คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เดือนสิบสอง
เดือนสิบสอง
อากาศประเทศไทยในตอนเช้าไม่ได้สดใสอย่างที่ควรจะเป็นเพราะที่นี้คือเมืองหลวงที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมายและมลพิษจากเครื่องอำนวยความสะดวก
ผู้คนต่างก็ใช้ชีวิตกันอย่างเร่งรีบ
ไม่เว้นแม้กระทั้งผมที่ตอนนี้กำลังรีบสุดชีวิตเพื่อที่จะเข้าเรียนให้ทัน
การใช้ชีวิตคนเดียวในเมืองหลวงแบบนี้ไม่ง่ายเลยให้ตายเถอะอยู่มาสองปีแต่ไม่เคยที่จะทำตัวชินกับมันเลยจริง
ๆ
“ยัยหนูอ้ายมาแล้ว”เพื่อนเลวตัวผมไม่ได้เตี้ยหรือตัวเล็กขนาดที่พวกเพื่อนเวรควรเรียกว่ายัยหนูด้วยซ้ำไป
ผมก็สูงตามมาตรฐานผู้ชายไทยทั่ว ๆ ไป
แต่แค่พวกมันสูงกว่าจนผมดูตัวเล็กที่สุดในกลุ่มแค่นั้นเอง
“กวนตีนแต่เช้าเลยนะ”วางกระเป๋าลงบนโต๊ะพร้อมหย่อนก้นลงนั่งได้ก็สวนกลับทันที ผมไม่ได้เป็นพวกหยาบคายอะไรหรอกแต่กับเพื่อนมันก็เป็นเรื่องธรรมดาทั่ว
ๆ ไปอยู่แล้วยิ่งกลุ่มผมมีแต่ลูกลิงก็จะดูวุ่นวายไปสักหน่อย มั้ง?
“อย่ากวนลูกสาวกู”ฝนเพื่อนผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มพูดขึ้น
ไอ้คำว่าลูกสาวผมได้มาตั้งเข้าปีหนึ่งแล้วฝนมันบอกว่าเอ็นดูผมเหมือนลูกสาว? ทีแรกผมก็ไม่ยอมให้เรียกหรอกก็ผมเป็นผู้ชายมาเรียกลูกสาวแบบนี้มันดูแปลก
ๆ แต่ฝนมันดื้อยิ่งไม่ชอบมันยิ่งเรียก บ่อย ๆ เข้าก็ได้แต่ปล่อยเลยตามเลย
“แกล้งมันหน่อยก็ไม่ได้มึงก็หวงมันจริง
ๆ”ไม้เพื่อนผู้ชายในกลุ่มว่าพลางส่ายหน้า
มันนั้นแหละตัวแกล้งชั้นดีไอ้เลว!
“อย่ามัวแต่พูดสิวะ ยัยหนูอ้ายการบ้านอ่ะเสร็จยังกูขอลอกหน่อยเร็ว”ขอลอกไม่พอมีการเร่งอีกเดี๋ยวพ่อตบให้คว่ำ
“เอาไป ลอกแล้วช่วยสำนึกบุญคุณกูด้วย”ตอบเสร็จก็ก้มลงหยิบสมุดการบ้านให้เพื่อนตัวดีทั้งหลาย
“ขอบคุณค้าบบบ”ทีแบบนี้ละพร้อมเพรียงกันดีจริง ๆ
ตอนนี้ก็ปล่อยให้เพื่อนทำการบ้านไปส่วนผมก็นั่งคุยกับฝนไปเรื่อย
ๆ รออาจารย์เข้าสอน ที่ผมต้องตั้งใจเรียนให้ได้เกรดดี ๆ ก็เพราะจะได้ไม่หลุดทุน
ก็นะผมมันเด็กทุนนี่นาต้องขยันมาก ๆ หน่อย
แล้วอีกอย่างผมก็ตัวคนเดียวด้วยมาต่างบ้านต่างเมืองก็ต้องช่วยตัวเองแบบนี้แหละ
