เขาเรียกผมว่า"ไอเจ้าความรัก"

รุ่นพี่ บรีส: คืนนั้นที่ร้านเหล้ามึงคงไม่รู้ตัวละสิว่ามึงทำอะไรลงไป

รุ่น น้อง ม่อน: กูทำอะไรลงไปพี่เขาถึงเกลียดกูขนาดนี้

บทนำ

"เออ รู้แล้วหน่า"

ชายหนุ่มผิวขาวผอมบางสวมแว่นตา นอนคว่ำหน้าโดยมือยังจับมือถือโทรศัพท์ คุยกับคนที่อยู่ในสาย

"เออ กูสัญญาเลยว่ากูจะไม่เมา แต่ถ้าเมามึงไม่ต้องห่วง มันจะไม่มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นอีก

22.00 (สี่ทุ่มตรง)

ร้านเหล้าห่างจากหอพักที่ชายหนุ่มอาศัยอยู่ประมาณ40เมตร เขาแต่งกายด้วยเสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนสีดำส่วนภายในใต้แว่นตาของเขาเห็นขนตางอนยาวจมูกโด่งสันได้รูป แววตาอ่อนหวาน ริมฝีปากบางสีชมพูได้รูป

ตื้ด......ตื้ดๆ...... (เสียงโทรศัพท์)

"ฮัลโหลมึงอยู่ไหน พวกกูมากันหมดแล้วเหลือแค่มึงคนเดียวเนี้ย" เสียงคนถามที่โครตจะแสบแก้วหูถามหาผมทันที ไอนี้ไม่ใช่ใครคือเพื่อนสนิทที่สุดของผมนั่นเอง ผมกับมันเรียนด้วยกันตั้งแต่อนุบาลจนถึงชีวิตมหาลัย ผมจึงยกให้มันเป็นเพื่อนที่ผมสนิทที่สุดในกลุ่มแล้ว

"กูอยู่หน้าร้านแล้วเนี้ย พวกมึงนั่งอยู่โต๊ะไหนกัน" ผมถามกลับอย่างรวดเร็วหลังจากนั้นผมก็กดวางสายทันที

~สาวบางโพ สาวบางโพนั้นโก้จริงๆ~ (เสียงนักร้องยืนร้องเพลงเต้นอย่างสนุกสนานอยู่บนเวที ส่วนคนที่มาเที่ยวบางคนก็ยืนเต้นอยู่ข้างโต้ะที่ตัวเองนั่ง บางคนก็หว่านเสน่หไปตามโต๊ะคนที่ตัวเองหมายปองไว้

"คนเยอะชิบหาย"ผมพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะสอดสายตามองหากลุ่มตัวเอง

ทันใดนั้นผมก็มองไปเห็นร่างสูงที่คุ้นชินยืนถือแก้วเหล้ายื่นให้สาวสวยคนหนึ่ง

"ไอปืน" ผมตะโกนเรียกทันที ส่วนเจ้าของชื่อรีบหันหาตามเสียงด้วยความว่องไว หลังจากที่มันเห็นผมจากหน้าซีดๆของมันหายทันทีพร้อมกับถอนหายใจ สงสัยมันคงคิดว่าแฟนผู้หญิงคนนั้นเรียกมันแน่ๆ

" ไอม่อน กูตกใจหมดเลย คิดว่ากูจะโดนเล่นซะแล้ว (พูดไปมือลูบหน้าอกไป) นั่นไงผมพูดไว้ไม่มีผิด

"ป่ะ เดี๋ยวกูพาไปที่โต๊ะป่านนี้ไอพวกนั้นสั่งเหล้าเต็มโต๊ะละ

(เหล้าเต็มโต๊ะ ผมได้ยินแถบกลืนน้ำลายลงคอทันทีไอพวกนี้มันกะจะมอมผมใช่ไหมหรือผมแค่คิดไปเอง

โต๊ะ 3

อ่าวไอม่อนดีเพื่อน กว่าจะมานานชิบหาย สงสัยล้วงคอรอยู่ละสิ55 =เสียงไอต้น (เหมาะกับฉายาที่ทุกคนพร้อมใจเรียกว่าไอปากหมา)

มาๆนั่งกินเหล้ากัน มึงเมาห้ามก่อเรื่องอีกละกูขี้เกียจตามเคลีย=เสียงไอเก่ง เก่งตามชื่อมันจริงๆ ถึงขนาดเพื่อนในกลุ่มยกนิ้วให้มันเลย

