คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1
เขาอยู่ตรงนั้น เดินออกมาจากโซนผู้โดยสารขาเข้า กระเป๋าเป็นกองพะเนินดูย้อนแย้งกับร่างเล็กนิดเดียวที่เข็นรถลากมา เธอมองเขาไม่ละสายตา วันนี้เขาอยู่ในชุดฮู้ดดี้สีชมพูม่วง น่ารักตะมุตะมิที่สุด เขาถูกห้อมล้อมด้วยแฟนคลับที่บางตากว่าแต่ก่อน แต่ก็ไม่มากนัก เธอมองดูอยู่ห่างมากพอที่เค้าจะไม่เห็นเธอง่ายๆ แต่เธอก็เห็นเค้าได้จากที่ไกลๆ แค่นี้ก็ดีใจแล้ว เพียงแค่รถเข็นกระเป๋าอยู่ในระดับเดียวกันกับพื้นที่เธอยืน เธอกล่าวเสียงเบาๆ ทว่าเต็มไปด้วยความรู้สึกนับร้อยพัน ทั้งความดีใจ เป็นห่วงที่เขาทำงานหนักมานาน และความหวังที่จะได้พบเขาบ่อยขึ้นเพราะเขาและเธออยู่รัฐเดียวกันแล้ว ว่า
ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะคะ สุดที่รักของอันนา
พูดแค่นั้นร่างเพรียวลมสูง 172 เซนติเมตรก็เดินจากไป ชัคกี้มาร์คที่เป็นพวงกุญแจรถบิคไบค์คันงามพร้อมมินิอากาบงที่เธอซื้อที่ประเทศไทยส่ายไปมาตามจังหวะการก้าวเดินที่ยาวและรวดเร็ว ขาเรียวพาดผ่านรถบิดไบค์อย่างทะมัดทะแมงและออกรถไปอย่างรวดเร็ว
ออกรถไปไม่นานนัก เสียงเพลง Playground แสดงถึงคนในครอบครัวโทรมาพร้อมใบหน้าสวยไม่สร่างของแม่บุญธรรม หรือ “มัม” ที่เธอเรียก เห็นแค่นั้นก็กดรับสายผ่านบลูทูธ
“คะมัม”
“มาหน่อยได้มั้ย มีเรื่องต้องตกลงกัน เรื่องใหญ่” เสียงของมัมดูแล้วน่าจะเรื่องใหญ่จริง เพราะปิดความตื่นเต้น แต่ก็กังวลไว้ไม่อยู่
“ได้ค่ะ กำลังมา” พูดแค่นั้น ก็รีบบึ่งรถกลับ Tierra Paradíso (Paradise Land ในภาษาสเปน) บ้านที่พ่อและแม่บุญธรรมอยู่ทันที ที่เมืองมาลิบูย่านตะวันออก ใกล้หาดมาลิบู บ้านถูกตกแต่งด้วยสไตล์แคริบเบียนผสมแบบอาณานิคม (Colony Caribbean) หน้าบ้านปลูกต้นปาล์มสูงท่วมหัวเอาไว้ เพื่อปกป้องสายตาคนภายนอกไม่ให้มองเข้ามาในบ้านง่ายๆ ประตูบ้านเปิดอัตโนมัติเมื่อรถของสาวเจ้าเข้ามาใกล้จากเซนเซอร์ที่ติดไว้กับตัวรถโดยไม่จำเป็นต้องชะลอความเร็ว พลางวกรถไปที่โรงรถที่จอดรถหลากหลายชนิดเอาไว้ ทั้งบิคไบค์หลากหลายสไตล์ รถพอร์ชคาเยนน์สีดำติดฟิล์มมืดสนิทของบอดี้การ์ดจำนวน 5 คัน และโรงรถของเหล่าเจ้านายที่มองปราดเดียวก็รู้ว่าราคารถแต่ละคันนั้นแพงระยับ มีทั้งเหล่าซูเปอร์คาร์ชั้นนำและรถโรลล์รอยซ์คันยาวสำหรับออกงาน และโรงรถแยกส่วนตัวของลูกสาวคนเล็กที่มีรถอยู่ 3 คัน แต่ได้ใช้ครบทุกคัน ทั้งรถ Porsche Cayenne Hybrid สีขาวด้าน รถ Ferrari FF 4 ประตู สีแดงด้าน และรถ Ducati Monster 937 สีแดงจัดจ้านที่เธอขับอยู่
เธอมองดูที่บ้านใหญ่ มันส่องแสงด้วยแสงไฟจากภายใน พร้อมมีเสียงเพลงออกสำเนียงแบบละตินอเมริกันที่แด๊ดชอบลอดออกมา เธอรีบเดินเข้าไป คนรับใช้ที่เธอมักเรียกอย่างให้เกียรติว่า “คุณแม่บ้าน/คุณพ่อบ้าน” เดินกันขวักไขว่ พลางก้มหัวและพึมพำ “คุณหนู” เธอเองก็ก้มหัวให้นิดๆ พลางยิ้มมุมปากอย่างใจดีอย่างที่เธอทำเป็นประจำ