ไอ้ต่างบ้านต่างเมืองไม่ใช่ต่างประเทศอะไรนะแต่เป็นต่างจังหวัดต่างหาก
“สรุปวันนี้เอาไง”เพื่อนในกลุ่มอีกคนถามขึ้นจริง ๆ
วันนี้พวกผมมีนัดกินหมูกระทะ
“เหมือนเดิม”
“ว่างทุกคนใช่ไหมวะ”
“เออไปกันหมดนี่แหละใครไม่ไปกูงอน”ตั้มว่า
ก็มันเป็นคนชวนเห็นงอแงตั้งแต่เมื่อวาน ถ้ามันตัวเล็กจะไม่ว่าเลยนะมาทำหน้าตาแบบนี้
แต่ตัวอย่างกับควายป่ามาทำหน้างอแงแบบนี้มันก็อ้อนดีนะ แต่เป็นอ้อนตีนมากกว่า
“ทำหน้าส้นตีนไร”
“สัส!”มันต้องได้เลือดกันก่อนใช่มั้ยถึงจะไปกันได้
“พอ ๆๆ เดี๋ยวก็โดนเชิญออกนอกห้องกันหมดกลุ่มหรอก”ฝนเอ่ยห้ามก่อนที่อาจารย์จะไล่ออกจากห้องเรียน
ก็สมควรอยู่หรอกไม่เรียนแต่นั่งคุยรบกวนเพื่อนตั้งแต่ต้นคาบจนตอนนี้จะหมดคาบแล้วยังไม่หยุดอีก
ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่โดนด่าให้อายเพื่อน แต่ลืมไปมันหน้าหนาแค่โดนอาจารย์ด่าคงไม่สะเทือนหนังหน้ามันอยู่ดี
.................................................
พออาจารย์เลิกคลาสซึ่งก็เลยเวลามาเกือบสิบนาที
ตอนนี้พวกเราทั้งหมดก็มายืนอยู่ที่โรงอาหารของคณะเป็นที่เรียบร้อย
แต่ประเด็นมันไม่ได้อยู่ตรงนั้นครับ มันอยู่ที่..
“คนเยอะฉิบหายไม่เคยแดกข้าวกันรึไงวะ”ไอ้นี้ก็หัวร้อนจังเลยเหวี่ยงตีนออกไปเดี๋ยวก็ได้ตีนกลับมาหรอก
“บ่นทำเหี้ยไรไปจองโต๊ะ”
“ทำไมไม่ให้ยัยหนูอ้ายนั่งเฝ้าโต๊ะวะ”
“ก็แม่มันจะพากันไปเดินเลือกซื้อข้าวไง มึงจะเถียงกับฝนมันไหมละ”
“กูยังไม่อยากรักษาหู”
“กูได้ยิน”ฝนว่าแล้ววางกับข้าวลงบนโต๊ะ
“กูมาแล้วก็ไปสิ ซื้อน้ำมาด้วย”
“ครับแม่”
เพจคิ้วคิ้วMUC
วันนี้เราเอาภาพสกายเดือนปีสองมาฝากทุกคนค๊า พ่อคุณของแอดหล่ออะไรเยี่ยงนี้
ใจจะวายนี่จ๊ะปล่อยให้ภาพเล่าเรื่อง
#ภาพที่สกายลงจากรถออดี้สีดำ
Comment
+10 หล่อมากกกกกก
+12 อยากบอกทุกคนว่าเจอพ่อของลูกแล้ว
+21 น้องกายยยย
ฉันอยากเป็นอมตะ
+33 ฉันรักเขา
หลัวที่สุด
+64 พี่สกายของหนู ฮืออออ
+77 แต่งค่ะแต่ง!!
+94 ทำไมฉันถึงไม่มองหน้าก่อน รู้สึกใจบาปมาก แต่มีดีเยอะจังเลยค่ะ แง๊งง
“เบื่อจริง ๆ”ฝนว่าแล้วทำหน้าเซ็ง
“มีอะไรหรือเปล่า”เห็นนั่งเล่นโทรศัพท์แล้วทำหน้าเบื่อหรือทะเลาะกับแฟน?
