ณ เช้าที่สดใส มีแสงแดดอ่อนๆเล็ดลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้อง ภายในห้องสี่เหลี่ยมที่มีขนาดปานกลางมีร่างเล็กกำลังนอนหลับอย่าเอาเป็นเอาตาย เดือดร้อนร่างสูงที่ต้องคอยปลุกจนกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของร่างสูงไปแล้ว แต่มีหรอคนอย่าง จีมิน จะยอมตื่นง่ายๆ
“จีมินตื่น”
“….”โอ้ยยยยยใครฟ้ะ
“ไอมินตื่น”
“….”ตูจานอนนนน
“ไอมิน ไอหมูอ้วน ไอตระกละ มึงจะตื่นมั้ยห้ะ!”
“โว้ยยยยย ตื่นนนแล้วเว้ยยยย มึงไอแท ใครตะกละห้ะ!”
“ก็มึงไม่ตื่นเองช่วยไม่ได้ให้กูปลุกทุกวัน ไปอาบน้ำไป จะสายเเล้วนะเว้ย”
“เออๆ ฝากไว้ก่อนเถอะมึง”
“มาเอาคืนไวๆน้ะจ้ะ ^^”
เสียงไอแทมันดังตามหลังมา ที่จริงก็อย่างที่มันว่าแหละครับผมตื่นสายทุกวันเดือดร้อนไอแทมันปลุกทุกวัน ผมกับมันเป็นรูเมทกันครับ แล้วก็เป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกันกลุ่มผมมี 7 คนครับ มีฮยองที่น่าเคารพทั้ง 4 แล้วก็ไอแสบน้องเล็กหน้ะครับ ส่วนผมกับไอวีรุ่นเดียวกันเลยสนิทกันมากเป็นพิเศษ เรารู้จักกันมา 2 ปีแล้วหล้ะครับ ตั้งเเต่ ม.4 ตอนนี้ก็ ม.6 แล้ววว ไอแทมันหน้าตาดีครับ ที่สำคัญกวนส้นตี-มาก แต่มันก็ดูเเลผมดีครับ ดีมากกก เอาใจทุกอย่างง จนเพื่อนจับจิ้นกันหมดเเล้ววว ผมกับมันชินเเล้วหล้ะ ดูๆไปไอวีมันก็น่ารักดีเหมือนกันนะ นี่กูคิดไรเนี่ยยย ไปอาบน้ำดีกว่า
20 นาทีผ่านไป~
วีพาท
นี่ไอมินมันไปอาบน้ำหรือมันไปนั่งหลับว้ะเนี่ยยย ที่จริงไอมินมันก็น่ารักนะ น่ารักจนผมหวง หวงทุกอย่างไม่อยากให้ใครได้รอยยิ้มของมัน แต่ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยกวนตีนมันบ่อยๆ ตอนมันอารมเสียน่ารักดี ว่าแต่ผมควรไปดูมันหน่อยดีกว่า
ก๊อก ก๊อก ~ เเอ๊ดดด
“เหี้ย!!!”
“0.o!!!”
หูยยยย ขาวมมากครับ แผ่นหลังนเนียนขาวใสอมชมพู โอ้ยยยนี่แค่เห็นแผ่นหลังงของมันนะเนี่ยย ทำผมแทบคลั่ง คือไอมินมันนุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่นะครับทุกคนผมเลยเห็นเเค่แผ่นหลังผมไม่ได้ตั้งใจเลยจริงๆน้าคร้าบบทุกคน แต่แค่หลังมันทำผมแทบตาย ไอแทตั้งสติ สติไอแทใจเย็น เย็นไว้ ทำไงมึงนึกสิไอแทนึกๆ ที่รู้ๆผมว่าผมควรออกไปไม่งั้นไอมินไม่รอดแน่ หึหึ
จบพาทวี
จีมินพาท
หลังจากผมแต่งตัวเสร็จก็ออกมาจากห้องครับ บอกตรงๆผมไม่กล้าสู้หน้ามันเลย อายยมากก อายจนอยากจะมุดลงดินไปสัก 10 กิโล เราต่างคนต่างเงียบไม่มีใครพูดอะไรกันเลยย ตอนนี้เราอยู่บนรถครับไอแทขับ โอ้ยยอายยยคอยดูเถอะไอแทถ้ามึงพูดถึงเรื่องเมื่อเช้า แม่จะด่าให้ฟ้าถล่มดินทลายเลยคอยดู
“ไอมิน”
“หือ”
“เรื่องเมื่อเช้า…..มึงขาวมากเลยว้ะกูอยู่กับมึงมาตั้งนานทำไมกูพึ่งเห็นว้ะ^^”
