เป็นเกอน้อยมันต้องสู้

พนักงานเงินเดือนพากันเดินอย่างเร่งรีบในสภาพอากาศที่ร้อนอบอ้าว มองผ่านหน้าต่างก็ทำให้ความรู้สึกอึดอัดแล้ว นัยตาสีดำสนิทจ้องมองนอกหน้าต่างอย่างใช้ความคิด 

จะดีกว่ามั้ย? ถ้าเราตายแล้วจะไปไหน...อืมคงไปใช้กรรม ไปเกิดใหม่ หรือไปเกิดในร่างของใครบ้างคน? ฮ่าๆ คิดแล้วตลกชะมัด

แววตาที่ไร้อารมณ์เลื่อนสายตามองตามนกที่บินผ่านหน้าต่างของสู่ท้องฟ้า 

คณะแพทย์จับจ้องมองคนไข้ที่พร้อมจะไปทุกเมื่อด้วยวายตาหนักใจ เห็นใจ เวทนา สงสารอยู่ในที ร่างบนเตียงที่มีอุปกรณ์การแพทย์มากมายพร้อมกับสายที่เชื่อมต่อกับร่างกาย

ร่างกายที่เคยสวยสง่าตอนนี้กับซีดเซียวอย่างคนไม่ได้เจอแสงมากนาน ร่างผอมแห้ง ริมฝีปากแห้งแตกเป็นขุย ร่างผอมบางพิงหัวเตียงอย่างเมอลอย ข้างกายมีหนังสือนิยายอยู่หลายเล่ม บนโต๊ะข้างเตียงก็เต็มไปด้วยหนังสือนิยาย ซีรีย์ หนัง ที่พวกพยาบาลซื้อมาให้คยป่วยได้อ่านคายเหงา

ขณะที่หมอส่งตาสายตาเพื่อปรึกษากันอยู่นั้นเครื่องวัดชีพจรก็หยุดทำงานทำให้คณะแพทย์รีบให้การช่วยเหลืออย่างเต็มกำลัง

ร่างโปร่งบางคล้ายจืดจาง มองภาพความวุ่นวายของแพทย์ที่กำลังช่วยเหลือคนไข้ซึ่งมันไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นเจ้าของร่างที่เมอมองร่างตัวเองก็จะถอดหายใจก่อนจะพึงพอ

“ ไปไหนต่อนะ ”