ลำนำรักคืนสวรรค์

สวัสดีค่าเด็กๆ (นี่เว็บเด็กดีนี่นะ)

ขอเม้ามอยเล็กน้อยออกตัวอีกหน่อยๆว่าเคยคิดจะเขียนนิยายมาก็นานหลายปีดีดักละ นับนิ้วมือนิ้วเท้ารวมกันเข้าก็นานเกินไปจนต้องขออภัย คิดไว้ก่อนหลายคนในที่นี้เกิดล่ะนะ (เออะ จะบอกทำไม หงืดๆ) ป้าพูดเลยว่าพล็อตไหนๆส่วนใหญ่ที่น้องๆหนูๆเขียนมาป้าชอบทั้งน้านนนน คลับคล้ายคลับคลาว่าจะเขียนหลายทีแล้วเหมือนกันแต่มันดั๊นนนยังไม่ได้จังหวะซะนี่
^-^
มาวันนี้ก็ได้ฤกษ์ลงเสาเข็มแล้วหล่ะนะ ใครจะมาช่วยเสริมคาน ติดบานหน้าต่างก็ทยอยมากันได้เลย
ช่วยป้าให้เขียนให้จบด้วยเถอะ สาธุ (ชินกับการร้องขอต่อสวรรค์ ^-^)

---------

มาแนะนำตัวละครกันเบาๆดีกว่านะ

นาง...เทพสาวน้อยวัยกระเตาะยังมิทันแตกเนื้อสาวก็จะถูกเทพสำนักศึกษาผู้เป็นบิดารวมหัวกับเง็กเซียนฮ่องเต้จับยกให้เทพสงครามเป็นรางวัลซะแล้ว
นางจะปล่อยให้ราชโองการออกมามิได้ เรื่องนี้ย่อมมิอาจรับได้นางต้องการเที่ยวเล่นกับท่านอ๋องน้อยอีกสักหลายปี หากมิสำเร็จอย่าได้เรียกนางว่าจูเชว่!

เขาผู้หนึ่ง...อ๋องพิทักษ์ธรรม อ๋องน้อยผู้เป็นประหนึ่งเงาของนาง
หามิได้! เรื่องนี้เป็นจริงกระนั้นหรือ เหตุใดเง็กเซียนฮ่องเต้พระบิดาจึงจะยกจูเชว่น้อยให้กับเทพสงครามหน้าดำผู้นั้นเสียแล้ว แล้วเขาเล่ามีผู้ใดมิรู้เขาเพียรเอาใจใส่นางมากเพียงนี้นานถึงเพียงนี้เพื่อการใด...นี่ไม่ยุติธรรมสักนิด

เขาผู้นั้น...เทพสงครามหนุ่มใหญ่ที่มิหมายข้องเกี่ยวกับสตรีใดเป็นมั่นเหมาะ ทั้งชีวิตนอกจากสงครามความตายพลัดพรากและเหล่าสหายแล้วก็มิหวังสร้างครอบครัว จะให้เขาเชื่อได้อย่างไรเล่าเมื่อแต่งไปแล้วเขาจะสามารถทนเหล่าอิสตรีที่งดงามทว่าดัดจริตพิรี้พิไรเช่นนั้นได้เกินว่าห้าราตรี แน่นอนว่าเขามิอาจทน...และนั่นอาจเป็นเพราะว่าเขามิอาจล่วงรู้บัญชาสวรรค์ด้วยเช่นกัน

เมื่อเขาผู้อยู่ข้างกายเสมอและตัวนางไม่ยินยอม

เง็กเซียนฮ่องเต้เล่า?

"ฮ่าๆๆพวกเจ้าคิดว่าข้ากลั่นแกล้งพวกเจ้าเช่นนั้นรึ? วาสนาต่อกันนั้นหาใช่เรื่องล้อเล่นไม่ สวรรค์มิอาจมิมีตาเราจะให้พวกเจ้าได้เห็นด้วยตัวเอง ลงไปเกิดยังโลกมนุษย์ครั้งนี้พวกเจ้าต้องดื่มน้ำแกงยายเมิ่งคนละสักหลายถ้วยเมื่อกลับมาแล้วเราจะดูว่าพวกเจ้ายังจะยับยั้งมิให้เราออกราชโองการอีกรึไม่"

นางเกลียดสายตาวิบวับคู่นั้นนัก นี่หรือคือผู้ที่ใครๆต่างเรียกขานว่าเทพสงครามผู้เย็นชาไฉนจึงกวนโมโหผู้อื่นได้ถึงเพียงนี้ อ๋องน้อยเล่าไยมิรีบรุดมาช่วยนาง...
"อยู่กับข้าห้ามคิดถึงชายอื่น"
"....."


