เมื่อฉันเดินเข้ามายังโรงแรมแห่งนี้ ที่เพื่อนฉันรีบพาฉันมาดูถึงที่นี่โดยไม่กล่าวอะไรสักอย่าง เมื่อฉันเข้ามา ฉันรู้สึกได้ถึงบรรยากาศอันหดหู่สุด ๆ ที่ฉันเคยเจอเลย เพื่อนสนิทของฉันนามว่าแนตตี้ เธอเดินตรงมาที่ฉัน พร้อมกับตบบ่าของฉันเบา ๆ คล้ายกับว่าผิดหวังอะไรบางอย่าง ซึ่งฉันเองก็คาดได้เลยว่าต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับฉันแน่นอน เมื่อแนตตี้เดินผ่านหน้าฉันไปแล้ว ฉันเองก็ตกใจเหมือนกัน เมื่อเห็นชายหนุ่มนอนเปรืองกายอยู่บนเตียง ๆ เดียวกันกับเพื่อนสนิทอีกคนของฉัน เธอมีนามว่า ฟ้า เป็นคุณหนูจอมโอ้อวดที่ยอมลดตัวมาเป็นเพื่อนสนิทกับเราได้หน้าด้าน ๆ ไม่อายสื่อ เรียกได้ว่า เธอเองก็มีกระแสไม่ใช่น้อย แต่ใครจะไปคิดล่ะ ว่าฟ้าเพื่อนสนิทคนใหม่ของฉันจะนอนกับผู้ชายหน้าตาดี มาดเท่ อย่างคนนี้ได้แบบไม่อายใคร ก็นะ ... ที่นี่น่ะ คือโรงแรมแห่งหนึ่งในตัวเมืองเล็ก ๆ เท่านั้นแล่ะ จะเอาใครเข้ามานอนด้วยก็คงไม่แปลก อีกอย่าง พ่อของฟ้าเอง ก็เป็นถึงกับเจ้าของกิจการโรงแรมแห่งนี้เชียวนะ เมื่อฉันยืนตะลึงกับเหตุการ์ณที่เกิดขึ้นนั้น ฟ้าเพื่อนสนิทคนใหม่ของฉันกับชายหนุ่มสุดมาดเท่ก็ตื่นขึ้นมาแบบสะลืมสะลือ เสื้อผ้ากระจักกระจายเกลื่อนเต็มห้อง โหะ ๆ ฉันหัวเราะได้อย่างหน้าด้านมากเลย (อันนี้ยอมรับ) ฉันเองก็ยังคิดอยู่เลยนะว่า คนที่ทำความสะอาดโรงแรมห้องนี้จะเป็นลมไหมเนี่ย ! ห้องรกซะขนาดนี้ ฟ้าเพื่อนสนิทคนใหม่ของฉัน ทำท่าทางตกใจไม่ใช่น้อยเลยล่ะ ที่ตื่นขึ้นมาในสภาพเปรือยกายที่นอนอยู่กับผู้ชายที่ไม่รู้จัก แล้วมองมาที่ฉันแบบหดหู่ หลังจากนั้น ผู้ชายหน้าตาดีสุดมาดเท่ ก็ยังลุกออกมาจากเตียงแบบสภาพทั้งอย่างนั้นเลยล่ะ จู่ ๆ ก็ลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้า แล้วเดินจากไป โดยไม่สนใจใคร อย่างกับว่าฉันกับฟ้าเป็นธาตุอากาศโดยแท้เลยล่ะ ! เวลาผ่านไปได้สัก 1-2 ชั้วโมง ฉัน แนตตี้ และ ฟ้า ไม่ได้คุยอะไรกันเลย ขนาดหน้ายังไม่คิดจะมองกันเลยด้วยซ้ำไป และแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นกับพวกเราทั้งสามคน เสียงแตรรถดังสนั่น เพื่อนของฉันกรี๊ดออกมาดังลั่น แต่ฉันกับกรี๊ดไม่ออกเลยด้วยซ้ำ เวลาผ่านไปสักพัก ฉันตื่นขึ้นมาเห็นเพื่อนของฉันนอนสลบอยู่ในรถที่คว่ำอยู่ ส่วนลำพังฉันคนเดียวก็ยังสะลืมสะลือคล้าย ๆ กับว่ายังพอมีสติอยู่บ้าง ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพยายามที่จะโทรตามใครสักคนให้มาช่วยฉันกับเพื่อน ๆ แต่ฉันก็สลบลงไปท่ามกลางเลือดสีแดงที่อยู่ตรงพื้นทั่งอย่างนั้นเลยล่ะ ฉันตื่นขึ้นมาแล้วเห็นหมอบอกกับฉันว่าเป็นอย่างไรบ้าง ฉันซึ่งในตอนนี้นั้น กำลังอยู่ในสภาวะจำอะไรไม่ได้เลย ถ้าฉันคิดจะตอบหมอสักคำ ฉันควรจะตอบหมอว่าอย่างไรดีล่ะ ในตอนนี้ฉันนึกอะไรไม่ออกเลย ฉันก้มหน้าก้มตาคิดอยู่นาน จนในที่สุด หมอก็ถามฉันว่า ฉันชื่ออะไร เป็นใคร มาจากที่ไหน (เอาเถอะ ๆ เล่นถามกันแบบนี้จะตอบอย่างไรกันเล่า) เฮ้อ ! คุณหมอคะ ฉันจำอะไรไม่ได้เลยค่ะ ! หลังจากนั้นไม่นาน คุณหมอเองก็ทำท่าทีตกใจอย่างกับมีใครมาทำอะไรให้อย่างนั้นแล่ะ
"นี่....เธอ....จำอะไรไม่ได้เลยหรอ ? "
"....."