“ไอสัสสส”กวนตี-มากกกครับนึกว่ามันจะสำนึก
“^^”โอเคผมผิดเองที่คิดแบบนั้น
“ยิ้มทำพระเเสงวิมานอะไรกูยังไม่เคลียเลยนะที่มึงเข้ามาในห้อง”
“อะไรกูไม่ผิดนะกูเคาะประตูแล้ว^^”
“มึงเค้า 2 ครั้งแล้วเปิดเลยย มึงจะเคาะทำซากอะไรว้ะ”
“โอเคทีหลังกูจะได้ไม่ต้องเคาะ^^”
“=.= มึงขับรถไปเลยไป”
โอ้ยผมหล้ะปวดจิตกับไอคนสี่มิตินี่จริงๆผมควรเพิ่มให้มันเป็นห้ามิติดีมั้ยเนี่ยย กวนประสาทจริงๆครับนี่ผมอยู่กับมันมาได้ไงเป็นปีๆ ผมควรพามันไปพบเเพทย์มั้ยย ก่อนที่จะพามันไปผมควรไปก่อนดีกว่าอยู่กับมันประสาทจะกิน
ตอนนี้ถึงโรงเรียนเเล้วครับตอนนี้ผมรอมันอยู่หน้าโรงเรียนครับรอไอแทไปจอดรถ ถามว่าทำไมถึงต้องรอ มันสั่ง แล้วทำไมผมต้องทำตาม ผมก็ไม่อยากหรอกคับผมเคยไม่รอมันนะเป็นไงหน้ะหรออ มันก็หอมแก้มผมต่อหน้าคนในห้องงเลยครับ นี่แหละจุดกำเนิดของการเป็นคู่จิ้น นั้นไงไอแทมาแล้ว
“เป็นไงรอนานมั้ยจ้ะที่รักกก”
“ที่รักพ่อง”
“ไอเอาสิที่รักกพูดจาไม่เพราะเลย ไปเรียนกันดีกว่า มาถือกระเป๋าให้”
สาวๆเเถวนี้นี่กรี้ดกราดกันใหญ่คงจะเป็นสาววายกันแน่ๆ เพราะอะไรหน้ะหรอไอแทพูดจบมันก็คว้ากระเป๋าไปจากมือผมแล้วจับมือเดินที่คนอื่นเห็นอาจจะจับมือสำหรับผมมันลากผมครับทุกกคนน
'แต่มันจะรู้บ้างมั้ยว่าการกระทำมันทำผมใจสั่นไม่น้อย'
อย่างที่บอกแหละครับการกระทำบางอย่างของมันทำผมใจสั่น มันจะรู้ตัวบ้างมั้ยย รู้บ้างงมั้ยยว่ามันทำให้คนรอบข้างมีความสุขไปกับรอยยิ้มของมัน ผมบอกตรงๆนะครับถ้าไม่มีมันผมก็ไม่รู้จะอยู่ยังไง มันเข้ามาอยู่ในชีวิตประจำผมทุกอย่างจนบางครั้งใจของผมอาจไปอยู่ที่มันแล้วก็ได้แต่ทำไงได้หล้ะครับก็เราเป็น ‘เพื่อน’ กันหนิ มันจะมีวันเป็นมากกว่านี้มั้ยนะ
จบพาทจีมิน
พักเที่ยง
วีพาท
“ฮยอง”
“….”
“ฮยองครับ”
“…”
เสียงไอเด็กแสบหน้ะครับตั้งเเต่เช้าแล้วจีมินดูเหม่อๆ ลอยๆ ยังไงไม่รู้จนตอนนี้พักกลางวันเเล้วเพื่อนลุกออกไปหมดแล้วมันก็ยังคงเหม่ออยู่ไม่ใช่ผมไม่เรียกมันนะผมเรียกมันเเล้วแต่มันก็ยังนิ่งอยู่จนต้องโทรหาไอกุกมาช่วยแล้วก็เป็นเหมือนเดิมชักสงสัยเเล้วมันหลับในป้ะว้ะ
“นี่ไอวีจีมินฮยองเป็นไรว้ะ”
“อ่าวไอเด็กนี้กูเป็นพี่มึงนะ ที่กับไอมินเสือกเรียกฮยอง”
“ก็ทำตัวให้หน้าเคารพหน่อยสิ”
“ไอกุกมึงตายย ย๊ากกกก”
ผมทำท่าจะยันไอเด็กเเสบนั้นเเล้วก็ดูสิมันกวนตี-มั้ยหล้ะ ในกลุ่มก็มีเเต่คนหล่อๆ เท่ห์ๆ ครึ่มๆ มันไปเอานิสัยยนี้มาจากใคร แทรับไม่ได้ แต่ก่อนที่ผมจะได้ยันไอกุกอยู่ๆก็มีเสียงนึงพูดขึ้น
“หนวกหูโว้ยยย เล่นกันเป็นเด็กๆไปได้”
“จีมินฮยองครับ วีฮยองแกล้งผมง่าาาาาา”
ดูมันทำดิดูมันทำ มันไปอ้อนจีมินเอาหน้าถูแขนโอ้ยยยย กูหวงงงไอกุกมึงไม่ตายดีแน่
