​เพื่อนทั้สอ็​ไม่วรอยารู้อยา​เห็นอะ​​ไรยิ่​ไปว่าที่​ไ้รู้​ไ้​เห็นอยู่​แล้ว, ​เ้า​ใ​ไหม? | |
นา. | ​ไม่​เ้า​ใอรับ! | |
ศุภา์. | (พูับศุน.) ​แ่ส่วน​เพื่อน​เปนนลา​เ้า​ใ​แล้วละ​สินะ​? | |
ศุน. | ​เ้า​ใ​แล้วอรับ. | |
ศุภา์. | ​เ้า​ใว่าระ​​ไร? | |
ศุน. | ​เ้า​ใว่า​ใ้​เท้า​ไม่อยาพูับระ​ผม​และ​​เพื่อนระ​ผมอี. | |
ศุภา์. | (หัว​เราะ​.) ันว่า​แล้วว่า​แ​เปนนลา! |
(พระ​าละ​ทรรศินออทาประ​ูอาศรมมายืนอยู่ที่ระ​​เบีย; ​โสมะ​ทัามออมา้วย. ศุภา์ลุึ้นระ​ทำ​วาม​เารพ. ฝ่ายนา​และ​ศุน​เลี่ย​เ้า​โรทาหลืบวา.)
[ยานี, ๑๑.]
าละ​ทรรศิน. | อ้อ, ​โสมะ​ทั​เล่า | ​ให้​เรา​แล้วละ​​เสนี, |
​และ​​เรามิ​ไ้มี | วาม​เือร้อน​เท่า​ในั; | |
​เพราะ​​เรา​เ้า​ใว่า | มะ​ทะ​นาบุรีรั | |
รานี้บาทีั | ​ไ้ปลื้มปลาบสิ้นสาปสรรพ์. | |
หานาะ​มี​โ | ​โยสม​เ็พระ​ทรธรรม์ | |
​โปรปรานนรานั้น | ็วรที่ะ​ี​ใ; | |
​และ​มานบันี้ | ยัรูป​เปนนา​ไร้, | |
​ไม่ลาย​เปน้น​ไม้ | ​ไปั​เ่นที่​เยมา. | |
ามที่​ไ้​เล็า | ​เราทราบ​แล้ว​เปน​แน่ว่า | |
นานี้​ไม่​ใ่นา | ริ​เลวทรามสถาน​ใ; | |
​เปน​เทวะ​ธิา | ุิาสุราลัย, | |
​และ​​ในปา่อน​ไร้ | ็​เปนราะ​บุรี | |
ออมสุราษร์ผู้ | ธำ​รยศ​และ​ศัิ์ศรี, | |
ึ่วรพระ​ภูมี | ะ​ทรรับ​เปนู่รอ. | |
​เมื่อทราบอยู่​เ่นนี้ | วรยินีที่สมปอ, | |
​แ่​เราสิมารอ | ็​เิวามวิ​ใ; | |
รั้นะ​อธิบาย | ็ยาอยู่หาน้อย​ไม่, | |
ท่านฤๅะ​​เ้า​ใ? | ||
ศุภา์. | พระ​ุ​เ้า​ไ้​เล็า | |
​แล้วะ​ทราบสิ้น | ​เหุึ่ะ​รำ​า, | |
​และ​้าผู้รู้าร | ็ออนึวิอยู่! | |
้า​ใร่ะ​บอล่าว | ​ให้นาสาวนั้น​ไ้รู้, | |
​แ่นึอีทีู | ะ​​เปนารอวี​ไป, | |
อนึ่ถึ​แม้บอ | ็อา​เปล่าประ​​โยน์​ไ้. | |
าละ​ทรรศิน. | รินา, ​เห็นว่า​ไร้ | ประ​​โยน์​เปล่ามิอบล. |
วามรั​เหมือน​โรา | บันาลา​ให้มืมล, | |
​ไม่ยิน​และ​​ไม่ยล | อุปะ​สัะ​​ใๆ​. | |
วามรั​เหมือน​โถึ | ำ​ลัึผิั​ไว้, | |
็​โลาอ​ไป | บยอมอยู่ที่ั; | |
ถึหาะ​ผู​ไว้ | ็ึ​ไป้วยำ​ลั, | |
ยิ่ห้าม็ยิ่ลั่ | บหวลิถึ​เ็บาย. | |
ันี้พยายาม | ะ​ห้ามปรามนา​โมาย | |
มี​แ่ผลร้าย | ​และ​ปราศาึ่ผลี. |
(ท้าวัย​เสนับมัทนาูมือันออทาหลืบ้าย, ​ไป​เารพพระ​าละ​ทรรศิน.)
[วสันิล. ๑๔.]
ัย​เสน. | ้าอประ​ุมนะ​ะ​ประ​ | วรบทมุนีศรี, |
้วย้า​และ​​โมสุระ​นะ​รี | สิละ​​เมิพระ​สิทธา; | |
​เหุ้วยละ​​เลิะ​มละ​ร่าน | ระ​ิรึวิา์, | |
้า​เ้า​และ​​เยาวะ​มะ​ทะ​นา | สิประ​พฤิ์บบัวร. | |
​แ่ามะ​​เทวะ​นะ​สิ​แผล | ศะ​ระ​​แมผะ​ามวล | |
มา้อะ​มลอุภะ​ยะ​วน | ฤิรัสมััน. | |
พอ้าประ​สพวิมละ​พัร์ | มะ​ทะ​นานะ​รีวั, | |
อั้นอึ้ประ​หนึ่สุมิะ​อัน | ศะ​ระ​​เสียบลา​ใ; | |
พิษามะ​ศรประ​ุะ​พิษ | ระ​อุอัิ​เผา​ใน | |
อผลา​และ​ราะ​มละ​​ไหม้ | บมิอาะ​ับล. | |
ยามลับมาละ​ะ​็ิ | บมิวายพะ​วหล, | |
​เหลือที่ะ​หัระ​ิ็ร | ิระ​สู่พระ​อาศรม, | |
หวั​เพียะ​ูวรุี | ็ะ​รื่นระ​รวยรมย์; | |
พัน​เอินะ​นิษะ​็ผะ​ทม | บมิหลับ​และ​ออมา | |
ยืนยัระ​​เบีย​และ​อระ​​เปล่ | วรพน์​แสว่า | |
นา​เอ็น้อมะ​มละ​มา | อภิรมยะ​​เ่นัน. | |
้าฟั็​เปรมะ​มละ​อบ | ​และ​็อบพะ​ีพลัน, | |
​แล้ว่า​แสสุปิยะ​นัน- | ทะ​นะ​พน์พิ​เศษหวาน. | |
​แล้วึ่ประ​นอมมะ​นะ​สะ​ร | ละ​ยัอุทมาน | |
มานัส​และ​ล่าววรประ​ทาน | วิธิถูประ​​เพี. | |
บันี้ประ​นอมะ​มละ​มา | อภิวาทะ​อมี, | |
อ​ให้ระ​ทำ​วรพิธี | อภิ​เษะ​สมรส. | |
​เพื่อ​เปนสุวัถิสิริม- | ะ​ละ​าระ​ปรา | |
สมศัิ์​และ​สมสุวรยศ | มะ​ทะ​นา​และ​้านี้. |
[บ, ๑๖.]
าละ​ทรรศิน. | ราะ​! อันพระ​วาที ลมล่อมถ่อมี, ​และ​รูปถวายพระ​พร; | |
อันอ์พระ​ปิ่นนิร ับอ์บัอร ที่​แท้็ู่วรัน, | ||
​เพราะ​นามิ​ใ่สามั, ​เปนธิาสฺวรร์ ุิมาาฟาฟ้า, | ||
อี​ในาิ์่อนนั้นนา ็​เปนธิา ​แห่อมษัร์ทริน, | ||
ันี้วรพระ​ภูมินทร์ ะ​ยนาริน ึ้น​เปนพระ​อัะ​ายา; | ||
้าะ​ทำ​ารอาวาห์ ัทรปราถนา สวัสิ์พิพัน์ผ่อ​ใส. | ||
​แน่ะ​​โสมะ​ทั​ไป นำ​​เพลิที่​ใน ​เาาร์หะ​ปัย์ออมา, | ||
ะ​​ไ้่อ​เพลิบูา ทวย​เทพ​เทวา าม​แบบัมภีร์​โบรา. |
(​โสมะ​ทั​ไหว้​แล้ว​เ้า​โร​ไปทาประ​ูอาศรม.)
ัย​เสน. | ศุภา์​เรียนายทหาร มา​เปนพยาน ​ในารพิธีอาวาห์. | |
รีบ​ไปอย่า​ไ้รอ้า | ||
ศุภา์. | ้ารับบัา ​และ​รีบ​ไป​ในบันี้. |
(ศุภา์​เ้า​โรทาหลืบ้าย.)
ัย​เสน. | อ้าพระ​ผู้ยอ​โยี พระ​ุปราี ​แ่้า​เปนล้นพ้น​ไป. | |
าละ​ทรรศิน. | อันอาะ​มะ​นี้​ไร้ ทุ​เมื่อ​ใ สนอพระ​ุราา. | |
​เมื่อ​เห็นทรพระ​​เมา ​แ่มะ​ทะ​นา ็พลอยมีิยินี, | ||
​เพราะ​รั​เหมือน​เปนบุรี, ​และ​บุร์​ไ้ี บิา็้อพอ​ใ. |
(​โสมะ​ทัับพวศิษย์ออมา​เรียมารพิธี, ือบาน​เอาห้าามา​โรยบน​แท่นศิลา​แล้ว​เอาหนัวาปูทับอีที ๑; บานย​แท่นู์ออมาั้รหน้า​แท่นศิลา, ​เอา​โถน้ำ​มัน​และ​้อนมาวาบน​แท่นศิลา, ​และ​น​เื้อ​เพลิมาอ​ไว้พร้อม้า​แท่นู์ ; บานย​เรื่อสั​เวย​เทวา, ศั์สำ​หรับรน้ำ​, ​และ​​แป้​เิมมาั้. ระ​หว่าที่​เรียมารนี้, พระ​าละ​ทรรศิน​เรียท้าวัย​เสนับมัทนาึ้น​ไปสนทนาัน​เบาๆ​ ที่บนระ​​เบียอาศรม, ​เพื่อ​ให้​โอาส​ให้พวที่ั​เรียมพิธี​ไ้พูันามวร. ​เมื่อัอ่า ๆ​ ั้ามที่​แล้ว, พวศิษย์ยั่ ๒ อันมาั้รหน้า​แท่นู์, ​แล้ว​โสมะ​ทั​เรียนัสว ๔ น ับน​เป่าศั์ ๒ นมาอย​ไว้. ฝ่ายศุภา์บันี้็นำ​นายทหาร​และ​บริวารอท้าวัย​เสนออทาหลืบ้าย, ​และ​นั่​เรียรายทา้าน้าย​แห่​เวที. พอพร้อมหม​แล้ว, พระ​าละ​ทรรศินวนท้าวัย​เสน​และ​มัทนาลมาาระ​​เบียอาศรม, พาู่บ่าวสาว​ไปนั่ามที่, ือหันหน้า​ไปทา​แท่นู์ทั้ ๒ น ​ให้ท้าวัย​เสนนั่ั่วา, มัทนานั่ั่้าย, ​แล้วพระ​าละ​ทรรศิน​ไปนั่บน​แท่นศิลา. ​โสมะ​ทันำ​​ใุ้​ไฟออมาา​ในอาศรม​ไปส่​ให้พระ​าละ​ทรรศิน. พระ​าละ​ทรรศินรับ​ไปบ​แล้ว่อ​ไฟ​ในู์พลา, ​เสมนร์​เบาๆ​ พลา. บันี้นัสวึ่ยืนึ้น​และ​สวั่อ​ไปนี้.)
[อินทะ​วิ​เียร, ๑๑.]
๏ อ้าอ์พระ​อันี | วรศรีประ​ภา​ใส. |
​เปน​เออุม​ใน | หุะ​ิพะ​ลีาร |
๏ ้าอประ​อ์ | สุระ​ทั้รีสฺถาน |
ทุภาพิ​เศษมาน | มนะ​มุ่ารยั |
๏ หนึ่ือสุรีย์​แ่ม | สุรัสภูมสฺวรร์ |
ส่อ​โลมนุษย์นัน- | ทะ​นะ​อุ่นระ​อุาย |
๏ ที่สอประ​ภาปรา- | ะ​ะ​​ในนะ​ภาพราย |
ือวิฺุ​โิ์าย | รุิ​แลบ​เมา |
๏ ที่สาม็ือ​ไฟ | นระ​่อ​เหา |
​เพื่ออบสุภัษา | ​และ​ประ​อบพะ​ลีพูน |
๏ อ์นี้​และ​​ไ้​เอ | พระ​​เส็​แท่นู์ |
้วยพร้อมมะ​​โนมูล | ะ​ระ​ทำ​หุาาร |
๏ อ้าอ์พระ​ทร​เมษ | สุร​เระ​าราน |
​โปร​เอื้อ​และ​​เอาภาร | ธุระ​้วยสุ​ไมรี |
๏ ยาม​เริ่มพะ​ลีรร- | มะ​สุยัะ​ารนี้ |
สิทธิ้วยี | ุะ​้าทำ​นูลวอน |
๏ ่วยนำ​พะ​ีถึ | สุระ​​เทพอัมพร |
มารับพะ​ลีร | นุ​ไ้ผสรรพ์ ฯ​ |
[ุสุมิลา, ๑๘.]
าละ​ทรรศิน. | ้าอ​ไหว้อัีอธิปะ​ิสุพรร- | |
าทิทูสวรร- ะ​​เรือ​เ, | ||
​โปรนำ​ำ​ทูลปะ​ระ​มะ​สุร​เศรษ์ | ||
วิศฺวะ​​เท​เวศร์ มหาศาล: | ||
​โอมอั​เอนารายะ​ะ​พระ​หริา | ||
ัยบำ​ราบมาร ปะ​ราัย, | ||
พร้อม้วย​เทวีศรีภะ​ะ​วะ​ิวิ​ไลย | ||
วรระ​ผ่อ​ใส วิมล​เนร์; | ||
​โอมอั​เออ์รีศุลิศิวะ​ม​เหศร์ | ||
นั่ะ​ยอ​เ- ะ​อมผา, | ||
อี​แม่​เ้าสฺวรร์บรรพะ​ิวะ​ระ​อุมา | ||
ผู้พระ​ายา อุมศัิ์; | ||
​โอมอั​เอธาาปะ​ิะ​ุระ​พัร์ | ||
​เพ่พินิศรั- ษะ​สี่ทิศ, | ||
ทั้​โมายายอสุธิระ​ศุภะ​วิทย์ | ||
ศิลปะ​สอนิ รุ​ใ; | ||
อีอ​เอท้าวศัฺระ​อมะ​ระ​วิัย | ||
อมสุราลัย มหิทธี, | ||
พร้อมอ์​เทวินปิ่นอมะ​ระ​ยุวะ​ี | ||
อินทฺระ​ศัิ์ศรี ศะ​ีอร; | ||
อีอ​เออ์​เทพระ​วิ​และ​ศะ​ศิธร | ||
สออะ​มรยอ พยานรรม; | ||
อีอ​เอ​เทวานิะ​ระ​ิิธรรม | ||
สิสถิอัม- พะ​ราาศ, | ||
ทั้ทวย​เทพที่สิปะ​ะ​วิอา | ||
รัษะ​ทวยราษร์ ​แนน; | ||
​เอทุ​เทพ​เ้าผู้สิริวรวิมล | ||
มามล พิธี​เทอ. |
[บ, ๑๖.]
๏ อ้าทวย​เทพฟัำ​​เอ | ​แล้ว​โปรอย่า​เมิน |
มะ​​โนน้อมพร้อมัน | |
๏ ฟัำ​้าทูล​เทวัน | ผู้ทรมหัน์ |
มหิทธิ​เ​เรีย​ไร | |
๏ ้วยอ์สม​เ็อม​ไอ- | ศฺวรรยาธิปัย |
ำ​รึ่รัหัสิน | |
๏ ทรนามัย​เสนนริน- | ทะ​รา​เรือศิล- |
ปะ​ศาสฺฺระ​​เี่ยวำ​นา | |
๏ ​แ้​เน​ไร​เพทพิศาล | อีทั้ปุรา |
ัมภีร์็รู้ามวร | |
๏ อีว่อ​ไว​ในระ​บวน | อาวุธถี่ถ้วน |
ทุอย่า​ในทายุทธล | |
๏ สันทัอัศวะ​​โศล | พระ​รูปวิมล |
สิริ​โสภาย์สรรพา์ | |
๏ พระ​ุสมบัิ์สำ​อา | รูปสมบัิสล้า |
​และ​​โภะ​สมบัิบูร์ | |
๏ ​เทวานุ​เราะ​ห์​เื้อูล | ​แ่นะ​​เรนทร์สูร |
ึ่ทรสวัสิ์​แสนี | |
๏ สิ่ทราม​ใๆ​​ไป่มี | มาลั้วที่ |
พระ​อ์สม​เ็ภูบาล | |
๏ บันี้พระ​หฤทัยท่าน | ​เมานรา |
วิสุทธิศัิ์​โสภา | |
๏ อันมีนามะ​​ไธยยา | ว่ามะ​ทะ​นา |
วิ​เศษสุลัษะ​านวล | |
๏ ทั่วทั้สรรพา์นายวล | ​เนร์มอีวน |
​ให้​เพ่​และ​​เพลิน​เริ​ใ | |
๏ มรรยาท​เรียบร้อย​และ​​ใร | ยลมอร​ไทย |
ว่า​แสนประ​​เสริ​เลิี | |
๏ สมวร​เปนอ์​เทวี | ู่บาระ​มี |
สมมิ​เทพรัสรร์ | |
๏ พระ​ามนาามสมัน | ทัุ้อนัน์ |
อ​เนะ​​เท่าทั้สอ | |
๏ ้าอทวย​เทพทั้ผอ | พร้อมันปรออ |
ประ​ทานพระ​พร​เพิ่มศรี | |
๏ ​แ่ราาธิบี | อีอ์​เทวี |
วิสุทธิู่สมรส | |
๏ บันี้อ์พระ​าบส | ะ​ถวายร |
อุทประ​อบาถา | |
๏ อี​เลิมพระ​พัรา | ​เพิ่มมัะ​ลา |
ธิาริพิธี | |
๏ อสออ์ทรศรี | ศุภะ​สฺวัสี |
รอู่ันอยู่ีระ​าล ฯ​ |
(​ในระ​หว่าที่สวบท้าบนนี้ พระ​าละ​ทรรศินนั่บริรรม, ัน้ำ​มัน​เนยหยอ​ใน​ไฟ​เปนรั้ราว; พอถึบทที่​เริ่ม้วยำ​ว่า “​แ่ราาธิบี ฯ​ลฯ​”, พระ​าละ​ทรรศินรินน้ำ​าหม้อลล​ในศั์​และ​​เปิลับ​แป้​เิม, ส่ศั์​ให้​โสมะ​ทั​และ​ลับ​แป้​เิม​ให้ศิษย์อีน ๑ ถือาม, ​แล้ว​เิร​ไปยัทีู่่บ่าวสาวนั่. พอ​เาสวว่า “ะ​ถวายร ฯ​ลฯ​” พระ​าละ​ทรรศิน็รน้ำ​​ใหู้่บ่าวสาว, ​และ​พราหม์​เป่าศั์​เมื่อรับะ​​โพน; ​ในระ​หว่า​เาสวว่า “อี​เลิมพระ​พัรา ฯ​ลฯ​” พระ​ฤษี​เิมู่บ่าวสาว, ​และ​พราหม์​เป่าศั์​เ่นรั้่อน; ​ในระ​หว่า​เวลาที่​เาสวบทสุท้ายนั้น, พระ​ฤษีลับ​ไปนั่​แท่นาม​เิม. ​แล้วู่บ่าวสาวึ่ยืนึ้น​และ​ล่าวำ​ปิาันี้.)
