สัตว์โลกอาชญากร3

เนื้อเรื่อง

“ เกิดเหตุน้องชายอายุเพียงไม่กี่สัปดาห์  ฆ่าพี่ชายแท้ๆของตนเองกินเป็นอาหาร ”

ที่มา: รายการข่าวจากสถานีวิทยุโทรทัศน์กองทัพกบช่อง 58

                ความเดิมตอนที่แล้ว...เป็นยังไงกันบ้างครับท่านผู้อ่าน  คงจะเสียวสันหลังไปกับตำนานรักเขย่าโลกที่เพิ่งปิดฉากลงไม่นานมานี้ใช่ไหมครับ  แต่ยังก่อนครับ...เรื่องราวของสัตว์โลกอาชญากรของเรายังไม่ยอมจบง่ายๆ  แต่คราวนี้ไม่มีเรื่องพรรค์อย่างว่าเข้ามาวุ่นวายเหมือนสองเรื่องแรก  เพราะคราวนี้...มันเป็นเรื่องของเด็กครับ

                ท่านผู้อ่านหลายคนคงจะเคยดูหนังจีนเรื่อง “ ศึกสายเลือด” ที่มีองค์ชายหนึ่ง...สอง...สาม...สี่...ไปจนถึงองค์ชายสิบสี่(ไม่รู้จะใช่หรือเปล่านะ  จำไม่ได้)  ทั้งหมดต่างก็เป็นพี่น้องกันแท้ๆดันมาทะเลาะฆ่ากันตาย  เพื่อจะได้เป็นใหญ่ครอบครองราชบัลลังก์  ผลสุดท้ายจะลงเอยเช่นไร...ผมไม่ได้ติดตามชม

                มาถึงตรงนี้หลายคนคงจะสงสัยกันแล้วว่า  ทำไมต้อง “ ศึกสายเลือด ”

                ไม่รู้สิ...ก็ชื่อมันเท่ดีนี่นา

                หรือจะตอบให้ฉลาดหน่อยก็คือ...เรื่องราวที่ผมกำลังจะพาไปชมดังต่อไปนี้  เป็นเรื่องราวของการสังหารโหดพี่น้องของตนเอง  โดยมีจุดมุ่งหมายอันใหญ่หลวง  นั่นคือ...ความอยู่รอดของตัวเอง( คนอื่นช่างมัน )

                                คดีที่สาม: ลูกอ๊อดที่แข็งแกร่งเกินวัยเปลี่ยนอาชีพเป็นนักล่า

                ในขณะที่ฤดูร้อนกำลังจะผ่านพ้นไป  ฤดูฝนอันชุ่มฉ่ำก็กำลังเดินทางไกลมาจากทิศตะวันตกเฉียงใต้  และไม่ว่าจะเป็นสถานที่ใดที่เมฆฝนถูกพัดผ่าน  สถานที่นั้นก็จะได้รับน้ำฝนอย่างเต็มเปี่ยม

                ณ  ที่ไหนซักแห่งในประเทศไทย  มีแอ่งน้ำเล็กๆแอ่งหนึ่งปรากฏขึ้นจากน้ำฝนที่กระหน่ำลงมาเมื่อวาน  ในแอ่งน้ำอันเงียบสงบแห่งนี้...ฝูงกบจำนวนมากมาชุมนุมกันอยู่ราวกับมีใครมาจัดงานนักขัตฤกษ์

                “ อ๊อบ  อ๊อบ  อ๊อบ  อ๊อบ”

บรรดากบตัวผู้ทั้งหลายต่างพองถุงลมที่คอ  ต่างตัวต่างแข่งกันส่งเสียงร้องระงมไปทั่ว  พอตัวหนึ่งร้องตัวอื่นๆก็พากันร้องตามราวกับนัดกันไว้  ฟังดูเหมือนซิมโฟนีวงน้อยๆที่ธรรมชาติได้สร้างสรรค์ขึ้นมา

ความจริงเจ้ากบตัวผู้พวกนี้ไม่ได้ร้องเพลงเพื่อความสนุกสนานบันเทิงใจ  นอกจากนี้มันยังไม่ได้ตั้งใจจะสามัคคีกันร้องให้เป็นเพลงเพราะๆแบบวงสี่เต่าทอง  เพราะอันที่จริงแล้วแอ่งน้ำแห่งนี้คือ...

