ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 1 ตอน สมุดบันทึก
[ 3rd. Person Pov. ]
ในแต่ละวันของสเลนน่าที่อยู่ที่นั่นก็ไม่ได้ต่างกันมากในแต่ละวันที่ผ่านมา
สเลนน่าตื่นมาตอนเช้า ลงไปร่วมโต๊ะกับคนอื่นๆ ทานอาหารเช้า
หลังทานอาหารเช้าเสร็จ สเลนน่าก็จะถูกพาไปหาสเลนเดอร์แมนที่ตอนนี้อาการของเค้าเริ่มดีขึ้นแล้ว
ความสัมพันธ์ระหว่างสเลนน่ากับเหล่าCreepypasta รวมๆก็ไม่ได้ดีทั้งหมด...
สเลนน่าตื่นมาตอนเช้า ลงไปร่วมโต๊ะกับคนอื่นๆ ทานอาหารเช้า
หลังทานอาหารเช้าเสร็จ สเลนน่าก็จะถูกพาไปหาสเลนเดอร์แมนที่ตอนนี้อาการของเค้าเริ่มดีขึ้นแล้ว
ทุกครั้งที่สเลนน่าไปหาสเลนเดอร์แมน เค้าก็มักจะถามเธอถึงเรื่องส่วนตัวของเธอสะส่วนใหญ่ แต่พอถึงคราวที่สเลนน่าถามเกี่ยวกับตัวเค้าบ้าง เค้าก็จะตอบเฉพาะคำถามที่เค้าตอบได้จริงๆ
หลังจากที่สเลนน่าคุยกับสเลนเดอร์แมนเสร็จ ก็เป็นเวลาของเธอที่จะเดินสำรวจปราสาทแห่งนั้น หรือบางครั้งเธอก็จะไปอยู่กับเจน ไม่ก็ไปหาแจ็ค หรือไปเล่นกับแซลลี่และเบ็น
หลังจากที่สเลนน่าคุยกับสเลนเดอร์แมนเสร็จ ก็เป็นเวลาของเธอที่จะเดินสำรวจปราสาทแห่งนั้น หรือบางครั้งเธอก็จะไปอยู่กับเจน ไม่ก็ไปหาแจ็ค หรือไปเล่นกับแซลลี่และเบ็น
ความสัมพันธ์ระหว่างสเลนน่ากับเหล่าCreepypasta รวมๆก็ไม่ได้ดีทั้งหมด...
สำหรับพวกพร๊อกซี้...
สเลนน่าเริ่มที่จะพูดคุยกับโทบี้เป็นครั้งคราว และก็มีช่วงเวลาที่มีได้เล่นสนุกด้วยกัน
ส่วนแมสกี้ ตั้งแต่ตอนที่เค้าทำรุนแรงกับสเลนน่า เค้าพยายามที่จะเข้าหาเธอแบบเป็นมิตร และสเลนน่าก็พยายามเปิดใจ แต่เพียงเพราะว่าเธอไม่ยากทำอะไรที่ขัดใจแมสกี้และทำให้เค้าโกรธ
และฮูดดี้ สเลนน่าคุยกับเค้าเป็นบางครั้ง แต่ส่วนมากจะเป็นเรื่องของงานที่เค้าต้องให้เธอช่วย
สำหรับเจน สเลน่าจะสนิทกับเธอมาก ระหว่างที่พวกเธออยู่ด้วย เจนก้มักจะชอบทำผมและแต้งหน้าให้สเลนน่า หรือคุยเรื่องเรื่องหนุ่มๆตามประสาของเพื่อนสาว
สำหรับแจ็ค สเลนน่าก็สนิทกับเค้า แต่ไม่เท่าเจน สเลนน่าให้ความเคารพแจ็คเหมือนเค้าเป็นรุ่นพี่ของเธอ เรื่องที่พวกเค้าคุยกันส่วนใหญ่จะเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์เป็นหลัก
สำหรับเบ็นและแซลลี้ สเลนน่ามักจะไปเล่นกับพวกเค้าตอนที่เธอว่าง
ตอนที่เบ็นชวนสเลนน่าเล่นเกม ถึงแม้เธอจtเล่นไม่เก่ง แต่เบ็นก็พร้อมสอนเธอเล่นตลอด
แล้วแซลลี่ สเลนน่ามักจะปาร์ตี้น้ำชากับเด็กเสมอ
ส่วนเจฟกับLj. สเลนน่าไม่คุยกับพวกเค้าเลย
เจฟ ทุกครั้งที่สเลนน่าจะเข้าไปคุยกับเจฟ เค้าก็มักจะขู่เธอและไล่เธอให้ไปไกลๆจากเค้า
และLj.ก็ยังคงพยายามที่จะหลอกสเลนน่าให้กินลูกอมมีพิษ หรือบางครั้งเค้าก็จะพาเธอไปในที่ลับตาคน แต่แจ็คหรือเจนก็จะมาช่วยสเลนน่าไว้ตลอด
บางครั้งก็จะมีแขกที่มาจากที่อื่น มาเยี่ยมสเลนเดอร์แมนที่ปราสาท นั่นอาจเป็นเพราะพวกเค้าได้ข่าวที่อาการของสเลนเดอร์เริ่มดีขึ้น เลยมาเยี่ยม
บางครั้งก็มาคนเดียว บางครั้งก็มากันเป็นกลุ่ม
สเลนเดอร์แมนสั่งสเลนน่าไม่ให้ออกไปหาพวกเค้า เพราะเค้าเองก็ไม่รู้ว่าคนที่มาเยี่ยมจะเป็นมิตรกับเธอรึเปล่า สเลนน่าจึงต้องซ่อนอยู่ในห้อง จนกว่าแขกที่มาจะกลับไป และห้ามทุกคนไม่ให้พูดถึงสเลนน่าตอนที่แขกมาเยี่ยมเด็ดขาด เพื่อความปลอดภัยของเธอ
จนมาถึงวันนี้...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[ สเลน่า Pov. ]
ตอนนี้ฉันอยู่กับสเลนเดอร์แมน ในห้องของเค้า กำลังดื่มชาและกินคุกกี้ คุยกับเค้า เหมือนอย่างที่เคยทำ