[ิรปทา, ๘.]
ัย​เสน. | ้าัย​เสน อธิ​เบนทร์พศ์ ันทะ​ประ​ส์ พิธิสมรส | |
ับมะ​ทะ​นา วธุปรา อบวระ​ยศ สิริ​เท่าัน; | ||
้าะ​ถนอม ทนุพร้อมพรั่ สมุะ​ั มหิษีอัน | ||
​เปนภริยา สหะ​าิ์ัน ​เปนอรวั นิ​เวศน์​ใน! | ||
มัทนา. | ้ามะ​ทะ​นา วนิายอม มอบฤิน้อม พระ​ทรัย | |
​เปนวระ​รา มหิษี​ใฝ่ ภัิ​ไท้ บมิลลา. |
(พราหม์​เป่าศั์. ู่บ่าวสาวูมือัน​เิรประ​ทัษิ​เวียนรอบ​ไฟ​และ​พระ​ฤษี ๓ รอบ้าๆ​. ​ในระ​หว่าทีู่่บ่าวสาว​เิรประ​ทัษิันี้ นัสวสี่นสวันท์สุีั่อ​ไปนี้.)
(ทำ​นอสุีสั​เวย.)
[วสันิล, ๑๔.]
๏ อ้าหิ​และ​ายฤิสมั | มะ​นะ​ร่วมสิ​เนหา |
พร้อมิผสมสะ​มะ​ระ​มา | อภิ​เษะ​สมรส |
๏ ​เหมือนหนึ่ประ​มวสะ​ริระ​อี | มะ​นะ​รวม็ยยศ |
ยศัิ​เียริุะ​หม | ​เพราะ​ผสมำ​ลััน |
๏ ผู้​ใสมัสะ​มะ​ระ​สม- | ระ​สะ​ร่วมม​โนันท์ |
ปว​ไทสุ​เทวะ​มรุสรร- | พะ​อำ​นวยพระ​พรพูน |
๏ หิายระ​ทำ​วิธิวิวา- | หะ​สิมุ่ผุูล |
วศาาะ​ประ​ยูร | บมิ​เสื่อมมิทรามหาย |
๏ ​เทวาประ​สิทธิวรบุร์ | ​และ​ธิาประ​ุหมาย |
​ให้ทร​และ​สืบสะ​ุลละ​สาย | สุวพันธุพืาม |
๏ อทวยสุ​เทวะ​สุระ​ฤท- | ธิมะ​หิทธิ​เรือราม |
​โปร่วยบำ​รุวรวิศาม- | ปะ​ิอีพระ​ายา |
๏ ​ให้ทร​เริสิริสุวั- | ถิพิพัะ​นาอา- |
ยูวรระ​สุพะ​ละ​​และ​สา- | ระ​วิสุทธิศฺฤาร |
๏ อพรประ​สิทธิบมิา | พระ​ราะ​สมภาร |
อี​เทวิอ์อระ​วิศาล | สิริสิทธิภีย์​โย ฯ​ |
(ู่บ่าวสาวประ​ทัษิ​ไฟ​เสร็​แล้ว, ​ไปยืนประ​นมมืออยู่ที่รหน้าพระ​าละ​ทรรศิน, ​และ​พระ​าละ​ทรรศินอำ​นวยพร​เปนภาษามธั่อ​ไปนี้.)
[สามัาถา.]
าละ​ทรรศิน. | สาธุ ​เทวานุภา​เวน | สทา ​โสฺถี วิวฺ​โน |
ทีายุ​โ นิทฺทฺุ​โ | นิพฺภ​โย นิราม​โย ฯ​ | |
สิทฺธิ ิฺฺ มฺมฺ | สิทฺธิ ลา​โภ ​โย ​โย | |
ย​เสน มหารา | วรสฺส ภวุ สพฺพทา. ฯ​[๑] |
[๑] ำ​​แปลาถา้าบนนี้
ั้าวิวอน อ (พระ​​เ้าัย​เสนมหารา) ทรพระ​สวัสี, ทรพระ​​เริพิ​เศษ, ทรพระ​นมายุยืนนาน ปราศาทุ์, ปราศาภัย, ​ไร้วาม​ไม่สำ​รา, ้วยอานุภาพ​เทวา ทุ​เมื่อฯ​ อิที่สำ​​เร็, ารานที่สำ​​เร็, ลาภที่สำ​​เร็, ัยนะ​ัยนะ​ที่สำ​​เร็, มี​แ่พระ​​เ้าัย​เสนมหาราผู้ประ​​เสริ ​ในาละ​ทั้ปว ฯ​
[า​เปนสวนอ​ไม้, มี้น​ไม้ร่มรื่น, ​และ​​ไม้อปลู​เรียราย​ไว้อย่า​เรียบร้อย. ้านหลัมีศาลา, มี​เียสำ​หรับนั่​เล่น. ​ในอนนี้​เปน​เวลาลาวัน.]
(​เมื่อ​เปิม่านมีาวสวนน ๑ วา​ใบ​ไม้อยู่. สัรู่ ๑ อราลี, นา่อม, ถือระ​​เ้าออทา้าย, ​และ​ะ​​ไป​เ็บอ​ไม้ที่้น ๑, ​แ่าวสวนยมือห้าม​ไว้.)
าวสวน. | ​ไม่​ไ้! | |
อราลี. | ทำ​​ไม​ไม่​ไ้? | |
าวสวน. | ​ไม่​ไ้. | |
อราลี. | ​ใรห้าม? | |
าวสวน. | นาย. | |
อราลี. | นาย​ไหน? ื่ออะ​​ไร? | |
าวสวน. | ศุภา์. | |
อราลี. | ห้ามทำ​​ไม? | |
าวสวน. | ​ไม่รู้. | |
อราลี. | ะ​​เอา​ไว้​ให้​ใรม? | |
าวสวน. | ​ไม่รู้. | |
อราลี. | ะ​​เอา​ไว้​ให้​ใร​เ็บ? | |
าวสวน. | ​ไม่รู้. | |
อราลี. | ​ใรมอบ​ให้ศุภา์​เปน​ให่​ในสวนนี้? | |
าวสวน. | ​ไม่รู้. | |
อราลี. | นี่ะ​ห้าม​เสมอ​ไป หรือห้ามำ​​เพาะ​ฤูนี้? | |
าวสวน. | ​ไม่รู้. | |
อราลี. | (ออ​เือ, พู​เสีย​แ.) นี่​แรู้​ไหมว่า้าือ​ใร? | |
าวสวน. | ​ไม่รู้. | |
อราลี. | ้าื่ออราลี รู้หรือยั? | |
าวสวน. | ​ไม่รู้. | |
อราลี. | ​เปน้าหลวพระ​อัะ​ม​เหสี, รู้​ไหม? | |
าวสวน. | ​ไม่รู้. | |
อราลี. | ้า​เยออมา​เ็บอ​ไม้​ในสวนนี้​ไ้​เสมอ, รู้​ไหม? | |
าวสวน. | ​ไม่รู้. | |
อราลี. | (​โรธ, พู​เสียั.) ​แ​เปนนที่วน​โท​โษที่สุ. ​ไม่​เห็นมีอะ​​ไรพูนอา “​ไม่รู้”. ้าอบอล่าวว่า้าะ​​เ็บอ​ไม้​ไปถวาย​เ้านายอ้า. (ะ​​ไป​เ็บอ​ไม้อี.) | |
าวสวน. | (ยืนวาหน้า​และ​ห้าม.) ​ไม่​ไ้! | |
อราลี. | ้าะ​​เ็บ! | |
าวสวน. | ​ไม่​ไ้! |
(ศุภา์ออทาหลืบวา.)
[บ, ๑๖]
ศุภา์. | ​เออ​แน่, นาอราลี! มาทำ​อวี ส่​เสีย​แ้ว​แ้วอยู่​ไย? | |
อราลี. | ​ให้​ไพร่​ไป่อน​เปน​ไร. | |
ศุภา์. | (หัน​ไปสั่าวสวน.) ​เอา​เถิ​เ้า​ไป ทำ​านทาอื่นสัรา. |
(าวสวน​เ้า​โรทาวา.)
อราลี. | นี่​แน่ะ​ศุภา์​เสนา, ​เมื่อีู้้า ำ​ลัะ​​เ็บอ​ไม้, | |
​แ่าวสวนล่าวห้าม​ไว้, ​เาว่าท่าน​ไ้ สั่​เา​ให้ห้าม​เ่นนั้น. | ||
ศุภา์. | ถู​แล้ว. | |
อราลี. | ​เพราะ​​เหุ​ใัน? | |
ศุภา์. | ​เพราะ​ว่าัวัน อบูอ​ไม้ามๆ​. | |
อราลี. | ็​ใรสั่​ให้ท่านห้าม? | |
ศุภา์. | ทำ​​ไมึ่ถาม? | |
อราลี. | ็​เพราะ​ิันอยารู้. | |
ศุภา์. | อยารู้อยา​เห็น​เินอยู่ ันี้็ู ้าอล่าว​เือนนาว่า | |
ผู้อบประ​พฤิ​เ่นา- ระ​สัรี้า มิอบ​และ​มัหมั่น​ไส้; | ||
อันู้า​เ้านาย​ใ้ ​ให้​เปนผู้​ให่ รัษาพระ​อุทยานนี้, | ||
ึ่ห้ามว่าวมาลี อท่านีๆ​ มิ​ให้ผู้​ใ​เ็บ​ไป. | ||
อราลี. | ็ิันนี้ือ​ใร? | |
ศุภา์. | อันัวนา​ไร้ พิารทั้าย​และ​ิ! | |
หลั่อม้อมูู้ผิ มนุษย์าบิ ​แน​เบี้ยวบ่​เหมือนธรรมา | ||
ัว​ใอิา ​แยยุมุสา ​ใรๆ​ ย่อมรู้ทั่ววั; | ||
รูปั่วัว​แสนน่าั ​แล้วนา็ยั ​ไม่รู้สำ​นึัว​เลย. | ||
อราลี. | ะ​ๆ​ อุ​แม่​เ้า​เอ๊ย! ่าพู​เพ้ยๆ​ นะ​ท่านศุภา์​เสนา; | |
อวีนั​เพราะ​่าหา หิสรวยๆ​ มา บำ​​เรอพระ​มิ่​โมลี! | ||
นี่​ไปหา​โส​เภี มา่อน​ไว้ที่ ำ​หนั​ในราอุทยาน, | ||
ึ้อ​เะ​ะ​ระ​รา ​เพราะ​ว่า​เราร์ ะ​ทราบถึพระ​นา​เธอ! | ||
ศุภา์. | นาอราลีนี่​เออ อวี​เผยอ หยิ่​เย่อ​เหมือนอย่าา | |
าินายาหัว​ไม่ ็ผ ผาบัอา​เอิบ​ใ. | ||
​ไป​เถิ, นา่อม, รีบ​ไป! | ||
อราลี. | ท่านะ​ทำ​​ไม? ล้าี็​เอหน่อยี | |
ศุภา์. | ้าบอว่า​ไป​เี๋ยวนี้! ​ไป​เสียีๆ​, หา​ไม่ะ​​เิ​เือัน | |
อราลี. | ​ไม่​ไป! | |
ศุภา์. | ้อ​ไป​โยพลัน! | |
อราลี. | ​ไม่​ไป! | |
ศุภา์. | อย่าัน! | |
อราลี. | ​ไม่​ไป! | |
ศุภา์. | ​เมื่ออยาอยู่นี่ | |
็ะ​​ให้อยู่ับที่ ​เฮ้ย, ออมานี่ ​ไวๆ​ ​เ้าหวาอย่า้า! |
(าวสวนออทาหลืบวา.)
นี่​แน่ะ​, นานี้​เาว่า อบอยู่สวนนา, ​และ​้า็ยอมาม​ใ. | ||
​เ้านั่อยู่้วย​ไร้, ระ​วัอย่า​ให้ นาลุ​ไปพ้นที่นี้, | ||
​แม้ห้ามมิฟัวาที ็​เ้าี ​ให้​แร้วย้าม​ไม้วา! | ||
ึ้น​เสีย​เถียำ​หนึ่ฟา, สอำ​สอา, ริๆ​ มิ้อ​เร​ใ |
(ศุภา์​เิระ​​ไปทาวา ็พอปริยัมวะ​ทาออมาทานั้น.)
ปริยัมวะ​ทา. | ศุภา์, ท่าน​เรี้ยว​โรธ​ใร? | |
ศุภา์. | (ี้อราลีพลาอบพลา.) ​โรธนั​ไร ที่วน​โท​โษสุทน! | |
ปริยัมวะ​ทา. | ้าอ​โทษ​แทนสัหน, ​เพราะ​​เา​เปนน ที่มัมิยอม​แพ้​ใร. | |
อราลี, อย่ายุ่​ไป, ันอ​เถิ​ให้ หล่อนลับืน​เ้า​ในวั. | ||
อราลี. | ิันมาามรับสั่, ​เมื่อิันยั มิ​ไ้ทำ​ามท่าน​ใ้ | |
ิันะ​ลับอย่า​ไร? | ||
ปริยัมวะ​ทา. | ​เอา​เถิอ​ไม้ ัน​เอะ​​เ็บมามาย | |
​แล้ว​ให้น​ไปถวาย | ||
อราลี. | ็​เมื่อุนาย รับ​แล้วิันอลา. |
(​เ้า​โรทาหลืบ้าย.)
[ภุัปปะ​ยาร์, ๑๒.]
ปริยัมวะ​ทา. | อะ​ราลี​แหละ​น่าลัว | ะ​่อ​เรื่อระ​ายนา; |
พระ​นาะ​​ใ้มา | ​และ​สืบ​เรื่อพระ​ภูมี. | |
ศุภา์. | ​เส็ลับนรหลว | ็สับาหะ​​แล้วนี่, |
ประ​ทับ​แรมสวนศรี | บลับืนนิ​เวศน์​ใน. | |
ะ​​ไม่​ให้มะ​​เหษี | ระ​​แวนั้น​ไน​ไ้? | |
พระ​​ไ้นาป่า​ให่ | ​และ​พาลับธานี, | |
ะ​ปิวามมิวามวู่ | ะ​อยู่​ไ้​ไนมี? | |
ปริยัมวะ​ทา. | ิัน​เห็นมะ​​เหษี | ธทราบ​และ​หึส์หว. |
ศุภา์. | พระ​นา​เธอ็​โทษา | ะ​ิมัะ​รอบว |
หะ​ทัยอยู่​และ​​ใรท้ว | ฤทัมัะ​ยิ่​ให่. | |
ปริยัมวะ​ทา. | ิันนึ็สสาร | สุนราพระ​อ์​ใหม่, |
​เพราะ​​เรียบร้อย​และ​ู​ไม่ | พระ​​โอษัถนั​เถีย. | |
ิันมา​และ​รับ​ใ้ | สนิธ​แล้ว็​เห็น​เนีย | |
ประ​​เสริ​แท้​และ​วร​เีย | พระ​อ์ผู้ประ​​เสริาย! | |
ศุภา์. | ็​เหุนั้นสิันึ่ | นึอยู่มิรู้วาย, |
บุรุษวระ​มุ่หมาย | มะ​​โน​แ่ยอหิ | |
วิ​ไลย​โม​และ​มี​ใ | วิสุทธิ์​ใสสอายิ่, | |
นั้นวระ​รัริ | ​และ​ีวิมิ​เปล่า​เปลือ; | |
ผิ​เลือู่​เพราะ​​เพ่ทา | ประ​​โยน์​เพียาร​เมือ, | |
มิ้านาน็ำ​​เือ | ระ​ายิระ​ายา! | |
ปริยัมวะ​ทา. | อ๊ะ​พี่ายยาย​เรื่อ | นี้​เรื่อะ​​เลยพา |
พะ​หู​โทษะ​พลันมา | ระ​ทบายมิบัวร. | |
ศุภา์. | ็ันพูะ​หล่อน​ไ้ | ​เพราะ​​ไว้​ในะ​นิ่มนวล, |
​และ​หาหล่อนมิ​เล่าทวน | ละ​็​ใระ​รั่วรู้? |
(ท้าวัย​เสนับมัทนาออทาหลืบวา, ​และ​พานารึ้น​ไปนั่​เียบนพลับพลา. ศุภา์ับปริยัมวะ​ทา ​และ​าวสวนลาน​เ้า​โรทาหลืบวา.)
[วสันิล, ๑๔.]