“โอ๋ๆ เดี๋ยวฮยองจัดการให้นะครับ ปะๆไปหาพวกกฮยองกันดีกว่า”
“ครับ ^^”
ทำไมไอมินทำกับผมอย่างงี้ มันโอ๋ไอกุกเเล้วเดินกันไปเลยย เออดี งอลลล งอลหนักมากกก ดูมันทำมันก็เห็นหน้าผมคิ้วผูกกันเป็นโบว์อยู่แล้วมันยังจะไปเล่นด้วยกันไอกุกอีก คนมันหวงมันไม่เข้าใจเลยใช่มั้ย ได้ งอล งอลลล คิมแทงอลล งอลหนัหมาก ชิส์
จบพาทวี
จีมินพาท
“หวัดดีครับฮยอง”
“อืมๆ อ่าวนั้นไอวีไมทำหน้าบอกบุญไม่รับอย่างงั้นอ้ะ”
“5555”
จินฮยองถาม ผมกับเด็กแสบมองหน้ากันแล้วหัวเราะแล้วผมก็หันไปมองหน้ามัน ที่จริงผมรู้แหละว่าไอเเสบมันกวนตี-ไอแทก่อนแต่นะคนมันหมั่นไส้ขอสักนิดสักหน่อยก็ยังดี เเต่สงสัยคนที่งานเข้าก็จะเป็นผมแล้วหล้ะงานนี้
“เปล่าหนิฮยองงผมไม่ได้เป็นไร ชูก้าฮยองครับผมอยากกินไอติมง่าาาา”
“ขี้เกียจ”
ไอแทมันไปอ้อนชูก้าฮยองครับ ชูก้าฮยองนั่งอ่านหนังสือยู่ใครๆก็รู้ชูก้าฮยองเป็นคนยังไง แกเป็นคนที่น่ากลัวครับเงียบและโหดที่สุดในกลุ่มแต่ผมก็ไม่เข้าใจนะเวลาชูก้าฮยองอยู่กับไอแททำไมถึงตามใจมันนนน คิดแล้วอารมเสีย
“น้าาาาา น้าาคร้าบบบบบ”
“ก็ได้ ปะ เจอกันนบนห้องนะ”
หลังจากนั้นชูก้าฮยองก็เก็บหนังสือแล้วลุกขึ้นไปกับไอแทท่ามกลางสายตาที่สื่อความหมายบางอย่าของเจโฮปฮยองง เเต่คงไม่มีไรหรอกมั้ง อย่างงี้แหละครับเหมือนชูก้าฮยองจะโหดนะครับแต่กับไอแทแค่มันอ้อนนิดอ้อนหน่อยยชูก้าฮยองก็ใจอ่อนเเล้ววว ประเด็นคือไอวีมันไม่มองหน้าผมเลยครับ เฮ้ออ นี่กูทำอะไรลงไปว้ะเนี่ยยยย
“นี่จีมินจองกุกไม่ได้ทำไรวีมันใช่มั้ย”
“ก็…”
“ป่าวหนิครับ”
แรปม้อนฮยองถามผมกับกุกที่นั่งลงได้สักพัก เหมือนตอนเเรกจองกุกจะบอกแล้ว ผมขี้เกียจมาตอบคำถามทุกคนเลยพูดตัดบทไปปป เฮ้ออออ ทำไมไอแทมันต้องทำอย่างงี้ด้วย จะประชดหรอออ เหนื่อยยใจจังง ผมต้องง้อมันใช่มั้ยเนี่ยย
“จะเอาอย่างงี้หรอครับจีมินฮยอง”
“อืม”
ไอกุกมันคงเห็นสีหน้าผมมั้งงเลยยถามมผมอย่างงี้ ถึงจองกุกมันจะเเสบแต่มันก็เป็นน้องที่ดีนะ ถึงมันจะกวนตี-ขนาดไอแทยังไปไม่เป็นแต่มันก็เป็นคนที่น่ารักนะ ที่จริงมันก็กวนไอแทคนเดียวนั้นแหละ จองกุกถึงมันจะเป็นน้องเล็กแต่มันก็รู้ดีทุกอย่าง เผลอๆมันอาจจะรู้ความรู้สึกผมเเล้วก็ได้
จบพาทจีมิน
หลังเลิกเรียน
วีพาท
ตอนนี้ผมกำลังจะกลับหอครับเเต่ยังไม่กลับหรอกยังไม่อยากกลับว่าจะไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะใกล้หอก่อนสักหน่อยคาบสุดท้ายเรียนพละต้องไปเปลี่ยนชุดครับ ผมเลยเเอบเอากุญแจรถไปไว้ใต้โต๊ะไอมินเเล้ว ผมไม่ปล่อยให้มันเดินกลับหรอกครับเดี๋ยวเป็นอะไรกลางถนนผมเดินเองดีกว่า หลังจากพักเที่ยงผมไม่เป็นอันเรียนเลยครับมัวแต่นึกคำพูดของชูก้าฮยอง
‘ทะเลาะกันหรอ’