เดินไปได้แค่แป๊บเดียว พ่อบ้านดูภูมิฐาน แต่แต่งตัวตามสบายชื่อว่า กิลาร์ด (Gilard) ก็เดินออกมา พลางพูดว่า “คุณหนูครับ คุณผู้หญิงและคุณผู้ชายมีเรื่องอยากคุยด้วยครับ”
ได้ยินแค่นั้นพลางพยักหน้าและตอบไปว่า “ทราบแล้ว มัมโทรบอกเราแล้ว เจอกันที่ไหน”
“Common Room ครับ (พื้นที่ส่วนกลาง)” ลงว่าถ้าไปคุยตรงนั้น ดูท่าจะเรื่องใหญ่ และมีความเป็นไปได้ที่จะมีแขกคนอื่นอยู่ด้วย
“อืม กำลังไป”
เดินเข้าไปใน Common Room ทุกคนในบ้านอยู่กันครบ ซึ่งเป็นเรื่องแปลกมาก เพราะการที่สมาชิกบ้านซาลิอาโน่จะอยู่กันครบทุกคนแบบพร้อมหน้าพร้อมตานั้น เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ยาก และนับครั้งได้เลย สีหน้าแด๊ดยังนั่งชิล ผมสีน้ำตาลที่เริ่มมีสีเทาแซมอยู่บ้างไม่ได้ทำให้ดูแก่ แต่ทำให้ดูเท่เข้าไปอีก เคราที่ถูกตัดเล็มมาเป็นอย่างดีถูกยกขึ้นด้วยรอยยิ้มมุมปากที่แสดงออกอย่างชัดเจนจากการโอบสาวข้างกายไว้แนบแน่น ซึ่งก็คือมัมของเลน่า ผมสีน้ำตาลทองที่ทำให้ดูเด็กลงไป หน้าตาที่ดูละม้ายคล้ายออเดรย์ เฮปเบิร์นผสมกับสการ์เล็ต โจฮานส์สันทำให้แม่ดูสวยเหนือกาลเวลา วันนี้มัมอยู่ในชุดค็อกเทลเดรสลายทรอปิคอลเนื้อซาตินที่ทำให้ดูยั่วยวนและสง่าเหมือนเทพีแห่งเกาะเขตร้อนเข้าไปอีก แซมที่นั่งเอนหลังอยู่ที่โซฟาเบด กล้ามอก แขนเป็นมัดๆและซิกแพคสามารถมองทะลุผ่านเสื้อยืดแบรนด์ดังอย่างเห็นได้ชัด ส่วนกางเกงขาสั้นก็เป็นของบิลลาบอง มองดูเหมือนไลฟ์การ์ดสุดฮอตตามชายหาดมากกว่าผู้บริหารสูงสุดของบริษัทโฮลดิ้งใหญ่อันดับต้นๆของประเทศ ส่วนพี่ชายคนรองยังอยู่ในชุดทำงานหากแต่เลิกชายเสื้อขึ้น พร้อมเลิกแขนเสื้อเผยให้เห็นผิวสีแทนอ่อนๆ พร้อมคอเสื้อถูกเปิดเผยให้เห็นกล้ามเนื้อช่วงคอที่เฟิร์มหาที่ติไม่ได้ เห็นแค่นั้น เลน่าก็ซู้ดปากล้อพี่ชายคนรองทันที
“อู้ยยยยยยยย พ่อคู้นนนนนนน รู้ว่าหนูแพ้คอพี่ก็ยังจะ….”
“ก็รู้ไง ถึงเปิดเอาไว้ยั่ววววว…” สายตาขี้เล่นที่ได้ยั่วน้อง พลางเปิดแขนข้างนึง เหมือนรู้หน้าที่ เลน่าไปนั่งข้างพี่ชายคนรองทันที เมื่อนั่งด้วยกัน ซาลิอาโน่ทั้งห้านั้นหุ่นดีทุกคน จากการออกกำลังกายอย่างหนัก และการเล่นกิจกรรมกลางแจ้งและงานอดิเรกอย่างกีฬาเอกซ์ตรีมที่รุ่นลูกชอบกันทุกคน
“แต่เราก็ใช่ย่อย แต่งตัวแบบนี้ ไปล่อตะเข้ที่ไหนมา” พี่ชายคนโตมองผ่านเสื้อคอร์เซ็ตรัดรูป เสื้อแจ็คเก็ตหนังขี่มอไซค์และกางเกงพอดีตัวอย่างไม่เห็นด้วย
“ไปสนามบิน วันนี้เค้ากลับมาแล้ว คอลินก็รู้” สายตามองไปที่คอลิน แสดงออกถึงความสงบและความคิดที่แล่นไปถึงคนที่เธอพึ่งเห็นหน้า
“เออ สุดที่รักของเลน่าที่มีรูปอยู่เต็มห้องอ่ะ เค้าจะกลับมาอยู่นี่ คงจะอยู่ยาว นางเลยอยากไปเห็นกับตา แกก็รู้ ต่อให้เราทั้งหมดห้ามนาง ก็ห้ามไม่ได้หรอก”
“แต่ว่า…..”
