Island เกาะลี้ลับมหัศจรรย์รักอลวน

ข้อมูลเบื้องต้น

ทักทาย
สวัสดีค่ะเพื่อนๆวันนี้ก็อากาศดีซะเหลือเกินเลยเหมาะแก่การเปิดเรื่องใหม่...เอาละ!!เรื่องนี้(Island)ก็เป็นเรื่องแนวแฟนตาซีนะเป็นเรื่องเกี่ยวกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่เชื่อเรื่องความรักมาตลอดตั้งแต่...อันนี้ก็ไม่สามารถบอกได้เนื่องจากว่าเป็นเพราะเหตุใดที่นางเอกเราไม่เชื่อในเรื่องความรักต้องไปหาอ่านกันเอาเองแต่ว่าผู้หญิงคนนั้นเจอหนังสือลึกลับเล่มหนึ่งขณะกลับบ้านหนังสือเล่มมีชื่อว่า Islandแล้วหนังสือเล่มนี้เกี่ยวข้องอย่างไรกับเด็กผู้หญิงคนนี้ หนังสือเล่มนี้จะสามารถเปลี่ยนโชคชะตาของเด็กผู้หญิงคนนี้ได้หรือไม่...สามารถติดตามได้ในเรื่องตอนนี้ก็ขอลาก่อนเจอกันเรื่องหน้านะ Sayonara

สารจาก

open\lock\heart

2008

                 

เนื้อเรื่อง

Island

เกาะลี้ลับมหัศจรรย์รักอลวน

ปริศนาที่1 ความเชื่อ...

ภูต ผี ปีศาจ เทวดา นางฟ้า นรก สวรรค์ ความเชื่อมั่น ความรัก...สิ่งต่างๆเหล่านี้นั้นเป็นสิ่งที่เราสมมุติมันขึ้นมาทั้งนั้นแหละมันไม่มีอยู่จริงหรอก...บางคนก็เชื่อว่าสิ่งเหล่านี้มีอยู่จริงๆแต่บางคนก็คิดว่าสิ่งต่างๆเหล่านี้ไม่มีอยู่จริงซึ่งฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นที่เชื่อว่าสิ่งต่างๆนั้นไม่มีทางเกิดขึ้นจริงหรอกโดยเฉพาะความรักเป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยเชื่อเลยว่าจะมีรักแท้อยู่บนโลกนี้น่ารังเกียจที่สุด...ความรักเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจที่สุด!!

            แต่ก่อนฉันนะเป็นคนที่เชื่อมั่นในความรักมากเลยแต่หลังจากเจอ.....ช่างมันเถอะเอาเป็นว่าความรักเป็นสิ่งที่ฉันเกียจมากที่สุดก็แล้วกันฉันนะชื่อว่าคานาโกะ ยูซึ

อายุ19 ปีที่ยังไม่มีแฟนมาจะเกือบ 7 ปีแล้วละ...เพื่อนๆฉันก็มีแฟนกันไปหมดแล้วคงเหลือแต่ฉันแล้วละมั้งที่ยังไม่มีแฟนแต่!!เอาเถอะไม่ว่าจะนานเท่าไหร่ฉันก็จะไม่มีทางที่จะมีแฟนระหว่างทางที่ฉันเดินกลับบ้านนั้น

            ตุบ  ปึง

        เอ๊ะ!!รู้สึกว่าฉันจะเดินเตะอะไรบางอย่างนะจากนั้นฉันก็มองดูรอบๆ...หนังสือนี่มาจากไหนเนี่ยเออ...รู้สึกว่ามันเก่ามากเลยนะเหมือนกับเป็นคัมภีร์โบราณเลยสีน้ำตาลเข้มแล้วก็ดูเหมือนจะมีกุญแจล็อกเอาไว้ด้วยนะ...เอาไว้ไปเปิดที่บ้านก็แล้วกันระหว่างที่เดินไปเรื่อยๆฉันรู้สึกว่าวันนี้จะหนาวเป็นพิเศษนะ

            ที่บ้าน

            “สวัสดีค่ะ...กลับมาแล้วค่ะ”ฉันบอกคุณแม่ที่กำลังทำอาหารอยู่

            “อ้าว~ กลับมาแล้วเหรอลูกเหนื่อยไหมไปอาบน้ำก่อนไปเดี๋ยวค่อยมาทานข้าวนะแม่กำลังจะทำเสร็จแล้ว” คุณแม่บอก