“ เวทีเดอะสตาร์  ค้นฟ้าคว้าดาว!!!”

ฟังสิ...ดูเหมือนดาวดวงใหม่ของเรากำลังหมอบกระแตแช่ขี้โคลนอยู่ในแอ่งน้ำเล็กๆแห่งนั้นเสียด้วย

ดาวดวงนั้นคือเจ้ากบตัวผู้ตัวหนึ่ง  มันเป็นตัวผู้มากประสบการณ์  เมื่อปีก่อนมันก็เป็นดาวค้างฟ้าอยู่ตั้งนาน  พูดง่ายๆคือไม่มีกบตัวใดในละแวกนี้ที่เทียบรัศมีมันติด

“ อ๊อบ  อ๊อบ” ( ฟังแล้วไพเราะตรงไหนวะ )

แต่จะว่าไปแล้ว...ดูเหมือนดาวค้างฟ้าของเราจะรู้สึกภาคภูมิใจในเสียงร้องของตนเองอยู่ไม่น้อย

และในที่สุด...บรรดากรรมการตัดสินก็เดินทางมาถึง  กรรมการที่ว่านี้ก็คือพวกกบตัวเมียนั่นเอง  แม่ยอดขมองอิ่มทั้งหลายกำลังมาทำหน้าที่เป็นนางรจนาเลือกคู่

เช่นเดียวกับมนุษย์...เมื่อบรรดาชายหนุ่มเห็นสาวๆกระโดดหย็องแหย็งเข้ามาใกล้  พวกมันก็ยิ่งประโคมเสียงร้องแข่งกันมากขึ้นไปอีก  ทั้งนี้เพื่อดึงดูดความสนใจของสาวเจ้านั่นเอง

เข้าใจกันว่า...บรรดากบสาวๆทั้งหลายคงจะเป็นพวก “ มิตรรักนักเพลง” ถึงได้ชอบอกชอบใจกับชายหนุ่มผู้มีเสียงเพลงเป็นพรสวรรค์

และแล้ว...แม่สาวๆที่มาดัดจริตกันอยู่ริมแอ่งน้ำก็พบคนที่พวกมันคิดว่า “ ใช่ ”

และจะเป็นใครไปไม่ได้...นอกจากดาวค้างฟ้าของเรา

บรรดากบสาวทั้งหลายต่างพากันเขยิบเข้ามารุมล้อมเป็นการใหญ่( ถ้าเป็นคนคงกรี๊ดกันลั่น )  ซึ่งทำให้ดาวค้างฟ้าของเรายิ่งภาคภูมิใจในตนเองมากขึ้นไปอีก  ในที่สุด...ความเป็นนักร้องเสียงทองก็ช่วยมันเอาไว้เหมือนปีก่อนๆ

และคราวนี้...ถึงเวลาที่มันจะต้องเป็นฝ่ายเลือกบ้างแล้ว

ซึ่งก็ใช้เวลาไม่นานนัก  ไม่ช้ามันก็ตัดสินใจเลือกกบตัวเมียตัวหนึ่งเป็นคู่ชีวิต  ส่วนพวกตัวเมียตัวอื่นๆก็เชิญไปหาแฟนเอาเองก็แล้วกัน

และแล้ว...ดาวค้างฟ้าของเราก็เริ่มต้นบทรักโรแมนติค  ด้วยการขึ้นขี่บนหลังแล้วใช้ขาทั้งสี่โอบรอบกายของเจ้าสาวไว้อย่างแน่นหนา

เจ้าสาวคงจะทุลักทุเลไม่ใช่น้อย  ที่จะต้องกระโดดพลางแบกร่างที่มีน้ำหนักพอๆกันไปด้วย  แถมจุดมุ่งหมายอยู่ที่ไหนก็ยังไม่อาจรู้ได้  เพราะว่ามันต้องการบ่อน้ำที่มีน้ำมากพอสำหรับวางไข่  แอ่งน้ำเล็กๆแห่งนี้คับแคบและตื้นเขินเกินไปเสียแล้ว