“เปล่าหรอกอ้ายพอดีเบื่อพวกเพจคณะเราน่ะ”หืมม
“ฝนตามเพจคณะด้วยหรอ”
“ไม่ต้องทำหน้างงเลย ดีนะที่อ้ายไม่ติดโซเชียลเจอแต่เรื่องไร้สาระ”
“งั้นก็ไม่ต้องสนใจหรอก พวกนั้นมาแล้วเดี๋ยวทานข้าวกัน”บอกเพื่อนให้ใจเย็นลง
“กว่าจะได้ข้าว แม่งกูเกือบหลับหน้าร้านแล้ว”มาถึงไม้ก็บ่นทันที
บ่นเก่งจริงนะ
“เอาน่ามึงกิน ๆ”
“ไม่ติดว่าอร่อยนะกูไม่ซื้อหรอก”จ้าเอาที่สบายใจเลยจ้า
หลังจากทานข้าวกันเสร็จสภาพทุกคนในการเรียนคลาสช่วงบ่ายประมาณว่าหนังท้องตึงหนังตาหย่อน
ยังดีที่มีฝนนั่งเรียนด้วยเพราะถ้าให้นั่งมองเพื่อนหลับแบบนี้มันก็ต้องมีเหม่อกันบ้าง
“เอาล่ะครับสำหรับว่านี้เอาไว้แค่นี้ คาบหน้ามีสอบย่อยนะครับเก็บสิบคะแนนผมจะออกที่เรียนวันนี้แล้วก็ของสัปดาห์ที่แล้วไปทบทวนกันมาดี
ๆ เพราะถ้าสอบไม่ได้ผมก็ช่วยคุณไม่ได้เหมือนกัน”พอพูดเสร็จอาจารย์ก็เดินออกไปทันที
อยากจะบอกว่ายินดีด้วยเราได้แจ็กพ็อต ภาษาของคอมพิวเตอร์ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะจำให้หมดโดยใช้เวลาแค่แป๊บเดียว
ขออนุญาตลาตายก่อนเลยได้ไหมนะ
“ตื่น ๆ ๆ”
“อืออ เลิกแล้วเหรอวะ”
“เออคาบหน้าสอบ”
“ว่าไงนะ”ประสานเสียกันดีจริง ๆ
แสดงว่าหายเมาขี้ตาแล้ว
“เชี่ยแล้ว”
“ติว ติวใช่ต้องติว อ้ายยยยย”กลอกตาแป๊บให้มันได้แบบนี้สิ
ตอนเรียนก็หลับมาหนักเอาตอนจะสอบ แล้วมันลำบากใคร กูไงไอ้เพื่อนชั่ว!
“อะไรไม่ติวโว้ยย”แกล้งคืนหน่อยแล้วกันเพื่อความสะใจ
“ไม่นะอ้าย มึงทำแบบนี้กับพวกกูไม่ได้นะ”กระพริบตาปริบ
ๆ กันเชียว เหมือนหมาเลย ฮ่า ๆ ๆ
“กูเลี้ยงหมูกระทะเลยเอ้า”อันนี้น่าสน
แต่เดี๋ยวไม่ได้เราต้องมั่นคง
“กูเลี้ยงข้าว ๆ นะอ้ายนะติวให้กูเถอะ พลีสสสส”อันนี้ก็ได้ไม่เปลืองตังค์ดี
“เค้ก กูเลี้ยงเค้ก”ดีล!
อันนี้แหละตรงใจ แต่ขอเล่นตัวอีกหน่อยนะ ฮี่ ๆ
“ฝนเอาไงดี”ทำท่าคิดพรางเอานิ้วแตะแก้มของตัวเอง
“หึหึ มันเขี้ยว”
“อ้ะ! อย่าบีบแก้มม” ฝนนะชอบเล่นแก้มตลอดเลยเดี๋ยวช้ำหมด
“เออ ๆ
เดี๋ยวติวให้”
“เยส!”ดีใจเป็นเด็กไปได้ไอ้พวกนี้นิ
ที่ยอมให้เพราะข้อแลกเปลี่ยนดีหรอกนะ
เปล่าเห็นแก่กินนะ
ก็มันประหยัดดีนี่น่า จริง ๆ นะ
เมื่อตกลงกันได้ก็เดินออกจากห้องเรียนคุยเล่นไปแกล้งกันไปอย่าถามว่าใครโดนแกล้งจะใครละก็ผมไง
ไอ้เพื่อนเลวทั้งหลายค่อยดูเหอะพ่อจะเอาคืนให้ดู หึ้ยย
18.00 น.