            “ค่ะ...เสร็จแล้วเรียกด้วยนะค่ะ”จากนั้นฉันก็เดินขึ้นไปบนห้องนอนของตัวเองแล้วก็จัดการอาบน้ำให้เรียบร้อยก่อนที่จะมาสำรวจหนังสือที่เพิ่งเก็บได้วันนี้เอ๊ะ!!ตรงนี้มันเขียนอะไรไว้ด้วยตรงหน้าปกนะมันเขียนว่า “Island” คงจะหมายถึงเกาะละมั้งเอ๊ะยังมีต่ออีก Are you sure? Do you want to open “Island” book?  (คุณแน่ใจแล้วหรือว่าต้องการที่จะเปิดหนังสือ Island เล่มนี้) แต่ว่ามันมีกุญแจล็อกไว้อยู่นี่นาแล้วจะเปิดยังไงละพอฉันดูรอบๆหนังสือฉันเจอลายที่ดูเก่าแก่มันสามารถหมุนได้ด้วยแหละอยู่ที่หลังปกหนังสือแต่ก่อนที่จะหมุนมัน...

            ก๊อก ก๊อก ก๊อก

        “ยูจัง~แม่ทำกับข้าวเสร็จแล้วนะลงมาทานข้าวได้แล้วลูกจะได้เข้านอน”

            เสียงเคาะประตูจากคุณแม่ทำให้ฉันละจากหนังสือเล่มนี้แล้วลงไปกินข้าว...หลังจากที่กินข้าวเสร็จวันนี้ฉันรู้สึกเหนื่อยๆก็เลยขึ้นไปนอนโดยที่ไม่ได้สนใจหนังสือเล่มนั้นเลย

            แปะ แปะ แปะ

            เอ๊ะ!!น้ำที่ไหนหยดใส่หน้าฉันเนี่ย...ตอนนี้ฉันอยู่นอกบ้านหรอกเหรอซวยแล้วฝนตกจากนั้นฉันก็รีบมองไปรอบๆอ๊ะ!!ฉันเห็นบ้านหลังหนึ่งฉันเลยรีบวิ่งไปทันที

            ก๊อก ก๊อก ก๊อก

            ฉันเคาะประตู “สวัสดีค่ะ...มีใครอยู่ไหมค่ะ”

            “..................”ไม่มีเสียงตอบรับจากที่ฉันถามไป...ไม่มีใครอยู่เหรอฉันก็เลยเคาะอีกรอบเพื่อเป็นมารยาท

            “ขอโทษนะค่ะมีใครอยู่รึเปล่า...”ก็ยังไม่มีเสียงตอบกลับมาอีกเหมือนเดิม “คือว่าขออนุญาตไปหลบฝนข้างในบ้านหน่อยนะค่ะ” ก็ไม่มีใครซักคนตอบกลับมาฉันเลยตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปในบ้าน

            มันมืดมากเลยแฮะบรรยากาศนี่น่ากลัวมากเลยประกอบกับเสียงฝนที่ตกออกมาจากข้างนอกเหมือนกับหนัง xx มากเลยแฮะ(นี่ไม่ใช่ลามกนะนั่นคือคำที่เซ็นเซ่อต่างหาก)ทำยังไงดีละฉันไม่รู้เลยว่าที่นี่ที่ไหน ไม่รู้แม้กระทั่งตัวเองมาได้ยังไงฉันเดินไปรอบๆบ้านเจอตะเกียงพอดีฉันก็เลยจัดการจุดตะเกียงระหว่างที่เดินดูรอบๆบ้านนั้น........

            ตุบ

            เอ๊ะ!!เสียงอะไรนะดังมาจากนอกบ้านฉันเลยรีบไปหลบที่ห้องนอน...ซวยแล้ว!!ลืมตะเกียงเอาไว้แล้วฉันจะรอดไหมเนี่ยT^T

        แอ๊ด

             เสียงประตูเปิดออกซึ่งดังมาพร้อมกับเสียงฝีเท้าที่ตามมาฉันได้ยินเสียงคนๆหนึ่งเขาจับตะเกียงแล้วรู้สึกว่าเค้าจะเปิดดูประตูทุกประตูนะตายแล้วใกล้จะถึงห้องของฉันแล้วนี่!!

