Breeze

Intro



กิ่งหลิวเอนลู่ตามลม   หอบความหนาวมาจากดินแดนอันไกลแสนไกล

ยามราตรีช่างเย็นเยียบเข้าถึงขั้วหัวใจ

เด็กน้อยเหม่อมองออกไปข้างนอกหน้าต่าง

'' หานเกิง  เหตุใดเจ้าจึงไม่ยอมเข้านอนเล่า "  สุรเสียงอ่อนหวานถามเด็กน้อยตากลม

" ท่านแม่ "   เด็กน้อยวิ่งเข้าไปโอบกอดผู้เป็นมารดา ดวงตายังคงทอดมองออกไปที่นอกหน้าต่าง

" เหตุใดกิ่งหลิวจึงเอนลู่ตามลมเล่า ท่านแม่ "  เด็กน้อยช่างสงสัยถามขึ้น

" เพราะกิ่งหลิวคือตัวแทนของความอ่อนโยนและความนอบน้อม  แต่ในความอ่อนโยนก็ต้องแฝงไปด้วยความแข็งแกร่ง ต่อให้ลมพัดแรงเพียงใด กิ่งหลิวก็ต้านลมได้ "


" ข้าอยากเป็นเช่นกิ่งหลิวเหลือเกิน ท่านแม่  ข้าอยากเข้มแข็งเหมือนท่านพ่อ แต่ อ่อนโยนเหมือนท่านแม่ " 

" เจ้าจะเป็นเช่นนั้นได้แน่ๆ หานเกิง  เจ้ามีแววตาที่แข็งกร้าวเหมือนพ่อเจ้า และมีแววตาที่อ่อนโยนเหมือนข้า  เจ้าจะต้องเป็นประมุขที่ดีได้แน่ๆ "

ร่างบอบบางโอบกอดเด็กน้อยไว้ในอ้อมแขน

" คงถึงเวลาที่ประมุขตัวน้อยๆของข้าจะเข้านอนได้แล้ว "  ร่างบางอุ้มเด็กน้อยวางลงบนเตียงกว้าง

" ข้ารักท่านแม่ที่สุด "  เด็กน้อยพูดด้วยดวงตาที่หรี่ปรือ ก่อนที่จะจมลงสู่ห้วงนิทรา

" ข้าก็รักเจ้าที่สุด  หานเกิง  ชีวิตของข้ามี 3 สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต คือ ท่านพี่ เจ้า  และน้องของเจ้า "