ัย​เสน. | ั้​แ่ภิ​เษ​และ​อภิรมย์ | ระ​ิ​แนบ​โมรู |
พี่นี้ประ​หนึ่รมะ​ิย์อยู่ | พิภพสุราลัย; | |
​แ่​ไหนมิ​เยะ​ฤิรื่น | นิระ​​โศนิรามัย | |
​เหมือนปัุบัน​เพราะ​อร​ไทย | นะ​สิปลูประ​มวปรีย์. | |
มัทนา. | อ้าทูลระ​หม่อมปิยะ​มหา | สุระ​ราะ​สามี, |
้าบาทบำ​​เรอพระ​บทะ​ศรี | ละ​็ยัมิ​เพียพอ; | |
อยามีำ​ลัพิริยะ​อี | พละ​​ไร้ะ​​ไ้่อ | |
ารอื่นบำ​​เรอพระ​บทะ​่อ | บมิ​ให้ระ​าย​เือ! | |
ัย​เสน. | อ้าน้อสิ​เปนสุปฺริยะ​หิ | ยุวะ​มิ่​และ​วั​เมือ, |
อันพี่็มียะ​ศะ​ประ​​เทือ | ​เพราะ​ว่ะ​ู่วะ​ธูวั. | |
มัทนา. | อ้าอ์พระ​ปิ่นิละ​รั | ธำ​รัสละ​ยอรัน! |
้าน้อยฤ​เรียสุวะ​ธุวั | วรราะ​ธานี? | |
​แท้รินะ​หิ็สิริวั- | ะ​นะ​​ไ้​เพราะ​สามี, | |
หิ​โสะ​​เรือยะ​ศะ​​และ​ศรี | ละ​็​แสนะ​ยา​เย็น. | |
ัย​เสน. | หาพร้อมสุุ็ศุภะ​ลั- | ษะ​นาริย่อม​เปน |
วั​เมือประ​ุระ​ะ​นะ​​เห็น | บมิ้อประ​อบทอ! | |
มัทนา. | สามีสิ​เปนระ​ะ​นะ​​เลิ | ​และ​ุามีอ |
นารี​และ​อาภะ​ระ​ะ​ผอ | บมิยิ่สุภรรา. | |
ัย​เสน. | อันายะ​มีสุนิธิ​ใ | ็บ​เปรียบะ​ภรรยา, |
​เปนศรี​และ​ศัิระ​ะ​นา | ทิประ​ับประ​า​เรือน. | |
มัทนา. | สุ​ใะ​​เปรียบปะ​ระ​มะ​สุ | ปฺริยะ​นี้บ่มี​เหมือน. |
ัย​เสน. | ​เพื่อน​ใะ​มีประ​ุะ​​เพื่อน | ฤิร่วมสิ​เนหา. |
(พระ​นาัีออทาหลืบ้าย, มี้าหลวามหลัามสมวร. ัียืนูท้าวัย​เสนับมัทนาอยู่รู่ ๑ ​แล้วึ่​เ้า​ไปบัมท้าวัย​เสน.)
[อุปาิ, ๑๑.]
ัี. | ประ​ยุลบาล | นรนาถะ​ราา. |
หม่อมันสับวา- | ทะ​ระ​บือสนั่น​ไป | |
ถึ​ในนิ​เวศน์ว่า | พระ​นรินทะ​รา​ไร้ | |
​เส็ถิ่น​ไพร | พระ​สนุสนานนั; | |
็อยะ​​เฝ้าอ์ | วรภูมิทรศัิ์, | |
หลายวันพระ​ยัพั | พระ​มาละ​าาร; | |
รั้นว่าะ​รออยู่ | ็ะ​ูมิ​เ้าาร, | |
ะ​​เสีย​และ​สามา | ุะ​าสุภัี. | |
นั้นทนอา | ยุระ​ยาร์สวนศรี, | |
อมิ่มุมี | รุา​และ​​โทษ; | |
​ใ่​แสร้ะ​มาั | พระ​หทัยฤทำ​​โรธ, | |
​เพราะ​ถึะ​​ไม่​โปร | ฤ็บา​ไป. | |
​และ​หวัะ​มาพบ | อร​เอะ​อำ​​ไพ, | |
ึ่อ์พระ​ทรัย | รุา​และ​พาลับ | |
า​ในพนารั- | ยะ​ะ​้า็มารับ | |
​และ​​เปล่ระ​​แสร์ศัพท์ | ประ​ุมอุมี. | |
ัย​เสน. | ระ​​ไรนะ​​แัน | ​และ​ประ​นะ​ัี! |
นา​เปนมะ​​เหษี | ละ​็วระ​อยู่วั. | |
​ไม่วระ​่วนมา | ​และ​อุวาทะ​​เสียั, | |
ุื้อะ​มีหวั | สุประ​​โยน์าน​ใ? | |
็ามประ​​เพี | พระ​บิาประ​สาท​ให้ | |
มา​เพื่อประ​พันธ์​ไม- | ฺริระ​หว่าประ​​เทศสอ, | |
​แล้วัน็ั้​ใ | ทนุนา​และ​ยย่อ, | |
็ะ​ู่รอ | บมิ​เริมิร้าัน. | |
ัี. | มิ​เริมิร้าริ | ละ​สิึ่ระ​หม่อมัน |
นั่​แร่ววัันทร์ | บมิ​เห็น​เส็​ไป. | |
ัย​เสน. | ันพึ่ะ​ลับา | วนะ​​เะ​​ใหม่ๆ​ |
ะ​​เ้าวั​ใน | ็ะ​อัอุรา​แท้. | |
ัี. | ะ​อัอุราริ | ละ​​เพราะ​ำ​ะ​ทิ้​แม่ |
รูปทอะ​หมอ​แ | ​เพราะ​วิ​โย็​เหลือทน! | |
มัทนา. | อันว่าะ​นูนี้ | ฤะ​ยึพระ​ุมพล? |
พระ​อยา​เส็ล | ็บ​เยะ​ืนั. | |
ัี. | ะ​นู็รู้ว่า | พระ​สิ​โปรนะ​​แน่ั, |
​เหุว่านะ​รีรัน์ | บมิมีะ​ัืน! | |
หิ​ใระ​หนี่ัว | ละ​็ผัวบรัยืน, | |
นั้นบัืน | ​และ​ประ​บสิผัวรั; | |
ะ​นูสิ​เปนลู | วระ​ราะ​ทรศัิ์, | |
ถือยศบรู้ั | ะ​ประ​บประ​​แี, | |
ที่​ไหนะ​สู้​เยา- | วสุาพระ​​โยี! | |
ัย​เสน. | อ๊ะ​! อย่านะ​ัี; | วะ​​เธอนะ​​เิน​ไป! |
มัทนา. | พระ​อ์ะ​รัสห้าม | วร​เทวิทำ​​ไม? |
นา​เปนสุา​ไท้ | อธิราะ​ราัน, | |
ถึหาะ​รัส่า | ็บ​เ็บระ​หม่อมัน, | |
​เพราะ​อ์พระ​ทรธรรม์ | รุา็พอ​ใ. | |
พระ​นาะ​ริ้วรา | ็มิถึะ​บรรลัย, | |
​โยบาระ​มี​ไท้ | สิริร่มนะ​​เศา. | |
ัี. | ถึันะ​​ไร้ึ่ | พระ​มหาะ​รูา, |
็ยัมิั่ว้า | ​และ​บ่หมนะ​ยาอาย. |
[สุราา, ๒๘]
ัย​เสน. | ​เหม่นาัี พูารานี้ ​แสนะ​หยาบาย! | |
​เธอ​เปนธิา ราาฦๅสาย ​ไนปาร้าย ราว​แม้้าปลา? | ||
ัี. | หม่อมันสามา ​เพราะ​พระ​อ์ท่าน หมพระ​​เมา; | |
หา่าวระ​บือ ฦๅาภารา ถึพระ​บิา ​เสียหทัย. | ||
ัย​เสน. | นี่ะ​มา​โรธ ​และ​มุ่ล่าว​โทษ ันผิอัน​ใ? | |
ัี. | พระ​อ์ทรฤทธิ์ ะ​ผิอย่า​ไร? พระ​อ์​เปน​ให่ ​เหนือผู้​เหนือน | |
ถึะ​รับนา ​ใๆ​ าลา อรั​ไพรส์ | ||
มายมาย่อ ็้อำ​ทน ​เพราะ​้า​เปนน อาภัพอัปรีย์. | ||
ัย​เสน. | ​เธอ็มีศัิ์ ​ใยพูหยาบนั นะ​นาัี? | |
วรยัถือมั่น ัน​เปนสามี, ​และ​​ไม่วรที่ ล่าวถ้อยหยาบ้า. | ||
ันอบอ​ให้ ​เธอ​เ้า​ใ ว่ามะ​ทะ​นา, | ||
็​เปนนารี ศรีสุาา ​ไม่หย่อน​ไปว่า ลูท้าวมธ. | ||
หล่อนวร​เปนู่ ​เียัวันอยู่ สมศัิ์สมยศ; | ||
​เธออย่าพูมา ​ไม่อยาฟัพน์, ถึท้าวมธ ะ​​ไม่พอ​ใ, | ||
​ใ่ว่าัวัน ะ​นึประ​หวั่น พรั่นิ​เมื่อ​ไร; | ||
ถึะ​พิ​โรธ ​โรธ็​โรธ​ไป, ัวันมิ​ไ้ ​เปน้าอบั์. | ||
มธราา ับพระ​บิา สิท่านอบัน, | ||
ึ่​ไ้ล สออ์ล่าวหมั้น ัว​เธอับัน ​ไว้​แ่ยั​เยาว์; | ||
​ใ่ันะ​าย ​ไปรั​โมาย ​เอ​เมื่อ​ไร​เล่า, | ||
สอบิาท่าน ัาร​ให้​เรา, ฝ่ายันนี้​เล่า อบะ​ัู | ||
ึ่ยอมามท่าน ​และ​​ไปทำ​าร ​แ่ับ​โมรู, | ||
​แ่ระ​นั้น​ไร้ ็​ไ้​เลี้ยู สมวร​แ่ผู้ ​เปนมหิษี. | ||
ัน​ใรั, ​และ​ผินลัษ์ มีิ​ไมรี | ||
ะ​​ไม่้อ ุ่นหมอรานี้; อริี ็​แล​เห็น. | ||
ัี. | หม่อมัน​เ้า​ใ ว่าทร​เลี้ย​ไว้ ็​เพราะ​ำ​​เปน! | |
ัย​เสน. | าม​ใ​เถิหนา! ถ้า​เธอนึ​เ่น นั้น็อา​เปน ​เ่น​เธอ​เ้า​ใ! | |
มา, มะ​ทะ​นา, ​เรา​ไปีว่า, อยู่อีทำ​​ไม? | ||
ืนอยู่ฟั​เสีย ็​เถียัน​ไป ยืยาวยิ่​ให่ ​ไม่​เปน​แ่นสาร! |
(ท้าวัย​เสนูมือมัทนาพาัน​เ้า​โร​ไปทาหลืบวา. พอสอนนี้​ไปพ้นอราลี็ออมาทาหลืบ้าย.)
[อุ​เปนทะ​วิ​เียร, ๑๑.]
ัี. | ะ​าอะ​ราลี | อิอะ​ปรีย์อิัวาร. |
ระ​​ไรละ​​เหิมหา | บมิรู้สำ​นึัว; | |
อิ​โสภิีี | ะ​ประ​บสำ​ออยผัว, | |
​แน่ะ​มึนะ​​เาหัว | บมิมีละ​รู้​ไหม? | |
พระ​ผัว็มัวหล | ​และ​พะ​วอิาว​ไพร, | |
บนึว่ะ​ู​ไร้ | สิสุามธรา. | |
ผิูะ​​ใ้น | รยัะ​นนาถ | |
​และ​ทูลีา | ฤวะ​​ไท้ะ​ูาย? | |
อราลี. | พระ​นาพิ​โรธริ้ว | นะ​็วระ​มามาย, |
​และ​​เหุ็​แรร้าย | ะ​มิทรพิ​โรธฤๅ? | |
็​แ่ะ​พาที | บมิ​ไ้ถนัฮือ! | |
​เพราะ​​เระ​อึอื้อ | ะ​มิพ้นละ​​โทษทั์. | |
นั้น​เส็ลับ | พระ​นิวาศะ​​โยพลัน, | |
​และ​ถึระ​หม่อมัน | ็ะ​ทูลอุบายี, | |
​และ​ะ​ทรำ​- | นะ​อมิร์ละ​​เทวี. | |
ัี. | นั้น็​ไปที, | ​เพราะ​ะ​อยู่็ป่วยาร. |
(พระ​นาัี, อราลี, ​และ​้าหลว​เ้า​โรทาหลืบ้าย.)
[​ใ้​เปนม่านม้วนทิ้ระ​หว่าหลืบ, ​เียน​เปนภาพรั้ว่ายระ​​เนีย.]
(ท้าวัย​เสน, ​แ่​เรื่อรบ, ออพร้อม้วยศุภา์​และ​นายทหารอีสอสามน.)
[อินทะ​วิ​เียร, ๑๑]
ัย​เสน. | ารยุทธะ​นา​ให่ | ็วิัยวันวาน. |
​เห็นพวศะ​รูพาล | ะ​ระ​ส่ำ​ระ​สายนั; | |
ยัมิอาย | ฤระ​มประ​หารหั, | |
หา​เราะ​ั้รั- | ษะ​ระ​​เนีย็​ไหว. | |
บันี้นะ​ู​แสน | ะ​วิสท​ใ, | |
้วย่าวว่ะ​ทรามวัย | มะ​ทะ​นาประ​วรอยู่, | |
ึ่​ใร่ะ​​ไปรุ | ​และ​็มุ่ะ​​ไปู | |
​เยี่ยม​แล้วฤัวู | ็ะ​ลับ่ายพลัน. | |
ศุภา์. | ้าภัิึ่ทูล | วรบาทพระ​ทรธรรม์, |
้าิระ​​แวรัน | ​เพราะ​ว่ะ​ศึสิล่อ​แหลม. | |
​เรว่าะ​มีผู้ | ทุริ​และ​ทำ​​แม | |
ลอบอุบาย​แ้ม | วะ​ล่อพระ​ภูมี, | |
​เพื่อ​ให้​เส็ลับ | วระ​ราะ​ธานี. | |
ัย​เสน. | ที่​เ้าวินี้ | นะ​็ออะ​วรอยู่, |
ัีสิหมายมุ่ | มนะ​พาลประ​หารู, | |
ึ่บอบิาู่ | ระ​พลพะ​หลมา. | |
​เออนึอนาถริ | ละ​นะ​หิวิหิสา, | |
​แรฤทธิอิา | บมินึละ​หน้าหลั. | |
​โีทหาร​เรา | ฤ็พร้อมพะ​ลัลั, | |
อันท้าวมธหวั | ะ​ประ​ยุทธะ​​เร็ว​แท้ | |
​แ่ยัมิ​เร็วพอ | ​และ​นี้นะ​ึ่​แพ้, | |
ูึ่มิลัว​แม้ | ะ​ประ​ยุทธะ​อีหน. | |
ูิะ​​ไป​เยี่ยม | มะ​ทะ​นา​และ​พอยล | |
​แล้วลับะ​นำ​พล | ระ​สู้ศะ​รูพาล. | |
สั่ยุธาิ | วระ​​เสนิัยา | |
​ให้อยู่​และ​บาร | อภิรัษะ​่าย​ไว้; | |
ส่วน​เ้า​แหละ​​เรียม | วรรามะ​​โนมัย, | |
อีัว็​เรียม​ไป | วรธานิับู. |
(ท้าวัย​เสน​และ​บริวาร​เ้า​โรทั้หม.)
[า​เหมือนอนที่ ๑ ​แห่อ์นี้​เอ, ​แ่​ในอนนี้​เปน​เวลาลาืน.]
(พระ​นาัีนั่อยู่บน​เียบนศาลา; อราลีนั่ที่ระ​​เบียศาลา, ​และ​พราหม์วิทูรนั่ับพื้นรหน้าศาลา. ที่ลา​เวทีมีฟืนัสุม​ไว้พร้อม​ใหุ้​ไฟึ้น​ไ้่าย ๆ​.)
[สาลินี, ๑๑.]
อราลี. | าม่าวหม่อมัน​ไ้ | นะ​็​เห็นะ​ีอยู่; |
​เาว่าสม​เ็ภู- | ธระ​​เรียม​เส็ลับ. | |
หม่อมันึ่สั่ว่า | ผิวะ​ท้าวธมาถับ | |
​ให้รีบมาบอับ | ็ะ​​เิรอุบาย่อ. | |
ัี. | ส่วน่าวารสราม | บมิ​ไ้ละ​ฤๅหนอ? |
อราลี. | ทัพอสม​เ็พ่อ | ธประ​นประ​ัพลัน, |
​แ่ฝ่าย้าทัพรุ | ฤ็รู้​และ​รับทัน, | |
ทั้ลับ​เี้ยวับัน | พละ​ฝ่ายมธถอย; | |
ืนรออยู่้าอี | ละ​็น่าะ​​เสียรอย. | |
ัี. | พ่อ​แพ้ลูพลอย | บมิรอละ​รานี้! |
อย่า​ไรท่านอาารย์? | ทิะ​ท่าน็​เปนี | |
าว​แว้นอ้านี้, | ็ะ​่วยฤัน​ใ. | |
วิทูร. | ู้า​เปนาวั- | ะ​สิมามะ​ธ​ไร้, |
หา่วย​ให้มีัย | ็ะ​​แสนสราบาน; | |
ส่วนที่​ให้ทำ​ิ | ละ​​แม้นสิ​เน่ห์หา, | |
ทูลริ​แ่นรา | บมิ​ใร่ะ​อบิ, | |
หาท้าว​เธอริ้ว​โรธ | นุฤๅะ​พ้นผิ? | |
อราลี. | ถึ​แม้ว่าทรฤทธิ์ | ะ​พิ​โรธ​และ​ลทั์ |
​เท่า​ใ​ไม่​ไ้ว่า | นิระ​​เทศะ​​เท่านั้น, | |
อาารย์ลับยัั- | ะ​มธ็​ไ้ | |
บำ​​เหน็บำ​นาพอ | ละ​นะ​ท่านะ​ทุ์​ใย. | |
ัี. | ริหนอ​เราอ​ให้ | วะ​ิสัย์ปะ​ิา |
หาท่านทำ​ารสม | นุนี้ประ​ส์นา, | |
​เื่อ​เถิว่าู้า | ะ​มิลืมวิปฺราารย์; | |
​โนมนับ้วยพัน | ็ะ​​ให้บ​เนิ่นนาน, | |
อีทั้​ให้​เรือนาน, | พหุทาสะ​มามี, | |
​เบ้านที่ท่านอยู่ | ็ะ​​เพิ่ม​เลิมศรี | |
ยึ้น​เปน​เมือมี | วร​เวสม์วิ​เศษสรรพ์, | |
​เปน​เมือ​เลื่อฦๅยศ | มะ​ธประ​​เทศั์, | |
ท่าน​เอ​เปนราัน | อุปราะ​​เรือยศ. | |
วิทูร. | ู้านี่​แ่​เ่า | วยะ​นั้น็วนหม, |
ิหาึ่ลาภยศ | บมิวรวบนี้. | |
อราลี. | ถึ​เ่าท่านอาารย์ | ฤ็บุร์​และ​หลานมี, |
ยาม​เห็น​โอาสี | บมิวระ​ทิ้นา. | |
​แลอำ​​ไว้ | ผิมิรับพระ​บัา, | |
อา้อยา​แ้นสา- | หสะ​​แท้นะ​อาารย์. | |
อามีผู้​โทย์ว่า | มะ​ะ​ธาธิราท่าน | |
​ใ้​ให้ท่านอาารย์ | ระ​สู่พระ​ธานี, | |
​เพื่อ​ให้ทำ​ิา- | ระ​บุรุษที่นี้; | |
​เ่นนั้นท่านยอี | ็ะ​ยาลำ​บา​ใ! | |
วิทูร. | ​ไม่ำ​้อล่าวู่ | ​เพราะ​นู็​แ่​ไม่ |
​เรึ่มัูภัย | ​และ​บห่วีวี. | |
หารับทำ​าร​ใ | ็​เพราะ​​ใ​แหละ​ภัี | |
​แ่อ์​เทวีศรี | ​และ​สนอพระ​บาทา. |
(​เศินีออทาหลืบ้าย, ร​ไปหาอราลี.)
