ไอ้พี่ตั้ม! (Yaoi - One Shot)

ข้อมูลเบื้องต้น

 

น้องเจ

"ไอ้พี่ตั้ม!"

เกลียดอีพี่ว่ะ
ผู้หญิงมีเป็นล้าน ทำไมต้องมาจีบผู้หญิงตัดหน้าผมด้วย
ตัวเล็กหน้าหวานเหมือนผู้หญิงนี่มันก็หาแฟนลำบากมากพอแล้วนะ
กว่าจะมีผู้หญิงมาชายตาแล โอกาสแบบนี้มันไม่ได้มีมาง่ายๆ นะว้อยยย!
พี่ไม่ต้องเสร่อมาเป็นอุปสรรคอีกด่านให้ผมหรอก!
ไป๊! จะไปไหนก็ไป! ไปให้พ้น!

__________

 

ไอ้พี่ตั้ม

"น้องเจ"

น้องควรจะเอะใจบ้างนะว่าผู้ชายตัวเล็กอย่างน้องทำไมถึงมีผู้หญิงเข้ามาอ่อย
ถ้าไม่ใช่เพราะอยากใช้น้องเป็นสะพานเชื่อมมาหาผมที่บ้านอยู่ติดกัน
อีกอย่างผมไม่ได้สนใจผู้หญิงพวกนั้นหรอก ถ้าน้องเจไม่ดันไปชอบเขาก่อน
ผมรู้ว่าที่ทำอยู่นั้นมันดูแย่มาก แต่จะให้ทำไงในเมื่อน้องไม่สนใจผมเลย

เนื้อเรื่อง

ไอ้พี่ตั้ม!

โอแปด เขียน

ผมโคตรเกลียดลูกชายของเพื่อนบ้านตัวเองเลยว่ะ แม่งจีบสาวตัดหน้าผมทุกรอบทั้งที่รู้ว่าผมชอบอยู่ จีบติดก็เขี่ยทิ้งง่ายๆ เหมือนพวกเธอเป็นของเล่น เจอแบบนี้เข้าไปคิดเหรอว่าคนอย่างผมจะทนไหว

มันต้องเคลียร์โว้ย! มันต้องเคลียร์!

“ไอ้พี่ตั้ม!”

ผมตะโกนลั่นหลังจากบุกเข้าบ้านไอ้พี่ตั้มตอนกลางวันแสกๆ แน่นอนว่าผมรู้ว่าเวลานี้บ้านของเขาไม่มีใครอยู่นอกจากตัวเขา และผมอยากเคลียร์กันแบบเงียบๆ ไม่อยากให้พ่อแม่ของเขารู้สึกไม่สบายใจ

“ว่าไงครับน้องเจ”

ทำเป็นยิ้มหน้าระรื่นพูดจาสุภาพ น่าหมั่นไส้จริงๆ

“พี่เป็นไรมากปะ ทำไมชอบมาจีบสาวตัดหน้าผม”

“ก็...” เขาทำหน้าครุ่นคิดได้ตอแหลมากอะ “จะว่าเป็นก็เป็น จะว่าไม่เป็นก็ไม่เป็น”

“ไม่ต้องมาลีลาเยอะ พูดมาตรงๆ เลย”

“มั่นใจนะว่ารับได้”

รับได้หรือไม่ได้นี่จำเป็นต้องมองผมด้วยสายตาเหมือนผู้ชายมองนมสาวด้วยเหรอวะ

“เออ พูดมาเลย”

“โอเค” ไอ้พี่ตั้มยิ้มพร้อมกับพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้ผมรู้สึกตลกออกมา

“พี่ชอบน้องเจครับ ชอบมาตั้งนานแล้ว”

“ตลกละ บอกเลยนะว่าผมไม่ขำ”

“พี่พูดจริงๆ”