แอ๊ด....

ตุบ

เอ...รู้สึกว่าฉันจะตกเตียงนะเอ๊ะ!!เรื่องเมื่อกี้คือความฝันใช่มั้ยว้าวดีใจจังเลยดีนะที่ไม่ใช่เรื่องจริงเกือบฉี่ราดแล้วไหมละน่ากลัวชะมัด

        ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ยูจังไม่เป็นไรใช่ไหมเสียงอะไรนะลูก” เสียงคุณแม่ยืนอยู่หน้าห้องกำลังเคาะประตู

“ไม่...ไม่เป็นไรค่ะแค่นอนตกเตียงเท่านั้นเองค่ะ”ฉันตอบแบบเหนื่อยหอบเพราะว่ายังตกใจกับความฝันอยู่

“จ้า...ไม่เป็นไรก็ดีแล้วรีบนอนซะนะพรุ่งนี้ลูกยังต้องไปโรงเรียนอีกนะ” คุณแม่บอกก่อนจะเดินออกไป...ดีนะทีเป็นฝันจากนั้นฉันก็นอนหลับไป

ตอนเช้า

ระหว่างกินอาหารเช้าอยู่นั้นฉันก็นึกถึงเรื่องหนังสือ Island ที่เพิ่งเก็บมาเมื่อวานนี้ประกอบกับเรื่องความฝันเมื่อวานนี้...แต่ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอกเดี๋ยวกินอาหารไม่อร่อยเอาไว้เดี๋ยวค่อยกลับมาคิดก็ละกัน...ระหว่างที่เดินออกจากบ้านนั้น...เอ๊ะมีร้านอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยเป็นร้านเล็กๆตรงมุมตึกไม่มีป้ายชื่อร้านดูแล้วน่ากลัวจังแฮะทำไมพักนี้เจอแต่เรื่องน่ากลัวจังด้วยความที่อยากรู้อยากเห็นของฉันๆเลยเดินเข้าไปดูในร้าน

“สวัสดีค่ะ”ฉันพูดทักทายอย่างเป็นมิตร

“สวัสดีเช่นกันครับต้องการซื้ออะไรจากร้านเราครับร้านเรามีของที่คุณต้องการทุกอย่างครับ”ตายแล้วผู้ชายหน้าตาน่ารักมากยืนอยู่ที่หน้าเคาเตอร์กำลังยืนยิ้มให้ฉันแหละแต่ว่าเค้ารู้ได้ยังไงละว่าฉันกำลังต้องการของนะแต่ก็ช่างมันเถอะฉันมองดูรอบๆร้านแล้วก็เดินสำรวจตัวร้าน...มีแต่ของที่ฉันไม่รู้จักทั้งนั้นเลย

“ร้านนี้เพิ่งเปิดเหรอค่ะไม่เคยเห็นเลย”ฉันถามเพราะความสงสัยมานานตั้งแต่โตมายังไม่เคยเห็นร้านนี้มาก่อนเลย

“คือว่าทางร้านเราจะย้ายไปเรื่อยๆนะครับตามความต้องการของคนที่ต้องการร้านเรานะครับ” ร้านนี้แปลกดีแฮะระหว่างที่เดินดูร้านนี้ไปเรื่อยๆฉันก็ไปพบสิ่งที่น่าสนใจซะแล้วซิ

ปริศนาที่2 Welcome to Island

ฉันเจอกุญแจที่น่าจะไขไอ้ที่ล็อกหนังสือ Island นะซิน่าจะซื้อดีกว่านะ “อันนี้ราคาเท่าไหร่ค่ะ” ฉันชี้ไปที่กุญแจนะ

“ราคา 300บาทครับ” โอ้ แพงโคตรTT TT “ว่าแต่จะซื้อหรือครับ”เฮ้อ~ฉันยังอึ้งกับราคาของกุญแจอยู่“คือว่าถ้าจะซื้อนะครับเรามีสิทธิพิเศษคือถ้าเป็นลูกค้าคนแรกที่เข้าร้านละก็จะซื้อฟรีครับแล้วคุณก็เป็นคนแรกที่เข้ามาในร้านวันนี้นะครับก็เลยฟรี^^”