โชคยังเข้าข้างกบทั้งสอง(โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจ้าสาว)  เนื่องจากมันไม่ต้องเสียเวลามากนักในการตามหาแหล่งน้ำเป็นวันๆเหมือนกบบางคู่  เพราะหลังจากนั้นไม่นานทั้งสองก็พบแหล่งน้ำอันเงียบสงบและมีขนาดพอแก่ความต้องการ  แหล่งน้ำแห่งนี้แหละที่เปรียบเสมือนห้องหอของพวกมัน

เจ้าสาวกบจ้องมองแหล่งน้ำนั้นอยู่ครู่หนึ่ง  ก่อนที่มันจะกระโดดสปริงตัวลอยขึ้นกลางอากาศ  ทั้งๆที่ยังคงแบกร่างเจ้าบ่าวผู้ซึ่งไม่ยอมทำอะไรลอยขึ้นไปด้วยกัน  ช่างเป็นเจ้าสาวที่ทรงพลังจริงๆ

ตุ๋ม!!!

กบทั้งสองจมดิ่งลงสู่ก้นบึ้งอย่างรวดเร็ว  และเมื่อถึงเวลาอันสมควรแล้ว...เจ้าบ่าวของเราก็เริ่มฉีดน้ำเชื้อให้ละลายอยู่ในน้ำ( อย่าตักน้ำบ่อนี้ไปกินเชียวนะ )  ส่วนเจ้าสาวเมื่อได้กลิ่นอายของน้ำเชื้อ  หล่อนก็เริ่มปล่อยไข่จำนวนมากมายมหาศาลออกมา

                ไข่กบจำนวนมากที่ได้รับการผสมแล้วเริ่มลอยขึ้นสู่ผิวน้ำ  ลักษณะของไข่ในระยะนี้จะคล้ายๆกับสาคูเปียกที่ติดกันเป็นแพ  ตรงใจกลางของไข่ก็จะเห็นเป็นจุดเหลืองๆ  นั่นคือตัวไข่ที่จะกลายเป็นตัวอ่อนต่อไปในอนาคตอันใกล้นั่นเอง

                มาถึงตอนนี้...คู่บ่าวสาวของเราไม่รู้แจวหนีไปไหนเสียแล้ว  พวกมันจะไปอ่อยเหยื่อให้ใครอีกหรือเปล่านั้นคงต้องไปถามมันเอาเอง

                ส่วนไข่ของพวกมันก็ถูกปล่อยทิ้งไว้  ช่างอนาถาเสียนี่กระไร

                ไม่กี่สัปดาห์ต่อมา...ลูกอ๊อดจำนวนมากก็ฟักตัวออกมาจากไข่  เจ้าพวกตัวเล็กๆที่น่ารักเหล่านี้ไม่เป็นพิษเป็นภัยกับใครหรอกครับ  พวกมันยังชีพอยู่ได้ด้วยอาหารประเภทสาหร่ายและตะไคร่น้ำที่มีอยู่ในแหล่งน้ำนั้นอย่างเหลือเฟือ  และช่างเป็นโชคดีอะไรเช่นนี้...ไม่มีสัตว์ร้ายอะไรมาจับพวกมันกินเลย

                แต่ช้าก่อน...แน่ใจหรือว่าจะไม่มีนักล่า

                เกือบลืมบอกไป...ยังมีไข่อีกห้าใบที่ยังฟักไม่เป็นตัว  ทั้งๆที่อีกหลายร้อยใบฟักเป็นตัวหมดแล้ว

                บรรดาลูกอ๊อดที่เกิดมาก่อนก็ไม่ได้เฉลียวใจอะไร  พวกมันรู้อยู่เพียงว่าน้องน้อยทั้งห้าตัวยังไม่ลืมตาดูโลกเท่านั้นเอง

