คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : คงเป็นพรหมลิขิตมั้งคะ!
..อรุเบิฟ้า ไร่ทานะวันนับาว..
"นับาว! ลูเอาระเ้าผลไม้ไปให้ไร่ทานะวันพายุหน่อย" พ่อเอ่ยยื่นระเ้าผลไม้ให้ลูสาว
"ทำไม้อให้นับาวเอาไปให้้วยะ ให้ลูน้อพ่อเอาไปให้ิะ นับาวะอ่านหนัสือ" ลูสาวเอ่ยทำหน้ามุ่ย
"พ่อให้แเอาไปให้ ็เอาไปให้ิ! อย่าถามเยอะ"
นับาวยืนมอหน้าพ่อ"่ะ! " เอ่ย ยื่นมือรับระเ้าผลไม้าพ่อ เินหน้ามุ่ยออาบ้านเินรไปยัรถัรยานอัวเอ แวนระเ้าผลไม้ไว้หน้ารถ ปั่นัรยานออไปาไร่ไป
"พ่ออยาให้แสนิทสนมับพายุไว้ หาลเอ่ยันไ้ รวมไร่เราทั้สอ ไร่อเราะไ้ว้าให่เทียบเท่าไร่ทานะวันอุ้มรั" อาทิย์ยืนมอลูสาวปั่นัรยานออาไร่ ผ่านหน้า่าห้อโถ
...............................
..ไร่ทานะวัน พายุ..
"มาหาใระ!" เสียหิแ่สวมใสุ่าวไร่ เินมาเอ่ยถาม ยืนมอหิสาวที่ำลัอรถัรยาน
"มาหาุพายุ่ะ พอีพ่อให้เอาระเ้าผลไม้มาให้ ไร่อเราอยู่้าๆ นี่เอ่ะ" นับาวเอ่ยยิ้มๆ
"อ๋อ ่ะ! เิุึ้นบนเรือน่อน่ะ" หิแ่เอ่ยเินนำึ้นบ้าน
"ใรมาเหรอรับ ป้าแย้ม" เสียายหนุ่มวัย 27 ปี เอ่ยเินออมาาในบ้าน
"ุหนูไร่ทานะวันนับาว่ะ" ป้าแย้มเอ่ยบอพายุ ยิ้มๆ
พายุยืนมอสาวน้อยที่ำลัเินึ้นมาบนบ้าน อมยิ้ม
"สวัสี่ะ ุพายุ ุพ่อให้เอาระเ้าผลไม้มาให้่ะ" หิสาวเอ่ยยื่นให้ยิ้มๆ
"อบุรับ" ายหนุ่มเอ่ยยิ้ม รับระเ้าผลไม้
"ทาน้าวเ้ามาหรือยัรับ อยู่ทาน้าวับพี่่อนิรับ" พายุเอ่ยวนยิ้มๆ
"ทานมาแล้ว่ะ นับาวอัวลับ่อนนะะ"
"นับาวมายัไรับ"
"ปั่นัรยานมา่ะ ใล้แ่นี้เอ"
"รับ" เอ่ยเินามลบ้านมาส่
"เอ๊ะ! รถอาน้ำฝนนี่น่า" นับาวเอ่ยยืนมอรถเ๋ที่ำลัอรหน้า
หิสาววัย 27 ปี เปิประูลรถ รีบเินมาหาหลานสาวทันที"นับาว!" เอ่ยเรียหลานสาว
"อาน้ำฝน มาทำอะไรที่นี่่ะ"
"อาไปหาเธอที่บ้าน พ่อเธอบอว่า เธอปั่นัรยานมาไร่้าๆ อาเลยรีบับรถามมา นเราสมัยนี้ไว้ใไม่ไ้" เอ่ยยืนมอหน้าพายุ
