กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า

ลำดับตอนที่ #15 : บทที่ 12 ร่างเอ๋ยร่างกาย

-
-

Perhaps in this neglected Spot is laid

Some Heart once pregnant with celestial Fire;

Hands that the Rod of Empire might have sway'd,

Or wak'd to Extacy the living Lyre.

- 

๑๒.   ร่างเอ๋ยร่างกาย                           ยามตายจมพื้นดาษดื่นหลาม

อย่าดูถูกถิ่นนี้ว่าที่ทราม                      อาจขึ้นชื่อลือนามในก่อนไกล

อาจจะเป็นเจดีย์มีพระศพ                   แห่งจอมภพจักรพรรดิกษัตริย์ใหญ่

ประเสริฐด้วยสัตตรัตน์จรัสชัย          ณ สมัยก่อนกาลบุราณ เอย.

- 

ถอดคำประพันธ์

ร่างกายของคนทั้งหลายเมื่อตายและจะจมพื้นดินอยู่เต็มไปหมด  ขอจงอย่าดูถูกถิ่นนี้ว่าไม่ดี  เพราะอาจเป็นถิ่นที่มีชื่อเสียงมาในสมัยก่อนก็เป็นได้  คือ  เป็นสถานที่ก่อสร้างพระเจดีย์บรรจุพระศพของพระมหากษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่  อันประกอบด้วย  ๗  ประการของจักรพรรดิ  ในสมัยโบราณนานมาแล้ว

- 

คำศัพท์

สัตตรัตน์       ในที่นี้หมายถึงแก้ว ๗ ประการของจักรพรรดิ มีช้างแก้ว นางแก้ว ขุนพลแก้ว ขุนคลังแก้ว ม้าแก้ว แก้วมณี จักรแก้ว

แก้วเจ็ดประการมี สุวรรณ-ทอง หิรัญ-เงิน มุกดา ประพาฬ-โกเมน ไพทูรย์ วิเชียร-เพชร มณี-ทับทิม

-
-