‘ป่าวครับ’
‘ฮยองรู้ว่าที่เป็นมันอึดอัด ก็บอกเค้าไปสิเค้าจะได้รู้’
‘แล้วถ้าเค้าไม่รู้สึกเหมือนที่ผมรู้สึกคำว่าเพื่อนจะยังอยู่มั้ยครับ’
‘เอาคำว่ากลัวออกไปแล้วทุกอย่างมันจะดีเอง’
ใช่ครับผมกลัวกลัวทุกอย่างกลัวว่ามันจะไม่รู้สึกเหมือนที่ผมรู้สึก กลัวว่าคำว่าเพื่อนที่มีให้กันมันจะไม่มีอีกต่อไปป ผมขาดมันไม่ได้ครับบบ แต่ผมก็ไม่ชอบเหมือนกันเวลาที่มีคนมาเกาะแกะมันทั้งๆที่ควรจะเป็นผมมากกว่าาา ผมอึดอัดนะครับแต่รอยยิ้มของมันบางครั้งก็ทำให้ผมลืมทุกอย่างง ลืมว่าเราเคยทะเลาะอะไรกัน ลืมว่าเรามีสิทธิ์แค่ไหน และลืมว่าเราเป็นเเค่เพื่อนกัน…
จบพาทวี
19.00 น.
จีมินพาท
ตอนนี้หนึ่งทุ่มเเล้วครับไอแทยังไม่กลับมากเลยย มันทิ้งกุญแจรถไว้ให้ผมแล้วมันก็ไปไหนไม่รู้ หลังจากพักกลางวันที่มันเข้าห้องมามันก็นั่งเหม่ออไม่พูดไม่จากับใครจนถึงคาบสุดท้ายที่เรียนพละผมก็ไปเปลี่ยนชุดกลับมาอีกทีก็ไม่เห็นมันเเล้วเห็นแต่กุญแจรถที่วางไว้บนโต๊ะผมม นี่ไงครับบบถึงจะโกรธจะงอลกันแต่มันก็ดีกับผมเสมอ ทำให้ผมยิ่งรู้สึกผิด ผมกลับมาถึงหอก็อาบน้ำเเต่งตัวแล้วก็นั่งรอมัน ผมซื้อกับข้าวเข้ามาด้วยครับบ ผมจะรอจนกว่ามันจะกลับมากินเข้าพร้อมผม
จบพาทจีมิน
20.00 น.
วีพาท
ผมนั่งเล่นเพลินจนมืดครับผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามืดตอนไหนในหัวมีอะไรให้คิดเยอะแยะมากกผมก็กลับมาถึงหอแล้วครับอยู่หน้าห้องผมยังไม่ได้กินอะไรเลยครับ ผมจะเปิดเลยดีมั้ยย ไอมินกำลังจะทำอะไรอยู่นะนอนรึยังง เฮ้อออ จะเปิดดีมั้ยเอาว้ะ
แอ๊ดด ~~~
ผมเเถบจะลืมทุกอย่างเลยย ผมเห็นไอมินฟุ้บหลับอยู่ที่โต๊ะกับข้าวอาหารทุกอย่างถูกจัดใส่จานไว้เรียบร้อยจานข้าวมี 2 ใบเหมือนจะรอใครอยู่ ก็มันน่ารักอย่างงี้ไงครับ ผมวางกระเป๋าแล้วเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำเสร็จออกมามันก็ยังคงนอนอยู่ที่เดิมผมเดินเข้าไปใกล้มัน แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆมันน่ารักกมากครับยิ่งมองใกล้ๆยิ่งน่ารัก
“แทแทกลับมาเเล้วนะครับจีมิน”
“…”
“แทแทขอโทดนะครับที่ทำให้จีมินต้องรอ”
“…”
“มันจะไม่มีครั้งต่อไปอีกเเล้วนะครับคนดี”
“…”
ผมพูดรู้ทั้งรู้ว่ามันคงไม่ได้ยินหรอกครับไอมินมันหลับลึกครับ
“งืม งืม”
“….”
“ไอแทกูขอโทดนะ กูจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว ฮึก ฮึก กูขอโทดนะ”
“…”
ไอมินมันละเมอครับผมยื่นหน้าเข้าไปตอนนี้ก็ยังคงอยู่ท่าเดิมจมูกมันกับผมหางกันไม่ถึงคืบผมได้ยินชัดทุกคำพูดผมดีใจนะที่มันละเมอมาแบบนี้ทำให้ผมรู้ว่าผมยังมีความสำคัญกับมันอยู่บ้างผมว่ามันคงจะไม่จบเเค่นี้เเล้วหล้ะ
“กูขอโทดนะไอแทกูขอโทด”
“….”
