ระหว่าง...เรา
เจนลิช แซงชู เป็นนิยายแนวรักสับซ้อน เจ็บปวดและเศร้า ในเรื่อง พี่ชู กับลิชเป็นผู้ชายนะค่ะ เป็นเรื่องแรกของไรท์นะค่ะ แต่งขึ้นเพราะชิปเจนลิชมากก หมายเหตุ :แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ผู้เข้าชมรวม
1,703
ผู้เข้าชมเดือนนี้
8
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เสียงหัวเราะดังของคู่รักวัยรุ่นสองคนที่เดินบนถนนระหว่างกลับบ้าน ใช่ค่ะ พวกเขาเป็นเด็กนักเรียนมัธยมปลายปีสุดท้าย และวันนี้คือวันสุดท้ายที่โรงเรียนแห่งนี้ คู่รักที่คบกันมาตั้งแต่มอต้นนานกว่า4ปี เจนชูนั้นเอง
3ปีต่อมา
เจนนี่part
ฉันเพิ่งเลิกงานค่ะและตอนนี้ฉันกำลังเดินเร็วเท่าที่จะเดินได้ ไปที่สวนสาธารณะเพื่อพบคนที่ฉันรักและคิดถึงที่สุด เราชอบจะพบกันที่นั้นทุกวันหลังเลิกงานค่ะ ถ้าเราไม่ติดงานนะค่ะ และ ปีนี้ก็เป็นปีที่เจ็ดของฉันกับพี่จีชูแล้วค่ะ คนเขาชอบพูดกันว่าปีที่เจ็ดของคนรักนั้นไม่ดี แต่ฉันว่ามันเป็นแค่คำพูดละมั้ง
.
.
"ที่รัก" ฉันเรียกพี่ชูที่กำลังเหม่ออยุ่
"มาแล้วหรอ" พี่ชูตอบเย็นชา เขาคงเหนื่อยกับงาน ฉันคิดถึงเขามาก
"เจนคิดถึงพี่"พูดจบฉันก็ให้เขาจีกรินฝืปากและกอดเขาแน่น แต่แปลกครั้งนี้เขาไปแม้แต่จะตอบสนองอะไรเลย ถ้าปกติเขาก็จะกอดฉันตอบไม่ก็ล้อฉัน
"เจน..."พี่ชูพูด
"หืมม......ที่รักมีอะไรหรือเปล่าคะ"
"เจน พี่ว่าเราเลิกกันเถอะ"
"อะไร...พี่อย่ามาล้อเล่นเจนเลยนะ" ฉันตกใจที่ได้ยินคำพูดนี้ ตกใจมากเลยละ แต่พี่ชูคงแค่ล้อเล่นนะ เราไม่ได้ผิดอะไรกันเลยพี่ชูไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล
"พี่ชู!" ฉันเรียกและเหงยขึ้นไปมองหน้าพี่ชูเพราะเขาเงียบนาน
"พี่ล้อเล่นเจนใช่ไหมเนี่ยหื้มม"ฉันพูดยิ้มและกำลังจะจิบริมฝีปากพี่ชู แต่พี่ชูหันหน้าหนีฉัน ทำไม ฉันเริ่มใจไม่ดี
.
.
.
"พี่เบื่อ พี่เหนื่อย พี่ไม่ได้รักเจนแล้ว พี่ไม่อยากทนมันอีก เราเลิกกันเถอะ" อ อะไรนะ นี่พี่ชูเป็นอะไรไป นี้คือฝันใช่ไหม เขาไม่เคยพูดอะไรแบบนี้มาก่อนเลยนะ ฉันเพิ่งรุ้ว่าหน้าชามือชาหัวใจเต้นแรง ตัวเย็นเฉียบก็ทีนี้
พอฉันได้สติพี่ชูก็ไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว ที่นี้เหลือแค่ฉันคนเดียวนั่งในพื้นหญ้าที่เย็นชาพล้อมกับคำพูดของพี่ชูวนเวียนบนหัวและน้ำตาที่ไม่รุ้ไหลมาจากไหน มันเจ็บ ใช่มันเจ็บตรงนี้ที่อกข้างช้าย เหมือนกำลังจะตายตรงนี้อะ มันเป็นแค่ฝันใช่ม้ะ ใช่แน่เลยพรุ่งนี้เช้าถ้าฉันเล่าให้พี่ชูฟังพี่ชูจะต้องล้อฉันแน่ ฉันหัวเราะเหมือนคนบ้า ถ้ามันเป็นแค่ฝัน แล้วทำไม ทำไมมันถึงเจ็บจังT_T เบื่อฉันหรอ เขาเบื่อได้อย่างไงในขณะที่ฉันเอาแต่คิดถึงเขา เขาเหนื่อยได้อย่างไงในขณะที่ฉันพยายามเปลี่ยนตัวเองทุกอย่างเพื่อเขา และเขาหมดรักฉันได้อย่างไง ในขณะที่ฉันรักเขาสุดหัวใจ. ฉันปล่อยให้ตัวเองร้องไห้ ไม่รุ้ว่านานแค่ไหน พอรู้ตัวอีกทีฟ้าก็มืดแล้ว นี้สินะปีที่เจ็ดของความรัก .
สวัสดีค่ะทุกคน นี้เป็นเรื่องแรกของไรท์นะค่ะ ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขออะภัยด้วยนะค่ะ วันนี้มาแค่น้ำจิ้มค่ะ รออ่านตอนคงต่อไปนะคะ ถ้าชอบก็กดติดตามด้วยนะคร้าาาา
ผลงานอื่นๆ ของ KIM_JJ-16 ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ KIM_JJ-16
ความคิดเห็น