Go! Go! Final! ปฏิบัติการณ์นักเรียนม.ปลาย พิทักษ์โลก

Profile 1 : ปฐมฤกษ์การคุกคามโลก?

4 วันก่อน . . โบราณสถานกลางทะเล

     "ศาสตราจารย์คะ! เกิดเรื่องแล้วค่ะ!"

     "มีอะไร?"

     "อั่ก!!..."

     "เมอเมด! เมอเมด!! เฮ้ยใครอยู่ข้างนอก รีบเข้ามาดูหน่อยเร็ว!"

     "อ๊ากกกกก!!!"

     "บ้าเอ๊ย! เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นเนียะ"

หลังจากที่ศาสตราจารย์วิ่งออกมาภายนอก เขาได้เห็นวัตถุประหลาด 

พวยพุ่งออกมาจาก กล่องสีดำ ตรงดิ่งไปยังตัวของเขา

ฉึก!!

     "อั่ก!.... นี่... มัน"

วัตถุประหลาดนั้น มีลักษณะทรงปริซึมสีดำ ได้แทงเข้าไปที่หน้าอกของศาตราจารย์

วัตถุนั้น ได้สื่อสารเข้าทางเส้นประสาทของศาตราจารย์โดยทันที

     'เลี้ยง . . .ฉัน . . . แล้วฉัน . . . จะคุ้มครอง . . .แกเอง!'

     "อึ่ก!.." เขาได้ล้มลงไป นอนแน่นิ่งกับพื้น

                                    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ปัจจุบัน ที่ ห้องเรียน โรงเรียน นานาชาติหมายเลข 8

     "เอาล่ะ ใครตอบข้อนี้ได้บ้าง ?"

     ". . . . . . . . ."

     "เฮ้อ~ ครูไม่อยากจะเชื่อเลยนะ ว่าพวกเธอไม่ได้อ่านหนังสือกันมา ตั้งใจเรียนกัน

      หน่อยสิ อีกเดี๋ยวก็จะสอบอยู่แล้ว พ่อแม่พวกเธอส่งเสียพวกเธอเสียเงินนะ ไม่ได้

      แลกไข่นะ จะบอกให้!"




     "เชื่อเขาเลย อิตาเนียะ" [ อลิซาเบธ เกรด 10 อายุ 15 ปี ]

     "อายุก็แค่20ต้นๆเท่านั้นแหละน่า" [ อะชิ เกรด 10 อายุ 15ปี ]

     "มีการบอกด้วยนะ พ่อแม่ส่งเสียให้เธอเรียน ไม่ได้แลกไข่" 

     "เดี๋ยวเถอะ ถ้าเขามาได้ยินละก็นะ ฉันไม่รู้ด้วย บอกซะก่อน"

     "คนทิ้งเพื่อน แหวะ"

     "หึหึ"

     "นี่! ได้อ่านข่าวเรื่องศาสตราจารย์มือดี จากมหาวิทยาลัยชื่อดังได้หายสาปสูญหรือ

      เปล่าอะชิ"

     "หึ...ไม่ได้อ่าน"

     "นั่นน่ะ เป็นเพื่อนของลุงฉันเองนะ เห็นว่าเขาได้รับโครงงานวิจัยอะไรสักอย่างนี่แหละ

      พอแกไปทำปุ๊บ แกก็หายตัวไปซะอย่างนั้น"

     "......กะรอรับรางวัลโนเบล จากงานวิจัยนั่นอะไรหรือเปล่า"

     "บ้า! ไม่มีทาง"

ตึ่ง ตึง ตึง ตึ้ง ! "อลิซาเบธ เกรนด์ดี้ มีผู้ปกครองมารอพบค่ะ อลิซา...

     "เอ้ะ! นั่นเขาเรียกฉันนี่! เดี๋ยวมานะ"

เบื้องหลังระหว่างอลิซาเบธ กับอะชิ มีบุคคลลึกลับ เฝ้ามองพวกเขาทั้งสองอยู่

ห้องฝ่ายปกครอง

     "อะไรนะคะ! ลุงต้องไปเดี๋ยวนี้หรอ?"

     "ลุงกลัวจะไม่ทันการณ์ ลุงเลยจะไปตรวจสอบเองซะดีกว่า ขืนรอให้ทางนั้นเข้าตรวจ 

      ละก็ มีหวังไม่ได้เรื่อง"

     "ตะ...แต่ว่า.."

     "อลิซ่า ลุงจ้างแม่บ้านมาอยู่กับหลานเรียบร้อยแล้วนะ หลานไม่ต้องเป็นห่วง"

     "คุณลุงก็! หนูยังไม่ทันได้พูดอะไรสักคำ"

อลิซาเบธเดินเข้าไปกอดลุงของเธอ เธอกอดอย่างอ่อนโยน

     "ขึ้นไปบนห้องแล้วเปิดที่ตู้ของหลาน หลานจะเจอตลับดวงดาว พกติดตัวไว้เสมอนะ"

ลุงกระซิบที่ข้างหูของเธอ ก่อนจะสะพายเป้ขึ้นบ่าไป

     "แล้วเจอกันหลานรัก"

     "คุณลุง. . . ."

อลิซาเบธไม่สบายใจยิ่งนัก เธอรู้สึกเหมือนราวกับว่า เธอจะไม่ได้เจอกับลุงของเธออีก

เป็นครั้งที่ 2

     "คุณลุง!"

ลุงของเธอหยุดหันมามอง

     "แล้ว....เจอกันค่ะ เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ"

ฉันสังหรณ์ใจยังไงก็ไม่รู้สิ ที่เรียกเมื่อกี๊ เหมือนกับจะรั้งลุงไว้อย่างนั้นแหละ. . .

  

บ้าน อลิซาเบธ

     "นอนยังแก"

     "ยังหวะ ดูโดเรมอนอยู่"

     "เออ ชอบดูเหมือนกันเลย ชอบทำอะไรเป็นเด็กๆเลยนะ"

เคร้ง ๆ . . . ๆ . . 

     "อลิซ. . . แผ่นดินไหวหรอ?"

     "ตกใจหมดเลย! เมื่อกี๊แผ่นดินไหวหรอเนียะ"

ก๊อก ๆ ๆ 'คุณหนู เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?'

     "ไม่เป็นอะไรคะ!"

     "อลิซ งั้นฉันวางก่อนนะ"

     "ตกลงๆจ้ะ"

อลิซาเบธเดินออกจากห้องไป โดยไม่ได้สนใจ ตลับดวงดาว ในขณะนี้มันกำลังเปล่งแสง

ออกมาระยิบระยับ


'ที่ฉันรู้สึก ไม่ผิดแน่' ???

'อืม...มันกำลังจะมา' ???

บุคคลลึกลับสองคนยืนสนทนากัน ริมแม่น้ำ คนหนึ่งมี ปืน อีกคนหนึ่งมี ลูกบอล

เขาทั้งสองคนเป็นใครกันแน่