นักฆ่ามังกรทมิฬ

เสียงตวาดของชายผู้นั่นขาดคำก็สะอึกถึงเบื้องหน้าอู๋หมิง ประกายเย็นยะเยียบแลบแปลบ ยกอาวุธประหลาดทั้งคู่แทงใส่หัวไหล่ชายโครงอู๋หมิงทันที

อู๋หมิงไม่มีประสบการณ์การต่อสู้ ไม่รู้จักหลบหลีก เห็นประกายอาวุธ แยกย้ายจู่โจมมายังหัวไหล่ชายโครง บังเกิดความแตกตื่นลนลานเล็กน้อย ผลักฝ่ามือทั้งสองออก

ตอนนี้อู๋หมิงมีกำลังภายในลึกล้ำ ฝ่ามือนี้เปรียบกับฝ่ามือที่ฟาดใส่ศัตรูเมื่อสามเดือนก่อนนับว่าแตกต่างดุจฟ้ากับดิน

ชายกลางคนคิดไม่ถึงว่าขอทานน้อยที่สกปรกมอมแมมผู้นี้ กลับเป็นยอดฝีมือในยุทธจักร

อู๋หมิงพอผลักฝ่ามือออก เขาไม่ทันมีความคิดใดทรวงอกก็คล้ายถูกพะเนินเหล็กกระแทกใส่อ้าปากกระอักโลหิตคำหนึ่ง ร่างปลิวกระเด็นไปสามเชียะ ฟาดกับพื้นดังโครมหัวใจแหลกสลายเสียชีวิตทันที

เด็กหนุ่มและดรุณีน้อยทั้งสอง เห็นฟู่โฉวเพียงผลักฝ่ามือก็ฟาดชายกลางคนตายคามือ ต่างแตกตื่นจนตะลึงลานกับที่

อู๋หมิงก็ตะลึงลานวูบ เหม่อมองซากศพชายกลางคน แต่ตนหาได้ตื่นเต้นสงสัยต่อพลังฝ่ามือของตน หากแต่รู้สึกชายกลางคนใช้ไม่ได้เกินไป กระทั่งฝ่ามือเดียวก็รับไม่ได้

เขาตะลึงลานชั่วขณะค่อยแค่นเสียงดังเฮอะ เหลือบมองเด็กหนุ่มและดรุณี น้อยทั้งคู่แวบหนึ่งก่อนจะเดินช้าๆ จากไป

เดินไปไม่กี่ก้าว เด็กหนุ่มพลันร้องเรียกว่า

“สหายโปรดชะงักเท้า..!!”

อู๋หมิงชะงักเท้า เหลียวหน้ามายังเด็กหนุ่มถามว่า

“เรื่องอันใด?”

“ขอถามนามสูงส่งของสหาย”

“เรียกข้าว่าอู๋หมิง (ไร้ชืี่อ)”