                พวกมันหารู้ไม่ว่า...น้องน้อยทั้งห้า  คือเพชฌฆาตมาประหารชีวิต

                ไม่กี่วันต่อมา...ไข่อีกห้าใบก็ฟักออกมาเป็นตัว  เจ้าพวกนี้คือลูกเป็ดขี้เหร่ดีๆนี่เอง  ดวงตาของพวกมันพองโต  ตัวก็ใหญ่กว่าลูกอ๊อดทั่วไป  มองดูแล้วเหมือนเป็นลูกอ๊อดคนละชนิดกันไปเลย

                มันไม่เพียงแต่จะขี้เหร่เท่านั้น  หากจิตใจยังถูกวิญญาณสัตว์กินเนื้อเข้าครอบงำเสียอีก  พวกมันไม่ชอบกินสาหร่ายและตะไคร่น้ำเหมือนพวกพี่ๆ

                อาหารที่มันชอบ...คือเนื้อสด!!!

                เจ้าลูกอ๊อดไอ้โค่งตัวหนึ่งในกลุ่มเริ่มหิว  มันสอดส่ายสายตาอันเถลือกถลนของมันไปรอบๆ  และแล้วสิ่งที่มันคิดว่าเป็นอาหารก็ว่ายผ่านหน้าของมันพอดี  สิ่งนั้นก็คือลูกอ๊อดตัวเล็กๆน่ารักตัวหนึ่ง

                เจ้าลูกอ๊อดน้อยไม่ได้คิดระแวงสงสัยแต่อย่างใด  มันว่ายน้ำหาอาหารของมันไปตามเรื่อง  โดยไม่ได้สนใจกับลูกอ๊อดหน้าตาประหลาดนั้นแม้แต่นิด

                แต่เจ้าลูกอ๊อดยักษ์กลับสนใจมันอย่างยิ่ง...สนใจอยากจะลองฉีกเนื้อมากินซักหน่อย

                และแล้ว...มันก็พุ่งตัวเข้าใส่ลูกอ๊อดเคราะห์ร้ายตัวนั้น  พลางขย้ำเต็มแรงที่บริเวณสีข้าง

                เจ้าลูกอ๊อดตัวเล็กพยายามดิ้นรนด้วยความเจ็บปวด  เลือดสดๆเริ่มหลั่งไหลออกมาจากบาดแผล  กลิ่นคาวเลือดที่ละลายน้ำเริ่มแผ่ขยายออกไป

                เหมือนเป็นสัญญาณให้จู่โจม...เจ้าพวกลูกอ๊อดยักษ์ตัวอื่นๆพุ่งตัวเข้ามาร่วมวงทันที  พวกมันช่วยกันกัดกระชากลูกอ๊อดที่น่าสงสารตัวนั้นอย่างไม่ปราณี  และเริ่มฉีกทึ้งเอาเศษเนื้อติดปากพวกมันไปด้วย

                ลูกอ๊อดตัวเล็กไม่มีทางป้องกันตัวได้เลย  นอกจากบิดตัวดิ้นไปมาอย่างทรมาน  และยิ่งดิ้นพวกลูกอ๊อดยักษ์ก็ยิ่งดาหน้าเข้าใส่  แต่ละตัวต่างใช้ขากรรไกรฉีกเนื้อหนังของลูกอ๊อดตัวเล็กที่น่าสงสารจนเหวอะหวะน่ากลัวยิ่งนัก  ดังนั้นอีกไม่นาน...เจ้าลูกอ๊อดเคราะห์ร้ายก็สิ้นใจ

                เมื่อเหยื่อสิ้นใจไปแล้วพวกนักล่าก็ยังคงแทะกินเหยื่อต่อไปอย่างตะกละ  จนเหลือแต่กระดูกกับเศษเนื้อนิดหน่อยเท่านั้นพวกมันจึงจะหยุด  และต่างตัวต่างก็ว่ายน้ำแยกทางกันไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ยิ่งนานวันขึ้นเท่าไหร่...จำนวนลูกอ๊อดเคราะห์ร้ายก็ยิ่งทวีมากขึ้นเรื่อยๆ

และในทำนองเดียวกัน...เจ้าลูกอ๊อดอันธพาลทั้งห้าตัวก็ยิ่งโตเร็วขึ้น  ทั้งนี้เพราะพวกมันได้สารอาหารที่มีคุณค่ากว่าลูกอ๊อดอื่นๆที่กินแต่พืชน้ำอย่างเดียว