ขอโทดไม่เท่าไหร่มันจะยื่นหน้าเข้ามาอีกทำไมมทำให้ผมเห็นใบหน้าขาวและริมผีปากชมพูระเรื่อนั้นชัดมากขึ้นผมกลัวจริงๆกลัวจะอดใจไม่ไหว…แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อไอมินมันเอาริมฝีปากอมชมพูของมันมาแตะริมฝีปากของผม ความรู้สึกตอนนี้หนุ่มมากครับ แตะทันทีที่ริมฝีปากมันเเตะกับริมฝีปากผมมันก็ลืมตาขึ้นทันทีทำให้ตอนนี้เรามองหน้ากันอยู่ในขณะที่ริมฝีปากเราแตะกัน อยากหยุดเวลาเอาไว้จัง หน้าไอมินเริ่มขึ้นสีเเล้วครับบบ น่ารักจังงง
ฟึบ~ // โอ๊ยยย~
จะอะไรหละครับมันผลักผมจนตอนนี้ปากผมที่ตอนเเรกแตะกับปากมันที่เเสนนนนุ่มนิ่มตอนนี้หรอโครตตสากเลยครับจะอะไรหล้ะตอนนี้ปากผมจูบพื้นอยู่นะสิ เจ็บนะเเต่ถือว่าคุ้ม เราไม่โกรธๆ ^^
จบพาทวี
จีมินพาท
อ้ากกกกก จูบเเรกของผม จูบที่ผมรักษาไว้ให้คนที่ผมรักกกอ้ากกกกมันไปแล้วไอแทพรากมันไปแล้ววววไม่นะ มันทำไรผมป้ะหว้ะเนี่ยยยย
“ไอเหี้ยแทมึงทำไรกู”
“กูป่าว ^^”
“ไอเชี่ยวีจูบเเรกกูเลยนะเว้ยยย”
“อ่าวมึงมาจูบกูเองนะ”
ห้ะผมเนี่ยยนะจูบมัน ไม่อ้ะไม่จริงผมจำได้ว่ามันมาขอโทดผมเอ๊ะตอนไหนว้ะ หรือว่ากูฝันนน แล้วในฝันผมก็ยื่นหน้าไปหามันนน เอ๊ะ หรือมันจะไม่ใช่ฝัน หรือมันคืออะไร ผมชักจะไม่แน่ใจตัวเองเเล้วสิแต่ผมรอมันจนหลับไปแล้วมันกลับมาตอนไหนเนี่ยยย หรือว่าาากูจะ……ไม่น้าาาาาากูจะละเมอจริงหรอ ใช่ละเมอ กูละเมอเเน่ๆเลยยยยย อ้ากกก
“แล้วทำไมมึงไม่ปลุกกู”
“กูก็คนคลื้มเป็นนะ ^^”
อ้ากกกกกกกตายยๆๆๆ แล้วมันจะยิ้มหาพระเเสงอะไรร ไม่กงไม่กินมันเเละข้าวอ้ะ ไปนอนนนดีกว่าาาผมลุกขึ้นเเล้วก็จะเข้าห้องนอนก่อนจะเปิดประตูเสียงมันดังขึ้นทำให้ผมชงัก
“เดี๋ยว”
“…”ผมยังคงหันหลังให้มันอยู่
“ขอบคุณนะที่ทำให้กูได้รู้ว่ากูก็สำคัญสำหรับมึง”
‘.มึงคือคนที่สำคัญที่สุดสำหรับกูนะไอแท.’ ผมอยากจะบอกมันไปปใจจะขาดด แต่ผมกลัว กลัวจะเสียมันไป.. ‘กูดีใจนะที่จูบเเรกของกูเป็นมึงไอแท’ ‘กูรักมึงนะ’ .ก็ได้เเค่บอกในใจสินะ…
ปัง~~ (เสียงปิดประตู)
ผมอึดอัดผมควรทำไงดีผมอยากได้ที่ใครดีๆจินฮยองไม่ได้ๆรบกวนเวลาจินฮยองกับแรปม้อนฮยอง ส่วนชูก้าฮยองงผมขอบายย เจโฮปฮยองหรอป่านี้ติดสาวรึป่าวก็ได่รู้ เออใช่ ปรึกษาไอเด็กแสบไง
ตู๊ด ~~
[ฮัลโหล่]
จบพาทจีมิน
วีพาท
ป่านี้ไอมินจะนอนรึยังง มันจะนอนอหลับมั้ยยย จะทำอะไรอยู่น้าาา แอบไปดูดีกว่า ผมเดินออกจากห้องนอนผมแล้วตรงไปที่ห้องนอนจีมิน
แอ๊ด (แง้มประตู)
“ฮยองรักจองกุกน้าาา”
[…]
“ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะ”
[…]
ปัง (ปิดประตูเบาๆ)
นี่สินะคือคำตอบบ ผมมเเพ้แล้วใช่มั้ยยย ผมต้องเสียยมันไปแล้วใช่มั้ยยย แค่นี้เองน้ำตากูจะไหลทำไมฟร้ะ มึงควรทำใจได้เเล้วสินะไอแทเค้าชัดเจนเเล้วนี่ มึงจะทำอะไรได้มึงเป็นแค่เพื่อนนเค้าหนิ กูจะทำได้มั้ยไอมิน มึงมาทำให้กูรักแล้วมึงจะทำอย่างงี้กับกูหรอ… มึงไม่ได้รู้สึกอะไรกับกูเลยจริงๆหรอ..ไอมิน
จบพาทวี
0.00น.