โอ้สวรรค์ช่างดลใจเยี่ยงนี้ “เอาเป็นว่าซื้อค่ะ”พอฉันพูดจบผู้ชายคนนั้นก็เลยเอาไปใส่ถุงให้ของฟรี ของฟรี!! ระหว่างที่รับของเสร็จแล้วฉันก็เลยเดินออกจากร้านผู้ชายคนนั้นก็เลยเดินมาส่ง

“สวัสดีครับขอให้โชคดีกับของที่ได้ไปนะครับ” พูดแปลกจัง

“ค่ะ...สวัสดีค่ะ” ฉันเดินดูกุญแจไปแล้วก็เดินไปโรงเรียนไปด้วยขอให้เปิดได้เถอะ

ที่โรงเรียน

“สวัสดีจ้านานะ” เอนสนิทที่สุดของฉัน

“สวัสดีจ้า~ ยูจังเอ...ถืออะไรมาเนี่ยเอามาดูหน่อยซิ” ยังไม่ทันจะตอบยัยนานะก็ถือโอกาสแย่งถุงที่ฉันถือมาด้วยก็เป็นถุงที่ใส่กุญแจนั่นแหละเอาไปเฉยเลยจากนั้นยัยนานะก็เปิดถุงออกดู

“แหมมนึกว่าของกินซะอีกอุตส่าห์ดีใจ” ยัยนานะทำท่าเสียดายแล้วก็โยนมาให้ฉันเฉยเลย

“นี่มันของฉันนะส่งมาให้ดีๆกว่านี้หน่อยได้ไหมละ...ยัยบ้า!!” ฉันต่อว่ายัยนานะอย่างดุเดือด

“น่าโทษทีหยวนๆน่าคิดมากอะไรเนี่ยคิดมากอย่างนี้เดี๋ยวก็แก่กันพอดี” ยัยนานก็พูดเหมือนกับไม่สะทกสะท้านอะไรเลยแต่เห็นปัญญาอ่อนอย่าง

“เออ!!ไม่โกรธก็ได้” ฉันพูดเพราะว่าทะเลาะกับยัยนี่ก็ไม่มีประโยชน์อะไรเพราะว่ายัยนี่นะไม่ว่าจะว่าอะไรก็ไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อยจากนั้นชั่วโมงเรียนก็ได้เริ่มขึ้นระหว่างที่ฉันนั่งเรียนไปเรื่อยๆอยู่ดีๆฉันก็นึกถึงเรื่องหนังสือโบราณเล่มนั้นแล้วก็เรื่องความฝันกับเรื่องร้านแปลกๆนั่นอีกตั้งแต่เจอหนังสือเล่มนั้นก็รู้สึกเมือนกับว่ามีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นตลอกเวลา

ที่บ้าน

พอเลิกเรียนเสร็จวันนี้ฉันรีบตรงมาที่บ้านทันทีเพื่อที่จะลองมาเปิดหนังสือโบราณนั่นแต่ก็ไม่ลืมที่จะสวัสดีคุณแม่ของฉันเหมือนเดิม...พอหลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วฉันก็ลองเอากุญแจมาเทียบกับกลอนที่ล็อกตรงหนังสือโบราณนั่นฉันเริ่มที่จะไข

แกร็ก

ตรงเป๊ะ!!

            ฉันเริ่มเปิดหน้าแรกด้วยความตื้นเต้น เอ๋...ทำไมมันมีแต่กระดาษเปล่าละไม่เห็นมีอะไรเขียนเอาไว้เลยมีแต่หน้าแรกเท่านั้นที่เขียนว่า

Hello

My name is Island

Welcome to Island book

 

Do you sure open this book if you need to know this book please you turns someone you think for you can open Island book.