"มีอยู่ครั้งนึงที่เราจัดงานวันเกิดให้แซลลี่ที่ด้านหลังของปราสาท ตอนนั้นเจฟกับเจนไล่ฟันกัน เกือบจะไม่ได้กินเค้ก แถมแมสกี้กับโทบี้ก็ยังทะเลาะกันอีก ตอนนั้นหัวฉันแถบระเบิด แต่อย่างน้อยแซลลี่ก็มีความสุข ฮะฮะ" สเลนเดอร์แมนเล่าเรื่องให้ฟังแล้วหัวเราะออกมาเล็กน้อย ฉันเองก็หัวเราะไปกับเค้า ฉันเห็นในถ้วยของเค้าไม่มีชาเหลือแล้ว ฉันจึงเดินไปเอากาน้ำชามารินชาใหม่ให้เค้า
"เป็นยังไงบ้างคะคุณสเลนเดอร์แมน คุณอาการดีขึ้นบ้างรึยัง?" ฉันถามพร้อมกับรินชาใหม่ให้เค้าดื่ม
"ก็รู้สึกดีขึ้นเยอะกว่าก่อนเลยล่ะ แล้วเธอละสเลนน่า เป็นยังไงบ้าง" สเลนเดอร์แมนถามและดื่มชา
"ก็ดีค่ะแต่ก็..." ฉันเงียบไปแป๊บนึง จะบอกเค้ายังไงดี? สำหรับเรื่องที่ไม่ดี
"หือ..มีอะไรรึเปล่า?" สเลนเดอร์แมนถามพร้อมกับวางถ้วยชาลง
"ก็...คือ-"
ก่อนที่จะได้พูดต่อก็มีคนเปิดประตูเข้ามา เราหันไปมองก็เจอแมสกี้ที่ยืนอยู่ตรงประตูมองมาทางฉันกับสเลนดี้
"ท่านครับ ถึงเวลานอนพักผ่อนแล้วครับ" แมสกี้บอกและเดินมาหยุดอยู่ข้างฉัน เก็บถ้วยชาและจานทั้งหมดไป ส่วนฉันก็จัดเตียงพร้อมดึงผ้าห่มผ้าให้คุณสเลนเดอร์แมนได้นอนสบายๆ
"หลับฝันดีค่ะคุณสเลนเดอร์แมน" ฉันบอกและกำลังจะเดินออกจากห้องไป มีแมสกี้เดินตามหลังมา แต่สเลนเดอร์แมนก็เรียกแมสกี้ก่อน
"แมสกี้อยู่ก่อน ฉันต้องการที่จะคุยด้วย" สเลนเดอร์แมนพูด แมสกี้จึงเดินไปหาเค้าที่เตียง ส่วนฉันก็เดินออกไปตามมารยาท
ฉันเดินกลับไปที่ห้องของเจน หาอะไรทำรอ...
วันต่อมา...
ฉันตื่นขึ้นมาในชุดกระโปรงยาวสีขาวที่เจนให้ฉันยืมใส่ ฉันลุกออกจากเตียงไปทำธุระส่วนตัว และเดินไปที่ห้องโถง ไปนั่งร่วมทานอาหารเช้ากับคนอื่นๆ
เมื่อฉันไปถึงก็เห็นว่าทุกคนเริ่มมานั่งรวมที่โต๊ะ ฉันจึงรีบเดินลงบันไดไปร่วมด้วยอีกคน ไปนั่งข้างๆเจน
ขณะที่พวกเรากำลังทานอาหาร ฉันมองไปรอบๆก็เห็นว่าLj.ไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วย ฉันจึงหันไปกระซิบถามแจ็คที่เดินมานั่งข้างๆฉัน
"คุณแจ็คคะ แล้วLj.ละ?" ฉันกระซิบถาม
"เค้าโดนสเลนเดอร์แมนไล่ออกจากปราสาทไปตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ" แจ็คบอก ทำให้ฉันอึ้งไม่ใช่น้อย และถามต่อ
"ท-ทำไมละ?"
"ไม่รู้สิ ตอนที่สเลนเดอร์แมนเรียกLj.ไปพบเค้า ไม่รู้ว่าใอเจ้าตัวตลกนั้นมันไปทำอะไรไว้ แต่ที่แน่ๆคือสเลนเดอร์แมนโกรธมากๆ และไล่มันกลับบ้านไปทันที" แจ็คบอกและเริ่มทานอาหารเช้า ฉันที่ได้ยินเรื่องทั้งหมดก็ทำให้ฉันสงสัยขึ้นมา ทำไมคุณสเลนเดอร์แมนถึงไล่Lj.ออกไปด้วยละ?
"มันสมควรโดนแล้ว~" ฉันรีบหันหลังไปเมื่อมีคนมากระซิบข้างหูฉัน ฉันหันไปเจอแมสกี้ที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน เค้าวางแก้วน้ำในมือลงบนโต๊ะให้ฉัน แล้วเดินไปนั่งที่ของเค้า
หรือว่า... ที่Lj.โดนไล่ออกไป-
ในขณะที่ฉันคิดอยู่ ประตูของปราสาทก็ถูกเปิดออกอย่างรวดเร็วพร้อมกับเจฟที่วิ่งเข้ามาหายใจหอบๆ
"มาช้าเจฟ เราเริ่มทานอาหารเช้าแล้ว-" เจนพูด แต่ก็โดนเจฟพูดขัด
"อย่าพึ่งยัยบ้า! เรามีปัญหาแล้ว!" เจฟตะโกนเสียงดัง ทุกคนถึงกับหยุดกิน ฟังเจฟพูด
"คนจากบ้านเทรนเดอร์แมนกำลังมาที่นี่ แต่ปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงนั้น" แค่เจฟบอกว่าจะมีคนมาที่นี่ก็น่ากังวลพอแล้ว แต่พอเจฟบอกว่ามีปัญหาที่ใหญ่กว่านั้น ฉันเองก็อดไม่ได้ที่จะกลัว คราวนี้มีเรื่องร้ายจะเกิดขึ้นอีกแล้วเหรอ?
