Love across dimensions ตามหาหัวใจนายเย็นชา

ตอนที่1 การพบเจอ

                ณ. โรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งในเมืองหลวง มีหญิงสาวม.ปลายกำลังนั่งถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย "เฮ้อ~ ทำไมมันถึงได้น่าเบื่อขนาดนี้นะ" เธอบ่นออกมาและมองออกไปนอกหน้าต่าง
                 "อรุณสวัสดิ์จ้าาา นานะจัง" มิโน๊ะเพื่อนสนิทของนานะวิ่งเข้ามาในห้องพร้อมทักทายนานะ
                 "อ๊ะ!! อรุณสวัสดิ์จ้า" นานะหันมาตอบรับมิโน๊ะหลังจากนั่งบ่นคนเดียว
                 "เมื่อกี้ฉันเห็นนะว่าเธอพูดคนเดียว"มิโน๊ะเดินไปเลื่อนเก้าอี้ที่อยู่ข้างหน้าโต๊ะนานะออกมานั่ง
                 "ก็ฉันเหงานี่ ไม่มีไรทำเลยอะ" นานะตอบพร้อมกลับทำหน้าเซ็งๆ
                 "วันนี้ฉันทำข้าวกล่องมาให้ด้วยนะ" มิโน๊ะหยิบข้าวกล่องที่ห่อผ้าสีชมพูยื่นให้นานะแล้วนานะก็ยกขึ้นมาดม "อื้มม กลิ่นหอมน่ากินมากเลยอ่าาา" นานะดมกลิ่นหอมของอาหารเสร็จก็เอากล่องข้าวใส่ไว้ในลิ้นชักโต๊ะของตัวเอง
                 "วันนี้มีร้านเค้กเปิดใหม่อะ หลังเลิกเรียนเราไปกันนะ"
                 "เอาสิ ฉันอยากกินเค้กอยู่พอดีเลย" 

กริ๊ง~~(เสียงกริ่งเข้าเรียนดังขึ้น)
อาจารย์ประจำชั้นเดินเข้ามาในห้องพร้อมหนังสือเล่มหนา2นิ้วแล้วทุกคนก็รีบกลับมานั่งที่ของตัวเองอย่างสงบเรียบร้อย
                 "วันนี้ครูจะให้นักเรียนได้รู้จักกับเพื่อนใหมที่จะเข้ามาเรียนในห้องเดียวกับเรานะ เชิญเข้ามาเลย"
ครื้ด~ เสียงเลื่อนประตูที่เปิดออกพร้อมกับผู้ชายสูงหล่อขาวเดินเข้ามาในห้องและหยุดยืนอยู่ข้างๆอาจารย์
                "นี่คือนักเรียนใหม่ที่จะเข้ามาเรียนกับเรานะ แนะนำตัวหน่อย"
                "สวัสดีครับ ชื่อ คาซางาระ ฮิโต๊ะ" 
ผู้ชายคนนั้นแนะนำตัวด้วยน้ำเสียงที่เรียบ ราวกับว่าไม่มีความรู้สึก สายตาของเขานิ่งและสงบแต่แฝงไปด้วยความน่ากลัว แต่เพราะหน้าตาที่เป็นเสน่ห์ของเขาจึงทำให้ผู้หญิงในห้องทุกคนหลงในตัวเขากันหมด แต่...มีเพียงนานะคนเดียวเท่านั้นที่ไม่สนใจหน้าตาของผู้ชายคนนี้เลย
                "ฮิโต๊ะ เธอไปนั่งตรงนู้นนะ"อาจารย์ชี้มาที่โต๊ะว่างที่ติดกับโต๊ะของนานะแล้วฮิโต๊ะก็เดินมาเลื่อนเก้าอี้ออกและนั่งเรียนโดยที่ไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลย 
                "เอาล่ะ มาเริ่มเรียนกันเถอะ"อาจารย์เปิดหนังสือเล่มหนา2นิ้วและสอนไปเรื่อยๆจนหมดชั่วโมง