“พี่ช่วยตอบให้มันตรงคำถามหน่อย ผมถามว่าทำไมพี่ชอบมาจีบผู้หญิงตัดหน้าผม”

ผมพูดแบบเหนื่อยหน่ายใจ ส่วนไอ้พี่ตั้มก็ทำหน้าขึงขยับเข้ามาใกล้ผมมากขึ้นกว่าเดิม จนผมต้องก้าวถอยออกมาเล็กน้อยเพราะมันใกล้เกินไป

“พูดตรงนั้นผมก็ได้ยิน ไม่ต้องเข้ามาใกล้ขนาดนี้ก็ได้”

“ก็อยากบอกใกล้ๆ”

“ถ้างั้นก็รีบๆ พูดมา”

เออ ใกล้ๆ งี้ก็ได้ ถ้าเหตุผลฟังไม่ขึ้นผมจะได้ซัดหน้าไอ้พี่ตั้มได้ทันที

“พี่ชอบเจ นั่นแหละคำตอบ”

“ยังจะล้อเล่นอีกนะ”

“ไม่ได้ล้อเล่น พี่จริงจัง”

พอเห็นสายตาแน่วแน่นั่นผมก็เงียบกริบทันที

อะไรของแม่งวะ?

ผมพยายามคิดทบทวนหลายตลบ เหตุผลที่ไอ้พี่ตั้มยกมาเนี่ย มันน่าต่อยมากนะ แต่ผมดันรู้สึกแปลกๆ กับสายตานั่นก่อนไง เลยเริ่มไม่มั่นใจแล้วว่าเขาพูดจริงหรือพูดเล่นกันแน่

“ไม่เชื่อสินะ”

“จะให้เชื่อได้ยังไง ก็...”

พูดไม่ทันจบ ผมก็โดนผู้ชายตรงหน้าล็อกศีรษะไว้แน่นแล้วโน้มหน้าเข้ามาประกบริมฝีปาก

ฟ้ากกกกก!

ผมตกใจได้แค่แป๊บเดียวเท่านั้นแหละ เพราะหลังจากที่โดนสัมผัสชื้นๆ จากลิ้นของไอ้พี่ตั้ม ผมก็ดิ้นกระแด่วๆ เหมือนปลาขาดน้ำทันที

จะบ้าเรอะ!

ผมว่าไอ้พี่บ้านี่มันหยามผมว่ะ ผมจะต่อยมัน ต่อยมันให้ตาย! ตอนนี้! เดี๋ยวนี้! เวลานี้!

“ปล่อยนะโว้ย!”

ประเด็นคือจะต่อยมันได้ไง ในเมื่อผมโดนมันกอดรัดและฟัดอยู่แบบนี้!

ว้ากกก!

“ไม่ปล่อยหรอก เดี๋ยวโดนน้องเจต่อย”

“เห็นผมตัวเล็กกว่าเลยจะทำอะไรก็ได้ใช่ปะ?”

ไอ้พี่ตั้มได้ยินก็หัวเราะลั่น

มีไรน่าขำวะ? กวนว่ะแม่ง!

ขลุกขลัก ขลุกขลัก (พยายามดิ้นสุดชีวิต)

ให้ตายเถอะ! แม่งไม่ยอมปล่อยผมว่ะ

“ไอ้พี่ตั้ม! ปล่อยนะโว้ยยย”

“ไม่ปล่อย...จนกว่าเจจะยอมคุยกับพี่ดีๆ” พี่ตั้มพูดเสียงนิ่ม แต่ผมไม่อยากนิ่มด้วยไงประเด็น

เกิดมาเป็นผู้ชายตัวเล็กนี่มันเสียเปรียบจริงๆ!

“ไอ้พี่ตั้ม!”

“หืม”

“ให้ตายเถอะ! อย่ามายิ้มนะ!”