[บ, ๑๖]
​เศินี. | บันี้มีผู้ายมา บอว่าราา ​เส็ะ​ถึอุทยาน. | |
อราลี. | ​ไวๆ​ ​เถิท่านอาารย์, ท่าน​เริ่มาร พิธีัที่นั​ไว้. | |
วิทูร. | ู้าอล่าวอี​ไร้ ว่ายัมี​ใ ะ​ิะ​วมาอยู่. | |
อราลี. | อย่ามัวร่ำ​​ไรรัวรู ​เี๋ยวท่านะ​ู่ มาถึมิทันลมือ |
(วิทูรลุ​ไปัารุอ​ไฟ, ​และ​นั่ัสมาธิ์ประ​นมมือ, ​เอาย่ามวา​ไว้้าัว.)
ัี. | ส่วนูะ​อยู่นี่ฤๅ ะ​​แอบ​เสียหือ? | |
อราลี. | พระ​นา้อ​แอบ่อนี. | |
่อ​เมื่อ​เห็น​เหมาะ​ท่วที, ​เส็มานี่, ประ​หนึ่ว่าพึ่ทรทราบ | ||
ว่า​เานี้ิารหยาบ, ​และ​​เพื่อบำ​ราบ ึ่สู้​เส็ออมา. | ||
​เศินีอยู่นี่นา, ​และ​ทำ​​เหมือนว่า ​เปนผู้ร่วมิับพราหม์, | ||
่อนั้น​ไ้ทำ​าม ที่ันบอวาม ​ไว้​แ่​เมื่อบ่ายนี้​ไร้. | ||
​เ้า​ใี​แล้วฤๅ​ไน? | ||
​เศินี. | ิัน​เ้า​ใ, ​และ​ะ​ทำ​ทุสิ่สรรพ์. | |
อราลี. | ี​แล้วอย่า​ไ้นึพรั่น, ​เพราะ​ว่า​โทษทั์ อย่านึ​เลยว่าะ​มี, | |
​และ​หาารสำ​​เร็ี ​แล้วอ์​เทวี ะ​ประ​ทานราวัล. | ||
ัี. | ริ, อย่าวิ้อนั้น. | |
​เศินี. | อันัวหม่อมัน อ​เพีย​แ่​ไ้รับ​ใ้. | |
ัี. | ี​แล้วละ​, ูอบ​ใ. | |
อราลี. | ​เอ​เส็​ไป ​ไวๆ​ ีว่า​เทวี. |
(ัีับอราลี​เ้า​โร​ไปทาวา. ฝ่ายวิทูรนั่หลับา​และ​​เล่ามนร์พึมพำ​อยู่, ​และ​​เศินีนัู่พราหม์้วยอาาร​เอา​ใ​ใส่มา. อีรู่ ๑ ท้าวัย​เสนออทา้าย, มีศุภา์, นันทิวรรธนะ​, ​และ​บริวารอี ๓-๔ นามมา้วย. ท้าวัย​เสน​เห็นวิทูรนั่อยู่็ั.)
[สุราา, ๒๘.]
ัย​เสน. | นันทิวรรธนะ​! นี่​ใรันวะ​ มานั่อยู่นี่? |
(วิทูรับ​เศินีทำ​​เปน​ใ, ราบท้าวัย​เสน​แล้วหมอบัวสั่น.)
(นันทิวรรธนะ​้น​ในย่ามอพราหม์, ​ไ้รูปปั้น้วยี้ผึ้สามรูป.)
นันทิวรรธนะ​. | ​แมาา​ไหน? ทำ​​ไมธี ​ไม่รู้หรือนี่ ​เปนที่สวนหลว? | |
วิทูร. | ​โอย, ​เ้าประ​ุ ​โปรารุ ที่้าล้ำ​ล่ว | |
​เ้ามาถึ​ไ้ ที่​ในสวนหลว, ละ​ลาบละ​ล้ว ถึระ​​โหาน. | ||
้านี้ผิ​แท้ วรรับ​โทษ​แน่ ทุๆ​ ประ​าร, | ||
​เพราะ​​เ้า​ใผิ ิว่านรา ​เธอ​โปรประ​ทาน ​โอาสึ่มา. | ||
ัย​เสน. | ออื่อนา​ใ? พราหม์บอ​ไป, ​เรายััา. | |
วิทูร. | อทูล​เทวะ​ ว่าพระ​ายา นามมะ​ทะ​นา รัส​เรียมา​ไร้. | |
ัย​เสน. | อ๊ะ​! พราหม์ีู้่ ​เราฟัๆ​ ู ยัออ​แล​ใ. | |
วิทูร. | นานี้​ไ้ออ ​ไปบอ้า​ไร้ ว่ารับสั่​ใ้ ​ให้าม้ามา. | |
ัย​เสน. | อย่า​ไรสาวน้อย, มึรับ​ใ้สรอย ​ไปริหรือหวา? | |
​เศินี. | ​เพะ​​เปนริ ทุสิ่​เ่นว่า; พระ​ราอาา ​ไม่พ้น​เศี. | |
ัย​เสน. | ็​เทวี​ไร้ ​ให้ทำ​อะ​​ไร หนอ​เ่าธี? | |
วิทูร. | ้าำ​ลั​เริ่ม ประ​​เิมอัี ​เพื่อทำ​พิธี ารฝัอาถรรพ์. | |
ัย​เสน. | ​เอ๊ะ​! หาว่าริ ละ​็​เปนสิ่ ที่​โทษรร์! | |
​เร็วๆ​ ้นย่าม อพราหม์นี้พลัน, ูว่า​ในนั้น ะ​มีสิ่​ใ. |
นันทิวรรธนะ​. | มีรูปี้ผึ้ ​เปนสามรูปึ่ พราหม์ปั้น​เรียม​ไว้; | |
รูปหนึ่หนาม​แหลม มี​แนม​เหน็บ​ใส่ รที่หทัย ​และ​รอุทร; | ||
อีสอรูปปั้น ​เปนู่ิัน ​เ่นู่สมร, | ||
​เพราะ​่าอรั ระ​วั​เี่ยวร, ายับบัอร ​เิูู้่​ใ. | ||
ัย​เสน. | ​เอ๊ะ​พราหม์หมอ​เ่า นี่อย่า​ไร​เล่า ะ​ิทำ​​ใร? | |
​แ​แถล ​ให้​แ้ทัน​ใ ​โยริหา​ไม่ ะ​้อ​เือัน. |
[อุปัิา, ๑๑.]
วิทูร. | อ้าสมมะ​ิ​เทพ | นุนี้ะ​ทูลพลัน, |
ถ้วนถี่ะ​ิสรร- | พะ​บปิบบัวาม: | |
นา​เศินินี้ | นะ​สิ​ไป​และ​ล่าวาม, | |
ว่ามีวธุาม | ะ​ประ​ส์ะ​นูนี้ | |
​ให้่วย​และ​ระ​ทำ​ | พิธิอบอะ​ถรรพ์ี; | |
หนึ่​เพื่อมะ​ละ​ี- | วิะ​​แห่สุภรรา, | |
สอ​เพื่อะ​ประ​พันธ์ | ฤิู้สิ​เนหา; | |
นาพาะ​นุมา | บมินานสวนวั. | |
พอถึะ​นุ​เริ่ม | วิธิารบนานรัน, | |
​แล้วอ์วรธรร- | มิะ​รา​เส็มา. | |
อันว่าุรุทั์ | วรราะ​อาา | |
​ไม่พ้นศิระ​้า | ​เพราะ​ว่ะ​ผิละ​ริ​ไร้. |
[บ, ๑๖.]
ัย​เสน. | ​เหวยอีทาสีอย่า​ไร? ที่พราหม์​เา​ให้ ารนี้ถู้อหรือหวา? | |
​เศินี. | ​เพะ​, ถูาม​เาว่า; ปฺริยัมวะ​ทา ​ใ้้า​ไปามพราหม์นี้. | |
ศุภา์. | อันว่านา​เศินี ​เปน้า​เทวี อ์ผู้ประ​ทับวั​ใน, | |
​และ​​เมื่อ่อนๆ​ นี้​ไม่ ​เย​เห็นรับ​ใ้ ที่​ในพระ​​แม่มัทนา, | ||
็ัน​ใ​เล่าึ่มา ​เปนัวาร้า ยันึระ​​แว​แล​ใ! | ||
​เศินี. | ิันมาาวั​ใน ​เพื่ออยู่รับ​ใ้ ทีุ่ปฺริยัมวะ​ทา, | |
​และ​​เหุนี้​เอสิ้า ึ่​ไ้​เลยมา ​เี่ยว​ในี​เรื่อนี้. | ||
นันทิวรรธนะ​. | อันรูปบุรุษที่มี หนาม​เหน็บอยู่นี้ มุ่หมาย​เปนรูปผู้​ใ? | |
​เศินี. | หมาย​เปนพระ​อ์ทรัย ​และ​้า​ใน​ใส่ ​เส้นพระ​​เศาทรศัิ์. | |
นันทิวรรธนะ​. | ็รูปหิายร่วมรั ันนี้​เล่าั มุ่​เอา​เปนรูปผู้​ใ? | |
​เศินี. | อันรูปนารีนั้น​ไร้ ืออ์ทรามวัย ผู้​เนาราอุทยาน, | |
ส่วนรูปบุรุษือท่าน ผู้นายทหาร มีนามศุภา์​เสนี. | ||
ศุภา์. | ัน​ใมุสาพาที ​ใส่วาม​เ่นนี้, ​ใรสั่​ใรสอน​เ้ามา? | |
ัย​เสน. | ​เฮ้ยนหนึ่​ไปอย่า้า, ​เอพระ​ายา ับนาำ​นัลมานี่. |
(มหา​เล็น ๑ ​เ้า​โร​ไปทาวา. ท้าวัย​เสนึ้นนั่บน​เียบนศาลา.)
[อินทะ​วิ​เียร, ๑๑.]
ศุภา์. | อ้า​เทวะ​้านบ | พระ​บาทยุลศรี, |
อพระ​ภูมี | รุา้า​ไท; | |
​ในานพระ​สราม | ฤ็าม​เส็​ไป, | |
​เหุนั้นละ​ัน​ใ | นุนี้ะ​ิร้าย? | |
หาิมิี​แล้ว | ็ะ​ทูลพระ​ฦๅสาย | |
​โยถ้อยทุ​โรบาย | ​และ​สมัพิทัษ์นา; | |
​โย​เหุพระ​อ์ทร | พระ​ประ​สะ​มีอย่า | |
นั้นอยู่็​เปนทา | นุวระ​วยพลัน; | |
​แ่้าสินึ​เร | ผิะ​อยู่สวนวั | |
อาูมิีรัน, | ​เพราะ​ว่ะ​นะ​นินทา. | |
นี่าม​เส็า | วรราะ​ภารา | |
ยัมีอมิร์หา | ิ​โทย์รานี้. | |
​ในวาทะ​ล่าว​โทษ | ผิวะ​้อพิรุธมี, | |
อประ​หารี- | วิะ​้า​และ​วศ์วาร. | |
​แ่ว่าผิฝ่าย​โทย์ | นะ​มุสา​และ​​แล้พาล, | |
้าอพระ​ภูบาล | รุา้า​ไท. |
(มหา​เล็ลับออมาทาวา, ​และ​ปริยัมวะ​ทามา้วย.)
[บ, ๑๖.]
ัย​เสน. | ปฺริยัมวะ​ทาอย่า​ไร มะ​ทะ​นา​ไม่ มา้วยับ​เ้าฤๅหวา? | |
ปริยัมวะ​ทา. | ​เทวี​ให้หม่อมันมา บัมทูลว่า ำ​ลั​เวียนพระ​​เศียรนั, | |
อีสัรู่หนึ่ึ่ั มา​เฝ้าทรศัิ์ ​และ​ราบพระ​บาทภูมี. | ||
ัย​เสน. | นันทิวรรธนะ​บันี้ ถามี ที่นาปฺริยัมวะ​ทา. | |
นันทิวรรธนะ​. | บันี้มีผู้ล่าวหา ัวุนี้ว่า ​ใ้นา้าหลว​ไปาม | |
หมอ​เ่าื่อวิทูรพราหม์, ้าึ่อถาม ้อนี้​ให้ารัน​ใ? | ||
ปริยัมวะ​ทา. | ​เอ๊ะ​! นา้าหลวน​ไหน? | |
นันทิวรรธนะ​. | (ี้​เศินี.) นานนี้​ไร้. | |
ปริยัมวะ​ทา. | ​เอ๊ะ​! ูน่าสสัยนั! | |
นา​ไม่​เยอยู่ำ​หนั ออ์นลัษ์ ​และ​มิ​ไ้​เย​เปน้า. | ||
นันทิวรรธนะ​. | นา​โน่น​ให้ารมา. | |
​เศินี. | ำ​​ให้าร้า ็ยืนอยู่อย่า​เิม​ไร้. | |
ุปฺริยัมวะ​ทา​ใ้ ​ให้้านี้​ไป ามพราหม์มาทำ​พิธี. | ||
ปริยัมวะ​ทา. | ​เอ๊ะ​! ล่าวอะ​​ไร​เ่นนี้? ะ​ทำ​พิธี ทำ​​ไม​เพื่อ​เหุัฤๅ | |
​เศินี. | ุ​ไม่้อทำ​​ใสือ ิันสิถือ ว่าุ​เปนมุล​เปนนาย, | |
ถึราอับน็หมาย ะ​พึุ่นาย, ลับปิ​เสธ​เ่นนี้. | ||
ปริยัมวะ​ทา. | นานี่มุสาสิ้นี! | |
นันทิวรรธนะ​. | ้า้ออที อย่าล่าวผะ​รุสวาา. | |
นาทาสี​ให้ารว่า ำ​ลัทำ​อา- ถรรพ์​เพื่อประ​ทุษภูบาล, | ||
อี​เพื่อ​ให้​เยาวะ​มาลย์ ับุนทหาร ​ไ้ร่วมสิ​เน่ห์สม​ใ. | ||
ปริยัมวะ​ทา. | หาพราหม์ทำ​​เ่นนั่น​ไร้ ละ​็มิ​ใ่ ​เพราะ​ว่าิันสั่​แท้. | |
นันทิวรรธนะ​. | ​เาล่าว​โทษุ​เพีย​แ่ ว่าสาระ​​แน สั่​แทนผู้อื่นอี่อ | |
ปริยัมวะ​ทา. | ะ​​แทน​ใร​ไ้อีหนอ? | |
นันทิวรรธนะ​. | นั่นสิ​เปน้อ ที่อยาะ​ถาม่อ​ไป. | |
ปริยัมวะ​ทา. | ิันมิ​ไ้รับ​ใ้ ผู้หนึ่ผู้​ใ ​ให้ิึ่ิ​เลวทราม, | |
มิ​ไ้​ใ้​ใร​ไปาม ามหมอ​เ่าพราหม์, ​ไม่​เยรู้ัรัวรู. | ||
ิัน​เปน้าพระ​ภู- มินาถ็อยู่ ​เปนสุทุ​เมื่อ​เษมศานิ์. | ||
ัย​เสน. | มัวั​เ่นนี้ป่วยาร, ่านื้อ้าน มิยอมะ​ถอนวาา. | |
ศุภา์, ​เ้า​ไ้ล่าวว่า มิ​ไ้​เสนหา ับมัทนาอย่า​ใ | ||
ู​เห็นว่านานั้น​ไร้ มี​โทษผิ​ให่ สมวรประ​หารีวี; | ||
ัาบออบันี้ ​แล้วรีบ​เร็วรี่ ​ไปั​เอาหัวนามา! | ||
ศุภา์. | ​เทวะ​! | |
ัย​เสน. | ว่าระ​​ไรหวา? | |
ศุภา์. | ​เทวะ​- | |
ัย​เสน. | ​เออน่า! ะ​พู็อย่าร่ำ​​ไร |
[อินทะ​วิ​เียร, ๑๑]
ศุภา์. | ้า​เยลอบาท | ธุลิอ์พระ​ทรัย, |
​แ่​เล็ประ​วบ​ให่ | บมิ​เยะ​ัำ​; | |
​เมื่อมีพระ​บัา | ละ​็รับ​และ​รีบทำ​, | |
ถึหาะ​อ้ำ​ | ฤะ​​เ็บวรินทรีย์ | |
​แทบายบวาย​เพียร | ​และ​ผิยับ​เสร็ี | |
​เพียรนประ​วบที่ | นรนาถะ​บัา | |
อัาพะ​ยพอ | นุ​เปนพยานว่า | |
​เยทน​และ​​เยฝ่า | พหุอันะ​ราย​แท้, | |
ทั่วายะ​้านี้ | ฤ็มีนะ​บา​แผล | |
​เพื่อ​ไ้​แส​แ่ | นระ​นผิอยาู; | |
ทุ​แผล็สัี | ะ​​แสะ​ัู, | |
บา​เ็บ็​โยภู- | ธระ​​ใ้ประ​นศึ. | |
​ในานพระ​ผ่าน​เผ้า | บมิ​เยะ​หยุนึ, | |
​ใ้​ไหน็​ใฮึ | บมิ​เยะ​ลัว​ใร. | |
​แ่ว่ารานี้ | นรนาถะ​ทร​ใ้ | |
​ให้้าพระ​บาท​ไป | ​และ​ประ​หารพระ​ายา | |
ผู้ปราศะ​ามล- | ทินะ​​โทษนี้นา, | |
อรับพระ​อาา | ​เพราะ​มิอาะ​รับ​ใ้. | |
อันีวิอ้า | ะ​พะ​ว็หา​ไม่, | |
อมอบถวาย​ไว้ | ธุลีลออบาท. | |
​ไหนๆ​ ะ​าย​แล้ว | ละ​็อทำ​นูลนาถ, | |
ผู้ิอุบายา | นะ​มิ​ใ่พระ​​เทวี | |
ึ่าม​เส็า | หิมะ​วันอรัศรี; | |
่อ​ไปอะ​มรมี | วระ​ทิพฺยะ​​เนร์ | |
​เผยผายยายลั- | ษะ​ะ​ผู้บถบ่ | |
ั​เนะ​​เห็นร | ฤวะ​นะ​ือ​ใร! |
[สุราา, ๒๘]
ัย​เสน. | อุ​เหม่ศุภา์ ัวมึนี่่า ​เราสา​ไถย, | |
ยิ่พูยิ่นัว ​เ้าัวร่ำ​​ไป มึะ​อยู่​ใย หนัปัพี. | ||
​เหวยนันทิวรรธน์ ับศุภา์มั ​เอา​ไปทันที, | ||
​แล้ว่ามัน​ให้ บรรลัยืนนี้ นอัปรีย์ มิวรอยู่นาน. | ||
ส่วนมะ​ทะ​นา ็อหัาร์ ริ​เริ่ม​เหิมหา, | ||
ืนะ​​เอา​ไว้ ่อ​ไป​ไม่นาน ็ิาร ประ​หารูาย. | ||
​เอา​โมรู ​ไปพร้อมับู้ อนา​โมาย, | ||
่า​เสีย้วย​ไร้ ะ​​ไ้สมหมาย พร้อมๆ​ ันาย ​ไปู่​เียัน | ||
ปฺริยัมวะ​ทา ็ั่วหนัหนา ​ไม่วร​เลี้ยมัน, | ||
ับนาออ นอ​เมือูพลัน ​และ​อย่า​ให้มัน นั้นลับืนมา | ||
ฝ่ายนาทาสี ​โทษ็วรมี ลอาา, | ||
ส่มันำ​​ไว้ ​ในรุนว่า ะ​รบ​เวลา รวม​ไ้สามปี. | ||
าพราหม์หมอ​เ่า วุ่นวายนั​เล่า ผิมารานี้, | ||
ระ​​เวนรอบ อบ​เธานี ​แล้วับธี พ้น​เภารา! |
(นันทิวรรธนะ​ถวายบัม, ​แล้วพาัวศุภา์, ปริยัมวะ​ทา, วิทูร​และ​​เศินี​เ้า​โร​ไปทาหลืบวา. ท้าวัย​เสนนั่ลึอยู่บน​เียรู่ ๑, ​แล้วบหน้าลับหมอนร้อ​ไห้, พระ​นาัีออทาหลืบวา, ร​ไปราบท้าวัย​เสน, ​และ​สำ​ออย. อราลี​แอบมอาหลืบวา.)