“พอทั้งคู่ มัมคะ เรียกหนูมา มีอะไรหรือเปล่า” เธอรีบตัดบทเพราะเวลาสองหนุ่มทะเลาะกันเรื่องเธอมักจะยาว และเธอมักจะพลาดจุดประสงค์หลักที่มาที่นี่ด้วย
“อืม แม่แค่อยากถามหนูว่า ถ้าลูกจะแต่งงานกับลูกชายคนโตของเพื่อนแม่ จะได้มั้ย”
“ห้ะ คนไหนคะ มัมมีเพื่อนอยู่ไปทั่ว”
“ดอรีน ดอรีน ต้วน”
“อืมมมมม ชื่อคุ้นๆน้าาาาา หรือว่า!”
“ใช่ 1 ใน 50 ผู้หญิงทรงอิทธิพลด้านอสังหาฯ และเป็นแม่ของคนที่ลูก……ติ่ง” ในที่สุด แม่ก็หลุดคำนั้นออกมาจริงๆ โอ้ยยยยยยยยยยยย อยากจิเป็นลม แต่ก็ดีใจ เก็บทรงไม่อยู่แล้วโว้ยยยยยยย
“เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ วู้วววววววววววว” เรากระโดดบนโซฟาจนแซมมอง
“เห้ย มันต้องดีใจขนาดนี้มั้ย”
“ต้องสิ นี่มันผู้ชายในฝันของหนูเลยนะ โว้วววววววววว”
“เดี๋ยวก่อน แม่ยังพูดไม่จบ” สายตาบ่งบอกถึงความกังวลขั้นสุด เหมือนสัญญาณเตือนสึนามิ
“การแต่งงาน…ต้องเป็นความลับ และเมื่อครบ 1 ปี ต้องหย่าทันที”
เหมือนฟ้าผ่ากลางใจฉัน ความหวังที่มีทลายหายไป แต่ในความเศร้านั้น ลึกลงไปในใจฉันพบกับคำตอบ และฉันก็พูดออกไปว่า
“ค่ะมัม หนูจะแต่งกับลูกชายของดอรีน ต้วน ว่าแต่มัมคุยกับพวกเค้าหรือยังคะ”
“กำลังจะคุย และแม่อยากให้ลูกจำเอาไว้ แม้ว่าการแต่งงานครั้งนี้จะเป็นความลับและมีเวลาจำกัด แต่แม่อยากให้ลูกรู้ไว้ว่า แม่เป็นห่วงเลน่า และอยากให้ลูกคิกให้ดีก่อนจะตัดสินใจลงไป”
“หนูตัดสินใจแล้วค่ะมัม หนูจะแต่งเอง เพื่อแม่ เพื่อครอบครัว และเพื่อตัวหนูเอง แม้ว่าหนูจะต้องใจสลายหลังจากนี้ แต่หนูเลือกจะเก็บมันเอาไว้ให้เป็นความทรงจำที่ดีว่า ครั้งหนึ่งในชีวิต หนูกับเค้าเคยมีชีวิตที่คาบเกี่ยวกันมาก่อน”
แม้ว่าบทสุดท้าย คือความผิดหวัง แต่ฉันก็ภูมิใจ
ที่เคยได้ทุ่มเท ได้ทำเพื่อเธอ หมดหัวใจ
จะมีกี่เหตุผล ให้เราห่างกัน แต่ฉันไม่อยากจำ
สิ่งเดียวที่สำคัญ คือการที่เราได้พบกัน
แค่ครั้งนึงในชีวิต ก็โชคดีแค่ไหน ที่ได้เคียงข้างเธอ
ครั้งนึงในหัวใจ ฉันจะจำไว้ ว่าเราเคยรัก..มากเท่าไหร่
อาจจะยังคิดถึงจนเผลอเสียใจ แต่ไม่เคยเสียดายสักวินาที
ชีวิตได้มีวันที่ดี มีครั้งนึงที่สวยงาม..ก็เพราะฉันได้รักเธอ
เป็นไง แค่ตอนแรกก็อยากอ่านต่อแล้วใช่มั้ยล่าาาาาาา เดี๋ยวมาต่อน้าาาาาาาาาาา จะมาต่อให้เร็วที่สุดค่ะ
ความคิดเห็น