พายุยืนมอหน้าหิสาววัยเียวันรหน้าอมยิ้ม"น่ารัแฮะ!" ิในใ "ผมไม่ทำอะไรหลานสาวุหรอรับ น้อนับาวออะน่ารันานี้ ทำไม่ลรับ" พายุพูหยอสาวสวยรหน้ายิ้มๆ
"นีุ่! ันเพื่อนเล่นุเหรอ" น้ำฝนเอ่ยน้ำเสียโมโห
"เอ่อ..อย่าทะเลาะันเลย่ะ พี่พายุะ! อาน้ำฝน เป็นุหมออนามัยที่บ้านเรา่ะ" นับาวเอ่ยแนะนำ
"สวัสีรับ ุหมอสาวแสนสวย" พายุเอ่ย ยิ้มๆ
"อาน้ำฝนะ! ุพายุ่ะ เ้าอไร่ทานะวันพายุ" นับาวเอ่ยแนะนำ
น้ำฝนยืนมอหน้าเิๆ เมื่อเห็นท่าทียียวนวนประสาทอายรหน้า
"สสัยผม้อป่วยบ่อยๆ ะแล้วแฮะ ะไ้ไปอนามัยบ่อยๆ" พายุยืนมอหน้าุหมอสาว ิในใ
"อาน้ำฝนับรถลับ่อนเลย่ะ เี๋ยวนับาวปั่นัรยานามไป"
"ไ้! รีบามอาลับบ้านนะ"
"่ะ.." เอ่ยบออาสาว "นับาวลับ่อนนะะ ว่าๆ นับาวะมาเที่ยวหาใหม่" เอ่ยบอพายุ
"รับ มารั้หน้าพาุอาแสนสวยมา้วยนะรับ" พายุเอ่ยยิ้มๆ มอรถน้ำฝนับออาไร่ไป
"ไ้่ะ แ่ีบยาหน่อยนะะ อาน้ำฝนมั่นใในัวเอสู่ะ" นับาวเอ่ยมอหน้าพายุ ยิ้มๆ
"รับ" พายุยืนอมยิ้ม
นับาวปั่นัรยานออาไร่ทานะวันพายุ ผ่านไร่ทานะวันอุ้มรั "เฮ้ย! นับาวร้อใเมื่อมีรถมอเอร์ไ์ันให่ับออมาาปาทา เธอหัหลบ ัรยานเธอล้มล้าทา"โอ๊ย! หิสาวเอ่ยร้อรถัรยานทับา
ายร่าสู อรถมอเอร์ไ์ันให่ วิ่ล้าทามาูเธอทันที"เป็นยัไบ้ารับ!" รีบเอ่ยถาม มือหนาับรถัรยานออาัวเธอ เยหน้ามอหิรหน้า"นับาว!" เอ่ยน้ำเสียใ
"พี่โอบรั!" เอ่ยน้ำเสียใเ่นัน ที่เห็นายที่แอบรั อยู่รหน้า
"เป็นยัไบ้ารับ เ็บมาไหม" เอ่ย มือหนาสัมผัสาเรียวที่เลือไหลออมา
"เ็บา่ะ น่าะเินไม่ไหว" เอ่ยเสียสั่น ้มมอาัวเอ
ายรหน้า้อนัวหิสาวร่าบาอุ้มยืนึ้นทันที หิสาวอมยิ้มสอแนอรัอายรหน้าแนบแน่น
"พี่ะพาเธอไปทำแผล" ายรหน้าเอ่ย อุ้มร่าบาเินรเ้าไร่ทานะวันอุ้มรัทันที
..บนานบ้าน ไร่ทานะวันอุ้มรั..
