รักสุดวุ่นลุ้นสุดใจ..

เนื้อเรื่อง

๛

ตอนที่ 1

เวลา

8.00 นาฬิกา

"

"

ยัยเขียวเสวย มาแล้ว" นี่คือเสียงของยัยโฟท์ที่กำลังร้องเรียกฉันให้มาเข้าแถว เพราะเพลงชาติกำลังจะดังแล้ว ประเทศไทย....รวม......ฯ" นรกชั่งมีตาเหมือนตามที่คิดไว้

"

อีก 2 ก้าวก้จะถึงแถวฉันอยู่แล้ว ทำไมต้องดังตอนนี้ด้วย" ฉันบ่นกับตัวเอง ขณะที่ยืนอยู่แถวพี่ๆ ม.6/..... ที่อยู่ข้างๆแถวของชั้น ม.1/...... ที่ฉันเรียนอยู่ เพราะฉันนั้นแถบจะมาสายทุกวันเลย

"

"

"

"

อุ.....อู......อุ๊ย... " ฉันอุทานเสียงออกมาทันใดที่หันไปมองทางด้านซ้ายของฉัน ว้าว!!! นี่มันคนหรือเทพบุตรเพราะนั้นคือ ผู้ชายตัวสูง ค่อนข้างขาว น่าตาน่ารักน่าหยิก หล่อ มาดได้ใจจิงๆ หุหุหุ ^o^สวัสดีค่ะ พี่...." ด้วยความว่าฉันหน้าด้าน ฉันหันไปสวัสดีพี่หน้าหล่อคนนั้น แต่ก้ต้องหยุดชงักเพราะไม่รู้จักชื่อแต่ทำไมฉันจึงไม่เคยเห็นหน้า(เพราะฉันไม่ได้สังเกต............ มั้งหรือฉันมาสาย ก้ไม่รู้ อิอิ)ยัยเขียวเสวย"ไอ้โบกี้" เสียงต่อเสียงประสานเสียงจนฉันและพี่หน้าหล่อต้องหัน ขวับ! ไปดู เพราะนั้นคือเสียงของเพื่อนฉันและเสียงของพี่หน้าหล่อเรียกให้ไปเข้าแถว

"

"

เอ๊ะ.....!!! พี่ชื่อโบกี้ งั้นเหรอ" ฉันอุทานเบาๆ แถมหน้าตาตลกตกใจตลึงตึงตัง นิดๆ(เพราะความหล่อละมั้ง)เร็ว ซิแก" ยัยจิ่มหมี(ชื่อจิงน่ะ จิมมี่)ตะโกนกำชับเพราะต่อไปก้จะสวดมนต์ยามเช้าแล้ว

"

รู้แล้วๆ" ฉันตะโกนกับพร้อมเดินไปหาเพื่อนๆ ด้วยหน้าตาที่สดใสเหมือนได้ดูดเลือด ฟิมล์ รัฐภูมิ อะไรสักประมาณนั้น ก้มันต้องแน่อยู่แล้วเจอคนหล่อแต่เช้าเลยนิ

"

แล้วเราก้สวดมนต์ยามเช้าเอาฤกษ์เอาชัย

อีกแล้วน่ะแก มัวแต่ทำอะไรอยู่ที่บ้าน" ยัยเม หันมาด่าตามเคยด้วยสีน่าอยากจะตบ มากมาย เพื่อวันใหม่สดใสวันนี้

"

แกรู้จักพี่โบกี้ไหม" ฉันหันไปถามจินห์ เพราะจินห์รู้จักรุ่นพี่ ม.6 เกือบทุกคน และเกือบทุกห้อง มันรู้จักคนเยอะจนฉันคิดว่ามันลงสมัครประธานนักเรียนก้คงได้แน่ๆ ฉันถามขณะที่กำลังขึ้นห้องเรียน

"

ฮะ......อะ....อะ...ไรน่ะ" ยัยจินห์ตกใจทำหน้าเหมือน แจจุง ถูกผู้หญิงรุม

"