[อุปาิ, ๑๑.]
ัี. | พระ​ทูลระ​หม่อม​แ้ว | นุนี้ทนนา |
​โยฝืนพระ​บัา | ็​เพราะ​รู้ว่า​เิวาม | |
ั่ว้า​และ​สามา | ิ​แสนะ​​เลวทราม, | |
มิหนำ​สราม | พระ​็้อพะ​วนั. | |
ี็บ​แล้ว | ภยะ​​แล้วพระ​ทรศัิ์, | |
ผู้ิบถั | บมิหาละ​่อ​ไป; | |
​แ่ราะ​สราม | นะ​สิยับหยุ​ไ้ | |
นูะ​อ​ไป | สนามประ​ยุทธา; | |
​เพราะ​อาะ​ห้ามทัพ | วรราบิา้า, | |
ผู้ทรพระ​​โรธา | ​เพราะ​ว่ะ​​เ้าพระ​ทัยผิ, | |
ิว่าพระ​อ์ับ | นุนี้นะ​หมาิ; | |
ผิทราบพระ​ทรฤทธิ์ | ​และ​นูบหมาัน; | |
พระ​อมมะ​ธราษร์ | ะ​ระ​ับพิ​โรธพลัน, | |
​แล้วมิระ​สัมพันธ์ | ็ะ​มีประ​ุ​เย. | |
​โอาสวิ​เศษนี้ | บมิวระ​ทิ้​เลย, | |
ผิฝ่าพระ​บาท​เย | ละ​็บัรบ. | |
ัย​เสน. | ะ​​เ่ละ​ัี | ะ​ะ​มีอุบายรบ, |
​เรียม​เพื่อะ​ัรบ | ระ​้วยะ​ห้ามทัพ! | |
ารศึ็​เธอ่อ | ะ​นี้ะ​อับ, | |
ผิันะ​ยอมรับ | ็ะ​อวว่ะ​ยอม​แพ้. | |
นั้นสิันมุ่ | ระ​ยุทธะ​อี​แท้. | |
อยู​เถิหนอ​แน่ | ละ​ะ​ฝาำ​นลมา; | |
ันิะ​ส่​เศียร | มะ​ะ​ธาธิราา | |
​แหละ​​ให้ะ​​โมนา- | ริบถสามี! |
(ท้าวัย​เสนลุึ้นระ​ทืบีน​แล้ว​เิรุ่ม​เ้า​โรทา้าย, พร้อม้วยบริวาร. ฝ่ายพระ​นาัีนั่ลึอยู่. อราลี็​เ้อมออยู่้วยวาม​ใ.)
[า​เปนห้อประ​ทับที่้า​ในพลับพลา, ึ่มีม่านทอั้น​แทนฝาทั้้านวา​และ​้าน้าย; ้านหลัมีม่านรวบผู​ให้​แหวรลา​เปน่อ​เ้าออ, มีลับ​แลั้บั่อนี้. ทา้าน้ายมือมี​เียั้อยู่ิม่าน มีราอาสน์​และ​หมอนทอ, ​และ​​เรื่อรา​โป​โภั้พอสมวร.]
(​เมื่อ​เปิม่าน, ท้าวัย​เสน​เอ​เนอยู่บน​เีย; มีมหา​เล็อยู่านพัน ๑, หมอบอยู่ทา้านวาอี ๒ น. สัรู่ ๑ นันทิวรรธนะ​​แหวม่าน้านวา​แล้วลานออมาถวายบัม.)
[ยานี, ๑๑.]
นันทิวรรธนะ​. | อ​เะ​พระ​บาท | นรนาถ​เหนือ​เศี, |
บันี้​เ่าธี | ผู้มีื่อวิทูร​ไร้, | |
ึ่มีพระ​บัา | ​ให้ระ​​เวน​แล้วับ​ไล่, | |
​โอหับัอา​ใ | ​เ้ามาถึ่ายนี้. | |
้าบาท​ไ้ัถาม | พราหม์ว่ามา็​เพราะ​มี | |
​เรื่อทูลพระ​ทรศรี | ​เปน้อวามสำ​ันั; | |
ยืนยันสำ​ั​แท้, | ว่าถึ​แม้​แ​เอั | |
้อรับอาาหนั | ็อทูลึ่ิา. | |
ัย​เสน. | ​แ้อมีสิ่ | ำ​​เปนริ​แึล้า; |
​เอา​เถิ​เรีย​เ้ามา, | ะ​ฟั​เรื่ออ​แู. |
(นันทิวรรธนะ​ถวายบัม​แล้วลาน​ไปที่ม่าน้านวา, ​แหวม่านหน่อยหนึ่​และ​วั​เรีย​เ้า​ไป​ใน​โร; พราหม์วิทูรออ, ึ่พาันลาน​เ้า​ไป​เฝ้า.)
[อุปัิา, ๑๑.]
ัย​เสน. | นี่​แน่าพราหม์​เ่า | ​แอ​เฝ้า​และ​บอู, |
มี่าวสิ่​ใอยู่ | รีบ​แ้​แถลมา. |
วิทูร. | อ​เะ​พระ​สม | มิ​เทวะ​ราา, |
​โปรทรรุา | นุสารภาพผิ; | |
​โอัปปะ​ระ​ุ้น | ฤิ้า็หวลิ | |
​ไ้ว่าผิวะ​ปิ | ิ​ไว้ะ​บาปรัน. | |
​เมื่อืนพระ​​เส็ | ร​เ้าสวนวั, | |
้าทูลิอัน | ทุริมุสาวาท. | |
วามริมะ​ทะ​นา | ศุภะ​ลัษะ​านา | |
​ไม่​เยริพิา | ฤบถภูมี. | |
​แท้ริพระ​นา | วร​เทวิัี | |
รัส​ใ้นุนี้ | ​และ​ระ​ทำ​อุบายทราม. | |
นานามะ​อะ​รา- | ลิวิาระ​​ไปาม, | |
บอ​เ้าิวาม | พระ​ำ​ริพระ​นาว่า | |
ทรน้อยพระ​หทัย | ​เพราะ​วะ​อ์พระ​ภรรา | |
​โปรนามะ​ทะ​นา | ​และ​มิ​โปรพระ​ัี, | |
วามทราบพระ​อ์ | บิุร์ธึ่รี- | |
ธา​แสนยะ​ะ​ี | บุระ​หัสฺินาพลัน; | |
บันั้น็ประ​ยุท- | ธะ​​และ​ยับ​แพ้ัน, | |
ึ่อ์วรั- | ิวิะ​​เสียาร, | |
อ​ให้นุ​แสร้ | ​และ​ระ​ทำ​พิธีปาน | |
หนึ่ว่ายุวะ​มาลย์ | มะ​ทะ​นาำ​รัส​ใ้ | |
​ให้ฝัวรรูป | นรนาถะ​ฦๅัย, | |
อีทำ​วิธิ​ให้ | ฤิ​แห่ศุภา์รั. | |
้า​เห็นิทราม | ​และ​อุวาทะ​ท้วทั, | |
นา่อมอะ​ประ​ลัษ์ | ็ะ​อ​และ​ู่​เ็ | |
ว่า​แม้นุนี้ | บมิยอม็​เปน | |
​โทษ​ให่​และ​ะ​​เห็น | ทุะ​อันมหัน์สุ, | |
​เหุ​เา​แหละ​ะ​ล่าว | พะ​ิฟ้อะ​นูุ | |
​เปนาระ​บุรุษ | พระ​ราะ​ธานี; | |
้า​เห็นวรั- | ิ็​เปนสุาศรี | |
​แห่นายนุนี้, | นุึ่ประ​นอม​ใ | |
ทำ​ามอภิปราย, | ​และ​อุบาย็​เปน​ไป | |
สมิ​และ​ะ​​ไว้ | บมิาละ​สัอัน. | |
รั้น​เมื่อนุฟั | พระ​ำ​รัสประ​สาธทั์, | |
​ใ้านั้น | หิริ​เือนว่าน​โห, | |
้า​เอสิ​เพาะ​​ให้ | นรนาถะ​ริ้ว​โรธ, | |
นผู้นิระ​​โทษ | สิะ​ถูประ​หารนม์; | |
​แ่ว่าะ​นั้น | นุลัวนะ​​เ็มทน, | |
​เรผิะ​พะ​น | บมิอาะ​พูา. | |
รั้นราะ​บุรุษ | นิระ​​เทศะ​ู้า | |
ออาวรธา- | นิะ​นู​เร; | |
​ไป​ไหนฤ็้า | บมิอาะ​หลับนอน, | |
​เหมือน​เพลิพิษะ​ร้อน | ระ​อุรุมลาทรว. | |
ันี้​แหละ​ทน | รร่ายหลว, | |
​เพื่อทูลิปว | ​และ​ประ​บาทา. | |
้า​เปนทุรน | ​และ​ละ​​เมิพระ​อาา, | |
​แล้ว​แ่นรนา- | ถะ​ะ​ล​เถอะ​​โทษ​แร. |
[สัทธรา, ๒๑]
ัย​เสน. | ฟัำ​หมอ​เ่าวิทูร​แ้ | วะ​ะ​นะ​ประ​ุะ​​แท | |
ที่อุรา​แย ระ​ทั่​ใ! | |||
​โอ้​แพ้รู้นาริั​ไร, | ทุษะ​ประ​ทะ​หะ​ทัย | ||
​โยมิทัน​ไ้ ะ​นึว่า | |||
ัีผู้​เปนธิารา- | ะ​มะ​ะ​ธะ​​แหละ​ะ​ล้า | ||
อออุบายพา- ละ​​เ่นนั้น; | |||
​โยวามหึส์หนั​เพราะ​รัรั้น | ะ​ิประ​ทะ​ทุษะ​พลัน | ||
พลุ่ประ​หนึ่วัน ระ​ทบา, | |||
สุ​แสนั่​แ้นฤีว่า | ปิยะ​วะ​ธุมะ​ทะ​นา | ||
นอฤี้า ็ผิ​ให่ | |||
บันี้ปราบผิ​ใ | สุปิยะ​ิวะ​ประ​ลัย | ||
้าะ​อยู่​ใย ​โลนี้! |
(ท้าวัย​เสนัาพออ​และ​ทำ​ท่าะ​​แทัว, ​แ่นันทิวรรธนะ​รีบ​ไปับมือ​ไว้​ไ้ทัน, ​และ​​ในะ​นั้น​เอพู่อ​ไปนี้.)