"อะไรเจฟ" แมสกี้ถาม ในฐานะที่เค้ายังเป็นผู้คุมของที่นี่อยู่ ในเมื่อมีปัญหา เค้ากับแก๊งพร็อกซี้ก็ต้องจัดการ
"ใอยัย 'นีน่า' ก็มาด้วย!" พูดเสร็จ เจฟก็รีบวิ่งไปที่อื่น คนอื่นๆในห้องถึงกับถอนหายใจ
"เห้อ...ก็นึกว่าอะไร" แมสกี้ลุกออกไปพร้อมกับฮูดดี้และโทบี้ เตรียมตัวต้อนรับแขก
"ใอเจ้าบ้านั่น...งี่เง่าจริงๆ" เจนด่าและเก็บจาน
"ใครคือนีน่าเหรอเจน?" ฉันถาม ฉันไม่เคยได้ยินชื่อนี่เลย หรือไม่มีใครเคยพูดถึงคนนี้เลยตั้งแต่มาอยู่ที่นี่
"อ้อ เธอก็แค่ผู้หญิงโรคจิตที่คอยตามติดเจฟน่ะ แถมยังใช้ฉายา the killer ลงท้ายชื่อเหมือนฉันกับเจฟอีก" เจนบอก งั้นชื่อเต็มของผู้หญิงคนนั้นคือ Nina the killer งั้นเหรอ?
"ไม่มีเวลาแล้ว เจน! พาสเลนน่าไปซ่อน" แจ็คบอก แล้วเจนก็รีบจูงมือฉัน พากลับไปที่ห้องทันที...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[ 3rd. Person Pov. ]
เจนไม่รอช้า รีบพาสเลนน่าไปซ่อนที่ห้องของเธอ ส่วนคนอื่นๆก็เตรียมตัวอยู่ที่ห้องนั่งเล่น...
เวลาผ่านไปไม่นาน มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
แจ็คเดินไปเปิดประตูให้ และเหล่าฆาตกรที่เดินทางมาจากที่อื่น พากันเดินเข้ามาในปราสาท พร้อมกับทักทาย
"สวัสดีทั้ง...5 คน อะไรพาพวกนายมาที่นี่ละ?" แจ็คทักทาย มองแขกทั้งหมดที่พึ่งมาเยือน
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แนะนำตัวละครค่ะ
Bloody Painter
จากชายหนุ่มที่ถูกกลั่นแกล้ง เพียงแค่ว่าเค้าแตกต่างจากคนอื่น ได้เปลี่ยนตัวเอง กลายมาเป็นฆาตกรผู้ชื่นชอบการวาดภาพ โดยใช้เลือดของมนุษย์มาระบายสีภาพวาดของเค้า Bloody Painter ชื่อจริงของเค้าคือ เฮเลน ออททิส
(ในนิยายไรท์จะเรียกเค้าว่า 'เฮเลน' ค่ะ)
Judge angel
เธอเป็นลูกที่ไม่ถูกยอมรับและถูกเลี้ยงกักขังไว้ยันจำความได้ เพียงเพราะว่าเธอมีลูกตาสีดำทั้งดวง
(ในนิยายไรท์เรียกเธอว่า 'ไดน่า' ค่ะ)
Nina the killer
นีน่า เธอหลงไหลในตัวเจฟมากถึงขั้นยอมทำทุกอย่างเพื่อเค้า แต่ในทางกลับกัน เจฟกลับไม่สนใจเธอเลย
(ในเรื่องไรท์เรียกเธอว่า 'นีน่า' ค่ะ)
Clockwork
เธอฆ่าทุกคนที่เธอเห็นแล้วอยากฆ่า เมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาดัง ติ๊กต่อก ก็เงียบเอาไว้ ไม่งั้นคุณจะถูกฆ่าทันที
(ในเรื่องไรท์จะเรียกว่า 'คล็อกเวิ้ค' ค่ะ)
Puppeteer
มนุษย์ทุกคนคือหุ่นเชิดของเค้า เค้าจะใช้มนุษย์คนไหนก็ได้มาเป็นของเล่น ยามที่เค้าต้องการ
(ในนิยายไรท์เรียกเค้าว่า 'พัพเพ็ท' ค่ะ)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"เราได้ข่าวว่าสเลนเดอร์แมนอาการดีขึ้นแล้ว พวกเราก็เลยมาเยี่ยม ขอโทษด้วยที่เราไม่ได้ติดต่อมาบอกไว้ล่วงหน้า" เสียงของชายหนุ่มที่ใส่หน้ากากรูปยิ้มพูดแทนเพื่อนๆของเค้า
"ไม่เป็นไร แค่แปลกใจที่อยู่ๆก็มาที่นี่กันพร้อมหน้าพร้อมตาเลย" แจ็คเชิญแขกทั้งหมดนั่งลงที่โซฟา
"นั่งลงสิ 'ไดน่า' เราเดินทางมาตั้งไกล" เฮเลนชวนหญิงสาวที่ชื่อว่าไดน่ามานั่งกับเค้า เธอนั่งลงข้างเค้า ในมือของหญิงสาวถือช่อดอกไม้ไว้
"ฉันเอาดอกไม้มาให้คุณสเลนเดอร์แมนด้วยนะ" ไดน่ายื่นดอกกุหลาบสีแดงช่อเล็กให้แจ็คดู
"ขอบคุณสำหรับดอกไม้ไดน่า เดี๋ยวเราค่อยเอาไปให้เค้ากัน" แจ็คบอก ไดน่ายิ้มให้ ในขณะเดียวกันก็มีคนวิ่งพุ่งไปหาเบ็นที่นั่งอยู่ข้างๆ ดึงคอเสื้อเค้า ในมือถือมีดจ่อที่คอ
"เจฟฟรี้ของฉันอยู่ไหน!" ผู้หญิงที่มีแผลปากฉีกเหมือนเจฟพูดด้วยความตื่นเต้น