ฉันถามแกว่ารู้จักพี่โบกี้ ไหม" ฉันพูดซ้ำด้วยสีหน้าตายสุดๆ

"

ทำไมเหรอ!!" ยัยจินห์ตั้งประเด็นมาที่ฉัน

"

"

ก้ฉันได้คุยกับพี่แกเมื่อเช้า เนี่ยมาหยกๆ" โกหกทั้งเพก้เห็นมีแต่ฉันพูดอยู่คนเดียวพี่แกไม่เห็นสนใจจะพูดอะไรเลย(จะบาปไม่เนี่ย ) ฮะ.... อะไรน่ะ" เพื่อนๆ อุทานพร้อมกันแล้วมองมาที่ฉันทำหน้าเหมือนจะฆ่าฉัน พร้อมกับยืนนิ่ง

"

ทะ.....ทำไมเหรอ" ฉันถามกับพร้อมทำหน้าแอ๊บแบ๊ว มากมาย

"

"

แกรู้ไหมว่า พี่โบกี้ น่ะขวัญใจพวกฉันเอง กรี๊ด!!" ยัยโฟท์พูดแทรกขึ้นด้วยสีหน้าดีใจปาน ยูโนว มาขอแต่งงาน พร้อมเพื่อนๆในกลุ่ม ก้กรี๊ด ตบท้าย ลั่น!!!!!...พวกแกรู้ไหมว่า พี่แกถามชื่อฉันด้วย แหละ" เอาอีกแล้วฉันโกหกไม่เลิก ก้ทำไงได้ล่ะก้เพื่อนๆชอบกันตรึม ก้อยากโม้ให้เพื่อนๆอิจฉา นิ

"

"

"

ฮะ........อยู่ไหน!!"เวลาไหน! " พวกเพื่อนฉันพร้อมใจถามฉันเหมือนกำลังสอบปากคำ เมื่อเช้านี่ก่อนเข้าแถว ไง" ฉันตอบกับ

"

ทำไมฉันไม่เห็น" พวกเพื่อนพร้อมใจถามอีกครั้งด้วยสายตาจับผิดสุดๆ

"

"

"

~~

กะ.....ก้พวกแกไม่ได้สังเกตนิ" ฉันแก้ตัวน้ำขุ่นๆ อย่างหน้าด้าน อิอิ..*_*แล้วถามอะไรอีก ไหม" ยัยจินห์แทรกขึ้นมา (หรือเสือก)ถามชื่ออย่างเดียวย่ะ ก้พวกแกซิเรียกฉันก่อนไม่งั้น.......ฉันก้......... จุ๊กกรู๊!!! กับพี่เค้าแน่ๆ" ฉันโกหกโชว์อีกรอบ ด้วยแววตาหน้าเชื่อถือ(มั้ง)ในห้องเรียน

"

คาบแรกเรียนอะไรเหรอ" ฉันหันไปถามยัยพรุนซึ้งเป็นชื่อที่เราใช้เรียกยัยแมงกะพรุนเพื่อนรัก เมื่อถึงห้องเรียนแล้ว

"

อ๋อ!! คาบแรกเรียน วิทย์ฯไง" ยัยพรุนตอบมาด้วยแววตาจิงใจเพราะเป็นคนค่อนข้างซื่อ นิดๆ

"

"

แล้วส้มหวานทำการบ้านยัง" และนี้ก้เป็นอีกชื่อหนึ่งที่ใช้เรียกกันบ่อย แต่ฉันก้ไม่ค่อยชอบสักเท่าไรเพราะคนที่เรียกคือ ยัยกุ๊ก หนอนบ่อนใส้ของ ยัยพริกไทย นั้น ซึ้งมีนิสัยหน้าด้านมากๆๆๆ++เสร็จแล้ว" ฉันพูดด้วยสีหน้าอยากจะตดให้มันดมเลย

"

ลอกหน่อยสิ" ยัยกุ๊กสวนกลับ

"

ส้นตีนเถอะกุ๊ก" ฉันพูดเพื่อเป็นคำใบ้บอกให้ยัยกุ๊ก หุบปาก

"