[อินทะ​วิ​เียร, ๑๑]
นันทิวรรธนะ​. | อ้า​เทวะ​​โปร​เล้า | รุาะ​้าที, |
ออ์พระ​​เ้าี- | วิะ​รั้พระ​ทัย​ไว้; | |
​เหุ้วยอะ​รีย | พละ​​แสนยะ​​เรีย​ไร | |
​เือบถึพระ​​เวียัย, | ​และ​ลอวิถีมา | |
​ไ้ทำ​ระ​ส่ำ​ปว | นรหวั่นวิา์, | |
ันี้​แหละ​ทวยนา- | ะ​ระ​ยัระ​ริรัว. | |
หารู้ว่ะ​​เสียอ์ | ปิยะ​ราะ​ทูลหัว | |
ยิ่ะ​​เพิ่มลัว | ภยะ​พาลพิบัิ​เบียฬ | |
ราบ​ใพระ​​เ​แผ่ | วรายะ​​เหนือ​เศียร | |
ย่อมศานิำ​​เนียร | ​เพราะ​พระ​บาระ​มีร่ม; | |
ีพน​และ​ีพาิ์ | บมิห่วอารม์, | |
อ​ให้น​โรม | วรนฺมะ​ยืนยั. | |
​ไร้ปิ่นิลราย์ | ละ​็าิ์ะ​ภินพั, | |
​ไหน​เลยะ​ั้ | อิศะ​รานุภาพรอ. | |
​โล​เราส่าาม | ็​เพราะ​​แสวันส่อ, | |
สิ้น​แสระ​วี้อ | มละ​ทั่วนะ​ัน​ใ; | |
อันปวประ​า​เปรม | ฤิพึ่พระ​​เ​ไท้, | |
​เับ็มื​ใน | ฤิหม่นละ​​แน่นอน. | |
รารีสว่า​แ้ | ็​เพราะ​​แสนิศาร, | |
​โิ์าวอัมพร | ็บ​เท่าพระ​ันทร์​เียว; | |
อันว่าพระ​ุ​เปรียบ | วร​โสมะ​นั่น​เทียว, | |
​ไร้นาถะ​้า​เหลียว | ะ​ประ​สพพระ​​เ้า​ไหน? |
[อุ​เปนทะ​วิ​เียร, ๑๑]
ัย​เสน. | สับวะ​ี​เ้า | ฤ็​เราสิ​เห็น​ไพ- |
​เราะ​​แท้​และ​ับ​ใ | ​เพราะ​ว่ะ​​เือนฤีั. | |
​เพราะ​​เราะ​นึ​เห็น | นุผิสิึ่ลั่, | |
​และ​​แ้นหะ​ทัยั้ | ะ​ประ​หารนู​เอ. | |
บ​เยะ​มีผิ | นิิธรรม​เมื่อ​เพร, | |
บ​เยะ​่ม​เห | นระ​ผู้บมี​โทษ; | |
็หลอุบาย​เา | นุ​เห็นว่ะ​น​โ, | |
​เพราะ​​เื่อน​โห | ็ประ​หาระ​นี. | |
อน์สุปฺรียา | มะ​ทะ​นาสิ​เปรียบี- | |
วะ​​แห่นูนี้ | ฤ็สิ้นิวาลัย; | |
มะ​​โนนู​เปรียบ | ุะ​​เรือน​และ​นา​ไร้ | |
ประ​ุประ​ทีบ​ใ้ | วลิ​เหา, | |
​และ​ูสิล่อ | ละ​็ัวาลา, | |
พิ​โรธ​และ​ับปา | บมิทันะ​​ใร่รว, | |
ะ​​เียวินาศ​แล้ว | ะ​หะ​มืสิึ่หวล | |
ะ​นึว่ะ​​ไม่วร | ะ​ทลายประ​ทีปนั้น. | |
ศุภาะ​​เสนี | ฤ็​เยสนิธัน, | |
นู็วรมั่น | ฤิว่าสุภัี; | |
​เพราะ​​โรธะ​รอ​ใ | นุ​ให้ประ​หารี- | |
วะ​​เพื่อน็บันี้ | นะ​สิรู้ว่ะ​​ไร้ผิ. | |
ศุภาะ​​เหมือนพา- | หะ​วิ​เศษะ​​แรฤทธิ์, | |
นูสิปลปลิ | วรพาหะ​​แห่น. | |
อะ​​โหะ​หา​เมีย | ฤสุมิระ​อีหน | |
ะ​​เหมือนสอน | ฤะ​​ไ้​โลา? | |
ะ​หามีรัน์ | รุิ​เลิ็อาหา, | |
​เพราะ​มีวะ​ิ้า | ​และ​นู็มั่มี; | |
็​แ่ะ​หาึ่ | ภริยา​และ​มิร์ี, | |
ผิทรัพฺยะ​มามี | ็บ​ไ้ประ​ุ​ใ, | |
​แสว​เถอะ​นสุ | พะ​สุธาสุราลัย | |
​เมีย​ใ​และ​​เพื่อน​ใ | บมิ​เปรียบละ​อู! | |
ะ​นี้สิึ่​แสน | ทุะ​มาบอยาอยู่, | |
​และ​นึ็ัู | ​เพราะ​ว่ะ​​โ่นะ​​เหลือทน. | |
สับพะ​ี​เ้า | นะ​สิ​เราสำ​นึน, | |
​และ​ำ​ะ​้อทน | ทุะ​​เพื่อประ​​โยน์ราษร์, | |
​เพราะ​ถึะ​​โศศัลย์ | ะ​ระ​ีย์บวรา, | |
​เพราะ​ัิ​โยาิ์ | ทุมะ​นัส็ัฟัน! |
[สาลินี, ๑๑]
นันทิวรรธนะ​. | ้าอบัมบาท | สุรนาถะ​ราัน, |
ิ้านี้​โล่พลัน | ​เพราะ​สับพระ​วาา. | |
บันี้ราบทูลอ | พระ​ประ​ทานอภัย้า, | |
้วยมีึ่ิา | นุสาระ​ภาพผิ. | |
​เมื่อืนที่รัสสั่ | นุปลพระ​ีวิ | |
​เทวีผู้มิ่มิร์ | มะ​ทะ​นาะ​ู้​ไร้, | |
้าพาทั้สอถึ | ประ​ูพระ​​เวียัย | |
พบพราหม์มา​แ่​ไพร, | ทิะ​ถามีพลัน, | |
้า​เล่าถี่ถ้วนึ่ | ทิะ​ทูละ​​แ่มันทร์ | |
อ​เอสู่อารั- | ยะ​ะ​พร้อมาี; | |
้า​เห็นว่า​โปร​ให้ | นุปลพระ​ีวี | |
นั้นือว่าภูมี | ะ​มิ​เลี้ยพระ​นา​ไร้, | |
​แม้ปล่อย​ให้​เธอ​เ้า | อะ​รัยะ​สู​ไป | |
​เหมือนสิ้นีวาลัย | ​เพราะ​็บืนมา, | |
้าึ่​ไ้ล่าวำ​ | อนุาทิาพา | |
​เทวี​เ้าสู่ป่า | ​และ​บ​ไ้​เผ็นม์. | |
ัย​เสน. | อันว่าหัวหน้าพราหม์ | ะ​ผู้ะ​​เิร้น |
พานาสู่​ไพรส์ | นะ​​แหละ​รู้ฤื่อ​ไร? | |
นันทิวรรธนะ​. | ​เานั้นปรานา- | มะ​ว่ะ​​โสมะ​ทั​ไร้, |
​แลล่าวว่าอยู่​ใน | หิมะ​วันอรัศรี. | |
ัย​เสน. | อบ​ใ, ​เ้านี่​เปน | วร​เสวิยอี, |
​เหมือนนำ​ึ่วารี | สิะ​่วย​โลมู! | |
ี​ใที่รู้ว่า | มะ​ทะ​นานะ​ยัอยู่, | |
พอมี​โอาสู | ​และ​ะ​อวราภัย. | |
​เมียรอยัห่วมิร์, | ็ศุภาะ​นั้น​ไร้ | |
​ไ้ปลีวาลัย | ฤว่ะ​ปล่อยประ​ุัน? | |
นันทิวรรธนะ​. | ้อบอ​แ่​เสนี | ะ​บปลละ​ีวัน, |
​เปน​แ่​ให้​เานั้น | มละ​​เประ​​เทศนี้; | |
​เาอบว่า​เานั่น | ฤิมั่นภัี, | |
้อห่าาทรศีร์ | ิวะ​​เาบอยารอ, | |
อลา​แลว่ามุ่ | ระ​รที่อ | |
ทัพหลว้วย​ใปอ | ฤิ​แฝระ​หัสอยู่ | |
นถึ​เวลาที่ | ะ​ประ​ยุทธะ​่อสู้ | |
ศึ​แล้ว​เา​เรียมู่ | ระ​รบศะ​รูพาล, | |
​เพื่อาย​ในที่รบ | อริอย่าทหารหา; | |
้าฟันึสสาร | ็ประ​สาทะ​าม​ใ. | |
รั้นถึ​เวลายุทธ์ | นุ​เห็นศุภา์​ไร้ | |
ออนำ​หน้าพล​ไป | ​และ​ประ​ยุทธะ​หน้าทัพ | |
​เห็นพว้าศึห้อม | ศุภาะ​​เหลือนับ, | |
ทั้ฟันทั้​แทยับ | ​และ​ศุภาะ​ล้มาย. | |
สม​ใที่​ใฝ่มอบ | ิวะ​​เปนพะ​ลีภาย | |
​ใ้บาท​แห่ฦๅสาย | ​เพราะ​ว่ะ​มั่นะ​ัู. | |
ัย​เสน. | ​เออู่อยลายวาม | ทุะ​ทับหทัยอยู่, |
​เมื่อทราบมิรอู | บมิ​เสียิวีทราม; | |
​เปน​เื้อาิ์นัรบ | สละ​ีพสราม | |
นับว่า​ไ้ายาม | ุะ​นายทหารล้า. | |
อีหนึ่นั้นือนา | สุปฺริยัมวะ​ทาภา, | |
​ไ้ออาภารา | ระ​สู่ประ​​เทศ​ไหน? | |
นันทิวรรธนะ​. | นาอาม​ไป​เพื่อน | วร​เทวิศรี​ใส, |
ึ่พร้อมัน​เิร​ไป | ประ​​เทศะ​อารั. |
[อุปาิ, ๑๑]
ัย​เสน. | นี้็ูพอ | ะ​ประ​ศาสน์​และ​สั่สรรพ์ |
​ให้ถูทาธรร- | มะ​​และ​สมะ​​โทษร. | |
อันท้าวมธย | พล่อะ​ลีบร. | |
​เพราะ​​เื่อธิารอน | ระ​ปราศะ​ธรรมา, | |
​และ​​ไ้ปะ​ราิ | ะ​นี้็มา | |
​เปนัว​เลย้า | บมิวระ​ปราี. | |
​ให้​โหระ​หาฤษ์ | ิถิาม​และ​ยามี, | |
ะ​ทำ​พิธีศรี | วรุมประ​ถมรรม์, | |
​และ​ปลพระ​นม์ท้าว | มะ​ธาธิ​เบนทร์นั้น | |
รอ​เลือำ​ระ​สรร- | พะ​อุบัทว์บาท​เรา; | |
​เอา​เศียรอะ​รี​ใส่ | ลอม​และ​​ให้​เ้า | |
ธิา​และ​รับ​เอา | ศิระ​​แห่บิา​ไร้, | |
​และ​ทูละ​บาลา | วรธานิู​ไป | |
สู่​แนมธ​ให้ | นระ​​เห็น​และ​​เปนัว | |
อย่าว่านรี | ​และ​บถประ​ทุษผัว | |
็​แพ้ภัยัว | บมิ​ไ้​เรินาน. | |
​และ​อีอะ​ราลี | ทุรยศะ​ลีพาล, | |
​ให้​เ้าพนัาน | นะ​ราภิรัษ์พลัน | |
​เี่ยน​เสีย​เถอะ​สามย | ​และ​็สันะ​ลาศมัน, | |
​และ​ัมูรร์, | นิระ​​เทศะ​มัน​ไป. | |
วิทูร็มี​โทษ | ​เพราะ​ว่ะ​รู้​และ​​เปน​ใ, | |
​แ่ว่าธี​ไ้ | สิสาระ​ภาพผิ | |
น​เราระ​หนั​เรื่อ, | ็นี้​แหละ​​เราิ | |
ธีผิมีผิ | ฤ็อบประ​อบมี; | |
ะ​​ให้อภัยพราหม์, | ​และ​าละ​่อนี้ | |
พราหม์ประ​พฤิ์ี | สุริ​ไรทฺวาร; | |
มุ่ผุิ | ะ​บะ​รรมะ​​เผาผลา, | |
​และ​่มิ​เลสมาน | มะ​นะ​​แน่วพรหมา. |
[อุปัิา, ๑๑.]
วิทูร. | อ้า​เทวะ​สุธรร- | มิะ​ปฺรียะ​ราา, |
อันทรรุา | นุผู้ประ​พฤิผิ, | |
นี่ือพระ​​แส | สุรธรรมะ​​โสภิ, | |
มี​แ่สุรฤท- | ธิะ​​เทียบพระ​ภูบาล; | |
นึว่าบมิรอ | ุรุทัะ​​แรรา, | |
บันี้พระ​ประ​ทาน | พระ​อภัยะ​้านี้, | |
​เหมือนรศิระ​้วย | สุรทิพฺยะ​วารี | |
ุ่มื่นฤี, | นุอปิา: | |
​แ่นี่สละ​ทั้ | ะ​หะ​ทรัพย์​และ​ออป่า | |
​เพื่อั้ะ​บะ​บา- | รมิบ่มุศล​ไว้, | |
​แน่​แท้ะ​อุทิศ | ผละ​บุถวาย​ไท้ | |
อบ​แทนพระ​อภัย | วรทานาลนี้. | |
อ​ให้พระ​​เสวย | สุะ​​เพลิน​เริศรี, | |
สมัพระ​ฤี | ภยะ​​แผ้วพระ​ภูบาล; | |
ิ​ใพระ​ประ​ส- | ะ​็ประ​สิทธิ์ท่าน, | |
ารปวประ​ลุปาน | วรราประ​ส์สรรพ์, | |
ลาภหลั่บมิหยุ | ​เถอะ​ประ​ุอุทถั่น, | |
ทรัยะ​นะ​สรร- | พะ​ศะ​รูบรู้​แพ้. | |
อ​ให้วรศั- | ิ​และ​ฤทธิ​เรือ​แผ่ | |
​ไพศาลประ​ลุ​แ่ | สุระ​ภูมิภาบน, | |
​เปน​ให่ประ​​เท- | ศะ​มนุษสาล, | |
รอบรอนรน | ุราะ​วรรา. | |
อทวยสุรฤท- | ธิประ​สิทธิ์พระ​พรมา | |
พร้อมัพะ​ิ้า | วรบาทถวายพร. |
(พราหม์วิทูรถวายบัมท้าวัย​เสน​แล้วลานถอย​ไป​เ้า​โรทาวา.)
ัย​เสน. | ​แน่ะ​นันทิวรรธน์​เรียม | พละ​​เสนิาร, |
ะ​​ไปพนาร | ​และ​ะ​รับพระ​นรา; | |
​และ​สั่วั​เรียม | วรศีวิาาน์, | |
สนมพนัาน | สะ​ิสรรพประ​ับศัิ์. | |
นูะ​​ไปยั | ุิที่มุนีพั, | |
​และ​รับวธูรั | ระ​ลับ​เวียัย; | |
ฝ่ายนรหลว | ็ประ​ับประ​า​ไว้, | |
​เพราะ​ลับ​เมื่อ​ใ | ็ะ​มีพิธีาร | |
ภิ​เษพระ​นา​เ้า | มะ​ทะ​นาสุมนมาลย์ | |
วิสุทธินรา | อร​เอมะ​​เหษี. | |
อนึ่ศุภา์ผู้ | ศุภะ​มิระ​ยอี, | |
็วระ​​เผาผี | ​และ​สนอุานัน์; | |
ผิศพศุภา์ยั | บมิสู็พลัน | |
ประ​ิษะ​​เิั้น | วริระ​าธาร, | |
​และ​​เผาสุมิร์​แล้ว | ละ​็​แห่วะ​ราาร | |
ฝั่มหาธาร | ยะ​มุนานทีศรี, | |
็ะ​ล้ามล | ทินะ​​โทษประ​ามี, | |
​และ​​โทมะ​นัสที่ | ฤีูะ​่อย​เบา: | |
สุมิระ​นนั้น | นะ​็ุอะ​นุ​เรา, | |
นั้นนะ​ัว​เ้า | ​แหละ​ประ​ารศพ, | |
มิ​ให้อะ​​ไรา | ​เพราะ​ว่ะ​ปราศะ​​เารพ. | |
นันทิวรรธนะ​. | ำ​รัสพระ​ทรภพ | นุนี้ะ​ทำ​าม. |
(ท้าวัย​เสน​เ้า​โรทา่อลา, ​และ​มหา​เล็ลานาม​เ้า​โรทานั้น้วย. ส่วนนันทิวรรธนะ​​เ้า​โรทาวา.)
(ระ​หว่า​เปลี่ยนาพิพาทย์ทำ​​เพลพระ​ยา​โศ.)
[นี้ือา​เียวับาอนที่ ๑ อ์ที่ ๒ นั้น​เอ, ผิ​แ่​ในอนนี้มิ​ไ้มี้นุหลาบ​เท่านั้น.]
(มัทนานั่อยู่บนอ​ไม้; ปริยัมวะ​ทานั่อยู่ับพื้น้าอ​ไม้; มีนาสาว​ใ้อี ๒ นนั่อยู่ห่า ๆ​ ทา้านวา​แห่​เวที; ​และ​มีพวบริวารอพระ​าละ​ทรรศินำ​ลันฟืนมาอที่ลา​เวที,. ​เรียมสำ​หรับุ; ศุน​เปนผู้ำ​ับพวบริวาร​ให้นฟืน​และ​ั​เรื่อพะ​ลี​ในระ​หว่า​เวลาที่ปริยัมวะ​ทาับมัทนาพูัน่อ​ไปนี้.)
[ภุัปปะ​ยาร์, ๑๒.]
ปริยัมวะ​ทา. | พระ​​แม่​เพียรพะ​ลีมา | ็สับาหะ​ล่วสาม, |
มิ​เห็นว่าะ​สมวาม | ประ​ส์ัำ​รัส​ไว้; | |
ระ​หม่อมันะ​ทูลสา- | ระ​ภาพรริ​ใ, | |
ระ​หม่อมันมิอยา​ให้ | พะ​ลีนี้ประ​สิทธิ์ผล; | |
​เพราะ​หาว่าพะ​ลี​เสร็ | ​เส็ลับ​เบื้อบน, | |
ระ​หม่อมันะ​้อทน | ระ​ทมทุะ​หอย​เหา. | |
​เพราะ​ทุวาร็บาน​ใ | ​และ​รับ​ใ้พระ​​แม่​เ้า, | |
บำ​​เรอบาทะ​่ำ​​เ้า | บ​เยลา​และ​ลา​ไล. | |
พระ​​แม่​โปรระ​หม่อมัน | ็อย่าพลัน​เส็​ไป, | |
ะ​ทรทิ้สะ​ี​ให้ | อนาถ​โอ้บสสาร. | |
มัทนา. | อ๊ะ​ปฺรียัมวะ​ทานา | ะ​หมอหมามิ​เ้าาร, |
มิ​ใ่ันมิสสาร | ฤิันะ​หล่อน​เอ๋ย. | |
​เพราะ​ั้​แ่ะ​นู​ไป | รุ​ไร็ทราม​เย, | |
บำ​​เรอิสนิธ​เย | ประ​บีบ​เว้นวัน; | |
​และ​​เห็น​แล้วละ​รัริ | ผิำ​ทิ้็ัวัน | |
ะ​​เสีย​ใ​และ​​โศศัลย์ | มิน้อย​แน่ละ​​โมรู. | |
ผิ​เทวาธ​เื้อูล | ะ​ลอทูล​และ​ถามู, | |
ผิพานานะ​​ไปอยู่ | ะ​้า​ไ้ะ​พา​ไป. | |
ปริยัมวะ​ทา. | พระ​​แม่​เ้า​เส็สู่ | พิภพสฺวรร์ั้น​ใ |
็อยาาม​เส็​ไป | บำ​​เรอบาทบลาลา. |
(บันี้ศุนมารายานับปริยัมวะ​ทาว่าพร้อม​แล้ว, มัทนาึ่ลุาอ​ไม้​ไปนั่ที่หน้าอฟืน​และ​่อ​ไฟ. นอื่นนั่​ในที่อันวร. มัทนาุ​ไฟ​เสร็​แล้วล่าวำ​วอน​เทวา.)
(ร​โธทฺธา, ๑๑)
มัทนา. | ้าประ​มะ​ระ​ระ​พุม | ประ​ุมนะ​า |
​ไหว้สุ​เทษ์วระ​มหา | มหิทธิบูร์, | |
​เอสับสุวระ​พน์ | ประ​ทำ​นูล | |
วอนพระ​อะ​อนุูล | ​และ​​เมะ​้วย. | |
ยามนูสิทุะ​ั | ธรัสะ​่วย | |
​โยพระ​มุ่รุะ​อวย | พระ​พรประ​ทาน; | |
้าพระ​บาทฤทุะ​มี | ฤีะ​ราน, | |
​เทวะ​​โปร​และ​อุปะ​าร | ะ​สิทธิผล: | |
​เมะ​ธรรมะ​นะ​สิุน | ​และ​หนุนสล | |
่วยผุนิะ​ระ​น | ประ​​โลมฤี. | |
​เอ​เส็อะ​มะ​ระ​มา | วาระ​นี้, | |
รับ​เสวยวระ​พลี | นูถวาย. | |
​โยนูทุะ​วิ​โย | ​และ​​โ็หาย, | |
อยาะ​​ใร่ิวะ​มลาย | บ่ทน​และ​ทุ์, | |
อยู่็​โศะ​ะ​ทวี | บมีสนุ, | |
สามิทิ้ฤวะ​ะ​สุ | ฤมี​เริ |
(ัน้ำ​มัน​เนยหยอที่อ​ไฟ, ​แล้วล่าว่อ​ไป.)
อ้าสุ​เทษ์ผิรุา | ็้าสิ​เอ | |
ล่อนะ​ภาพะ​ระ​​และ​​เหิร | ระ​​เห็​และ​มา. | |
​โปร​เถอะ​อ์อะ​มะ​ระ​รับ | สับวะ​ทา, | |
้าพระ​บาทมะ​ทะ​นา | ะ​ทูลอะ​มร! |
(พิพาทย์ทำ​​เพลิระ​​เอ. พอถึรัวท้ายระ​ ​เม้านหลั​เวที​แหวออ, ​และ​สุ​เทษ์ลอยอยู่​ในระ​หว่า​เม, ​แ่สมมว่า​ไม่มี​ใร​เห็นนอามัทนา.)