-ร้านน้องยิ้มหมูกระทะ-
“สวรรค์ของตั้ม”ฟินมากไหมถามจริง
“กินให้คุ้มนะมึง”
“ยัดลงไปยัยหนูอ้าย”ไม่แคล้วต้องหันมาแกล้งสินะ
แต่ก็นะเวลาที่เดือนอ้ายมันทำหน้างอมันน่ารักน่าบีบที่สุด
เพื่อน ๆ ถึงได้ชอบแกล้งกัน
“อย่ากวนลูกสาวกูแดกไป”รักฝนที่สุดเลยเราอยู่รอดมาได้ถึงทุกวันนี้เพราะฝนเลยนะ
“ฝนไม่ชวนเฮียมากินด้วยกันอ่ะ”เฮียที่ผมถามถึงไม่ใช่พี่ชายหรือใครที่ไหนหรอกแฟนฝนนั้นแหละเฮียแกเรียนบริหารปีสุดท้ายแล้วแถมยังคบกับฝนมาตั้งแต่มัธยมเลยด้วย
ดีจัง
“เฮียไม่ว่างนะยุ่ง ๆ กับเรื่องฝึกงาน”
“นั่นสินะ”พอเห็นปี 4 ฝึกงานกันก็คิดไม่ออกเลยจริง ๆ
ว่าพอถึงเวลาที่จะต้องฝึกงานผมจะฝึกที่ไหน เห้ออ
บนโต๊ะตอนนี้คือเหมือนศึกแย่งชิงหมูกันเลยวุ่นวายไม่จบไม่สิ้นกันจริง
ๆ แต่ก็เป็นบรรยากาศระหว่างเพื่อนที่ดีมาก ๆ ผมชอบบรรยากาศแบบนี้เพราะไม่ใช่ว่าเราจะเจอเพื่อนที่ดีและเข้ากันได้ง่ายแถมยังสามารถพูดคุยเล่นหัวกันได้แบบนี้เสมอไปเพราะฉะนั้นต้องรักษาเอาไว้ให้ดีที่สุดยิ่งผมเป็นเด็กทุนคนเดียวในกลุ่มมันยิ่งไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะยอมมีคนมาสนิทด้วยแบบนี้
เพราะงั้นถึงจะดูวุ่นวายไปหน่อยบ้าบอไปสักนิด
กวนตีนไปอีกหน่อยก็ยังดีกว่าต้องอยู่คนเดียวไปจนจบปีสี่นี่น่า
...........................................................................
หลังจากที่กินหมูกระทะกันไปเมื่อวานนี้
เมื่อคืนมันนัดกันที่ติวหนังสือต่อสรุปง่าย ๆ เลยสรุปได้คือเมื่อวานมะเร็งส่วนเมื่อคืนตับแข็งทั้ง
ๆ ที่ก็ไม่ใช่วันศุกร์แต่ก็ยังคิดจะปาร์ตี้กันแล้วกินแต่ละทีลำบากใครถ้าไม่ใช่ผมคนนี้กับฝนที่ต้องช่วยกันเก็บซากพวกขี้เหล้า
แล้วแต่ละคนเบา ๆ กันทั้งนั้นถ้าล้มทับมาคือแบนอะบอกเลย
แล้วดูพวกมันนะทั้งที่วันนี้เรียนบ่ายแต่กลับพากันง่วง
แฮงค์มาสินะ
“สวัสดีค่ะนักศึกษา แค่ก ๆ”ไม่สบายหรือเปล่าครับอาจารย์
“สำหรับวันนี้
แค่ก ๆ ๆ ๆ โอ๊ย แป๊บนะคะ แค่ก ๆ”
“สำหรับ แค่ก นักศึกษาวันนี้อาจารย์ว่าอาจารย์ไม่ไหว แค่ก ๆ”อ่า ผมเห็นด้วยครับ
“วันนี้งดนะคะเดี๋ยวอาจารย์นัดสอนเสริมวันหลัง
แค่ก ๆ ๆ ๆ”
“อ้าว คือไรวะ”เพื่อนว่าพรางเกาหัวเหมือนงง
อย่าว่าแต่มึงกูก็งง