"เอามีดของเธอออกไป!" เบ็นรีบเสกดาบของเค้าออกมาและจิ้มไปที่ท้องของผู้หญิงคนนั้น
"ไม่เอาสิ 'นีน่า' มีมารยาทหน่อยสิ" เฮเลนบอก ผู้หญิงที่ชื่อนีน่าจึงปล่อยเบ็นไปและนั่งลงที่โซฟา ไขว้ขา นั่งชิวๆ ส่วนเบ็นก็บินหนีไป ปล่อยให้แจ็คจัดการกับสถานการณ์คนเดียว
"ที่นี่น่าเบื่อจัง ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลยเหรอ?" ผู้หญิงที่มีตาข้างนึงเป็นนาฬิกาพูดพร้อมกับนั่งลงบนโซฟา
"จะว่าไป โทบี้อยู่ไหนเหรอ~ " เธอถาม มองหาโทบี้
"ไปหาเค้าที่ห้องเองสิ 'คล็อกเวิ้ค' " เสียงแมสกี้พูดขึ้น เรียกความสนใจทุกคน เค้าเดินเข้ามาพร้อมกับฮูดดี้ที่เดินตามหลังมา ในมือถือถาดน้ำมาเสริฟ
"สวัสดีแมสกี้ ฮูดดี้" เฮเลนทักทาย ฮูดดี้วางถาดแก้วน้ำลงให้ทุกคนหยิบไปดื่มคนละแก้ว
"ขอบคุณสำหรับน้ำดื่มฮูดดี้ เดี๋ยวนะ แล้ว 'พัพเพ็ท' ละ?-"
"เหวอ!" เบ็นร้องเสียงหลง ทำให้ทุกคนมองขึ้นไปตามเสียง เห็นเบ็นถูกด้ายสีเหลืองมัดตามตัว ถูกดึงตรึงเพดานไว้ แล้วไม่นานเจ้าของเส้นด้ายสีเหลืองก็เผยตัว
"อยู่นี่จ้า~"
"ปล่อยฉัน!" เบ็นตะโกนดังลั่น พัพเพ็ทปล่อยเค้าไปและลอยตัวลงมานั่งรวมกับคนอื่นๆ ส่วนเบ็นก็บินทะลุหนีกลับไปที่ห้องของตัวเอง
"จะว่าไป เจนล่ะ?" ไดน่าถาม มองหาเจน ทำให้พวกแจ็คถึงกับนิ่งเงียบ เพราะพึ่งนึกได้ว่าเจนพึ่งจะพาสเลนน่าออกไปได้ไม่นาน ไม่รู้ว่าตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยรึยัง
"นั่นสิ ปกติเจนจะมาต้อนรับเราเสมอเลยนิ วันนี้เจนไม่อยู่เหรอ?" เฮเลนถาม ตอนนี้แจ็คต้องคิดหาข้อแก้ตัวให้เจน
"...เจนเค้า-"
"ถามหาฉันเหรอ?" ทุกคนหันไปมองก็เจอเจนที่กำลังเดินลงมาจากบันได ทุกคน (ยกเว้นแขกทั้ง5ที่มาเยือน) รู้สึกโล่งใจทันที
"อ้า~เจน มาพอดีเลย มานั่งกับเราสิ" แมสกี้เรียกเจนมานั่งข้างๆเค้า จะได้คุยสดวก
"สวัสดีเจน" ไดน่าทักทาย
"สวัสดีไดน่า สวัสดีทุกคน" เจนทักทายทุกคน แมสกี้สกิดเรียก เจนที่กำลังจะถามว่ามีอะไรแต่ก็โดนนีน่าขัดสะก่อน
"ไงพี่สาว~ ไม่ได้เจอกันนาน คิดถึงฉันมั้ย~" นีน่าทักทายเจน ยิ้มแฉ่ง เจนหันไปมองด้วยสีหน้าที่แสดงออกถึงความรู้สึก "รำคาญ" เพราะเธอและนีน่าไม่เคยญาติดีกัน เช่นเดียวกับที่เธอไม่ถูกกับเจฟ
"ไง...นีน่า ไม่ได้เจอกันสะนาน... แต่ก็ยัง...ดูเหมือนคนบ้าไม่เปลี่ยนเลย" เจนพูดแฝงประชด ทำให้รอยยิ้มบนหน้าของนีน่าเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความชั่วทันที พร้อมกับมือข้างนึงของเธอซุกกระเป๋าเสื้อ จับด้ามมีดไว้
"...ถ้าไม่ว่าอะไร ฉันกับเจนจะไปเตรียมของให้สเลนเดอร์แมนก่อน เดี๋ยวมา..." แมสกี้พูด ลุกขึ้น เดินออกไปพร้อมกับเจน
"สเลนน่าอยู่ไหน?" แมสกี้กระซิบถาม
"ไม่ต้องห่วง ฉันพาเธอไปซ่อนที่ห้องของฉันแล้ว ไม่มีใครหาเธอเจอหรอก" เจนบอก แมสกี้จึงหันกลับไปมองฮูดดี้และส่งสัญญาณมือให้ เชิงบอกว่าสเลนน่าปลอดภัยแล้ว
ฮูดดี้เห็นสัญญาณมือก็รับทราบ แล้วเตะขาแจ็คเบาๆ เรียกแจ็คให้หันมามอง ฮูดดี้ผงึกหัว เชิงบอกว่าทุกอย่างโอเคแล้ว ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง แจ็คเห็นดังนั้นจึงรับหน้าที่ต่อ
"งั้นเราไปหาคุณสเลนเดอร์แมนกันเลยดีกว่า" แจ็คพูดและลุกจากโซฟา หันไปมองฮูดดี้
"ทางนี้" ฮูดดี้บอกและเดินนำทุกคนไป
ขณะที่กำลังเดินไปที่นั่น แจ็ครีบเดินผ่านทุกคนไปเดินข้างๆฮูดดี้ กระซิบคุยกับเค้า
"หวังว่าพวกเค้าจะไม่เจอสเลนน่านะ" แจ็คบอก ถ้าสเลนน่าถูกเจอตัว งานนี้คงจบไม่สวย
"ฉันเชื่อว่าเธอดูแลตัวเองได้..."