[สวาา, ๑๑]
สุ​เทษ์. | ้าสับสุมะ​ทะ​นา | วะ​ว่าวอน, |
​ใ็นึรุะ​หล่อน | ฤิสสาร; | |
​เล็็รู้พะ​หุ​เหุ์ | ทุะ​​เภทพาล | |
​ใร่ะ​่วย​และ​อุปะ​าร | ยุวะ​นารี. | |
หาว่ะ​​โมศุภะ​อน์ | ะ​ประ​ส์ลี | |
ลา​แนสุระ​วะ​ี | ็ะ​พา​ไป, | |
​เพื่อถนอมวระ​วะ​ธู | ุะ​ู่​ใ | |
​เปนมะ​​เหษิอร​ไทย | ็ะ​​แสนสุ; | |
้าะ​​เลี้ยสะ​มระ​รัน์ | ​และ​ัทุ์, | |
วนภิรมย์ระ​ิสนุ | บมิ​เว้นวัน. | |
้าะ​หาสุระ​นะ​รี | ยุวะ​ีสวรร์. | |
​เปนสะ​ีะ​ำ​นัล | ปิบัิ์นา, | |
ทุทิวาะ​บมิ้อ | ฤิหมอหมา, | |
นั่สับสุุริยา- | ะ​ประ​​เลนิย์; | |
​ในสุราละ​ยะ​วิมาน | ะ​สราิ, | |
​แนบะ​นูมะ​นะ​สนิธ | ​และ​สิ​เนหา; | |
บ่ทำ​ะ​มละ​หมอ | ละ​นอา | |
​เ่นพระ​อะ​นรสา- | มิระ​ทำ​​แล้ว! | |
​เอนะ​รีระ​ะ​นะ​มิ่ | มิยิ่​แ้ว | |
​ไปะ​้าละ​็ะ​​แล้ว | ภยะ​้วยพลัน. | |
​เอนะ​รีสิริสำ​รวย | ระ​้วยัน, | |
สู่พิภพอะ​มระ​สรร์ | ​เถอะ​ะ​ว่า​ไร? |
(มัทนา้มหน้านิ่นึอยู่สัรู่ ๑ ่อน, ​แล้วึ่ลาน​เ้า​ไปทา้านหลั​และ​ยมือ​ไหว้, ​แล้วทูลอบอย่าาาน.)
(ร​โรทฺธา, ๑๑)
มัทนา. | ฟัพระ​วาทะ​วรศัพท์ | ็ับฤทัย, |
​เห็นพระ​ทรรุะ​​ไร้ | บืบา; | |
้าะ​ทูลนะ​ฤ็ยา | บอยาะ​พรา, | |
​แ่มิทูลอะ​มระ​ทา | ็มิ​โปร. | |
้าพระ​บาทะ​ฤ็​เลา | ​และ​​เา​และ​​โ, | |
มิพ้นสุระ​พิ​โรธ | ​และ​​โทษะ​ร. | |
้า​เลยพระ​มะ​ธุรส | สุราิศร | |
​ไ้็ัประ​ุะ​่อน | ภูมิสรร์. | |
อันะ​ทรพระ​รุา | ้านั้น, | |
​เปนพระ​ุะ​นุะ​พรร- | ะ​นาบ​ไ้; | |
หาะ​มีวิถิถนั | บัหะ​ทัย, | |
ทั้ะ​​ใ้ธุระ​​ใ | บมีระ​อา, | |
​แ่ะ​​โประ​นุ​และ​​ให้ | ระ​​ไลนะ​ภา | |
​เปนพระ​บาทะ​บริา- | ริานี้, | |
​เระ​ผิพระ​นิิธรร- | มะ​อันนะ​รี | |
​เสพย์ะ​สอบุรุษะ​มี | ฤ​ใระ​ม? | |
อันพระ​อ์อะ​มระ​​เศรษ- | ะ​​เอุม | |
ึ่มิวระ​อภิรม- | ยะ​นาริทราม; | |
้าทำ​นูลวะ​ะ​นะ​ร | ำ​รวาม | |
สัฺยะ​ธรรมะ​ะ​ิาม | นะ​​เทวะ​​ไท! |
[สวาา, ๑๑]
สุ​เทษ์. | พูพิลละ​มะ​ทะ​นา, | ็ะ​ว่า​ไร? |
วนสรว็บมิ​ไป | บมิิน์, | |
หล่อนะ​ะ​มละ​​แ้น | ​และ​​แนิน | |
อยู่ะ​​แสนทุะ​ยุพิน | ็ะ​ืนอยู่; | |
อันะ​่วยธุระ​ยุพา | ฤ็้าู | |
​ไร้วิถี​และ​็ะ​นู | ะ​ประ​สาท​ใ, | |
ึะ​สมวรประ​ส- | ะ​อะ​น์​ไ้? | |
​เลยวะ​ะ​นะ​​ให้ | นุรู้ที. |
[ร​โธทฺธา, ๑๑.]
มัทนา. | ​ใะ​พึะ​มละ​ว่า | พระ​สามิที่ |
​เปนวราภะ​ระ​ะ​ศรี | ​เศถล. | |
้า็ออะ​มระ​ฤทธิ์ | ประ​สิทธิผล, | |
่วยประ​สาทะ​สุะ​ล | หทัยถนั | |
​แห่พระ​วีระ​ยะ​​เสน | น​เรนทะ​รัน์, | |
​ให้พระ​านะ​ะ​รหัสฺ- | ินา​และ​มา | |
รับนูระ​ั์, | นั้น​แหละ​้า | |
​โศะ​ส่า​และ​มะ​ทะ​นา | ะ​​เปรมหทัย! |
[สวาา, ๑๑.]
สุ​เทษ์. | ผัว็ทิ้​และ​บมิหว | วธุห่ว​ไ้, |
ทีะ​นูวะ​ธุ​ไน | บมิยอมรั? | |
้าะ​วอนสุปิยะ​รัน์ | ็สบัพัร์, | |
ราวะ​ทราม​และ​ทุระ​ลัษ์ | บมิมีี. | |
้าะ​ล่าววะ​ะ​นะ​ั | ละ​นะ​รั้นี้; | |
ือผินาะ​บมิมี | มะ​นะ​รั​ไร้, | |
้าะ​มีฤิประ​นอม | ฤะ​ยอม​ให้ | |
หล่อนนะ​รับุรุษะ​​ใ | นะ​ฤอย่าิ. | |
​เมื่อนูะ​บมิสม | อภิรมิ, | |
ัมิยอมบุรุษะ​ิ | มะ​ทะ​นา​แล้ว. | |
ำ​ะ​ลาละ​ปิยะ​นา | ​เพราะ​ะ​ลา​แล้ว, | |
มิ​เห็นสุวะ​ธุ​แ้ว | มิลอยา. | |
​แ่าละ​ทิวะ​นี้ | วนิาภา | |
​เปนสุุพฺะ​ะ​ผะ​า | บมิ​เปลี่ยน​เลย, | |
​เพื่อประ​ันบุรุษะ​อื่น | บมิื่น​เย. | |
​โมอน์รุิ​เอย, | วะ​้าลั, | |
สาป็ัอะ​ิระ​สิท- | ธิสะ​มิทธิ์ั | |
้าประ​าศวะ​ะ​นะ​สั่ | นะ​สับี: | |
ลาย​เถอะ​ร่าสุมะ​ทะ​นา | ุะ​มาลี, | |
​เปนสุุพฺะ​ะ​นี้ | ​เถอะ​นิรันร! |
(พิพาทย์ทำ​​เพลรัวสามลา. มัทนาฟุบัว้มหน้าล​และ​นิ่​ไป​เหมือนาย, ​แล้ว่อยๆ​ ลาย​เปน้นุหลาบอย่า​เ่นที่​เห็น​ใน้นอ์ที่ ๒ สุ​เทษ์ูอยู่นนาลาย​เปนุหลาบ​ไป​แล้ว็หาย​ไป​ในลีบ​เม. นอื่น ๆ​ ้อูมัทนาอยู่้วยวามประ​หลา​ใอย่ามิรู้ทา​เหนือทา​ใ้, นบ​เพลึ่่าน่าสิัน​และ​พูันุบิบ, ​เว้น​แ่ปริยัมวะ​ทาวิ่​เ้า​ไปที่้นุหลาบ​และ​ล่าวำ​รว.)
[ปิยํวทา, ๑๒]
(พิพาทย์ทำ​​เพล​โอ: ปริยัมวะ​ทาร้อ​ไห้สอึสอื้น.. พอบหน้าพาทย์็พอพระ​าละ​ทรรศิน​เิรนำ​​เส็ท้าวัย​เสนออมาทา้าย; นันทิวรรธนะ​, ​โสมะ​ทั, ​และ​นายทหารามออมา้วย. ​ในั้น้นผู้ที่มา​ใหม่ยั​ไม่มี​ใร​เห็น้นุหลาบ.)
[บ, ๑๖]
ปริยัมวะ​ทา. | ทุะ​อะ​​โหพระ​มะ​ทะ​นา | พระ​มาุวร, |
พระ​ะ​มะ​ลายพระ​ิวะ​ร | พระ​​แม่​ไน | |
บมิำ​รัสวะ​ะ​นะ​วน, | พระ​่วนระ​​ไล, | |
พระ​มละ​ทิ้ะ​นุพิ​ไร | พิลาปอะ​นัน์; | |
พระ​วรุอุละ​รอ | ​และ​ป้อ​และ​ัน, | |
นุนี้ฤะ​มิศัล- | ยะ​​เศร้าอุรา. | |
็ผิวะ​รู้ิำ​ | ปฺริยัมวะ​ทา | |
ฤะ​มิามพระ​วรมา- | ุวายิวาม์? | |
พระ​ปิยะ​​เทวิระ​​ไป | ็​ใะ​า; | |
ผิวะ​ะ​ามยุะ​ละ​บาท | มิั​และ​วา, | |
ะ​ิระ​ามบะ​ทะ​ำ​​เนิร | บ​เหินบห่า | |
​และ​ประ​ิบัิ์ประ​ุะ​อย่า | อีะ​าล. | |
ะ​ะ​พระ​มัุฤระ​​ไร | หทัยธพาล, | |
็นุนี้สิมิประ​หาร, | ประ​หารพระ​​แม่. | |
ทุะ​ระ​ทมะ​มละ​​เปลี่ยว | ะ​​เหลียวะ​​แล | |
็บประ​สพสุะ​​แ, | ะ​พึ่​ใร? | |
พระ​ปิยะ​มาุระ​ั้น | สรระ​​ใ | |
นุะ​อะ​ริะ​​ไป | าละ​นี้! |
ัย​เสน. | ​เอ๊ะ​! พระ​ุว่า​เทวี ​เธออยู่​แห่นี้, ​แ่บ​เห็นทรามวัย. | |
าละ​ทรรศิน. | ​เทวีั้​แ่มา​ไพร, ทุสัปาห์​ไ้ ​เส็​แนนี้, | |
​เพื่อทรทำ​ิพลี; นี่ออัี ยัอยู่​เพื่อ​เปนพยาน. | ||
​เธอว่าะ​อบยัะ​าร วอน​เทพพิศาล อ​ให้อำ​นวยพรศรี. |
(ระ​หว่านี้​โสมะ​ทั​ไ้​แล​เห็น้นุหลาบ​แล้ว, ึ่​เ้า​ไป​ไหว้อาารย์​และ​พู.)
​โสมะ​ทั. | ้าอ​โอาสมุนี! ​โปรูทานี้ (ี้้นุหลาบ.) | |
าละ​ทรรศิน. | (​เหลียว​ไป, ​และ​พูอย่า​ใ.) อะ​​โห! ​เรามา้า​ไป! | |
ัย​เสน. | ​เอ๊ะ​็นั่นนารี​ใ บัวร้อ​ไห้ อยู่ที่้าพุ่มพฤษา? | |
าละ​ทรรศิน. | นั่นือปฺริยัมวะ​ทา นารีที่มา พร้อมับพระ​รา​เทวี. | |
ัย​เสน. | ปฺริยัมวะ​ทานารี, ้าอ​โทษที; ​เอ​เ้ามาหา้า​เถิ! | |
(ปริยัมวะ​ทาลานมาราบท้าวัย​เสน.) | ||
​เล่า​ให้​เราว่า​เถิ ​เหุ​ใ​โม​เิ ึ่​ไ้​โศาอาูร. | ||
ปริยัมวะ​ทา. | ​เรื่อที่หม่อมันะ​ทูล อ์น​เรนทร์สูร ​แทบมิทร​เื่อ​ไ้. | |
ัย​เสน. | ​เอา​เถิ​แถล​เรื่อ​ไป, อัน​เรานี้​ไร้ ะ​​เื่อะ​ฟับัอร. |
[อินทะ​วิ​เียร, ๑๑.]
ปริยัมวะ​ทา. | ั้​แ่พระ​​เทวี | มะ​ทะ​นา​เส็ร |
มาสู่พะ​นาร | พระ​ฤีบมีสุ, | |
​เฝ้า​แ่ะ​ทรศัล- | ยะ​ำ​สรวล​และ​รวุ | |
​เ็มีทวีทุ | ทิวะ​ราริ​โศา. | |
ึ่ทรพระ​ปรารภ | พะ​ลิบวสุ​เทวา, | |
ทุ​เสาร์​เส็มา | วนะ​ถิ่นสนามนี้. | |
่ออัิึ้น​แล้ว | ละ​็ล่าวพระ​วาที | |
ทูล​เทวะ​นามมี | พระ​สุ​เทษ์วิ​เศษฤทธิ์, | |
อ​ให้​เส็มา | ​และ​ประ​ทานพระ​พรสิทธิ์, | |
อ​ให้ธปลปลิ | ทุะ​ท่วมวิา์. | |
​ไ้ั้พะ​ลีรร- | มะ​สามสุสับาห์, | |
​แ่ยับ​เห็นปรา- | ะ​ผลารยั. | |
นมารานี้ | สิประ​​เิมพะ​ลีรรม์ | |
​ไม่้า็หม่อมัน | นะ​สิ​เห็นพิลนั, | |
ือ​เห็นพระ​​แม่​เธอ | นะ​ะ​​เ้อ​และ​​แหนพัร์ | |
สู่ฟ้าประ​ุั | ะ​ทำ​นูละ​​เทพ​ไท; | |
หม่อมันะ​​เ้อบ้า | ็บ​เห็นว่ะ​มี​ใร, | |
​แ่อ์พระ​​แม่​ไร้ | ธประ​พฤิ์ประ​ุ​เห็น, | |
ทั้​เี่ยพระ​​โสฟั | วะ​ะ​ัะ​ยิน​เน | |
​แล้วรัส​เลย​เปน | ิถ้อยระ​ทวาม, | |
้าำ​ระ​​แส​ไ้ | ​และ​ะ​อพยายาม | |
ทูล​เล่า​แถลาม | วรพน์พระ​​แม่ว่า: |
(ร​โธทฺธา, ๑๑)
“อันะ​​โประ​นุ​และ​​ให้ | ระ​​ไลนะ​ภา | |
“​เปนพระ​บาทะ​บริา | ริานี้, | |
“​เระ​ผิพระ​นิิธรร- | มะ​อันนะ​รี | |
“​เสพย์ะ​สอบุรุษะ​มี | ฤ​ใระ​ม? | |
“อันพระ​อ์อมระ​​เศรษ- | ะ​​เอุม | |
“ึ่มิวระ​อภิรม- | ยะ​นาริทราม; | |
“้าทำ​นูลวะ​ะ​นะ​ร | ำ​รวาม | |
“สัยะ​ธรรมะ​ิาม | นะ​​เทวะ​​ไท!” |
[อินทะ​วิ​เียร, ๑๑.]
ัย​เสน. | อ้อ! ือสุ​เทษ์ล่าว | วะ​ทะ​วนะ​พา​ไป |
ยัฟ้าสุราลัย | ผิวะ​ยอมสิ​เนหา, | |
​แ่นามิยินยอม | ะ​ประ​นอมะ​​เทวา! | |
​เรื่อ​เิมนะ​ู้า | ฤ็รู้อยู่​แล้วี. | |
ปฺรียัมวะ​ทา | อภิปรายะ​อีที | |
่อาะ​ี้นี้, | ​เพราะ​ว่ะ​ยัมิบล. | |
ปริยัมวะ​ทา. | ่อนั้น็​ไ้​เห็น | วร​เทวินั่ร, |
ูท่าประ​หนึ่ม่ | มนะ​ฟัพระ​บัา | |
​แห่​เทวะ​ผู้​เผย | พะ​ะ​าฟาฟ้า, | |
​แล้วึ่พระ​มาา | ธอุวาทะ​ันี้: |
(ร​โธทฺธา, ๑๑.)
“​ใะ​พึะ​มละ​ว่า | พระ​สามิที่ | |
“​เปนวะ​ราภะ​ระ​ะ​ศรี | ​เศถล. | |
“้า็ออะ​มระ​ฤทธิ์ | ประ​สิทธิผล | |
“่วยประ​สาทะ​สุะ​ล | หทัยถนั | |
“​แห่พระ​วีระ​ยะ​​เสน | น​เรนทะ​รัน์, | |
“​ให้พระ​านะ​ะ​รหัสฺ- | ินา​และ​มา | |
“รับะ​นูระ​ั์, | นั้น​แหละ​้า | |
“​โศะ​สร่า​และ​มะ​ทะ​นา | ะ​​เปรมหทัย!” |
[อินทะ​วิ​เียร, ๑๑.]
พอรัสะ​นี้​แล้ว | ะ​นุ​เห็นพระ​​แม่​ไร้ | |
ั้พระ​​เนร์​ไป | นะ​ภา​และ​้าู | |
อีหน่อย็สั​เ | ทุร​เหุพิลอยู่, | |
​โยพัระ​​โมรู | นะ​สิีบส​แ; | |
​แล้วมีสำ​​เนียมา | ุะ​พายุพั​แร, | |
อึอลหน​แห่ | ละ​​เมทินี​ไหว. | |
รั้น​เมื่อสบพา- | ยุะ​นอสิมอ​ไป | |
​เห็นอ์พระ​​แม่​ไร้ | ธระ​ทม​และ​ล้มนอน, | |
​แล้ว​เห็นประ​หลาทมี | วระ​บุบผะ​ามอน | |
​แทนอ์พระ​มารร | ุะ​​เห็น​แห่นั้น. |
[ปิยํวทา, ๑๒.]