“มันคือวันอารายยย รู้งี้กูไม่น่าแหกขี้ตาตื่นมาเลย”โหยหวนกันเข้าไป
อีกอย่างคือมันเรียนบ่ายมั้ยยังใช่คำว่าแหกขี้ตาอีกหรอ
“กลับไปนอนสิวะ”แม็กซ์ว่า
“ว่ามึงสองตัวอ่ะจะกลับไหม”หันกลับมาถามผมกับฝนที่ตอนนี้ยืนฟังพวกมันบ่นเงียบ ๆ
“ไม่ล่ะกูนัดกับอ้ายว่าจะไปปลายพู่กันพอดีมีเค้กสูตรใหม่มาอ้ายมันอยากกิน”ฝนตอบกลับไป ผมนะชอบขนมหวานที่สุดยิ่งเป็นเค้กยิ่งชอบเพราะแป้งฟู ๆ นุ่ม ๆ
มันดึงดูดผมได้ดีสุด ๆ
“เค งั้นเจอกันร้านดอกเหมยเวลาเดิมกูกลับนะง่วง”ไม้ว่าก่อนจะโบกมือให้แล้วเดินแยกออกไป
“มึงสองตัวอย่าพากันไปซ่าละ ยิ่งไปกันแค่สองคนด้วย”
“ตัวที่หน้าสิจะไปไหนก็ไปไป๊”ชอบนักนะแกล้งกูเนี่ย
ความสุขของพวกมึงคือการแกล้งกูใช่ไหม ตอบ!
“ไปกันเถอะฝน”เดินแยกออกมากับฝนเพื่อไปขึ้นรถส่วนปลายทางคือร้านปลายพู่กัน
..................................................
อีกด้านหนึ่งของมหา’ลัย
“วันนี้เอาไง”เสียงใครคนหนึ่งถามขึ้น
วันนี้ไม่ใช่วันศุกร์แต่ไม่เป็นปัญหาสำหรับคนกลุ่มนี้อยู่แล้วเพราะเที่ยวกันเกือบทุกวัน
“ไม่เอาไงก็เจอกันที่เดิมเวลาเดิม”อีกคนตอบกลับแบบสบาย
ๆ
“แล้วนี้ไอ้กายมันไปไหนวะ”ดิวถามขึ้นเมื่อไม่เห็นเพื่อนหน้าหล่ออย่างสกาย
“ไปกับเบล”อ๋อนึกว่าไปไหนที่แท้ก็ไปกับเด็กนี้เอง
“นั้นไงพูดถึงก็มาพอดี ไงมึง”ยูที่หันไปเจอเข้ากับไอ้เดือนมหาลัยที่กำลังเดินกลับมาพอดีจึงถามขึ้น
“ก็ดี”ก็คงดีอย่างว่าแหละก็มีเยอะซะขนาดนั้นเต็มไม้เต็มมือมึงเลยสิ
“คืนนี้เจอกันที่เดิม”เต้ย้ำให้เพื่อนที่พึ่งเดินมาอย่างสกายได้รู้ว่าคืนนี้มีนัดกัน
“เออ”ตอบเพื่อนไปทั้งที่ก้มหน้าตอบแชทไม่หยุด ฮอตจริง
ๆ เพื่อนกู
“เพจลงรูปมึงอีกแล้ววะ แต่ว่าลูกชายมึงโคตรเกินหน้าเกินตา”ยูว่าพรางยื่นให้เพื่อนดู
“หมั่นไส้หลงผิดกันทั้งนั้น”
“อิจฉา?”เงยหน้าจากห้องแชทแล้วตอบเพื่อนอย่างกวน ๆ
“อิจฉาห่าไรมีคนตามติดชีวิตมันดีตรงไหน”
“ถ้าไม่เกินไปก็ปล่อยไป แต่ถ้าล้ำเส้นกูขึ้นมาเมื่อไหร่เดี๋ยวจัดการ”ตอนนี้ยังไม่มีอะไรมากไปนอกจากถ่ายรูปเวลาที่ผมเผลอแต่ถ้าเมื่อไหร่ที่มันมากกว่านั้นผมคงไม่ปล่อยไว้แน่นอน
ด้วยตำแหน่งที่ผมได้รับมาเมื่อตอนปีหนึ่งมันห้ามไม่ได้หรอกที่จะไม่ให้เขาลงรูปเพราะขึ้นชื่อว่าเป็นเดือนคณะแถมยังได้ตำแหน่งเดือนมหาลัยมาอีก