"

อะไรน่ะ" ยัยกุ๊กถามต่อด้วยความสงสัย(ตามนิสัยมันนั่นแหละ)อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกแค่บอกว่าตอนต้นๆ ยังไม่เสร็จ น่ะ" ฉันพูดขึ้นเพื่อเป็นการแก้ตัวเพราะไม่อยากผิดใจกับเพื่อน

"

เขียวๆ" ยัยพรุนซึ้งนั่งข้างๆสะกิดพร้อมกระซิบ ขณะที่ยัยกุ๊กกำลังเดินไปหา กลุ่มยัยพริกไทย

"

"

ทำไมไม่ให้เข้าลอกล่ะ" ยัยพรุนพูดขึ้นสำเนียงคล้ายๆสงสารอย่างมากมาย เพราะยัยพรุนรู้ว่าฉันเสร็จแล้ว(ก้แน่ซิฉันเป็นคนขยันนี่....นา)จะบ้าเหรอ" ยัยโฟท์ซึ้งนั่งข้างๆฉันพูดขึ้น

"

"

แกก้รู้นิว่ามันนิสัยอย่างไร" ยัยโฟท์เสริมทันที ก้เพราะนิสัยยัยกุ๊กเป็นประเภท นกสองหัว วัวสองอวัยวะเพศ ประมาณว่าถ้ายัยกุ๊กรู้เรื่องอะไรจากกลุ่มพวกเราก้จะรีบเพ่นไปหากลุ่มยัยพริกไทยโดยอัตโนมัติเพื่อบอกข่าว แต่ถ้ายัยกุ๊กรู้เรื่องอะไรฝั่งโน้นกับไม่สนใจที่จะบอกเล่าเก้าสิบพวกเราเลย ทั้งๆที่ขณะนี้ก้ยังหน้าด้านนั่งเรียนกับกลุ่มพวกเราอยู่ และเวลามีงานก้หน้าด้านลอกพวกเราเสมอๆ มันน่าตบไหมล่ะ อี้!!!!..........ให้มันลอกไปมันก้ไม่สำนึกหรอก" ยัยโฟท์เสริมต่อท้าย

"

ใช่ไหมพวกเรา "ยัยโฟท์ตะโกนถามความคิดเห็นจากเพื่อน

"YES!!!"

พวกเราพร้อมใจกันตอบเป็นสำเนียงประจำกลุ่ม ลั่นห้อง

"

ยัยเขียว!!!" นี่คือ เสียงยัยจิ่ม(ชื่อเต็มก้ จิ่มหมี = จิมมี่ไง) ที่กำลังร้องแย่งกระจกกับฉัน ดังลั่นห้อง หลังจากเรียนเสร็จแล้วกำลังจะไปกินข้าว

"

แป๊ปสิ" ฉันตอบกับด้วยสีหน้ารำคราญสุดฤทธิ์

"

"

แกก้แป๊ปอยู่นั้นแหละ รู้ไหมฉันต้องไปแอบดูพี่........." เสียงยัยจิ่มที่กำลังพูดก้ต้องหยุดชงัก เพราะมือของยัยโฟท์นั้นได้มาปิดปากไว้ แกก้รู้ว่าฉันชอบพี่........" แม้ยัยจิ่มพูดซะจะประกาศของหายนั้นแหละ ก้แน่อยู่แล้วถ้าพวกเราผลิปากบอกว่าเราปลื้มใครมากๆ และถึงหู ยัยกุ๊ก (ตามเคยก้ต้องไปบอก ยัยพริกไทยน่ะซิ ) แล้วยัยพริกไทยและพวกก้ต้องมาอ่อยผู้ชายตามเรา เฮ้ย!!! ไม่ใช่ๆ ก้ต้องมาชอบตามเราน่ะสิ ฉันไม่ได้กลัวอะไรหรอกน่ะ ก้แค่กลัวแพ้มันน่ะ (ไม่ใช่พวกมันสวยกว่าเราน่ะก้แค่พวกมันน่ารักกว่าเรา นิส.......หนึ่ง)