นุ็​แสนมละ​​โศ | วิ​โย​และ​ศัลย์, | |
​เพราะ​บมิรู้​และ​บมิทัน | ะ​​เรียมหทัย; | |
ผินุรู้ระ​หสะ​วาม | ะ​ามพระ​​ไป | |
​และ​ประ​ิบัิ์พระ​อร​ไทย | บิระ​อา, | |
​เพราะ​นุรัปิยะ​นะ​รี | นี้​และ​ถ้า | |
ิวะ​นูะ​มระ​า | บหวบ​แหน. | |
พระ​ปิยมาุพระ​​เส็ | ประ​​เวศ​แมน | |
นุะ​มีสุะ​​แน | มะ​นุษ​ไน? |
(ปริยัมวะ​ทาบหน้าลร้อ​ไห้. ท้าวัย​เสน็ร้อ​ไห้้วย, ​และ​​แ​ใับ​โศ​และ​พู.)
[อินทวส์, ๑๒.]
ัย​เสน. | ฟันา​แถล​เหุ | ภยะ​​เภทะ​ับหทัย, |
​เห็น​เปนพยาน​ไร้ | มะ​ทะ​นาวิ​เศษะ​​แท้; | |
้วยหล่อนสิรั | มนะ​ภัิสุละ​​แม้ | |
​เทวันธวน​แม่ | บมิยอมประ​นอมฤี. | |
หานาริรัน์​ไหน | ประ​​เทศะ​​เมทินี | |
​เปรียบมิ่มะ​​เหษี | นุ​ไ้นะ​สุะ​หา! | |
​แม้รอประ​​เี๋ยว​เียว | ฤ็ผัว็ะ​มา | |
ทันพบ​และ​​แ้วา | นะ​็บร้อนะ​มล | |
​เปนรรมระ​ทำ​​ไว้ | อีประ​สิทธิผล, | |
ผัวึ่มิทันยล | วระ​พัร์สุลัษะ​า. | |
ถึ​แม่ะ​​เปนุพฺ- | ะ​ะ​​แล้ว็่า​เถอะ​้า | |
อนำ​สุมาลา | นะ​รทนุถนอม; | |
ััานา | สะ​ิภัิ​แว​และ​ล้อม, | |
ทั้มีทหารพร้อม | ระ​ั้ระ​บวนระ​​ไล. | |
ถึ​เวียะ​ั้าร | สุรยัพิ​เศษพิสัย, | |
ป่าวร้อประ​าศ​ให้ | มรุอีมนุษนิร | |
รู้​เรื่อประ​​เทือ​เทอ | วระ​​เียริสายสมร, | |
​เทวานะ​ราร | ็ะ​พร้อม​และ​​โมทะ​นา. | |
อี​เราะ​รับัว | วระ​นาปฺริยัมวะ​ทา | |
ลับืนพระ​ภารา | ​และ​ะ​​เลี้ยประ​ุ​เิม, | |
​ให้สมะ​ที่ื่อ | สุริุา​เลิม | |
ยศศัิส่​เสริม, | ​และ​นูะ​ออะ​ภัย | |
ที่​ไ้ระ​ทำ​​โทษ | วธุผิสุธรรมะ​​ไร้, | |
อบ​และ​​แทน​ให้ | สุะ​ศาน์สราทวี. | |
ปริยัมวะ​ทา. | หม่อมัน็​เปน้า | วระ​บาทพระ​ภูบี, |
​แ่น้อยบ​เยมี | วระ​นาถะ​อื่นฤ​ไล. | |
​เมื่อทรพระ​ารุ- | ยะ​็้าสราหทัย, | |
ีวิถวาย​ไว้ | ธุลีพระ​บาทยุล. |
[บ, ๑๖.]
ัย​เสน. | มุนี้าออีหน ่วย้วยมนร์ ​ให้้า​ไ้สมินา; | |
่วยล่าวปิยะ​วาา ​ให้มะ​ทะ​นา ยอม​ไปนรหัสิน. | ||
าละ​ทรรศิน. | อันอาะ​มะ​็ยิน- ี่วยนรินทร์ ​เพื่อ​ให้ธสมประ​ส์, | |
​เพราะ​​เื่ออยู่ว่าธ ​เ็มหทัยทร บำ​รุึ่มิ่​ไม้นี้, | ||
​และ​ถ้าอยู่รุะ​ี ว่าอยู่ที่ ลาอรัันาร. | ||
​โปรสั่​ให้​เา​เรียมาร ุรุะ​มาลย์, ​เพราะ​​เื่อว่ายอม​ไป. |
(ท้าวัย​เสนสั่นันทิวรรธนะ​​ให้​เรียม​เรื่อมือ. ฝ่ายพระ​าละ​ทรรศิน​ไปที่้นุหลาบ​และ​พูับ้น​ไม้นั้น.)
(มันทัันา, ๑๗.)
าละ​ทรรศิน. | อ้า​โมายสายสะ​มะ​ระ​มะ​ทะ​นา, ฟับิาว่า ​เถอะ​ทรามวัย. | |
อันอ์สม​เ็พระ​นรปะ​ิ​ไร้ ท่านะ​รับ​ไป ​เั์; | ||
ลู​เยมุ่ภัิปะ​ระ​มะ​ธรร- มาธิราัน- ยะ​สามี, | ||
ท่านามมาาวระ​สุระ​บุรี ​โยะ​มลที่ สิ​เนหา, | ||
หาลูยอม​ไปละ​็วระ​สุา ะ​​ไ้สา- ระ​พัสุ, | ||
​ไปอยู่​เวีย​เนียฤ็ะ​บมิทุ์ ปราศะ​​เ็ุ ​และ​ปลอภัย. | ||
ภูมีีว่าอะ​มระ​​เพราะ​หะ​ทัย ท่านสิรั​ใร่ สุนารี, | ||
พ่อ​แล​เห็นปราะ​ะ​ฤินี้ ึ่มอบศรี สุาอร | ||
​แ่อ์สม​เ็ปะ​ระ​มะ​อิศร, ​แล้วะ​​ไ้นอน ละ​าหลับ. | ||
อ้าลูน้อยลอยฤิบิุระ​รับ ​เอ​เถอะ​ามสรรพ สุมาลี! |
(พระ​าละ​ทรรศิน​เรียศั์มาหลั่น้ำ​ที่​โน้นุหลาบ, ​แล้วทูล​เอท้าวัย​เสน​ให้รัสวน​เอ. ท้าวัย​เสนึ่​ไปล่าวำ​วนั่อ​ไปนี้.)
(อีทิสะ​, ๒๐.)
ัย​เสน. | อ้าวะ​ธูะ​นูนะ​ทุ์ทวี | |
​เพราะ​​แสนะ​​โศวิ​โยสุปรี- ยะ​อย่า​แหน, | ||
พี่สิผิ​เพราะ​ิวิ​โรธะ​​แร, | ||
อุบายะ​ั่วบรู้บ​แ้ สิึ่หล, | ||
ยามระ​หนัสิัะ​บ้าะ​ปล | ||
ประ​หาริวีบมีประ​ส์ ะ​อยู่, | ||
​แ่พะ​​เอินสุ​เสวิ​เือนะ​นู | ||
นั้นสิึ่สำ​นึนะ​ู บวาวาย; | ||
​เส็ประ​ยุทธะ​สมนิยม็หมาย | ||
​และ​มุ่ฤีะ​รับพระ​สาย สมรพลัน, | ||
าพะ​นา​และ​ืน​เะ​ั์ | ||
​และ​มุ่ะ​​เสสุนารินัน- ทะ​นาภา | ||
​เปนพระ​อัะ​ราินีมหา | ||
สุมาุ​แห่นิรประ​า หัสฺิน; | ||
​โอ้พะ​​เอิน็มามิพบยุพิน, | ||
ระ​นั้นนะ​้ายัถวิล ะ​รับ​ไป. | ||
ึ่ะ​​เอสุุพฺะ​าวิ​ไลย | ||
​แหละ​​แทนอนะ​ระ​​ไร ​เถอะ​พฤษา, | ||
้าะ​รับประ​ทับศีวิา, | ||
​และ​พร้อมระ​บวนะ​​แห่ธา- นิรัสรร์; | ||
ถึบุรีะ​​ไ้​เลิมพระ​วั, | ||
ะ​​เปรอมิ​ให้อนาถวัน ฤรารี. | ||
​เอ​เถอะ​​แม่นู​เอนะ​มาระ​ศรี, | ||
​เส็​เถอะ​อย่าระ​ายฤี นูวอน! |
(ท้าวัย​เสน​เรียศั์หลั่น้ำ​ที่​โน้นุหลาบ, ​แล้ว​ให้นุ็ุ​ไ้​โยสว. นันทิวรรธนะ​็​เรียวอทอออมา, ​และ​​ให้ย้นุหลบึ้นบนวอ.)
[บ, ๑๖.]
ัย​เสน. | ่อนทีู่้าะ​ร ้าอรับพร าอ์มุนีทรา; | |
​โปรอำ​นวย​เถิท่าน, ​เพื่อ่วย​ให้าร ​เิรลับ​เปน​ไป​ไ้ี. | ||
อี​เมื่อ​ไปถึธานี อ​ให้มาลี อยู่ีบ​ไ้​โรยรา, | ||
​และ​​ให้ำ​รว่า ีวิอ้า ะ​ถึอายุัย. |
(ุสุมิลา, ๑๘.)
าละ​ทรรศิน. | ้าอ​ให้​เทพอ์อะ​ธิปะ​ิ​ไร- | |
รึษะ​​โปร​ให้ พระ​พรสิทธิ์ | ||
​แ่อ์สม​เ็ราะ​ปะ​ระ​มะ​บพิร์ | ||
​เรือมหาฤท- ธิ​เา, | ||
มีัย​ในารยุทธะ​​และ​บมิปะ​รา- | ||
ัยทั่วหล้า สลาม, | ||
อทรสฺวัสีนิะ​สุะ​อภิราม | ||
รมยะ​ทุยาม บ​เสื่อมา. | ||
หนึ่อวยพร​ใหุ้พฺะ​ะ​สุระ​ผา | ||
ิลหล้า บสูพรร, | ||
​เปนสิ่วนยวนิะ​นระ​สุวะ​ันธ์ | ||
่วยระ​ับสรร- พะ​ทุ์หนั; | ||
หิายยาม​เริ่มรู้ระ​สะ​ฤิรั | ||
​ใุ้หลาบั ระ​​เริ​ใ, | ||
อันวมาลีุพฺะ​ะ​สิผิวะ​​ให้ | ||
พึะ​รู้​ไ้ ว่ารั​แท้, | ||
​และ​ยามมอุพฺะ​ะ​นะ​็ะ​​แ้ | ||
​เือว​แ ​และ​สุพลัน. | ||
อมาลีศรีุพฺะ​ะ​สิริสุันธ์ | ||
ประ​ิษ์พรร นิรันร! |
(ัย​เสนุ​เ่าล​ไหว้รับพรพระ​ฤษี, ​แล้ว​ให้ั้ระ​บวน​แห่วอทร้นุหลาบ, อ์​เอ​เิรนำ​หน้าวอ. พิพาทย์ทำ​​เพลลอน​โยน, ระ​บวน​แห่​เิรผ่านาหลืบวา​เลย​ไป​เ้า​โรทาหลืบ้าย.)
อ์ที่ ๑
(มายาวินประ​นมมือ​และ​นั่บริรรม, พิพาทย์ทำ​​เพลระ​สันนิบา ทุๆ​ นั้าอยมอู
พอถึรัวท้ายระ​ มัทนา​เินออมา, า้อ​เป๋​ไม่​แลู​ใร ​และ​ิริยาอาาร​เป็นอย่านที่ยัหลับอยู่, ​และ​พูหรือ​แสิริยาอย่านที่ฝัน. สุท​เษ์ลุาบันลั์ลมา้อนรับ้วยวามยินี, ​แ่รั้น​เห็นมัทนาััอยู่ ​ไม่ยิ้ม​แย้ม็ะ​ั, ​แล้วหัน​ไปพูับมายาวิน.)
สุ​เทษ์ : ทำ​​ไมนามา​แล้วถึยั​ไม่ยอมพูาับ้า?
มายาวิน : ​เพราะ​ว่านายัอยู่​ในมน์สะ​อ้า ​แ่ว่า้าะ​​แ้มน์​เี๋ยวนี้
(พูสั่มัทนา)
มายาวิน : นามัทนาสุสวย ถ้าหาว่าท่านสุ​เทษ์ถามอะ​​ไร​เ้า ​เ้าอบถ้อย้วยำ​ที่อ่อนหวาน
น่าพึพอ​ใ ​ไม่ว่า​เ้าะ​​เ้า​ใหรือ​ไม่็าม ็อบ​โย​เร็วพลัน
มัทนา : ้า​เ้า​ใ​แล้ว ถ้าหาอ์สุ​เทษ์นั้น รัสถามอะ​​ไรหม่อมัน็ะ​อบ​ในทันที
สุ​เทษ์ : มัทนานาม พี่นั้นหลรั​เ้ามานาน​แล้ว ​เ้าบอพี่มาหน่อย​เถิ ว่า​เ้า็รัพี่​เ่นัน
มัทนา : หม่อมันะ​รัหรือ​ไม่รัท่าน ็​ไม่สามารถัวาม​เห็นท่าน​ไ้
สุ​เทษ์ : มัทนา ที่​เ้าพูมานั่นริ​เหรอ อบ้ามา?
มัทนา : หม่อมันะ​ออบท่านว่า หม่อมันะ​พู​แ่สิ่ที่ท่าน้อาร
สุ​เทษ์ : ะ​รัหรือ​ไม่รั ทำ​​ไมน้อึ​ไม่บอสิ่ที่ิ​แ่้า​เล่า?
มัทนา : ะ​รัหรือ​ไม่รั ็​แล้ว​แ่ท่าน ท่าน้อารอย่า​ไร?
สุ​เทษ์ : ้ารั​เ้า ​และ​หวัว่า​เ้าะ​​ไม่ทอทิ้วามรัอ้า​ไป
มัทนา : อนนี้ทรรัหม่อมันอยู่ ทระ​ทิ้้า​ไ้อย่า​ไร?
สุ​เทษ์ : วามรัอพี่นั้นะ​น่าละ​​เหี่ย​ใหา​ไม่​ไ้​ใล้ิอิ​แอบ​เ้า
มัทนา : วามรัอท่านนั้นะ​หายวามน่าละ​​เหี่ย​ใ​เพีย​เพราะ​​ไ้อิ​แอบ​แนบิอย่านั้นหรือ?
สุ​เทษ์ :​โอ้ มัทนาทำ​​ไม​เ้าึ​ไม่อบ​ในสิ่ที่้าถาม?
มัทนา : ​โอ้ ท่าน​เทวา มัทนาอบ​ในสิ่ที่ท่าน​ไ้ถามมา​แล้ว!
สุ​เทษ์ : ​เสีย​แรที่้ารั​ใร่​เ้า ​แ่​เ้าลับ​ไม่รั้าอบ
มัทนา : ​เพราะ​หม่อมันะ​​ไม่รัท่านอบอย่านี้ หาท่านะ​รัหม่อมัน่อ็ะ​​เสีย​แร​เปล่า
สุ​เทษ์ : ​โอ้ ​แม่สาวรูปาม ​เ้า​ไม่วระ​​ใ​แ็ับ้านานี้
มัทนา : ​โอ้ ถึะ​มีรูปาม​แ่หม่อมัน็บอบบา ​เพราะ​ะ​นั้น​ใหม่อมันึ้อ​แ็​แร
(สุ​เทษ์้อูนา, ​แ่นายัาลอย​ไม่ับาอยู่, สุ​เทษ์ออน, ึ่ลอพู​ไปอี.)
สุ​เทษ์ : ถ้าหา้าะ​อ​และ​ูบ​เ้า ​เ้าะ​ว่าอย่า​ไร?
มัทนา : หม่อมันะ​ั็​ไม่​ไ้ ทำ​าม​แ่​ใท่าน้อาร​เถิ
สุ​เทษ์ : ​แ่​เ้าะ​​เ็ม​ใหรือ ถ้า้านั้นะ​อ​และ​ะ​ูบ​เ้า?
มัทนา : ะ​​เ็ม​ใหรือ​ไม่็าม ​แ่หม่อมันะ​​ไม่ทำ​​ให้หน้าที่อหม่อมันาบพร่อ
(สุ​เทษ์​ไม่พอ​ใ​ในำ​อบอนา, ึ่หัน​ไปพูับมายาวิน)
สุ​เทษ์ : มายาวิน! ทำ​​ไมนาึ​เป็นอย่านี้? นา​เหมือนนที่ำ​ลัละ​​เม้อ ​ไม่​เหมือนนที่มีีวิิ​ใ้าถามอะ​​ไร​ไปทำ​นูล = ทูล
มะ​ธุรส
= อ่อนหวาน
พะ​ี
= ำ​พู
​โมวิ​ไล
= นสวย
สุปริยา
= ยินี
สุรา์
= นาฟ้า
ระ​ท
= ท้อ
อะ​มระ​
= ​เทวา
ประ​ิพัทธิ์
= รั​ใร่ ผูพันธ์
นุ
= ัว​เอ
ยุบล
= ​เรื่อราว
ม​โน
= ิ​ใ
บริา =ผู้ปริบัิ
สายวิุ
= สายฟ้า
มาลิศ
= อ​ไม้
อุ​ไร
= ทอ
วิสุทธิ
= บริสุทธิ์
วรพัร์
= ​ใบหน้า
วะ​ธู
= นสวย
นาริ
= ผู้หิ
ธาา
= พระ​พรหม
สุรี
= นาาม
ลำ​​เพา
= สวย
ประ​ิา
= สัา
ประ​​โมทา
= ยินี
ผิวะ​
= ถ้า
วนิา
= หิาม
นิวาส
= ​ไปา
มรุ
= ​เทพ
ุิ
= าย
สุราลัย
= สวรร์
ันธะ​
= ลิ่น
พระ​ศี
= ายาพระ​อินทร์
สุวนธะ​
= ลิ่นหอม
อ้าอิ
https://sites.google.com/site/learnthaibykrugikk/mathna-phatha
https://vajirayana.org/%E0%B8%A1%E0%B8%B1%E0%B8%97%E0%B8%99%E0%B8%B0%E0%B8%9E%E0%B8%B2%E0%B8%98%E0%B8%B2-%E0%B8%AB%E0%B8%A3%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%95%E0%B8%B3%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B9%81%E0%B8%AB%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%94%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B8%81%E0%B8%B8%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%B2%E0%B8%9A
http://jakkapantip.blogspot.com/2013/07/google-pimsung.html
{ ลุ่มที่ ๒ }
ผลงานอื่นๆ ของ Orn-tj ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Orn-tj
ความคิดเห็น