แต่ทั้งห้าตัวนี้...ก็ยังต้องแข่งกันเองอีก

พวกมันต่างแย่งกันกิน  แย่งกันโต  และยิ่งโตเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดี

นั่นเป็นเพราะ...ฤดูแล้งกำลังจะมาถึง  คราวนี้แล้งจัดกว่าครั้งไหนๆ  และแหล่งน้ำแห่งนี้จะทนอยู่ได้อีกนานแค่ไหน...ยังไม่มีใครรู้

แต่หนทางที่จะเอาตัวรอดได้  นั่นคือ...รีบโตเป็นกบให้เร็วที่สุด

และแล้ว...ฝันร้ายก็มาเยือนจริงๆ  น้ำในแหล่งน้ำแห้งขอดจนเหลือแต่โคลน  บ่อน้ำที่เคยเป็นบ้านอันแสนอบอุ่น  บัดนี้เปลี่ยนเป็นกระทะทองแดงที่ค่อยๆย่างพวกลูกอ๊อดทั้งหลายให้แห้งตายไปอย่างทุกข์ทรมาน

พวกลูกอ๊อดเล็กๆต่างดิ้นทุรนทุรายอยู่ในโคลนหนืดๆเพื่อรอวันตาย  แม้แต่เจ้าลูกอ๊อดยักษ์สองตัวก็ยังไม่รอด

ส่วนอีกสามตัว...คราวนี้มันเปลี่ยนไปมาก  ร่างกายของมันมีขางอกออกมา  แข็งแรงพอที่จะกระโดดไปไหนมาไหนได้ไกลๆแล้ว

ส่วนที่บ่งบอกว่ามันยังเล็กอยู่ก็คือ...หางลูกอ๊อดของมันยังไม่หดหายไป  มองดูเหมือนกบมีหางเป็นครีบ  แต่นั่นก็เพียงพอที่จะย้ายบ้านกันเสียที

เจ้ากบเล็กๆที่โตมาจากลูกอ๊อดยักษ์ทั้งสามต่างตะกายขึ้นมาจากแหล่งน้ำที่เป็นโคลน  ต่างตัวต่างกระโดดแยกทางกันไป  ทิ้งบรรดาพี่น้องทั้งหลายให้นอนรอชะตากรรมไว้เบื้องหลัง

1 ปีต่อมา

ในที่สุดเราก็กลับมาที่เวทีเดอะสตาร์กันอีกครั้ง  คราวนี้ก็เหมือนกับครั้งก่อนๆ  ที่ยังคงมีเสียงร้องประชันความเก่งกาจของตนเองดังเซ็งแซ่ไปทั่ว

                แต่สิ่งที่ไม่เหมือนคราวที่แล้วก็คือ...ดาวค้างฟ้าของเราหายไป

                มันหายไปไหน...ไม่มีใครทราบ  บางทีมันอาจจะถูกงูฉกไปกินเสียแล้วก็ได้

                อย่าเพิ่งเสียใจ...ดาวดวงใหม่เริ่มทอแสงระยิบระยับขึ้นแล้ว

                เจ้ากบตัวผู้หนุ่มหน้าใส  มันพองถุงลมที่คอของมันอย่างภาคภูมิใจ  ก่อนจะส่งเสียงร้องอันแสนไพเราะเพื่อเกี้ยวสาวๆให้ร่วมตกล่องปล่องชิ้นกับมัน

                หากท่านผู้อ่านสังเกตดูดีๆ  แล้วจะพบว่า...เจ้ากบหนุ่มตัวนี้  หน้าตาเหมือนดาวค้างฟ้าเจ้าเก่าของเรา

                ไม่ผิดแน่ๆ...ที่แท้มันก็คือ  หนึ่งในสามของอดีตฆาตกรที่คร่าชีวิตพี่น้องของตนเอง  จนสามารถส่งเสียตัวเองให้เข้ามาร่วมประชันกับเขาได้  ณ  เวทีเดอะสตาร์  แห่งนี้!!!