จีมินพาท
ผมออกมากินน้ำครับข้านอกห้องนอนครับผมนอนไม่หลับเพราะไอกุกหน้ะสิ…..
ย้อนไปตอนคุยโทรศัพท์ ~
[ฮัลโล]
‘จองกุกฮยองมีเรื่องจะปรึกษา’
[เรื่องวีฮยองสินะ]
‘….’
[ถ้าฮยองชอบก็บอกเค้าไปสิ จะมานั่งอึดอัด จะมานั่งประชดกันทำไม]
‘แล้วถ้าบอกไปทุกอย่างไม่เหมือนเดิมหล้ะ’
[ถึงจะไม่เหมือนเดิมแต่ก็ได้บอกออกไปแล้วนะฮยองมันดีกว่าที่ฮยองไม่ทำอะไรเลยเเล้วเสียเค้าไปนะ]
‘ฮยองรักจองกุกน้าา’
[สู้ๆนะฮยอง]
‘ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะ’
เพราะเหตุนี้แหละทำให้ผมนอนไม่หลับผมควรบอกมันไปอย่างงั้นหรอ เฮ้ออออ ไปดูไอแทหน่อยดีกว่ามันชอบนอนไม่ห่มผ้าครับผมเข้าไปห่มให้มันทุกวันแหละครับ
ห้องนอนวี
นั้นไง้ป็นอย่างที่ผมคิดมันเป็นคนนอนดิ้นครับผมเดินเข้าไปเรื่อยๆ ตอนมันนอนนี่น่ารักมากครับเหมือนเด็กน้อยนอนดิ้นผ้าห่มไปทางหมอนค้างไปทาง ตอนนี้ผมหยุดที่เตียงมันเเล้วครับ
ฟึบ~
ผมนั่ลงข้างๆมันห่มผ้าให้มันมองหน้ามันชัดๆ มันหล่อมากกครับถึงมันจะกวนตี-ไปบ้างแต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรแถมยังเเท็คแคร์ผมดีอีกแต่เอ๊ะผลลองมองหน้ามันชัดๆเหมือนคราบอะไรติดหน้ามันเนี่ยเป็นทางเลย ผมควรเช็ดให้มันดีมั้ยมันจะตื่นรึป่าวเนี่ยยย คงไม่ตื่นหรอกเนอะ ผมยื่นหน้าผมเข้าไปใกล้มันแต่เเล้วว..
ฟลึบ~
มันก็พลิกตัวมาหาผมพอดีทำให้ตอนนี้หน้าเราอยู่ใกล้กันมากกกจนลมหายใจเรารดกันแต่เอ๊ะทำไมลมหายใจมันร้อนอย่างงี้เนี่ยย ผมลองเอามือไปอังหน้าผากมัน โอ้โหววววตัวร้อนนจี๋เลยยยอ้ะะ นี่มันมไม่สบายหรอเนี่ยยยไปทำอะไรมา แล้วผมจะทำไงดี ใช่หาผ้าชุบน้ำไง แต่ก่อนที่ผมจะเดินออกไปเสียงไอแทก็ดังขึ้นทำให้ผมก้าวขาไม่ออก…
“ฮึก ฮึก มึงไม่รู้สึกอะไรกับกูจริงๆหรอ ฮึก.. มึงรักไอกุกจริงๆหรอจีมิน”
“…”
ผมหันไปมองมันมันร้องไห้นี่มันร้องไห้เพราะผมงั้นหรอ แต่เดี๋ยวนะผมไปรักไอกุกตอนไหนว้ะ ช่างเถอะ ตอนนี้ผมควรจะไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้มันได้แล้ว
หลังจากผมเช็ดตัวให้มันเสร็จผมก็เอาผ้าชุบน้ำไปเก็บแล้วมานั่งเฝ้ามันได้สักผักแล้วครับ ตอนนี้ก็ปาไปจะตี 2 แล้วผมควรไปนอนได้เเล้วหล้ะ เฮ้อออผมไม่สบายใจเลยยมันเป็นอะไรของมัน
ฟลุบ~
“เหี้ย”
ในขณะที่ผมจะลุกก็มีมือนึงดึงแขนผมอย่างเเรงจนผมเซลงมานอนบนที่นอนแล้วโดยที่มีร่างไอแททับผมอยู่แสดงว่าเป็นมือไอแทสินะ
“…”
“…”
ต่างคนต่างเงียบผมไม่พูดมันก็ไม่ยอมมีแต่ดวงตาของมันที่มองลึกมาในดวงตาของผมพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาเรื่อยๆเหมือนต้องการหาคำตอบอะไรบางอย่างง แต่มันใกล้ไปมั้ยยตอนนี้หน้าเราห่างกันไม่ถึงเซน
“มะ…มึงงเป็นอะไรไอแททำไมถึงไม่สบาย”
“….”