นิยายเรื่องนี้ยาวมากกกกก มีภาคต้น กลาง และปลายนะคะกว่าจะจบบริบูรณ์ก็อาจจะถึงร้อยตอน

แรกๆจะเป็นช่วงที่ทุกคนต้องมาเกิดเป็นมนุษย์เพื่อพิสูจน์ วาสนานั้นมีอยู่จริง รีดเดอร์อ่านข้อมูลเบื้องต้นแล้วเข้าไปอ่านข้างในช่วงต้นที่ยังไม่มีความสัมพันธ์กันอาจจะคิดว่าเหมือนคนละเรื่องนะคะ รอเนื้อเรื่องดำเนินไปหลังๆจะมาบรรจบกันเองค่ะ รอหน่อยน้าาา

ป้าโผล่มาอีกครั้งก็ขอหลานๆรีไรท์เลยนะ บอกตรงๆเลยละกันพล็อตสด จำที่คิดไว้เดิมมะด้ายยยย ขอเปลี่ยนละกันนะ
'วืดดด' หลบฝ่ามือรีด หอบหายใจเล็กน้อย
'ป้ารอด!'

รีดเดอร์ท่านใดยังไม่เบื่อป้ามือไหม่ก็ย้อนกลับมาอ่านเนื้อหาใหม่กันนะคะ

รักนะ จุ๊บๆ

แนะนำตัวละคร ภาคต้น

(ไม่ได้เรียงตามลำดับความสำคัญและยังมาไม่ครบ จะแวะมาเพิ่มให้เรื่อยๆนะคะ)

ต้าหวางซุนเทียนเมิ่งแห่งซีฉิน

            โอรสสวรรค์รูปร่างสูงใหญ่บึกบึนอย่างนักรบ เจ้าแผนการณ์ผู้ทรงขยายพระราชอำนาจรวบรวมแผ่นดินจนเป็นปึกแผ่น ผู้วางแผนเด็ดขาดล้ำลึกกำจัดขั้วอำนาจมืดในท้องพระโรงและในวังหลังในให้หมดสิ้นคราเดียวเป็นเหตุให้หมิงเยว่เทียนต้องพลัดพรากจากบ้านเมือง พระองค์มักขัดแย้งถกเถียงกับเสนาบดีเฒ่าเจ้ายี่ในท้องพระโรงเป็นประจำ

พระสนมหานหรุยเข่อแห่งซีฉิน

          นางบอบบางงดงามน่าทนุถนอมชมชอบแม่ทัพใหญ่หมิงเย่เทียนในงานชมดอกท้อประจำปี ทว่าแม่ทัพกลับหลงรักพี่สาวต่างมารดาตน เมื่อไม่สมหวังในรักกับแม่ทัพใหญ่แต่ถูกตาต้องใจต้าหวางซุนเทียนเมิ่งเมื่อถูกเรียกเข้าถวายตัวเป็นพระสนมจึงสะสมอำนาจบารมีย้อนกลับมาทำร้ายพี่สาวต่างมารดาฮูหยินรัก และชิงบัลลังก์นำมาซึ่งเรื่องราวมากมาย

แม่ทัพพิทักษ์แผ่นดินแห่งซีฉินหมิงเย่เทียน

          แม่ทัพผู้เป็นมือขวาของต้าหวางซุนเทียนเมิ่งมีอำนาจทหารมากที่สุดเกือบสี่แสนนาย จับดาบโผนทะยานสู่สนามรบตั้งแต่อายุสิบห้าเมื่อต้าหวางก้าวขึ้นครองราชย์จนขับไล่ชนเผ่าเถื่อนกลับขึ้นสู่ทะเลทรายตอนเหนือได้ทั้งหมด รวบรวมแผ่นดินให้เป็นปึกแผ่นมั่นคงยิ่งขึ้น เป็นพ่อม่ายภรรยาตายเป็นพระสหายต่างวัยขององค์รัชทายาทและชินอ๋องเหยียเจาศิษย์น้องร่วมอาจารย์ทว่าผู้ที่ไว้ใจที่สุดคือชินอ๋องเหยียเจาผู้ซึ่งตนหมายมั่นจะยกลูกสาวสุดที่รักหมิงเยว่ชิงให้เป็นคู่ครองทว่าต้องพลัดพรากจากกันเพราะภัยการเมือง