 

By by

Good Luck

(สวัสดีผู้ที่มาเยือน)

(เรามีชื่อว่าIsland)

(ขอต้อนรับสู่หนังสือIsland)

   (หากเจ้าต้องการที่จะเปิดหนังสือเล่มนี้ก็...เจ้าจะต้องหมุนบางสิ่งที่เจ้าคิดเพื่อที่เจ้าจะไดสามารถเปิดหนังสือเล่มนี้ได้)

            (ขอให้โชคดี ลาก่อน)

            ก็พอที่จะอ่านภาษาอังกฤษออกอยู่หรอกนะจะว่าไปแล้วบางสิ่ง...ที่หมุนคงจะเป็นด้านหลังหนังสือเล่มนี้ละมั้งจากนั้นฉันรีบพลิกหนังสือเล่มนี้ทันทีและค่อยๆหมุนกลอนออก

แกร็ก

            เอ๊ะ!!แสงสีขาวมาจากที่ไหนกันนะว๊าย!!ช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยด้วยร่างกายฉันกำลังจะหายไปแล้วช่วยด้วย!!

            พรึบ

            ตอนนี้พื้นที่สีขาวโล่งคือที่ๆฉันอยู่ไม่มีอะไรเลยแม่แต่น้อยไม่มีวี่แววว่าจะมีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่มีแต่หนังสือที่ตอนนี้กำลังลอยอยู่เอ๊ะ!!หนังสือลอยได้ด้วยเหรอo-Oฉันพยายามทบทวนสิ่งต่างๆดูอีกรอบนึงและยายามปลุกตัวเองให้ตื่นจากฝันถ้าเป็นฝันละก็ขอให้ตื่นเร็วเถอะ

        แปะ

            เสียงมือของฉันกระทบกับใบหน้าของตัวเองนี่มันไม่ใช่ฝันนี่จากนั้นฉันก็เลยเดินเข้าไปใกล้หนังสือที่ลอยได้ซึ่งมันคล้ายกับหนังสือที่ฉันเก็บได้เมื่อเร็วๆนี้มากฉันเริ่มเข้าไปใกล้เรื่อยๆหน้าปกมันเขียนว่า Island มิน่าละถึงคล้ายกันจังฉันพยายามจะอามือไปแตะมือฉันเริ่มเข้าไปใกล้เรื่อยๆ...เรื่อยๆ...

            [ขอต้อนรับสู่Island เราคือคนที่พาตัวเจ้ามาที่นี่และเราก็เป็นคนเดียวเท่านั้นที่สามารถที่จะพาเจ้ากับไปที่เดิมที่เจ้ามาได้]

        หนังสือพูดได้!!ฉันยืนเงียบอยู่นิดนึงก่อนที่จะตอบกลับไป

            “คุณพาฉันมาที่นี่คุณมีวัตถุประสงค์เพื่ออะไรช่วยบอกฉันได้ไหมค่ะ”ฉันถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

            [เราพาคุณมาที่นี่เพื่อวัตถุประสงค์ให้คุณได้รู้จักกับความรักที่มีอยู่จริงครับหนังสือนี้เชื่อมดินแดนไว้สองแห่งคือดินแดนแห่งโลกมนุษย์และดินแดนแห่งรักแท้ครับหนึ่งปีเราจะค้นหาคนที่ขาดความศรัทธาเรื่องความรักมาหนึ่งคนซึ่งในปีนี้ก็คือคุณนั่นเองครับ]เมื่อพูดจบฉันเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมาแล้วละ

            “งั้นแสดงว่าเรื่องประหลาดที่เกิดขึ้นกับฉันตั้งแต่ความฝัน...ร้านแปลกๆก็เป็นฝีมือคุณใช่มั้ยค่ะ!!คุณเอาความรู้สึกของคนๆหนึ่งมาล้อเล่นได้ยังไง...บางคนอาจไม่ต้องการที่จะมีความรักจึงไม่ศรัทธาต่อความรักก็ได้นะค่ะ” ฉันเริ่มโมโหกับเรื่องที่เกิดขึ้น

            [ครับ...เราขอโทษที่เอาความรู้สึกของคุณมาล้อเล่นแต่ว่าเราสามารถรับรู้ความรู้สึกที่คุณศรัทธาในความรักแต่เนื่องจากคุณบอกเราว่าคุณหมดศรัทธาในรักแล้วเราก็จะไม่ขัดขืนแต่หากวันใดที่คุณกล้าเผชิญหน้ากับสิ่งที่คุณหวาดกลัวมากที่สุดขอให้คุณไขกุญแจเราอีกครั้ง...ลาก่อนครับ]

        พรึบ