ทำไมผมต้องมาทนอยู่ในสภาพเหมือนผัวเมียกำลังง้องอนกันแบบนี้กับไอ้พี่ตั้มด้วยวะ

แต่เอาเถอะ! คงต้องยอมไอ้พี่แม่งนี่ไปก่อน ไม่งั้นมันคงไม่ลดความเป็นปลาหมึกในตัวลง

“เออๆ คุยก็คุย”

เรื่องมันดำเนินมาจุดนี้ได้ไงวะเนี่ย เกินคาดไปแล้ว

ไอ้พี่ตั้มยอมคลายวงแขนลงเล็กน้อย...ย้ำว่าเล็กน้อย! แต่ไม่ปล่อย...

ฟ้ากกกก!

“ปล่อยดิพี่!”

“เปลี่ยนใจแล้ว คุยท่านี้แหละ”

“งั้นไม่คุย!”

“งั้นจูบ”

พอได้ยินแบบนั้นผมก็ตาโต นึกไปถึงลิ้นชื้นๆ ของไอ้พี่ตั้มก็รู้สึกขนลุกชันไปทั้งตัว

ว้ากกกก!

“โอเคๆๆ รีบๆ คุยเลยนะ”

ยอมให้พี่มันอีกรอบ ทำไงได้ ตอนนี้ผมเสียเปรียบเต็มประตูเลยนี่หว่า และไอ้การอยู่ในสภาพนี้นานๆ ก็ไม่ใช่เรื่องดีนัก นี่ก็ดิ้นขัดขืนจนหมดแรงแล้วเนี่ย ใครจะไปสู้แรงนักกีฬาหุ่นบึกบึนแบบไอ้พี่ตั้มได้วะ

“พูดมาดิ”

แม่ง! จ้องผมเหมือนจะกลืนกินแบบนั้น...ของจริงเหรอวะเนี่ย!

“พี่ไม่ได้ชอบผู้หญิง”

“...” เออ เริ่มจะเชื่อแล้วล่ะ ดูสายตาอีพี่ที่มันจ้องหน้าผมสิ

“และพี่ก็ไม่ได้ชอบผู้ชาย”

“...” เอ๊า! แล้วไอ้ที่ทำอยู่นี่มันเรียกว่าอะไรวะ?

ผมกำลังจะง้างปากพูดสวนไป แต่ถูกไอ้พี่ตั้มพูดสวนมาก่อน แถมไอ้ที่พูดมาก็เล่นผมจนนิ่งสตั๊นไปหลายวิ

“ยกเว้นเจ...”

“หา?”

“เจเป็นสิ่งเดียวที่พี่ชอบ” พี่ตั้มขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ พูดกระซิบริมหูของผม “ชอบมากๆ จนอยากซั่ม”

ฟ้ากกกกก!

“ผมว่าพี่บ้าแล้วแหละ” ผมคิดงี้จริงๆ

“พี่ไม่ได้บ้านะ พิสูจน์ได้ว่าพี่พูดจริง”

“พะ...พิสูจน์ไร! ไม่เอา! ปล่อยๆ”

ผมเริ่มดิ้นขัดขืนและโวยวายอีกรอบ สายตาและท่าทางคุกคามร่างกายของไอ้พี่ตั้มแม่งน่ากลัวมาก!

“ให้พี่พิสูจน์ก่อนเดี๋ยวปล่อย”

“ไม่ให้พิสูจน์อะไรทั้งนั้น! ปล่อยผมนะโว้ย!”

“โวยวายเก่งจริง แรงเยอะนักหรือไงเรา” เสียงไอ้พี่ตั้มเริ่มหงุดหงิด ก่อนที่วงแขนของอีพี่จะเริ่มกระชับแน่นขึ้นอีกรอบ

เป็นงูเรอะ!

“ต้องทำไงเจถึงจะยอมเชื่อที่พี่พูด”

“จะให้ผมเชื่อพี่ได้ไง ในเมื่อไม่กี่วันก่อนพี่เพิ่งจะเขี่ยผู้หญิงที่ผมแอบชอบทิ้งไปอะ!”

