ไม่อยากจำแต่ก็ทำไม่เคยได้ (ชั่งคราว)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เรื่องราวของ เล็ก กับผองเพื่อนสมาชิกกลุ่ม "ป่วง" ที่ตั้งกันเองเพราะความบ้าบอเกีนพิกัดทุกครั้งที่อยู่รวมกลุ่ม 

เล็ก ผุ้ชึ่งอาภัพรัก และ สับสนในตัวเอง

มโนรา หรือ มโน ฉายาที่เพื่อนฯในกลุ่มตั้งให้

อ้วน สาวร่างเล็กผิวสองสีกุลสตรีหนึ่งเดียวในกลุ่ม

อาเล็ก หนุ่มหน้าคมที่นิไสไม่เข้ากับใบหน้า

นคร หนุ่มร่างสูงอัธยาศัยดีผู้เป็นที่รู้จักไปทั่ว

"ทำไมต้องเป็น ป่วง วะ? กูไม่ได้ท้องร่วง" มโนรากล่าวขึ้น

เล็กเบ้ปากมองบนใส่เพื่อน พร้อมทั้งยกมือถือยื่นไปให้เพื่อนดู "ใช่ที่ไหนมึง ดูนี่" 

"ป่วง หมายถึง ป่วน + งง กลายเป็นป่วง อาการของคนป่วงจะดูเหมือนมีสติแต่งงฯ"

"แล้ว?" 

"ก็มันคำนิยามมึงเลยแหละ พวกมึงด้วย รวมตัวกันทีไรก็เมาเอ่อแดกกันทุกที"

"เหมือนมึงไม่?" อาเล็กว่าขึ้น

"ก็ไม่เท่ามึงเหอะ หรือจะเอากลุ่มบ้าเกีนพิกัด กูยังไม่คิดบัญชีมึงเลยนะ" เล็กมองแรงใส่อาเล็กที่เมื่อคืนยีผมเขาจนฟูฟ่องเพราะอาการเมา

"เมาทีไรลำบากหัวกูทุกที ต่อไปกูจะไม่นี่งข้างมึงเด็ดขาด"

"หึ กูว่ากูจัดผมให้มึงออกจะน่ารัก"

"น่ารักกับผีนะชิ

พันกันจนจะได้โกลนผมทิ้งแล้วเนี่ย"

"ก็ดีนะ คงดูดีขึ้นเยอะ

ลองดูดิ รับรองคนต้องมารุมจีบมึงแน่ฯ"

"ก็เหี้ยละ

ตกลงเอาชื่อนี้แหระกูขี้เกลียดคิด"

พูดจบไลน์กลุ๊บก็เด้งขึ้นที่มือถือสมาชิกทุกคนโดยพร้อมเพียงจากการลงมติเห็นชอบของเล็ก