"นี่นายไม่คิดจะเป็นห่วงเธอหน่อยเหรอ?..." แจ็คถามด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง ฮูดดี้เงียบไปแป๊บนึง
"...ฉัน-"
"นี่! คุยอะไรกันนะ?" พัพเพ็ทเข้ามาแทรกกลาง ถามทั้งสองคน
"ร-เราแค่คุยเรื่อง...ยา! ใช่! คือตอนนี้ของปฐมพยาบาลของฉันมันเริ่มล่อยหลอแล้วน่ะ ก็เลยคิดว่าคืนนี้จะออกไปที่เมือง ไปขโมยมาเพิ่มสักหน่อยน่ะ" แจ็คบอก ทำตีเนียน
"ฉันเบื่อจัง ที่นี่มีคนให้ฆ่ามั้ย?" คล็อกเวิ้คพูด ทำให้แจ็คกับฮูดดี้ถึงกับหยุดเดินแล้วหันกลับไปมองเธอ พวกเค้านี่ไม่อยากจะนึกเห็นภาพ ถ้าคล็อกเวิ้คไปเจอสเลนน่า (ปล. คนในที่นี้ หมายถึง คนปกตินะคะ)
"...มีอะไรรึเปล่าจ๊ะ ถึงได้?" ไดน่าถาม เมื่ออยู่ๆทั้งสองคนก็หยุดเดิน แถมไม่พูดอะไรอีก
"...เปล่าหรอก แค่จะบอกว่าไม่มีคนอยู่ที่นี่" ฮูดดี้บอก เดินไปต่อ
"แน่นะว่าไม่มี-" คล็อกถามซ้ำอีกครั้งเหมือนตั้งใจจะถามกวนๆเพื่อปั่นสองคนนั้น
"ไม่มี..." ฮูดดี้พูดด้วยความโมโห ทำให้คล็อกเวิ้คเงียบ ไม่กวนเค้าอีก
เพราะจริงๆแล้วคล็อกเวิ้คก็กลัวฮูดดี้ เพราะทุกคนที่เป็นพร็อกซี่ของสเลนเดอร์แมนนั้นล้วนถูกฝึกมาเพื่อเป็นนักฆ่าฝีมือดีทั้งนั้น เพาะฉะนั้น เธอไม่อยากจะพลาดท่าให้แค่พร็อกซี้คนเดียว
"เรามาถึงแล้ว" แจ็คบอกแล้วเปิดประตูเข้าไป เห็นสเลนเดอร์แมนที่ตอนนี้นั่งอยู่บนเตียง กำลังอ่านหนังสือ
"ท่านครับ มีแขกมาเยี่ยม" ฮูดดี้บอก สเลนเดอร์แมนเงยหน้าจากหนังสือ วางลงที่โต๊ะข้างๆ
"สวัสดี เป็นยังไงบ้าง ทานอะไรกันมาบ้างรึยัง?" สเลนเดอร์แมนทักทาย มองแขกผู้มาเยือน
"ก็...ยังเลยค่ะ พอได้ข่าวว่าอาการของคุณเริ่มดีขึ้น พวกเราเลยรีบดิ่งมานี่ทันที" ไดน่าบอก เดินไปหาสเลนเดอร์แมนแล้วยื่นช่อดอกกุหลาบให้
"ขอบคุณไดน่า" สเลนเดอร์แมนรับช่อดอกกุหลาบนั้นมา แล้วพวกเค้าก็เริ่มคุยกัน...
พวกเค้าคุยกันอยู่นาน จนถึงเวลาที่แขกทั้งหมดต้องเดินทางกลับบ้าน แต่สภาพอากาศกลับไม่เต็มใจ
สเลนเดอร์แมนมองออกไปทางหน้าต่าง เห็นว่าตอนนี้ฝนกำลังตกหนัก นั่นทำให้การเดินทางของพวกเฮเลนต้องเลื่อนออกไป
"...ดูเหมือนว่าพวกเราคงต้องอยู่ที่นี่กันสักพัก" เฮเลนบอก มองออกไปทางหน้าต่าง มองสภาพอากาศข้างนอกที่ตอนนี้ฝนเริ่มตกหนักขึ้นเรื่อยๆ
ตอนนี้ทุกคนต่างแยกย้ายไปทำเรื่องส่วนตัว ในเมื่อตอนนี้ฝนตก ทำให้เวลาตอนนี้ไม่เหมาะที่จะออกไปข้างนอกปราสาท ถ้าหลงป่าไปเจอพวกเร็ค จะงานเข้าสะก่อน
ถึงแม้ในปราสาทตอนนี้จะอยู่ในความสงบ ต่างคนต่างอยู่ แต่ไม่ใช่สำหรับสองสาวคล็อกเวิ้คกับนีน่า พวกเธอสองคนยังคงวิ่งมองหาหนุ่มๆของพวกเธอ(?)ไปทั่วปราสาท ทำให้พวกพร้อกซี่(ยกเว้นโทบี้)และคนอื่นๆต้องวิ่งตามหา เดี๋ยวเผลอไปเจอสเลนน่าเข้าจะเป็นเรื่องสะก่อน
จะว่าไป...