"แต่....หมอเช็คให้เธอแล้วนะ....ไม่เห็นมีอะไรผิดปรกติเลยนิ่ "
"....."
"เอาเถอะ ๆ งั้นเธอก็ควรจะนอนอยู่ที่โรงพยาบาลนี่ไปก่อนสัก 2-3 วัน เผื่อเธอจะจำอะไรได้บ้าง หลังจากนั้น หมอจะรีบส่งเธอกลับบ้านในทันที"
ฉันพยักหน้าโผงก ๆ ตายล่ะ ! แล้วถ้าฉันยังเป็นแบบนี้อยู่ต่อไปล่ะก็ ชีวิตฉันได้ถึงคราวอวสานแน่ ๆ แม่จร๋าาาา พ่อจร๋าาาาา ช่าวยลูกด้วยยยย
"คุณหมอคะ !"
พยาบาลเดินตรงเข้ามายังห้องของฉันเพื่อเข้ามาหาคุณหมอที่กำลังจะออกไป
"คุณหมอ ดิฉันพบสิ่งผิดปรกติในสมองส่วนหน้าและหลังของเด็กผู้หญิงคนนี้เล็กน้อยค่ะ คาดว่าน่าจะมีผลกระทบต่อความจำของเธอบางส่วนค่ะ ! ส่วนเรื่องประสาทรับความรู้สึกหรือการตอบสนองของเด็กผู้หญิงคนนี้ไม่น่ามีปัญหาอะไรมากค่ะ !"
( เหอะ ๆๆๆ ฉันหัวเราะออกมาแบบหน้าตาเฉยเลยแฮะ แต่ก็นะ ! จะบางส่วนแน่เรอะ )
คุณหมอทำท่าทีตกใจเล็กน้อย แล้วถอนหายใจออกจากปากแรง ๆ อย่างกับไปเหนื่อยที่ไหนมาแน่ะ ( สงสัยไปปู้ยี่ปู้ยำใครมามั้ง ! เอ้ย ไม่ใช่ คิก ๆๆ )
สักพักคุณหมอหันหน้ามาทางฉัน แล้วบอกกับฉันว่า
"ถ้าเป็นแบบนี้ แล้วเธอชื่ออะไร เป็นใครมาจากไหนกันล่ะเนี่ย ! ตาย ๆ ชื่อของเธอที่พ่อแม่เธอประธานมาให้ยังจำไม่ได้เลย เสียชาติเกิดซะแล้วมั้งท่า ถ้าอย่างนั้น ฉันจะให้พี่สาวของฉันอุปการะเธอไปดูเล่นที่บ้านกับลูกชายของเขาไปก่อนละกัน จนกว่าจะมีวี่แววว่าเธอจะจำอะไรได้บ้าง !!! แล้วฉันจะรีบหาทางรักษาเธอไว ๆ ละกัน ถ้าไม่เห็นว่าครอสนี้มันยากสสสล่ะก็ ไม่รักษาให้หรอกนะ !"
"หมายความว่า......"