“ก็พี่หึงพี่หวง พี่ไม่อยากให้เจไปชอบใครนอกจากพี่”

ถ้าเป็นก่อนหน้าผมคงคิดว่าอีพี่แม่งพูดจาตอแหล แต่คือหลังจากโดนจูบก็คิดอะไรแบบนั้นไม่ได้แล้วไง จะบอกว่าไอ้พี่ตั้มแสดงละครตบตาก็แม่งเล่นได้เนียนเกิ๊น! เนียนซะจนผมเริ่มเชื่อแล้วเนี่ยว่าอีพี่แม่งชอบผมจริงๆ

“ผมไม่ได้ชอบผู้ชาย!”

“อืม พี่รู้” ไอ้พี่ตั้มพูดเสียงเศร้าจนผมแอบรู้สึกผิดนิดๆ

“ขอโทษ”

“เปลี่ยนคำขอโทษเป็นคำตอบรับแทนได้มั้ย”

“ตะ...ตอบรับอะไร”

ไอ้พี่ตั้มแม่งเริ่มไม่น่าไว้ใจละ น้ำเสียงออดอ้อนแบบที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนนั่นทำเอาผมสยอง

“ลองคุยๆ กันดูก่อนระยะนึง ถ้าหลังจากนั้นเจยังไม่ชอบพี่ จะยอมปล่อยมือและไม่มายุ่งวุ่นวายอะไรกับเจอีก”

“ไม่มีทาง! ผมชอบผู้หญิงไม่ได้ชอบผู้ชาย!” ผมตอบทันทีแบบไม่คิดทบทวน ใครมันจะเปลี่ยนรสนิยมตัวเองได้ง่ายๆ แบบนั้นกัน!

ไอ้พี่ตั้มได้ยินแบบนั้นก็นิ่งเงียบไปหลายอึดใจจนผมเริ่มเครียดตาม

ผมพูดแรงไปหรือเปล่าวะ?

“เอ่อ...” เอาไงดี

“ถึงไม่มีทางพี่ก็จะกรุยทางเอง ขอแค่โอกาสเดียวให้พี่ได้ลองก็พอ”

ไม่รู้เป็นเพราะคำพูดกับน้ำเสียงนิ่มๆ หล่อๆ ของไอ้พี่ตั้มรึเปล่า หัวใจของผมเลยเต้นผิดจังหวะไปเล็กน้อยหลังจากที่ได้ฟัง จากนั้นก็สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของคนตัวโตขยับเข้ามาเป่าใกล้ๆ ใบหน้า

“น้องเจเคยบอกพี่ว่าทุกอย่างเป็นไปได้ถ้าเราเริ่มลงมือทำ...เพราะฉะนั้นขอให้พี่ได้เริ่ม”

โอยยยย! ทำไมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนางเอกในอนิเมะที่ชอบดูเลยวะ แก้มร้อน ใจเต้นผิดปกติแบบนี้เรียกว่าเขินรึเปล่าวะ อยากกรี๊ดว่ะ!

ผมจิ๊ปากขัดใจ ไม่รู้จะทำยังไงกับสถานการณ์นี้ดี ไม่ชอบเวลาที่ไอ้พี่ตั้มพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลรูหูแบบนี้เลยว่ะ!

“ผมมีทางเลือกอื่นมั้ย”

ผมถามเสียงเครียด แต่ไอ้พี่ตั้มกลับหัวเราะเบาๆ ออกมาก่อนจะขยับหน้าไปเป่าหูผมหนึ่งที

ฟู่!

“ไอ้พี่ตั้ม!”

“ไม่มีทางอื่น มีแค่ทางนี้ทางเดียว...”

“ถ้าผมไม่ยอมอะ”

“พี่ก็จะตามรังควานชีวิตรักของเจไปตลอดจนเราโสดยันตายทั้งคู่”

“จริงจังปะเนี่ย!”

