SooYoung Hyoyeon

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

"ก๊อก ก๊อก ก๊อก"

เสียงเคาะประตูในห้องซ้อมเต้นดังขึ้น

"ฮโยอยู่ไหนอะ"

เสียงของเจสสิก้าดังขึ้น

"ฉันอยู่นี่"

เสียงใสของฮโยยอนดังมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

"ฮโยเธอเห็นยุนอาบ้างรึเปล่า"

เจสสิก้าพูดขึ้น ทำเอาฮโยยอนกับไปไม่เป็น

"เอ่อ...คงจะอยู่กับน้องซอมั้ง อ่อเจสคือฉันซื้อเค้กร้านเด็ด มาให้เธอลองชิมอะว่าอร่อยไหม"

ฮโยพูดขึ้น จากนั้นเธอก็ยื่นจานเค้ก พร้อมกับช้อนให้กับเจสสิก้า

"เอ่อฮโยคือฉันอิ่มแล้วอะ ฉันขอไปหายุนอาก่อนนะ ไม่งอนกันใช่ไหม"

เจสสิก้าพูดขึ้น

"ฉันจะงอนเธอทำไมล่ะ"

ฮโยพูดขึ้น

"เจสเธอไปหายุนอาเหอะ เราไม่เป็นไร"

เสียงของฮโยยอนหญิงสาวผมบลอน แดนซ์ซิ่งประจำวง snsd ดังขึ้น

"โอเคงั้นเราไปแล้วนะเจอกัน"

เจสสิก้าสาวสวยของวง snsd จากนั้นเธอก็เดินออกไป น้ำตาของฮโยไหลท่วมท้นดวงตาทั้งสองข้าง ไม่นานนักเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

"ฮโยบ่าทั้งสองข้างของฉัน ยังมีที่ว่างมากพอ ที่จะให้เธอได้ซบลงอยู่นะ ถ้าเธอเครียดหรือเสียใจก็ร้องไห้ออกมาเถอะ ระบายออกมาให้ฉันฟังก็ได้นะ ฉันพร้อมรับฟังเสมอ"

ซูยองสาวสวยผิวเข้มประจำวงดังขึ้น

"ฉันไม่เป็นไร"

ฮโยปาดน้ำตา แล้วจึงส่งยิ้มให้กับซูยอง ซูยองรู้ว่าเธอกำลังฝืนยิ้มอยู่ เธอเข้าใจความเจ็บปวดของฮโย เพราะตอนนี้จิตใจเธอ ก็ไม่ต่างจากฮโยเท่าไหร่หรอก ค่อนข้างมากกว่าด้วยซ้ำ เพราะเธอไม่สามารถระบายอะไรออกมาได้เลยแม้แต่คำเดียว

"ถ้าอยู่จุดนั้นมันฝืนมากไปอะ ก็เดินมาพักที่จุดนี้ก็ได้นะ"

ซูยองพูดขึ้น ทำเอาฮโยถึงกับน้ำตาร่วง แล้วโผกอดซูยอง ซูยองรู้ดีว่าฮโยรักเจสสิก้ามาก

"ขอบใจนะที่คอยอยู่เคียงข้างฉัน เธอเป็นคนที่เข้าใจฉันมากที่สุดเลยนะ ขอบใจจริงๆ"
ฮโยคลายอ้อมกอดนั้น แล้วจึงพูดขึ้น
"ฉันก็แค่อยากเป็นคนสำคัญบ้าง ฉันรักเจสแต่ทำไม เจสไม่เคยจะเหลียวแลฉันเลย ฉันอยากให้เจสรู้ความรู้สึกของฉัน ฉันรักเธอมาก แต่ทำไมเธอไม่รู้เลยนะ"

ฮโยระบายความในใจออกมา ดวงตาของซูยองค่อยเต็มไปด้วยน้ำตา แต่เธอก็เก็บกั้นน้ำตานั้นไว้เพื่อไม่ให้ไหล เธอจึงพูดขึ้นว่า