ชินอ๋องเหยียเจาแห่งซีฉิน

            ได้รับตำแหน่งอ๋องและอำนาจทหารเป็นมรดกตกทอดมาตั้งแต่ครั้งบรรพบุรุษร่วมรบสถาปนาแคว้นซีฉินก่อตั้งราชวงศ์ซุน ควบตำแหน่งแม่ทัพอีกตำแหน่งหนึ่งมีทหารใต้อาณัติกว่าสามแสนนายทั้งยังป็นผู้บัญชาการทหารในราชธานีมีวังตั้งเป็นเอกเทศอยู่นอกวังหลวง ชมชอบหมิงเยว่ชิงตั้งแต่นางยังเป็นเด็กเล็กมักจะคอยดูแลอยู่ห่างๆ

เด็กน้อยหมิงเยว่ชิง

            ได้รับพระราชทานศักดิ์ฐานะเป็นท่านหญิงตั้งแต่เกิดเป็นลูกสาวสุดที่รักคนเดียวของแม่ทัพใหญ่หมิงเย่เทียน เกิดมามีบหน้าเรียวงามผุดผาดตั้งแต่ยังเด็ก ต้องตกระกำลำบากหลบหนีภัยการเมืองตั้งแต่ยังระหกระเหินใช้ชีวิตในหลายแว่นแคว้นเกิดเป็นความสัมพันธ์อันซับซ้อน

รัชทายาทซุนเหวินเจี๋ยแห่งซีฉิน

รัชทายาทรูปร่างสูงโปร่งหน้าตาธรรมดาทว่าเวลาทรงแย้มพระสรวลกลับมีนัยน์ตาวาววับดูราวกับบัณฑิตหนุ่มรูปงาม พระองค์ทรงเปิดรับแนวคิดแปลกใหม่สนใจศาสตร์หลายแขนงนับถือการตัดสินใจที่จะ-ไม่-เป็นเจ้าชีวิตผู้ใดของอดีตเป่ยเว่ยหวาง-เหอหรงนู่เป็นต้นแบบ มักพบปะผู้คนและมีมิตรสหายจากต่างที่มามากมายชมชอบที่จะมีชีวิตเป็นอิสระเสรี

หวางโฮ่วจางหยุนผิงแห่งซีฉิน

            สตรีร่างเล็กแบบบางน่ารักเหมือนตุ๊กตาเป็นลูกสาวอดีตเสนาบดี ได้รับคัดเลือกให้เป็นหวางโฮ่วตั้งแต่ทรงมีพระชมน์มายุเพียง 14 ชรรษาต่อมาสูญเสียบิดาจึงไม่อาจรักษาวาสนาบารมีมีลูกชายคนเดียวคือองรัชทายาทซุนเหวินเจี๋ย

องค์ชายรองซุนเว่ยหมินแห่งซีฉิน

            องค์ชายผู้มีความองอาจเก่งทั้งบุ๋นบู๊เกิดจากมารดาหมิงรุ่ยเหยียนพระสนมซึ่งเป็นพี่สาวของหมิงเย่เทียน พระองค์มีความเคารพองค์รัชทายาทอย่างพี่ชาย ว่างเมื่อใดจะมาท้าประลองยุทธ์เป็นประจำและมักจะเอาชนะได้เสมอ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขเป็นอิสระที่สุดในหมู่องค์ชาย

องค์ชายสามซุนหวาเหยี่ยนแห่งซีฉิน

            องค์ชายที่มีใบหน้างดงามแต่ไม่เป็นตัวของตัวเองเพราะได้รับการดูแลอย่างเข้มงวดจากพระพระมารดาและเสนาบดีไป๋เฉียงชางที่ต้องการให้ทรงเป็นกษัตริย์ พระองค์มักอิจฉาความสัมพันธ์ระหว่างองค์รัชทายาทกับองค์ชายรองเสมอทว่าทรงละอายที่มารดาตนมีจิตใจอำมหิตมักวางแผนกำจัดพี่ชายทั้งสองหลายครั้ง ในที่สุดพบหมิงเยว่ชิงทำให้มีจิตใจที่เข้มแข็งขึ้น

เสนาบดีซ้ายจ้าวยี่แห่งซีฉิน

            เสนาบดีเฒ่าผู้ไม่ยอมก้มหัวให้ใคร รับใช้ต้าหวางแห่งซีฉินมาแล้วสามรัชกาลเป็นผู้เฒ่ามีความลึกล้ำที่สุดนิสัยไม่เข้าใครออกใครมีศัตรูมากมายทว่าไม่มีใครโค่นล้มได้มักจะออกความเห็นอย่างตรงไปตรงมาในท้องพระโรงจึงมักจะกระทบกระทั่งกับผู้อื่นเสมอไม่เว้นแม้แต่ต้าหวางซุนเทียนเมิ่ง

