คนที่ร้ายรักที่สุด #พี่เต้อย่าร้าย [มีอีบุ๊คแล้วค่ะ]

พี่เต้ ♡ มะปราง

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น นักอ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหา การกระทำหรือคำพูดที่รุนแรง

ผู้อ่านควรมีอายุ 18 ปีขึ้นไป

☆☆☆

มีอีบุ๊คแล้วค่ะ
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMjY0NTE5MSI7czo3OiJib29rX2lkIjtpOjMxOTU1MTt9
 

ตัวอย่างแบบเล็กน้อยพอเป็นน้ำจิ้ม

“เป็นผู้หญิงไม่ระวังตัวแบบนี้ ระวังต่อไปจะมีผัวแบบไม่ทันตั้งตัว” และนั่นคือประโยคแรกที่เขาพูดกับเธอ…

☆☆☆

"ถ้าชอบกับอยากได้ในความคิดเธอมีความหมายเดียวกัน ฉันก็คงจะชอบเธอล่ะมั้ง" มะปรางเม้มปากแน่นมองคนที่กอดตัวเองอยู่อย่างอยากกินเลือดกินเนื้อแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

☆☆☆

“เรียนก็ดี จะได้ไม่โง่” มะปรางแอบชักสีหน้า แต่ดันไม่พ้นคนตาไวที่พอเห็นก็เอื้อมมือมาผลักหัวเธออย่างแรงจนหัวเธอแทบคะมำ มะปรางจับหัวของตัวเองแล้วถามอย่างไม่เข้าใจ

“ถ้าปรางโง่ก็เป็นเพราะคุณเต้ผลักหัวปรางนั่นแหละค่ะ”

“เว่อร์”

“ไม่เว่อร์ค่ะ”

“คิดว่าโง่อยู่แล้วซะอีก” ผู้ชายอะไรไม่รู้ปากร้าย มะปรางได้แต่แค้นอยู่ในใจเพราะสู้ตรงๆ ก็ไม่ได้ เธอเชื่อเลยว่าถ้าสู้เขาต้องทำกลับมาแรงกว่าแน่นอน ไอ้ชั่วเอ๊ย!

///

-- สวัสดีนักอ่านค่ะ องศาเดียว เองนะคะ --

นิยายเรื่องนี้จะลงให้อ่านฟรีจนจบก่อนจะปิดตอนค่ะ

ยังไงก็ฝากกดติดตาม กดหัวใจ เพื่อไม่ให้พลาดการแจ้งเตือน และร่วมลุ้นสนุกกับกิจกรรมที่จัดขึ้นค่ะ

สามารถติดตามเพจได้ที่

 https://www.facebook.com/Ongsadiao

♡♡♡♡♡

ไรท์เตอร์ : นักอ่านคนไหนคิดถึงไรท์น้าาา (ชะเง้อคอมองหา)

นักอ่าน : เหมือนจะไม่มีนะคะ

ไรท์เตอร์ : ไม่มีได้ไง นี่ไงมาแล้วหนึ่งคน ฮิฮิ

นักอ่าน : ก็แค่แวะมาดูเฉยๆ ค่ะ

ไรท์เตอร์ : ผ่านมาห้าสิบปียังปากแข็งเหมือนเดิมเลยนะจ๊ะ

นักอ่าน : นั่นก็นานเกิ้นนน ไรท์หายไปไม่ถึงสองเดือน เว่อร์จริง!

ไรท์เตอร์ : หยอกเล่นจ้า มาแล้วก็อยู่กันก่อน ลูกสาวคนใหม่ต้องการกำลังใจจำนวนมาก

ทุกคอมเม้นต์ที่นักอ่านส่งมาให้คือกำลังใจชั้นดีของนักเขียน ขอฝากตัวอีกครั้งนะคะ