สเลนน่าในตอนนี้ก็...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[ สเลน่า Pov. ]
ตอนนี้ฉันซ่อนอยู่ในตู้เสื้อผ้าของเจน ฉันแง้มดูเล็กน้อย ตอนนี้ฉันยังต้องแอบอยู่ในตู้นี้จนกว่าเจนจะกลับมา หรือจนกว่าพวกแขกที่มาจะกลับไป
[เสียงเปิดประตู]
แย่แล้ว...
ฉันรีบแง้มดู เห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ฉันไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน เดินเข้ามาในห้อง มองไปรอบๆห้อง เหมือนเธอกำลังมองหาอะไรบางอย่างหรือใครบางคนอยู่
"อืม~" เธอมีผิวขาวซีด มัดผมดำยาว ผูกโบว์สีแดง ตาสีฟ้า มีแผลปากฉีกเหมือนเจฟ สวมเสื้อฮูดสีม่วง กระโปรงสั้นสีดำ ในมือเธอเองถือมีดไว้
เธอมองไปรอบๆห้องก่อนที่จะหันมามองทางตู้ที่ฉันแอบอยู่ ทำให้ฉันชะงักและเขยิ่บถอยห่างจากประตูตู้ทันที
"...เหมือนว่าเจฟฟรี้~ของฉันจะไม่ได้ซ่อนอยู่ที่นี่สินะ" เธอพูด แล้วเดินมาหยุดอยู่หน้าตู้ ฉันถึงกับรีบเอามือปิดปากไว้เพื่อไม่ให้เธอได้ยินเสียงหายใจของฉัน
"...ไหนๆก็มาแล้ว ในเมื่อฉันก็อยู่ที่ห้องเจน ฉันขอลองชุดของเธอเลยละกันนะ อิอิ!" เธอกำลังจะเปิดประตูตู้ ฉันหลับตาปี๋ เตรียมตัวรับชตากรรมที่จะเกิดขึ้น
"นีน่า!" ฉันลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของเจน ฉันรีบแง้มดู แล้วเห็นเจนเดินเข้ามาในห้องอย่างโมโห และตวาดใส่ผู้หญิงคนนั้นทันที
"นี่เธอเข้ามาทำอะไรในห้องของฉัน! นีน่า!" เจนพูด ผู้หยิงคนนี้คือนีน่าเหรอ?
"โอ้ว~ ฉันแค่อยากจะลองชุดสวยๆของเธอก็เท่านั้นเอง~" ผู้หญิงที่ชื่อนีน่าบอก แล้วกำลังจะยื่นมือมาเปิดตู้อีกครั้ง แต่เจนก็รีบเข้ามาขวาง
"นี่ไม่เคยมีใครเคยสอนเธอเรื่องห้ามเค้าห้องคนอื่นโดย-ไม่-ได้-รับ-อนุ-ญาต-รึไง!" เจนดึงตัวนีน่าห่างจากตู้ที่ฉันอยู่
"นี่เดี๋ยวสิ! ขอฉันลองเสื้อสวยๆของเธอหน่อยไม่ได้รึไงพี่สาว" นีน่าขอร้อง
"ใครพี่แกมิทราบ!" เจนพูด แล้วปิดประตูห้อง เสียงดังลั่น ฉันรู้สึกโล่งใจขึ้นเยอะ นึกว่าจะโดนเจอตัวสะแล้ว...
ฉันค่อยๆก้าวเท้าออกมาจากตู้ แล้วเดินไปเปิดประตูห้อง ดูว่ายังมีใครมั้ย?
...เห็นว่าไม่มีใครอยู่แถวนี้ ฉันตัดสินใจที่จะไปหาที่ซ่อนที่อื่นแทน คงดีกว่า ถ้าเกิดมีใครเข้ามาในห้องนี้อีก ฉันคงซวยจริงๆ และอีกอย่าง ฉันก็ไม่อยากจะขดตัวซ่อนอยู่ในตู้ทั้งวันหรอกนะ
ฉันเดินออกมาจากห้องของเจน เดินไปตามทาง ผ่านห้องของคนอื่นๆ ฉันคิดว่ามันคงไม่ดีที่จะเข้าห้องของคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต ฉันจึงเดินไปต่อ จนมาถึงห้องๆหนึ่งที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
ฉันยืนดูห้องนั้น ฉันไม่เคยเห็นห้องนี้มาก่อน สงสัยฉันคงยังสำรวจที่นี่ไม่ครบถ้วนดี
ฉันค่อยๆหมุนลูกบิดประตู เปิดเข้าไปข้างใน เจอกับห้องสมุดในสภาพที่ว่ามีฝุ่นเยอะ ใยแมงมุมเกาะเพียบ สกปรก หนังสือที่มีแต่ปกเก่าๆ รวมถึงมีหนูวิ่งไปมา ทำให้ฉันตกใจเล็กน้อย
ฉันเดินสำรวจห้องนี้ก็เจอโต๊ะทำงาน บนโต๊ะมีแต่เอกสารมากมายกองอยู่บนโต๊ะ มีเกลื่อนหล่นไปอยู่บนพื้นบ้าง
ฉันหยิบใบนึงขึ้นมาอ่าน
"...จำนวนคนที่หลงเข้ามาที่นี่เหรอ?" ฉันอ่านเอกสารแล้วก็พอจับใจความได้บ้าง มันเกี่ยวกับคนที่เคยหลงเข้ามาที่นี่ ก่อนที่ฉันจะมา แต่มันไม่ได้บอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนพวกนั้น แต่ว่าฉันพอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ตามที่ฮูดดี้เคยบอก...
