หลง หวง หงส์

ใต้พุ่มไม้หนากลางอุทยานหลวงปรากฏสองร่างกอดก่ายแนบชิด มองเผิน  ๆ    เหมือนคู่รักกำลังแอบมาพลอดรักกัน แต่หากได้ยินบทสนทนาก็จะรู้ว่าไม่ใช่อย่างที่เห็น ร่างสูงที่กำลังคร่อมอยู่ด้านบน 

ถึงแม้ใบหน้าอันแสนงดงามของเขาจะประดับไปด้วยรอยยิ้ม แต่หากคนที่คุ้นเคยกันอย่างนางแค่มองก็รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังโมโหถึงขีดสุด 

แม้จะไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้เขาต้องโมโหขนาดนี้ก็ตาม กลัวแสนกลัวแต่ก็พยายามไม่ขัดใจเขาให้โมโหไปกว่านี้ นางจึงได้แต่นอนตัวสั่นอยู่ใต้ร่างของเขา ไม่กล้าแม้แต่จะผลักไสหรือร้องห้าม ได้แต่วิงวอนขอความเมตตาด้วยเสียงสั่นเครือจนเกือบจะร้องไห้อยู่รอมร่อ

"นาย...ย... นายท่าน ได้โปรด" 

"เจ้ากล้า.... ทรยศข้า"

"นายท่าน...ข... ข้าทำอะไร?"

"ข้าโมโหมากรู้ไหม?" จบคำร่างสูงก็ไม่เปิดโอกาสให้นางได้แก้ตัว ริมฝีปากอุ่นร้อนฉกวูบลงมาปิดกั้นเสียงอ้อนวอนและแก้ตัวนั้นไว้ อิงฮวาเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ ใบหน้าของเขาในระยะใกล้ชวนให้จิตใจสั่นไหว ขนตางอนยาวเป็นแพหนาปิดบังดวงตาอันแสนเย็นชาและร้ายกาจในยามปกติของเขาไว้

ริมฝีปากอุ่นร้อนค่อย ๆ    ขยับเนิบนาบขบเม้มดูดดึงแสดงความเป็นเจ้าของ เรียวลิ้นค่อย ๆ    แทรกเข้ามาในโพรงปากของนางทีละน้อยผ่านแนวฝันเรียงตัวสวย จนมาเจอสิ่งที่ต้องการเกี่ยวกระหวัดเรียวลิ้นเล็กนุ่มอย่างไม่รอช้า ชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงแรงสั่นเทาของร่างบางแต่เขาก็หาได้หยุดการกระทำไม่ ยังคงรุกรานนางต่อไปเพียงแค่นี้ยังไม่สามารถดับไฟในใจอันร้อนรุ่มของเขาได้ 

เขาเองก็บอกไม่ถูกว่าทำไมถึงโมโหขนาดนี้ หากว่ากันตามจริงแล้วนางมีสิทธิ์ที่จะทำแบบนั้นกับใครก็ได้ ภาพของนางที่กำลังถูกชายอื่นกอดรัดปรากฏขึ้นมาในหัว แม้จะรู้ว่านางเองก็ถูกอีกฝ่ายฉวยโอกาสก็ตาม ถึงแม้จะรู้แบบนั้นก็ยังไม่สามารถสงบใจได้อยู่ดี ส่วนลึกในจิตใจร่ำร้องว่านางเป็นของเขา ของเขาคนเดียวเท่านั้น เขามีสิทธิ์ที่จะทำแบบนั้นกับนางได้คนเดียวคนอื่นอย่าได้หวัง

ยิ่งคิดอารมณ์ยิ่งพลุ่งพล่าน รสจูบก็ยิ่งทวีความดุดันรุนแรงขึ้นตามแรงอารมณ์ ลิ้นสากไล้เลียไปตามซอกคอหอมกรุ่น  ทุกพื้นที่ที่ลิ้นสากร้อนของเขาลากผ่านกายสาวจะทิ้งความชุ่มชื่นไว้ แม้อากาศจะเย็นสบายแต่เมื่อต้องลมกลับทำให้นางรู้สึกหนาวจนตัวสั่นระริก