โธ่ๆที่รักกกข๋า ถ้าเมาเดี๋ยวริชชี่ดูแลเอง =เสียงไอริชหรือน้องริชชี่ ที่เป็นผู้ชายแต่ใจเป็นสาวนั่งเกาะแขนผมพร้อมกับส่งสายตาปริปๆให้

"เห้ยๆ พอแล้ว อย่าแซวมันเยอะ" ไอปืนพูดทั้งๆที่มือของมันยังเทเหล้าลงแก้วใบใสๆที่วางอยู่ตรงหน้า

ผมมองแก้วเหล้าที่ไอปืนมันเทเหล้าเองกับมือพร้อมกับภาวนาในใจว่าแก้วนี้มันต้องไม่ใช่ของผม

ไม่ใช่แก้วเรา

ไม่ใช่แก้วเรา

ไม่ใช่

"อะของมึง นี่กูเทให้มึงน้อยที่สุดในกลุ่มแล้ว มึงอย่าเมาละกัน ถ้ามึงเมาแสดงว่าคอของมึงมันอ่อนหรือไม่มึงก็ยังเป็นเด็กอยู่ 555

(แมร่งปากเสียทั้งกลุ่ม)

ด้วยความที่ผมเป็นคนไม่ยอมใคร ยิ่งได้ยินเสียงที่พวกมันเยาะเย้ยผม ยิ่งทำให้ผมหงุดหงิด รีบคว้าแก้วจากมือไอปืนกระดกเหล้าที่มีสีสันเข้มลงคอทันที

"เห้ย ทุกคนพร้อมใจตะโกนขึ้นพร้อมกันเมื่อเห็นผมยกซดหมดแก้ว

ปั๊ก! เสียงวางแก้ว

" ไอปืน กูขอหลายๆแก้ว วันนี้คนอย่างกูจะไม่เมา

5 นาทีผ่านไป

"กรู จา เอื้อก ม้ายยยยย เมา พวกกมึงงงงเข้าาาาจายยยยกูช้ายยหม้ายย เอื้อกก

".................."

"พวดดดมรึงงงเข๋าาาจายกูช้ายหมายยย"

".…............"

พรึ่บ

"มึงจะไปไหน" พูดเป็นเสียงเดียวกัน

"ปวดดดดเยี้ยววววว่ะ กรูจาปายเข้าห้องน้ำ มึงงม้ายต้องงงตามนะ โคนอย่างกรูหม้ายเมาแน่นอน

ไม่รู้ว่าตัวผมเมาหรือป่าวแต่ทำไมสายตาของผมมันมัวไปหมด แต่ถึงยังไงผมก็ต้องพาร่างของผมไปให้ได้ เพราะพวกมันจะได้ไม่ต้องมาล้อผมอีก ผมพยายามใช้สายตามองหาห้องน้ำ และพยายามบังคับร่างตัวเองไม่ให้ไปชนกับโต๊ะอื่นๆ ผ่านโต๊ะแล้วโต๊ะเล่า จนมาหยุดที่โต๊ะหนึ่งที่ตั้งไม่ไกลจากห้องน้ำสักเท่าไหร่ หลังจากที่ผมใช้สายตาเพ่งมอง ผมก็เห็นว่ามีผู้ชายคนหนึ่งกำลังใช้มือลวนลามผู้หญิงที่นั่งตักตัวเองอยู่ ด้วยความที่ผมเป็นสุภาพบุรุษไม่ชอบคนที่รังแกผู้หญิงผมรีบตรงปรี่เข้าไปกระชากผู้หญิงคนนั้นทันที

"นี่เธอออ ทามไมให้ไอผู้ชายยยบ้ากามมมมโคนนี้ลวนนนนลามมมเธอด้ายย ห๊ะ ผมยืนชี้หน้าคนที่ผมเห็นว่ามันกำลังลวนลามผู้หญิง ซึ่งคนนั้นก็ใช้สายตามองผมด้วยความงง แต่สายตาที่มองนั้นมันแฝงไปด้วยความแข็งกร้าว

"มองทามมมมมหม้ายยยไอบ้ากามมม"

"…...…......"

"ยางงงงง ยางงจามองหน้าอี๊กกกก"

ผมรู้สึกตัวได้ว่าขาของผมมันขยับเข้าไปใกล้คนที่นั่งอยู่ตรงหน้าทีละนิดๆและแล้ว

(อ้วกกกกกกกก)

"เห้ย!"

หลังจากนั้นสายตาของผมมันก็แลริบหรี่แล้วก็มืดดับลงทันที หรือเรียกง่ายๆว่าภาพตัด แต่ผมก็ยังได้ยินเสียงคนคุยอะไรกันสักอย่าง ก่อนที่มันจะเงียบสนิทไป