เสนาบดีขวาไป๋เฉียงชาง

            เสนาบดีเฒ่าเจ้าเลห์รับใช้ราชวงศ์ซุนมาสองรัชกาลความสามารถไม่เด่นชัดทว่าความเจ้าเล่ห์ไม่เป็นรองใครเติบโตมาได้ด้วยใช้ผู้อื่นและใช้เงินนำทาง ร่วมมือของพระสนมหานหรุยเข่อหวังให้สูกสาวได้เป็นหวางโฮ่วและหลานชายได้เป็นกษัตริย์

ลี่ไห่

จอมยุทธ์ผู้นับถือหมิงเย่เทียนและชินอ๋องเหยียเจาเป็นพี่ใหญ่และพี่รอง

เหอหรงนู่เจ้าเมืองผู้ครองเป่ยเว่ย

            เป็นอดีตต้าหวางแห่งแคว้นเป่ยเว่ยถูกชนเผ่าเถื่อนในทะเลทรายร่วมมือกับคนในก่อกบฏกดดันให้เคลื่อนไพร่พลลงใต้ผู้ประกาศไม่ขอเป็นเจ้าชีวิตผู้ใดจะขอดูแลทุกข์สุขชาวเมืองให้อยู่ดี

ทายาทเป่ยเว่ยเหอหรงอวี้

       ทายาทหนุ่มเจ้าเมืองเป่ยเว่ยได้ชื่อว่าชายหนุ่มเจ้าสำราญที่สุดแห่งเป่ยเว่ยผู้มีใบหน้างดงามเกินชายทว่าองอาจล่ำสันมักส่งสายตาล่อลวงสาวๆเป็นนิจใช้ชีวิตอย่างอิสระเสรีทว่าเวลาทำงานเด็ดขาดหนักแน่นรวดเร็วหมดจดเป็นที่ไว้วางใจยิ่งแก่เหอหรงนู่ผู้พ่อ เว้นแต่เรื่องของผู้หญิง

พระสนมฮุ่ยเฟยแห่งโม่เป่ย

            น้องสาวของฮุ่ยหลิน(หวางโฮ่วของเว่ยเป่ยเดิม ภรรยารักของเหอหรงนู่) อีกผู้หนึ่งที่ทำผิดเพราะรักและแค้นนางหลงรูปเหอหรงนู่เมื่อไม่สมหวังจึงวางยาพิษพี่สาวและนำชนเผ่าเถื่อนก่อกบฏแล้วขึ้นเป็นฮุ่ยเฟยของแคว้นสถาปนาใหม่โม่เป่ยทว่าความแค้นที่ยังอัดแน่นยังไม่คลายจึงจองล้างจองผลาญเหอหรงนู่ไม่จบสิ้น

จงซินจื่อ

            ขันทีข้างกายฮุ่ยเฟย ฮุ่ยเฟยพบเห็นความเฉลียวฉลาดและกตัญญูจึงถูกจับมาตอนเป็นขันทีและควบคุมครอบครัวเอาไว้ทำให้ต้องทำตามคำสั่งของฮุ่ยเฟยอย่างไม่มีทางเลี่ยง ยิ่งนานยิ่งโกรธแค้นฮุ่ยเฟยที่ทำให้ตนไร้ความเป็นคนมากขึ้น

รัชทายาททัวป๋าชุนแห่งโม่เป่ย

            ชายหน่มผู้มีความงดงามแข้มแข็งอย่างบุรุษใบหน้ากร้าวแกร่งดุดันไม่ยอมให้ฮุ่ยเฟยได้ตำแหน่งหวางโฮ่วแห่งโม่เป่ยแทนมารดา เพราะความร้ายกาจของหญิงผู้นี้ย่อมต้องให้เป็นใหญ่มิได้

เกาเหวิน

หัวหน้าองครักษ์หน่วยอินทรีย์เหินแห่งเป่ยเว่ยหน่วยที่ติดตามข้างกายเหอหรงนู่ เป็นเสมือนเพื่อนและผู้ดูแลความปลอดภัยให้กับเหอหรงนู่มาตั้งแต่ครั้งยังหนุ่ม เป็นผู้ดูแลหมิงเยว่ชิงตลอดการเดินทางกลับเป่ยเว่ย

พ่อบ้านเหอ

            อดีตเสนาบดีแห่งแคว้นเป่ยเว่ย ปัจจุบันรับตำแหน่งเสนาธิการและพ่อบ้านแห่งวังเป่ยเว่ยใหม่ เป็นเด็กกำพร้าสุขุมพูดน้อยได้รับการเลี้ยงดูจากเหอหรงนู่เสมือนลูกชายจึงจงรักภักดีต่อเป่ยเว่ยอย่างยิ่ง