“มาก”

“โวะ!”

ผมอยากเอามือทึ้งผมตัวเองมาก แต่ทำไม่ได้เพราะถูกไอ้พี่ตั้มกอดไว้แน่นจนขยับตัวลำบาก หายใจยังลำบากเลย อึดอัดแต่ก็หอม... หอมแบบสดชื่นผสมกลิ่นหวานๆ

ก็ตัวไอ้พี่ตั้มมันหอมอะ! ใช้น้ำหอมยี่ห้อไรวะ จะได้ซื้อตามบ้าง

ว้ากกกก แล้วทำไมผมต้องไปสนใจกลิ่นจากตัวไอ้พี่ตั้มด้วยวะเนี่ย!

“เออ! ยอมก็ได้!”

ผมตอบไปแบบหงุดหงิดที่ตัดสินใจแบบนี้ เพราะบ้านไอ้พี่ตั้มแม่งอยู่ติดกับบ้านผมเลยไง จะหนียังไงก็คงลำบาก ผมยังเรียนและต้องพึ่งพาอาศัยพ่อแม่อยู่ แตกต่างจากไอ้พี่ตั้มที่นิสัยรวย อยากทำไรก็ทำได้หมด

“ขอบคุณนะ”

ผมไม่อยากเงยหน้าไปมองอีกฝ่าย ไม่รู้มันมาลงเอยแบบนี้ได้ยังไง ทั้งที่ตอนแรกที่เดินเข้าบ้านไอ้พี่ตั้มมาคือตั้งใจจะมาเคลียร์เรื่องนิสัยเลวๆ ของไอ้พี่ตั้ม แต่สุดท้ายกลับมาลงเอยที่ผมตกลงยอมคุยๆ กับอีพี่นี่ได้ยังไงวะเนี่ย!

ฟ้ากกกกกก!

“พี่จะทำอะไร!”

ผมร้องเสียงหลงเมื่อไอ้พี่ตั้มเริ่มทำตัวเหมือนจะเป็นปลาหมึกอีกรอบ

“จูบมัดจำ”

“จะบ้าเหรอ! ผมยอมคุยๆ ด้วยเท่านั้น ไม่ได้จะยอมเป็นเมียพี่ซะหน่อย”

อีพี่ได้ยินแบบนั้นก็หยุดทุกการกระทำแล้วจ้องหน้าผมตาแป๋ว คิดว่าทำท่าทางไร้เดียงสาแบบนั้นแล้วผมจะยอมเรอะ ฝันไปเถอะ!

“ฟังผมนะพี่ ถ้าอยากให้ผมยอมคุยๆ ด้วย พี่ต้องรักษากฎ”

“กฎ?”

ไม่รู้แหละ ยังไงตอนนี้ผมต้องหาทางหนีทีไล่ให้ตัวเองไว้ก่อน เห็นความเป็นจอมมือปลาหมึกนั่นมั้ย อยากบอกว่ามันไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด!

“ใช่! กฎ...ถ้าพี่แหกกฎ ผมจะเลิกคุยกับพี่”

จงกลัวผมซะ! เพราะต่อไปนี้คือคำขู่!

“หนึ่งห้ามทำตัวรุ่มร่ามใส่ผม สองห้ามจูบ สามห้ามจับถ้าผมยังไม่อนุญาต สี่เรื่องของเราจะต้องปิดเป็นความลับ ห้าเราจะคุยกันแค่หนึ่งปีเท่านั้น ถ้าผมยังไม่รู้สึกอะไรกับพี่ พี่ต้องรักษาสัญญาด้วยการยอมปล่อยผมไป ไม่ยุ่งแล้วต่อกันอีก”

ไอ้พี่ตั้มคลายวงแขนและผละออกไป เขามองหน้าผมนิ่งแต่ก็ยอมพยักหน้าให้

“โอเค แต่...”