กริ๊ง~(เสียงกริ่งพักกลางวันดังขึ้น)
                "ทานแล้วนะค๊าา" นานะดึงตะเกียบออกและคีบข้าวเข้าปาก
                "เธอโชคดีมากเลยนะที่ได้นั่งข้างฮิโต๊ะน่ะ" 
                "ดีตรงไหน น่ากลัวจะตาย เหมือนคนไม่มีความรู้สึกอะ ฉันไม่กล้าเข้าใกล้เลย"
                "คนอื่นเขาอิจฉาเธอนะ ขนาดฉันยังอิจฉาเลยที่ได้นั่งใกล้ฮิโต๊ะนะแต่ยังไงก็เถอะฮิโต๊ะไม่ใช่สเป็คฉัน ฉันก็เลยไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ อื้มมม ฉันกินข้าวหมดแล้วนะ"
                "งั้นฉันจะลงไปเก็บให้นะ เดี๋ยวมา"นานะลุกขึ้นและก้มลงเอากล่องข้าวแล้วก็เดินลงไปที่ห้อง พอถึงห้องนานะก็เปิดประตูและเอากล่องข้าวไปวางไว้ใต้ลิ้นชักโต๊ะเหมือนเดิมจากนั้นเธอก็เดินออกมา และชนกับไทม์พอดี แล้วนานะก็หงายหลังล้มลง
                "อ๊ะ! เป็นอะไรมากหรือเปล่า?" ไทม์รีบพยุงตัวของนานะขึ้นมา
                "มะ....ไม่เป็นไร..." นานะเงยหน้าขึ้นมามองและเห็นเป็นไทม์เลยนิ่งไปสักพัก
                "เดินไหวมั้ย?"
                "เดินไหว ฉันต้องไปแล้ว ขอบคุณ" นานะรีบเดินออกจากไทม์ แต่ไทม์กลับดึงนานะมากอดเอาไว้และโน้มตัวลงไปกระซิบข้างหูนานะเบาๆว่า "กลับมาคบกับฉันได้มั้ย?" นานะนิ่งไปอีกสักพักพอได้สตินานะเลยตอบกลับไปว่า "ฉันขอเวลาคิดก่อนนะ" จากนนั้นนานะก็รีบวิ่งขึ้นไปบนดาดฟ้าเพื่อจะไปหามิโน๊ะ และอยู่ๆก็มีเสียงใหญ่ๆตะโกนว่า "นี่!! จะไปไหนน่ะ" 
 นานะได้ยินเสียงนั้นเลยหยุดวิ่งและหันกลับมาตามหาเสียงนั้น และก็รู้ว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของฮิโต๊ะที่เรียกเธอ นานะเลยเดินไปหาฮิโต๊ะและถามว่า "มีอะไรหรอ" 
ฮิโต๊ะดันนานะจนติดกำแพงและใช้แขนกั้นไม่ให้นานะหนีไปไหน
                "เธอน่ะ ชื่ออะไร?" ฮิโต๊ะมองนานะด้วยสายตาที่เย็นชาและน่ากลัว
                "จะรู้ไปทำไม" นานะตอบกลับด้วยเสียงที่สั่นเพราะกลัวสายตาของฮิโต๊ะที่มองเธออยู่
                "จะบอกมั้ย!!" ฮิโต๊ะทำเสียงตะคอกใส่นานะและบีบแขนนานะจนเป็นรอยแดง
                "ฉันเจ็บนะ!! ฉันชื่อนานะ ปล่อยฉันได้แล้ว!!" นานะสบัดแขนจนหลุดออกจากมือของฮิโต๊ะ
                "งั้นหรอ...หึ! นับตั้งแต่วันนี้ เธอต้องเป็นทาสของฉัน นี่เป็นคำสั่ง!!"...
   






 

                  

#ตอนที่1จบแล้ว ถ้าบกพร่องตรงไหนหรือไม่สนุกยังไงบอกได้นะพึ่งแต่งเป็นครั้งแรก><