"ก็ในเมื่อที่ครอสนี้มันยากค่ารักษาก็สูงไงล่ะ ถ้าฉันรักษาเธอได้เมื่อไรล่ะก็ จะได้เก็บเงินกับครอบครัวเธอได้ไง ..... รับรอง รวยเละะะ"
"แหะ ๆ ( เห็นแก่กะตังก์ชัดช๊าดดดด ตรูจะบ้าตาย )
"้ถ้างั้นฉันจะโทรตามพี่สาวของฉันให้ละกันนะ ยังไงซะ พี่สาวของฉันก็เป็นคนใจดีอะนะ เอาใจง่าย แต่เธอก็ระวังลูกชายเขาไว้ให้ดีล่ะ เจ้าชู้นะจะบอกให้ ! ถึงจะหน้าตาดีก็เถอะ ฟัดเรียบมาไม่รู้กี่รายละ อายุก็ไล่เรี่ยกับเธอแล่ะนะ หน้าจะโตกว่าเธอสัก 2-3 ปีได้ล่ะ"
"เหอะ ๆ ขนาดเป็นญาติพี่น้องกันแท้ ๆ ยังนินทากันได้ซะขนาดนี้ แล้วถ้าฉันเข้าไปอยู่จริง ๆ ล่ะก็ จะขนาดไหนกันนะ เฮ้อ ! (-__-")"
"โอเครฉันบอกให้พี่สาวของฉันมารับแล้วล่ะ สักพักก็คงมา ฉันไปก่อนล่ะ มีลูกค้าเพียบ ถ้าลูกค้าลดเดี๋ยตังหายโมีดดด ! ขอให้โชคดี"
"( -_o ) ห๊ะ ! นี่ฉันยังไม่ทันพูดขอบคุณที่ให้ที่อยู่ใหม่ให้ฉันเลยอ่าาาา ไวอย่างกะเสือชีตาร์ ดู๊ดู ที่เรื่องตังก็ไวอย่างกะสายฟ้าแลบเชียวแห๊ะ "
ไม่นานก็มีชายหนุ่มหน้าตาดีเดินเข้าห้องของฉันมา คนอะร๊ายยย หล่อก็หล่อ เท่ก็เท่ แต่.... หน้าตาดูคุ้น ๆ พิกลแห๊ะ
" มีอะไรรึเปล่าค่ะ "
"ฉันมาหาพ่อ เขาอยู่ไหม ? "
" ห๊ะ !!! เข้าห้องผิดอ๊ะเปล่าเนี่ยคุณ นี่มันห้องของคนไข้นะ ไม่ใช่ห้องที่บ้านของคุ๊ณณณณ (อีตาบ้านี่เนี่ยนะ เย็นชาก็หล่ออยู่และ แต่ดันซื่อซะงั้นอะ)
"เธอ..... คือคนที่พ่อบอกว่าจะให้ฉันมารับเธอไปอุปการะหรือเปล่าน่ะ"
" ห๊ะ !!!!!! โอ้...มาย...ก๊อด ! หล่อ สมอย่างกะที่หมอเขาบอกไว้เลยแห๊ะ "
" ตกลงว่าใช่ไหมเนี่ยเธอ เอ๋ออยู่นั่นแล่ะ ! ( -_- +)
"เอ่อ ๆ ใช่แล้วค่ะ พ่อของคุณหรอคะ ? แต่หมอเขาบอกว่าเป็นน้องชายของแม่คุณนิ่ !!!
" พูดบ้าอะไรของเธอน่ะ พ่อฉันไม่ใช่หมอสักหน่อย เขาเป็นเภสัชกรที่ชอบมาปู้ยี่ปู้ยำสาวสวยในห้องคนไข้ต่างหากล่ะ พ่อฉันน่ะชอบปลอมตัวเป็นหมอ เพราะเป็นฝาแฝดของน้าข้างบ้านที่เป็นหมออยู่ที่โรงพยาบาลนี้ด้วยกันต่างหากล่ะ
"ห๊ะ !!!!! ( 0_0") ครอบครัวนี้มีรสนิยมแปลก ๆ อ๊ะ ถ้างั้นคุณก็จะมาปู้ยี่ปู้ยำฉันหราาาา T^T อย่า...ทาม...อา...ราย..ค้าว...น๊า กลัวแล้ว พ่อจร๋าาาา แม่จร๋าาาาา แง ๆๆๆๆ ช่วยด้วยยยยยย !!!!! หยูยังไม่อยากมีผะ.... ั ว เอ้ยไม่ใช่ !!!! ไปไกลละเราาาา คิก ๆๆๆๆ
"ยัยบ้า ! จะแหกปากอะไรกันนักกันหน้า กะจะเรียกคนทั้งโรงพยาบาลมาฆ่าฉันรึไงห๊ะ !!! ฉันไม่ได้มาปู้ยี่ปู้ยำเธอสักหน่อย ถ้าฉันจะทำน่ะ ไม่ทำที่โรงพยาบาลหรอกเฟ้ย ไม่อยากเป็นโรคเอดส์ ฉันไปหาผู้หญิงที่หน้าปากซอยดีกว่ามานั่งทำเธอหรอก เฮ้อ ! ไปกันได้ล่ะ
"โอ๊ยยยยย ขอบคุณสวรรค์ ยังดีมีหนุ่มสุดหล่อมาอุปการะแห๊ะ คิก ๆ จะได้นอนตรงส่วนไหนของบ้านเขากันน๊าาา หรือว่าห้องเดียวกัน อิอิ
(แล้วเจอกันใหม่นะคร๊าาาาา)
ความคิดเห็น