“แต่อะไร” วุ่นวายจริงอีพี่นี่!

“พี่ก็มีกฎ”

“กฎอะไร” คิ้วของผมขยับเข้าหากัน ไม่รู้ไอ้พี่ตั้มจะมาไม้ไหนอีก

“ถ้าเจแตะตัวพี่ก่อน กฎข้อหนึ่งถึงสามพี่สามารถแหกได้ตามใจ”

“หา?” คิดว่าตัวเองน่าแตะนักหรือไงวะ ก็เป็นผู้ชายเหมือนกันเปล่าวะ มีเหมือนกันทุกอย่าง และอีกอย่างผมยังชอบผู้หญิงอยู่นะ

“ถ้าเจไม่ตกลงกับกฎของพี่...พี่ก็ไม่ตกลงกับกฎของเจเหมือนกัน”

“คิดว่าต่อรองผมได้เหรอวะ”

“ได้ดิ ถ้าพี่ขู่ว่าจะปล้ำเดี๋ยวนี้”

ผมกับไอ้พี่ตั้มจ้องตาแข่งกันอย่างไม่มีใครยอมใคร จนผมเริ่มกลัวขึ้นมานิดๆ แล้วว่าไอ้พี่ตั้มแม่งจะทำจริงอย่างที่พูด

“ล้อเล่น พี่ไม่ปล้ำหรอก ถ้าเจไม่ยอม”

ผมลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ

“ก็ได้” ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แค่เห็นแววตาหม่นๆ ของไอ้พี่ตั้มก็รู้สึกห่อเหี่ยวตามขึ้นมานิดๆ

ว่าแล้วไอ้พี่ตั้มจะต้องยิ้ม แถมยิ้มซะหล่อเลยนะแม่ง!

“เจนี่ยังใจดีไม่เปลี่ยนเลยนะ”

“ถ้างั้นผมขอใจร้ายตอนนี้เลยได้มั้ย”

“โอ๋ๆ รู้น่าว่าเขิน”

ตอนแรกผมไม่ได้เขินหรอก แต่พอไอ้พี่ตั้มขยับตัวเข้ามาขยี้เส้นผมบนหัวของผมจนไม่เป็นทรงเท่านั้นแหละ หน้าผมงี้เห่อร้อนขึ้นมาทันที

ร้อนเพราะโมโห!

“ตกลงกันแล้วไงว่าจะไม่แตะเนื้อต้องตัวกัน”

“แตะแค่ผมก็ไม่ได้เหรอ”

“ไม่ได้!”

“ดุจริง” ไอ้พี่ตั้มทำเสียงหงอย ทำหน้าเหมือนหมาโดนดุ

“โว้ยยย ไม่คุยด้วยแล้ว!”

“จะไปไหนน่ะ”

“กลับบ้าน”

ตึกๆๆ (เสียงเดิน)

หันไปมอง

“แล้วจะเดินตามมาทำไม”

“อยากไปสำรวจบ้านเจบ้าง ไม่ได้ไปนานแล้ว”

“ไม่ให้ไป”

“ไป~”

แล้วจะมาทำเสียงอ้อนทำไมวะเนี่ย ไม่สมกับหุ่นบึกบึนนั่นเลย น่าโบกชะมัด!

“เจ”

“อะไร” ผมไม่คิดจะหันไปมองคนที่เดินตามผมออกจากบ้านมาต้อยๆ เหมือนลูกหมาติดเจ้าของ

“พี่ชอบเจนะ”

แล้วไอ้พี่ตั้มก็พุ่งตัวมาขวางหน้าผมไว้ ทำให้ใบหน้าของผมปะทะกับร่างของเขาเต็มๆ

“โอะ เจโดนตัวพี่แล้ว”

เวรละ! อีพี่นี่มันผีจริงๆ

ฟ้ากกกกก!

(END)