ชีวิตอ่ะเนอะ

เฮ้ยเหนื่อยจริงๆวันนี้ เรียนอะไรหนักหนาเนี่ย เรียนไปจะได้ใช้หรือเปล่าก็ไม่รู้ ระหว่างที่พูดก็โยนกระเป๋าลงบนที่นอน คอยดูนะพรุ่งนี้วันเสาร์จะนอนตื่นมันสายๆเลย…และแล้วเช้าวันเสาร์ก็มาถึง และฟ้าฝนก็เป็นใจ ตกตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่หยุดสะทีเลย ทุกอย่างเป็นใจให้ฉันตื่นสายและนอนขี้เกียจในวันหยุด มันคือความสุขของฉันๆๆ แต่แล้วก็มีเสียงตะโกนและเคาะประตูดังมาก คิดว่าคนที่อยู่ปากซอยน่าจะได้ยินชัดเจนเลยทีเดียว “ตื่นนนนนนนน ได้แล้ววววววววว จะนอนกินปากกินเมืองหรือไง มากินข้าวได้แล้ว“ ฉันพยายามถ่างตาดูนาฬิกา เวรกรรม เพิ่ง 7.30 น. มันคือวันหยุดของฉันนนนนนน แต่ถ้าไม่ตอบนาง (แม่ฉันเอง) ก็จะเคาะอยู่อย่างนั้น และถ้าฉันไม่ทำตามทั้งวันชีวิตฉันก็จะมืดมนจนถึงเย็น ฉันเลยรีบตอบกลับก่อนประตูจะพังไปว่า “จ้าตื่นแล้วจ้า เดี๋ยวลงไป“