-///-มันก็ไม่ตอบผมยื่นหน้าเข้ามาเรื่อยๆแล้วเอาหน้าผากมันวางบนหน้าผากผม -///-
“มะ..มึงเป็นอะไรก็บอกกูดิว้ะมึงเป็นอย่างงี้กูไม่สบายใจนะ -//-”
“มึงแน่ใจหรอว่ามึงอยากรู้ มึงแน่ใจจริงๆหรือไอมิน”
“…”
“มึงเเน่ใจหรอว่ามึงจะรับได้ มึงแน่ใจหรอว่ามึงจะยอมรับความรู้สึกกู ฮึก ได้”
มันพูดไปหน้าผากเราก็ยังแตะกันทำให้ผมเห็นดวงตาแต่เคยฉายเเววสดใสตอนนี้กลับสั่นราวกับกลัวอะไรบางอย่างสักอย่างงง ความรู้สึกมันงั้นหรอก็ดีเหมือนกันนจะได้จบๆไปสักที…
“อืม”
“มึงสัญญาได้มั้ยไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นมึงจะไม่ไปจากกู”
“อืม…กูสัญญา”
จบพาทจีมิน
วีพาท
“อืม…กูสัญญา”
หลังจากจบคำพูของมันผมก็เอาริมฝีปากผมไปแตะกับริมฝีปากมัน ริมฝีปากที่ผมไม่อยากให้เป็นของใคร ริมฝีกปากนี้ต้องเป็นของผมคนเดียวผมใช้ลิ้นเลียปากมันเหมือนมันจะรู้ว่าผมต้องการอะไรมันยอมเปิดทางให้ทำให้ลิ้นของผมสามารถไปเข้าไปชิมความหวานจากปากมันได้ จูบครั้งนี้มันไม่ใช่อุบัติเหตุมันคือจูบที่แทนความรักของผมที่มีต่อมันตลอดเวลาที่ผ่านมา ต่อจากนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมจะไม่ยอมอีกต่อไป ผมจะไม่มีทางคิดที่ปล่อยยมันไปปปอีกแล้วว
ตุบๆ~
ผมถอนจูบออกอย่างเสียดายยยแล้วก็เอาหน้าผากผมไปวางไวบนหน้าผากมันเหมือนเดิมม ผมจ้องเข้าไปในดวงตาาของมันเพื่อแสดงสิ่งที่ผมทำไปผมตั้งใจจ
“กูรักมึงนะ มึงอาจจะไม่ได้รู้สึกอย่างกูแต่กูก็ไม่มีวันปล่อยมึงไป”
“…”
จุ้ป~
“0.o!!!!!”
ผมอึ้งเลยครับอยู่ไอมินก็จุ้ปแก้มผมมมม แล้วมันก็หน้าแดงงงน่ารักอ้ะ ก็มันเป็นซะอย่างเงี่ยยจะไม่ให้ผลมหลงได้ไง อย่าหวังเลยยไอมินว่าวันนี้มึงจะได้ออกจากห้องง่ายๆ หึหึ
จบพาทวี
จีมินพาท
โอ้ยยเมื่อกี้ผมมทำอะไรรลงไปเนี่ยยยยไอมินนมึงทำอะไรของมึงงงง แต่นี่เป็นโอกาสที่ผมก็ควรที่จะคว้ามันไว้ไม่ใช่หรอผมควรจะบอกความรู้สึกผมออกไปสักทีสินะ ผมหันกลับไปสบตามันทำให้นหน้าผากเราเเตะกันเหมือนเดิม ..
“แล้วถ้ากูรู้สึกเหมือนที่มึงรู้สึกมึงคะ….”