ตอนนี้สถานะผมไม่ต่างจากบุคคลสาธารณะเลยด้วยซ้ำ แรก ๆ
ก็มีหงุดหงิดบ้างแต่ตอนนี้เรียกว่าชินชาคงได้เพราะผมไม่ได้สนใจขนาดเก็บมาเป็นอารมณ์และยังคงใช้ชีวิตกับเพื่อนอย่างปกติ
-ติวหนังสือ-
“ฝนกับอ้ายเอาอะไร”เมื่อมากันครบแล้วก็เริ่มเปิดฉากกันทันทีเหมือนกลัวจะไม่เมา
“เอาเป็นเบียร์มั้ย หรือเป็นเหล้าโค้กดี”
“เบียร์แล้วกัน”
“วันนี้กูไม่แบกกลับห้องนะบอกก่อน”ต้องกันไว้ก่อนเพราะไม่งั้นกินกันจนไม่มีสติแน่
ๆ
“ยัยหนูไม่ใจร้ายหรอกกูรู้”
“อยากลอง?”มึงจะมารู้ดีกว่าตัวกูได้ยังไงถ้าพี่เอาจริงแล้วจะหนาวนะไอ้น้อง
“มึงใจดีออกเพื่อนรัก”ตอแหล!
“ไม่ต้องมารักกู”
บรรยากาศในร้านตอนนี้แทบจะไม่มีที่นั่งเหลือแล้ว
การแต่งตัวของแต่ละคนที่มาเที่ยวจัดเต็มกันเลยทีเดียวส่วนมากลูกค้าวัยประมาณนักศึกษากันทั้งนั้นเพราะร้านหรูแบบนี้ระดับคนที่มาเที่ยวต้องมีฐานะระดับหนึ่ง
ส่วนผมนะเหรอมากับเพื่อนครับให้มาเองก็ไม่เอาหรอกไม่ชอบ คนก็เยอะเสียงก็ดังแต่ถ้าไม่มาแม่งก็โกรธอีก
เอาใจยากก็เพื่อนนี่แหละ
นั่งดื่มไปได้สักพักก็รู้สึกอยากจะเข้าห้องน้ำให้ตายเถอะไม่อยากลุกจากโต๊ะไปเบียดเสียดกับคนอื่นเลยให้ตายสิ
“เดี๋ยวมานะ”
“จะไปไหนวะ”
“ไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวมา”
“เดี๋ยวไปเป็นเพื่อน”ฝนว่าและกำลังจะลุกขึ้น
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวไปเองนั่งรอนี่แหละ”
“ไปได้แน่นะอ้าย”
“ได้ ๆ ไม่มีปัญหา”ว่าแล้วก็เดินออกมาจากโต๊ะ
ปึก! ซวยอะไรเนี่ย
เจ็บจัง
เดือนอ้ายเดินออกจากห้องน้ำแล้วชนเข้ากับใครคนหนึ่งที่กำลังเดินออกมาจากข้างห้องน้ำเช่นกัน
“เดินดูทางหน่อย”เสียงทุ้มตำหนิออกมา
“ใครกันแน่ที่เดินไม่ดูทาง”เมื่อโดนต่อว่ากลับมามีหรือคนอย่างเดือนอ้ายจะยอมตัวเองเดินไม่ดูทางยังจะมาโทษคนอื่นนิสัยเสียจริง
ๆ อยากจะบอกว่าผมก็เปรี้ยวพอตัวนะ
เดือนอ้ายพูดกลับ
เล่นเกมจ้องตากับคนตัวสูงข้างหน้าอย่างไม่เกรงกลัวเพราะคิดว่าตัวเองไม่ผิดจึงไม่จำเป็นที่จะต้องกลัว
แต่เดือนอ้ายอาจจะลืมไปว่าตัวของเดือนอ้ายนั้นเมื่อยืนเทียบกับร่างตรงหน้าแล้วสูงเพียงแค่อกของอีกฝ่าย
แล้วนี่มันคนหรือเสาไฟฟ้าถามจริง