อิงฮวาไม่กล้าแม้แต่จะขัดขืนปล่อยให้เขาทำตามใจ ไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียงห้าม แขนแกร่งสอดรัดรั้งเอวบางขึ้นพร้อมกอดกระชับให้แนบขึ้น หน้าอกของทั้งคู่บดเบียดจนไร้ช่องว่าง มือใหญ่ลูบไล้สะเปะสะปะทั่วแผ่นหลังอย่างเร้าอารมณ์ มืออีกข้างสอดเข้าท้ายทอดกระชับต้นคอ ดึงรั้งต้นคอของนางเข้าหาตัวบังคับให้นางเงยหน้าตอบรับรสจูบของเขาได้ล้ำลึกกว่าเดิม เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกกับรสสัมผัสที่ได้รับจากนาง มันช่างหอมหวานเย้ายวนเสียจนเขาเกือบสูญเสียการควบคุมตัวเอง          

แม้ผ่านมาแล้วสองชาติแต่นี่เป็นครั้งแรกที่นางถูกกระทำแบบนี้ นางไม่เคยมีแม้กระทั่งคนรัก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการถูกอิงแอบแนบชิดขนาดนี้ ความหวาดกลัวจู่โจมจิตใจจนน้ำตาไหลออกมาเงียบ ๆ   ครางเสียงสะอื้นเบา ๆ    

ตั้งแต่ได้ชีวิตใหม่กลับมาชาตินี้ นางไม่เคยต้องร้องไห้เสียน้ำตากับสิ่งใด แม้จะอยู่ในสถานการณ์คอขาดบาดตายก็หลายครั้ง เกี่ยวพันกับชีวิตเกือบตายมาไม่น้อย นางยังไม่เคยหลั่งน้ำตาออกมาสักครั้ง ดังนั้นนี่จึงเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่นางหลั่งน้ำตาออกมา 

ชายหนุ่มเองก็เหมือนจะรู้ตัว เพราะเขาเองก็รู้จักสาวน้อยตรงหน้านี้ดีเช่นกัน ตั้งแต่รู้จักกันมานางเผชิญความเป็นความตายกับเขามาหลายครั้งหลายหน เขาไม่เคยเห็นนางร้องไห้มาก่อนเรียกได้ว่าเข้มแข็งมากมาตั้งแต่เด็ก  ๆ    แล้ว 

ดังนั้นตอนนี้ชายหนุ่มจึงหยุดการกระทำทุกอย่างโดยอัตโนมัติลืมแม้กระทั่งว่าตัวเองโมโหอะไรอยู่ ตกตะลึงเมื่อได้เห็นร่างบางร้องไห้ ตอนแรกเขาตั้งใจไว้ว่าจะแค่สั่งสอนนางเล็ก  ๆ    น้อย  ๆ    เท่านั้น แต่พอมาเป็นแบบนี้กลับอึ้งจนทำอะไรไม่ถูก หัวใจเจ็บแปลบอย่างไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรรู้แต่ว่าไม่อยากเห็นนางร้องไห้ 

มือแกร่งปาดรอยน้ำตาให้นางอย่างอ่อนโยน ลุกขึ้นนั่งพร้อมดึงรั้งร่างบางมากอดแนบอกลูบไล้แผ่นหลังปลอบประโลม เขารอจนสิ้นเสียงสะอื้นและร่างของนางหยุดสั่นไปแล้วจึงได้กระซิบเบา ๆ    ด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น ที่ข้างหูราวกับเป็นคำสั่ง

"เจ้าเป็นของข้า.... อย่าให้ใครมาแตะต้องเจ้าได้อีก......จำเอาไว้"