"โอ๊ย!! แสบ่ะพี่โอบรั" เสียหิสาวเอ่ยทำหน้าหยี ้มมอมือหน้าที่ำลัเ็แผลที่เ่าัวเอ
"ทนเ็บหน่อยนะรับ" เอ่ย้มหน้าเ็แผล่อ" พี่ไม่รู้มา่อน ว่านับาวอยู่แถวนี้" ้มหน้าเอ่ยถาม มือ้าหนึ่เ็แผลให้เธออย่าอ่อนโยน
"นับาวพึ่ย้ายมาอยู่่ะ ย้ายมาอนเ้าเรียนมหาวิทยาลัย ไร่อพ่อนับาวอยู่ิับไร่นี้่ะ" เอ่ยมอหน้าายรหน้า อมยิ้ม
โอบรัเยหน้ามอหิสาวรหน้า
"เธอเป็นลูสาวุอาทิย์เหรอ๊ะ" เสียอ้อนรัเินถือน้ำเปล่าออมา ่อยๆ วาไว้บนโ๊ะให้สาวน้อยน่ารัรหน้า
"่ะพี่! เอ่อ.." นับาวเยหน้ามอหิสาวสวยที่ยืนยิ้มให้เธอ
"พี่อ้อนรัรับ พี่สาวพี่เอ" ายรหน้าเอ่ยแปะผ้าแปะแผลที่เ่าให้เธอ"เสร็แล้วรับ" เอ่ย่อยๆ ลุึ้น
"สวัสี่ะ พี่อ้อนรั" นั่เอ่ย ยมือไหว้
"สวัสี้า..ถ้าพ่อเธอรู้ว่าเ้าน้อายพี่ทำเธอรถล้ม สสัยโรธแน่ๆ เลย" อ้อนรัเอ่ยอมยิ้ม
"ไม่หรอ่ะ พ่อนับาวใี"
"โอบรั! แไปส่หนูนับาวที่บ้าน ไปอโทษุพ่อเธอ ที่ทำลูสาวเาเ็บัว"
"รับพี่" เอ่ยประอนับาวเินลบ้าน
อ้อนรัยืนมอน้อายปั่นัรยานออาไร่ ไปส่สาวน้อยไร่้าๆ สุสายา
....................................
..ไร่ทานะวัน นับาว..
นับาวนั่้อนท้ายัรยานายที่แอบรัเ้าไร่ อมยิ้ม"เราไ้นั่้อนท้ายรถมอเอร์ไ์ และ ้อนท้ายรถัรยานพี่โอบรัเลยแฮะ " สาวน้อยนั่อมยิ้ม ิในใ
"พี่บัเอิเอเธอสอรั้ เหมือนเธอะเ็บัวทั้สอรั้เลยนะรับ" าย้านหน้าเอ่ยสอาปั่นัรยาน
"่ะ สสัยเป็นเพราะพรหมลิิมั้ะ" เอ่ยยิ้มมีวามสุ
"พรหมลิิ เหรอรับ" เอ่ยายามอสาวที่นั่้อนท้าย้านหลั
"่ะ" เอ่ยย้ำ อมยิ้ม
าย้านหน้าายามอสาวน้อย้านหลั อมยิ้ม
..หน้าบ้านนับาว..
"ยัยนับาว! ไหนเธอบอว่า ะรีบามอามาไ ไปเถลไถลที่ไหนมา แล้วผู้ายนนี้เป็นใร" เสียอาน้ำฝนเอ่ย รีบเินเ้ามาหาหลานสาว ยืนมอสภาพหลานสาวรหน้า"๊าย! นับาว เธอไปโนอะไรมา ถึมอมแมมแบบนี้"
เสียน้ำฝนเอ่ยถามหลานสาวเสียั ทำให้เสี่ยอาทิย์เินออมาาในบ้าน ยืนมอลูสาวทำหน้าใ"นับาว!"เอ่ยเรียลูสาวเสียั
โอบรัยืนมอหน้าายแรหน้า ทำหน้าใ
"เอ่อ..นับาวปั่นัรยานล้มที่หน้าไร่ทานะวันอุ้มรั่ะ" เอ่ยบอพ่อเสียเบา ้มหน้า "พี่โอบรัทำแผลให้ ปั่นัรยานมาส่่ะ"
"โอบรัั้นเหรอ" อาทิย์ยืนมอายหนุ่มรหน้า ทำสีหน้ารุ่นิ
.................................................
ความคิดเห็น