"เธอยังมีฉันอยู่ตรงนี้นะ ฉันเข้าใจความรู้สึกเธอ ฉันรู้ว่าเวลาที่อยากเป็นคนสำคัญมันรู้สึกยังไง ฉันรู้ว่าเวลาที่เราแอบรักใครซักคน แต่เขาไม่รู้มันทรมานขนาดไหน ซึ่งตอนนี้จิตใจฉันก็ไม่ต่างอะไรกับเธอเลย"

เมื่อซูยองพูดจบ ฮโยก็ทำท่าทีสงสัย แล้วจึงพูดขึ้นว่า

"ไม่ต่างจากฉันหรอ ซูยองเธอรักใครหรอ"

ซูยองเงียบไปซักพัก

"เอ่อ...ฉัน...ไม่มีอะไรหรอกน่ะ"

ซูยองตัดสินใจพูดไปแบบนั้น เพราะเธอคิดว่า ถ้าเธอสารภาพรักไป ฮโยอาจจะไม่สนิทกับเธอ เหมือนเดิมอีกต่อไป

"อ่อ...แล้วเค้กอะซื้อมาหรอ"

ซูยองรีบเปลี่ยนเรื่อง แล้วจึงชี้ไปที่จานเค้กที่ฮโยยอนซื้อมา เพื่อที่จะให้เจสสิก้าชิม

"ใช่ พอดีเจสไม่กินอะ"

ฮโยยอนพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

"เจสไม่กินไม่เป็นไร งั้นเค้กนี้เสร็จฉันนะ"

ซูยองพูดขึ้น จากนั้นก็หยิบช้อนมาตักเค้กเข้าปาก

"อร่อยไหมอะ"

ฮโยยอนพูดขึ้น

"อร่อยมากอะ ซื้อที่ไหนหรอ"

ซูยองพูดขึ้น

"ถ้าอร่อยเดี๋ยวว่างๆฉันซื้อมาให้อีกนะ"

ฮโยยอนพูดขึ้นแล้วจึงเริ่มยิ้ม

"เธอลองกินหรือยังอะ"

ซูยองถามฮโยยอน

"ยังอะ"

ฮโยยอนพูดขึ้น

"งั้นลองชิมสิอร่อยนะ"

เมื่อซูยองพูดจบ ซูยองก็ใช้ช้อนตักเค้ก แล้วจึงยื่นเข้าปากของฮโยยอน

"อื้มก็อร่อยดี"

เมื่อฮโยยอนพูดจบ ซูยองจึงยิ้มขึ้น

"ยิ้มอะไรอะ"

ฮโยยอนพูดด้วยสีหน้าสงสัย

"ก็ฉันเห็นเธอยิ้มแล้วไง หายเศร้าแล้วล่ะสินะ"

ซูยองพูด แล้วจึงเอื้อมมือไปขยี้ผมของฮโยยอน

"อื้มหายเศร้าแล้ว แต่เธอน่ะหยุดขยี้ผมของฉันได้แล้ว ผมฉันยุ่งหมดแล้วเนี่ย ผมฉันไม่สวยเเล้วนะ"

ฮโยยอนพูดขึ้นพร้อมทำทีหน้าบึ้งใส่ซูยอง

"ถึงผมจะยุ่งแต่ยังไงเธอก็สวยอยู่แล้วล่ะ"

ซูยองพูดขึ้นพร้อมยิ้มให้กับฮโยยอน

"จริงอะ"

ฮโยยอนถามขึ้นพร้อมกับทำสีหน้าแสดงถึงความเคอะเขิน

"จริงสิเธอน่ะสวยอยู่แล้ว"

ซูยองพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มให้ ไม่นานนักฮโยยอนก็พูดขึ้นมาว่า

"ขอบใจนะซูยองเพื่อนรักของฉัน"

ฮโยยอนพูดขึ้น โดยที่เธอไม่คิดเลยว่าคำพูดนั้นจะทำร้ายจิตใจของซูยองขนาดไหน

"อื้มฮโยเพื่อนรัก"

ซูยองพูดขึ้นพร้อมกับกลั้นน้ำตาทั้งหมดของเธอไม่ให้ไหล เธออยากบอกกับฮโยยอนเหลือเกิน แต่เธอก็ทำได้เพียงให้กำลังใจฮโยยอนเท่านั้นเอง