มันจำเป็นไหมที่จะต้องมายืนเงยหน้าเล่นเกมจ้องตากันแบบนี้ แต่โทษทีความโมโหทำให้ลืมทุกอย่างไป
“ตัวก็มีอยู่แค่นี้อย่าซ่าให้มาก”ว่าแล้วก็ยิ้มมุมปาก
คนอะไรตัวเองเป็นรองเขาอยู่แท้ ๆ กลับไม่มีความเกรงกลัวเลย ให้ตายเถอะเหมือนแมวตัวเล็ก
ๆ กำลังขู่มันไม่ได้น่ากลัวเลยด้วยซ้ำ หึ น่าแกล้งจังว่ะ
“แล้วยุ่งอะไรกับตัวคนอื่น”หนอยแหนะเดี๋ยวเหอะตัวเองต่างหากที่ต่างจากชาวบ้านชาวเมืองเขาคนอะไรตัวสูงอย่างกับเสาไฟฟ้าเดินได้
แล้วยังกล้ามาว่าคนอื่น
พึ่งเจอกันแท้ ๆ แถมตัวเองเป็นคนผิดอีก ไม่ขอโทษแล้วยังทำตัวไม่มีมารยาท
“หึ”
“หัวเราะบ้าอะไร”ใจเย็นเข้าไว้เดือนอ้ายอย่าเผลอมีเรื่องนะ
กระซิบบอกตัวเองในใจ
ยืนต่อไปก็มีแต่จะทำให้อารมณ์เสียมากขึ้น
เดือนอ้ายจึงเลือกที่จะเดินออกไป
แต่คนนิสัยเสียก็ยังคงพูดอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาต้องโมโห
“เตี้ย”
“ว่าไงนะ!”
ไม่ตอบแต่กลับเดินผ่านคนตัวเล็กไป
ส่วนคนตัวเล็กได้แต่ยืนกระทืบเท้าเร้า
ๆ อย่างไม่พอใจ
เดือยอ้ายเดินกลับมาที่โต๊ะด้วยใบหน้าโมโหจนเพื่อนต้องเอ่ยปากถาม
หน้ายับมากบอกเลย
“เป็นอะไรไปอีกเนี่ย”
“หึ้ยย”คนตัวเล็กไม่ตอบแต่กลับเม้มปากแน่นอย่างขัดใจ
“เอ้า ถามแล้วก็ไม่ตอบ”
“หงุดหงิด อย่าให้เจอนะคอยดู”บ่นอย่างหงุดหงิดกับตัวเองแต่คนที่นั่งใกล้
ๆ อย่างฝนได้ยินชัดเลยล่ะ
“ใครเหรอ”
“ไม่รู้ที่รู้คือไม่ชอบหน้า”
“อ้าว
เป็นงั้นไป ว่าแต่ไม่ได้ไปซนที่ไหนใช่มั้ย”
“เปล่า”
อีกด้านของร้าน
“เดินยิ้มมาแบบนี้คืออะไรวะ”
“หึหึ”
“ตอบสิวะไม่ได้ให้หัวเราะแบบโรคจิต”
“ก็ไม่มีอะไร”ตลกชะมัดคนอะไรตัวก็เล็กนิดเดียวแต่แสบไม่หยอกเลย
ดวงตาที่ฉายแววดื้อรั้นแบบนั้นมันน่าทำให้หายซ่าจริง ๆ ทั้ง ๆ
ที่เป็นรองขนาดนั้นกลับไม่มีความกลัวเลยขู่เหมือนแมวตัวเล็ก ๆ ไม่มีผิด หึ
“คืนนี้หิ้วกลับสักคนไหมล่ะ”ดิวถามเพื่อนที่มักจะได้ของติดมือกลับไปด้วยเสมอ
“อืม”
วันนี้ก็เหมือนกับที่มาเที่ยวทุกครั้งสิ่งที่ได้ติดมือกลับไปคือสาวสวยหนึ่งคนสำหรับสกายแล้วไม่ชอบผูกมัดกับใคร
จะรีบไปทำไมในเมื่ออายุก็แค่ยี่สิบเองเขายังมีโอกาสเจอคนอีกเยอะเพราะฉะนั้นตอนนี้ให้ได้แค่
One night stand เท่านั้น
#ฟ้าคลั่งรัก
ความคิดเห็น