ฉันลองหยิบกระดาษแผ่นอื่นมาอ่านดูว่ามันมีเรื่องอะไรอีกนอกจากเรื่องคนที่หลงเข้ามาที่นี่ แต่ฉันก็อ่านเข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง
"เอ๊ะ? จำนวนคน...Creepypasta?..."
"นี่ก็ใบประกาศคนหาย..."
"...นี่มันตราสัญลักษณ์อะไรกันนะ? " ฉันหยิบรูปวาดใบนึงขึ้นมา มันเป็นรูปวงกลมที่มีกากบาททับ
ฉันอ่านแล้วอ่านอีกก็ไม่เข้าใจ สรุปแล้วเอกสารเหล่านี้มันเกี่ยวอะไรกับที่นี่? บางชิ้นก็พอจะประติดประต่อได้ แต่บางชิ้นก็ดูไม่เข้าเค้าเลย...
ฉันวางเอกสารทั้งหมดลง สุดท้ายฉันก็ยอมแพ้
รู้สึกว่าเวลามันผ่านไปเป็นชั่วโมง ฉันที่พึ่งอ่านเอกสารไปได้ประมาณ 15% จากทั้งหมด ฉันว่าตอนนี้แขกที่มาเยี่ยมน่าจะกลับกันไปแล้ว ไปหาพวกเจนดีกว่า
"หือ?"
สายตาฉันมองลงไปดูว่าฉันเผลอเหยียบอะไร? แล้วเห็นซองจดหมายฉบับนึง ฉันจึงหยิบขึ้นมา ฉันอ่านที่จ่ายหน้าซอง พบว่ามันส่งมาจากคุณสเปรนดอร์
"ฉันจะอ่านดีมั้ยนะ" ฉันลังเลว่าจะอ่านหรือไม่อ่านดี
...ฉันว่าฉันไม่ควรยุ่งเรื่องของคนอื่นไปมากกว่านี้ แค่เข้ามาค้น อ่านเอกสารของใครก็ไม่รู้ ก็พอแล้ว
ฉันกำลังจะวางจดหมายไว้ที่โต๊ะ แต่สายตาฉันดันไปสดุดตรงที่ซองจดหมายด้านหลัง มีคำถูกวงไว้ว่า "ถึง สเลนน่า"
นั่นทำให้ฉันอึ้ง สเปรนดอร์แมนเขียนถึงฉันเหรอ? แต่ทำไมฉันถึงไม่รู้เรื่องอะไรเลย
ฉันค่อยๆแกะซองออก และอ่านจดหมาย
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"ถึงสเลนน่า ฉันสเปรนดี้เองนะ ถ้าเธอยังจำได้ ฉันเขียนถึงเธอเพื่อถามว่าเธอยังอยู่ดีรึเปล่า ถ้ายังอยู่ ก็กรุณาเขียนจดหมายตอบกลับมาให้ฉันด้วยนะ เพื่อให้ฉันรู้ว่าเธอยังอยู่ และช่วยนำสมุดบันทึกสีดำเล่มใหญ่ ที่ฉันส่งมาพร้อมกับจดหมายฉบับนี้ ให้พี่ชายฉันด้วยนะ มันเป็นสมุดบันทึกของเค้าน่ะ พี่ชายฉันคงจะลืมเอาไว้ตอนที่เค้าย้ายออกไปหลังจากที่เกิดเรื่องขึ้น..."
ลงชื่อ สเปนดอร์แมน
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เมื่ออ่านเสร็จ ฉันสงสัย 'เรื่องที่เคยเกิดขึ้นกับคุณสเลนเดอร์แมน' เค้าเคยผ่านเรื่องร้ายๆมางั้นเหรอ?
คิดไปฉันก็หาสมุดที่เค้าพูดถึงในจดหมายไปด้วย ฉันเจอมันวางอยู่บนโต๊ะทำงาน รวมกับพวกกองเอกสารมากมายที่ฉันยังไม่ได้ค้น
ฉันหยิบสมุดนั้นมา สมุดเล่มนี้เก่าพอสมควร แถมในสมุดมีบางหน้าถูกฉีกออก
ฉันเปิดไปหน้านึงของสมุด มันเป็นหน้าที่มีการเขียนและมีรูปถ่ายติดไว้
"ถึงเวลาที่เราจะเดินคนละเส้นทางแล้ว เดินในเส้นทางของการเป็นผู้นำ โทษทีนะเจ้าน้องชายทั้งสามของฉัน แต่ดูเหมือนว่าเราคงจะไม่ได้เจอหน้ากันสักพัก"
ฉันอ่านไดอารี่และดูรูปที่ติดไว้ในสมุด
มันเป็นรูปของของคุณสเลนเดอร์แมน ถ่ายร่วมกับน้องๆของเค้า ในห้องๆหนึ่ง ซึ่งฉันไม่คุ้นห้องนี้เลย ที่นี่ยังมีห้องลับอีกเหรอ?
และมันหมายความว่าไงที่ว่าเค้าจะเดินในเส้นทางของการเป็นผู้นำ? มันหมายถึงเค้าทิ้งครอบครัวพี่น้องไปเหรอ? ไม่สิ ในเมื่อสเปรนดอร์แมนก็มาหาเค้าในช่วงที่เค้าป่วย แถมยังดูแลเค้าด้วย ฉันว่าสเลนเดอร์แมนคงไม่ได้มีปัญหากับครอบครัวของเค้าหรอก
ฉันเปิดไปหน้าถัดไป คราวนี้มีเขียนไดอารี่ไว้นิดหน่อย แต่รูปที่ติดไว้ดูเหมือนมันจะถูกฉีกออกไปครึ่งนึง ทำให้เหลือแค่รูปของสเลนเดอร์แมน ฉันเดาว่าส่วนที่ฉีกทิ้งไปน่าจะเป็นรูปของใครบางคนที่ยืนอยู่ข้างๆเค้า
"ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างฉันมาตลอด เพื่อนรักสหายของฉัน"
ฉันอ่านข้อความแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ คุณสเลนเดอร์แมนมีเพื่อนที่ดีต่อเค้าด้วย ตอนที่ฉันอยู่กับเค้า เค้าบอกว่าเค้าไม่ค่อยมีเพื่อนที่เค้าไว้ใจหรือสนิทสักเท่าไหร ฉันเดาว่าคนที่สเลนเดอร์แมนพูดถึงอาจจะเป็นเพื่อนแท้คนแรกของเค้าก็ได้
ฉันเปิดหน้าถัดไป มีรูปติดอยู่ แต่ว่ารูปกลับถูกฉีกคาด
ฉันสงสัยว่า...ทำไมรูปถึงถูกฉีกละ ใครทำกันนะ...