คำพูดผมถูกกลืนลงคอเพราะริมฝีปากมันลงมาแตะริมฝีปากผมอีกครั้งลิ้นร้อนของมันเข้ามาทักทายลิ้นเล็กของผม จูบครั้งนี้ของเราไม่ได้ร้อนแรงงอะไรเป็นจูบที่สื่อความรู้สึกของเราที่มีให้กันนน
“ขอบคุณนะที่ยอมรับความรู้สึกของกู”
“ กูรักมึงนะไอแทรักมานานเเล้วรักมาตลอด”
มันล้มตัวลงนอนข้างๆผม โดยเรานอนหันหน้าเข้าหากัน ทำให้ผมเห็นรอยยิ้มที่ทำให้ผมยิ้มตามม ไอแทมันเอานหน้าผากมาชนกันผมทีนึงแล้วพูดบางอย่างพร้อมสายตาและรอยยิ้มขี้เล่นของมันทำให้ผมแถบจะละลายกลายเป็นไอไปเลยยย
“แทแทรักจีมินนะครับ หมูน้อยของแทแท”
“-///-”
ผมอายจนต้องเอาหน้าไปซุกกับแผงออกของมัน แล้วมันก็ใช้มือแทรกตรงท้ายทอยผมเหมือนให้ผมหนุนเพราะความสูงของมันกับของผมค่อนข้างเเตกต่างงแล้วมันเอามือข้างที่ให้ผมหนุนมาลูบหัวผมมืงอีกข้างก็กอดผมหลวมๆ ผมไม่รู้สึกอึดอัดเลยย รู้สึกอุ่นมากกกก ผมรักมันมากกก การกระทำของมันเหมือนเป็นคำสัญญาว่า ต่อจากนี้เราจะผ่านเรื่องทุกเรื่องไปด้วยกัน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเราจะอยู่ข้างกัน ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าเรื่องของเรามันจะจบลงยังไงแต่ ณ ตอนนี้ผมมีความสุขมากที่มีมันอยู่ข้างๆแบบนี้..
จบพาทจีมิน
1 ปีต่อมาา~ (ไวอย่างกับโกหก)
วีพาทท
ตอนนี้เราอยู่มหาลัยกันเเล้วครับ เรื่องเมื่อหนึ่งปีที่แล้วทำให้เราสองคนไม่ใช่เพื่อนกันอีกต่อไปใครจะเชื่อว่าเราจะมาไกลขนาดนี้ หลังจากวันนั้นเราก็ตกลงคบกันอย่างเป็นทางการเเล้วผมก็ได้รู้ว่าที่จีมินบอกรักไอกุกเพราะปรึกษาเรื่องผมแต่ก็นะมีเมียน่ารักนี่ก็ต้องหัวเป็นธรรมดาวันนี้วันเสาร์ครับไม่มีเรียนนน ผมกับจีมินอยู่ที่ห้องซื้อหนังมาดูกันครับซื้อมาตั้งหลายเรื่องแหนะ
“จีมินครับจีมินจะดูเรื่องไหนอ่าาแทแทอยากดูอุนตร้าเมนนนนง่าาา”
“ปัญญาอ่อนเเล้วมึงกูจะดูมดเอ็กซ์”
“โหวววมาว่าเค้าตัวเองก็ไม่ปัญญาอ่อนเลยเนอะ”
“เมื่อกี้มึงว่าไงนะไอดำ”
“โอ้ยยยยยยยย ผมขอโทดดคร้าบบบบบบบ ดูมดเอ็กซ์ก็ได้คร้าบบบบบ”
จีมินบิดหูผมคร้าบบบทุกคนน ผมไม่ได้กลัวมันเลยนะอย่าเข้าใจผมผิดนะทุกคนน ผมก็แค่….เกรงใจเท่านั้นเองงงครับบ อิอิ
“ดีมากก มดเอ็กซ์จ๋า~~ จีมินมาแล้วว”
แฟนใครว้ะปัญญาอ่อนชิปหายย แต่ก็น่ารักดีนะ ตลอดเวลาที่เราคบกันมาาาเราไม่เคยทะเลาะกันจริงจังสักครั้งงงเหมือนเราจะโตขึ้นกันด้วยแหละครับได้รู้อะไรๆมากขึ้น ผมไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น แต่ผมจะทำเวลาในทุกๆวันของเราให้มีความสุขที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนนึงจะทำให้คนที่เรารักได้ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเเค่ไหนความรักของเราก็จะไม่มีวันน้อยลงงง เราจะรักกันและอยู่ด้วยกันอย่างงี้ตลอดไปปป
--------------------------------THE END-----------------------------
มาจบเเล้ววน้าาทุกคนนนนน เข้ามาอ่านกันเยอะๆน้าาา ผิดพลาดประการใดไรต์ขออภัยยด้วยน้าา แล้วเจอกันเรื่องต่อไปน้าจ้ารีดดทุกคนน
ไรต์รีบมาต่อนะคร้าบบบ