ฉันสุ่มเปิดไปหน้าอื่น คราวนี้มีแค่ที่เขียนไว้ ไม่มีรูปให้ดู
"ซาโกว์(Zagol)ไปแล้ว แต่ฉันรู้สึกว่าสักวันนึง...เค้าจะกลับมา..."
ฉันอ่านแล้วก็สงสัย ใครคือ 'ซาโกว์' เค้าก็อาจจะเป็นพวก Creepypasta เหมือนกัน แต่อาจจะไม่ได้อยู่ที่นี้...มั้ง?
ฉันเปิดไปอีก หลังๆจะมีแต่รูปถ่ายและคำบรรยายเกี่ยวกับรูป ส่วนมากในนี้จะบันทึกเกี่ยวกับครอบครัวของคุณสเลนเดอร์แมนส่วนใหญ่
ฉันเปิดไปอีก จนกว่าจะเจอเรื่องใหม่ๆ
จนสุดท้ายฉันก็เจอ
"ฉันจะไม่มีวันลืมวันนี้ตลอดไป วันที่เราได้แต่งงานกัน"
"ฉันจะรักเธอตลอดไป 'แอนนา' "
ฉันอึ้งกับประโยคที่ฉันอ่านมาก สเลนเดอร์แมนไม่เคยบอกฉันว่าเค้าแต่งงงานแล้ว
ฉันเปิดหน้าทัดไป ดูรูป แต่ก็เป็นอีกรูปนึงที่ถูกฉีกขาด เหลือไว้แค่สเลนเดอร์แมนที่อยู่ในชุดสูท กำลังจับมือกับใครบางคน ฉันเดาว่าน่าจะเป็นเจ้าสาวของเค้า น่าเสียดายที่รูปผู้เป็นเจ้าสาวเป็นส่วนที่ถูกฉีกทิ้งไป ฉันรู้แค่ว่าเจ้าสาวของสเลนเดอร์แมนชื่อว่าแอนนา
ฉันเปิดไปอีก แต่ก็พบว่าหน้าหลังๆถูกฉีกออกไปหมดแล้ว คงมีเท่านี้สินะ
ฉันปิดสมุดบันทึก สุดท้ายสมุดเล่มนี้ก็เป็นแค่สมุดจดไดอารี่เล่มๆนึงก็เท่านั้นเอง น่าเสียดายที่สมุดเล่มนี้มีบางหน้าที่ขาดหายไป ทำให้เรื่องราวในสมุดมันไม่ปะติดปะต่อกัน
"แย่จริง นี่ฉันอยู่ในห้องนี้นานแค่ไหนแล้วนะ" ฉันถือสมุดไว้ข้างกาย และเดินไปเปิดประตู ออกจากที่นี่ ตอนนี้ทุกคนจะเป็นยังไงบ้างนะ...
'เสียงเปิดประตู'
"หะ!"
"เอ๊ะ?"
เมื่อฉันเปิดประตูออกมาก็เจอกับผู้หญิงสองคนที่กำลังมองมาทางฉันด้วยสีหน้าที่อึ้งเช่นเดียวกับฉัน แต่มันก็ถูกเปลี่ยนเป็นสีหน้าที่แสดงถึงความบ้าคลั่ง เห็นอย่างงั้น ฉันรู้ทันทีว่าฉันซวยแล้ว รีบถอยหางจากพวกเธอ
"แม้แหม~ ดูสิว่าเราเจออะไร คล็อกเวิ้ค"
"นั่นสินีน่า มันบังเอิญจัง~ ฉันจำได้ว่าเจ้าพร็อกซี้นั่นพูดว่าไม่มีคนอยู่ที่นี่นิ..." ทั้งสองคนสแยะยิ้มออกมา พร้อมกับในมือของพวกเธอถืออาวุธ ฉันกลัว ในมือกำสมุดไดอารี่ไว้แน่น
แย่แล้ว...แย่มากๆด้วย...
ติดตามตอนต่อไป
ฮัลโหลรีดเดอร์ทุกคน ไรท์กลับมาแล้วนะ ขอโทษที่ทิ้งนิยายไปตั้งนาน ไรท์ติดเรียน ทำงานกลุ่มกับเพื่อน รวมถึงต้องนั่งทำการบ้านส่งครูด้วยค่ะ (คือครูที่โรงเรียนไรท์บางท่านมักจะขี้บ่นเวลานักเรียนไม่ส่งงานนะค่ะ ก็เลยต้องรีบๆทำ)
ถ้านิยายตอนนี้มีคำผิดเยอะไรท์ก็ขอโทษด้วยนะคะ พอไรท์มีเวลา ไรท์รีบกลับมาแต่งนิยายต่อเลย และรีบมากจนบางครั้งก็ไม่ได้เช็คเลยว่ามีคำผิดรึเปล่า
และก็ขอโทษอีกครั้งนะคะที่ดองนิยายไว้นาน คราวหน้าไรท์จะพยายามไม่ทิ้งนิยายไว้นานๆอีกค่ะ รีดเดอร์จะได้ไม่ต้องรอกันนาน
เจอกันตอนหน้าค่ะ บาย~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น