{FanFic}GBF การจากลา

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

[ลูซิเฟล]
...
ทำไมท้องฟ้าถึงได้สดใส?
ข้าไม่เคยเข้าใจในความหมายนั้น
ตลอดที่ข้าได้ดำรงอยู่
ข้าไม่เคยได้รับรู้ถึงความรู้สึกใดๆ
จนกระทั่ง.....
....
ท่าน’ผู้สร้าง’ได้สร้างเจ้าขึ้นมา
สิ่งมีชีวิตที่ถูกสร้างมาให้เหมือนข้า
เปรียบเสมือนข้าอีกคน
หากข้าตาย
เจ้าคือผู้สืบสาน
หากเจ้าตาย
ข้าคือผู้ดำรง

ในยามที่กลิ่นไอกาแฟได้ลอยโชย
ในวันที่ข้าได้พูดคุยกับเจ้า
ในวันที่มีเพียงตัวข้าและเจ้า สองคนที่ได้ถือความลับนี้เอาไว้
รู้กันเพียงแค่ในแก้วกาแฟนี้
สวนแห่งนี้
จารึกทุกอย่างเอาไว้
ความทรงจำ สิ่งที่ข้าเคยให้เจ้า
ทุกๆอย่างความรู้สึก
กลิ่นไอของความรัก

ข้ารู้ดี ว่าเทพไม่ควรมีมัน
ข้ารู้ดีว่าไม่ควรรู้สึกใดๆ
แต่ยามที่ได้มองเจ้า
รอยยิ้มของเจ้าอบอุ่นราวกับแสงอาทิตย์ที่
เฉิดฉายในท้องฟ้าสีครามที่สดใสนี้
บางทีข้าอาจจะได้เข้าใจความหมายของมันมากขึ้น

ข้าเพียงเอ่ยสัญญา
หวังว่าจะได้นั่งจิบกาแฟกับเจ้าอีกครั้ง ไม่ว่าจะตอนไหน
ไม่ว่าจะอีกกี่ร้อยพันปีก็ช่าง
ขอเพียงแค่เจ้ายังอยู่
ข้าก็พอใจแล้ว
แต่ว่า....
สุดท้ายก็ถึงเวลา...
ที่ข้าต้องจากลา...
ข้าไม่สามารถเอ่ยคำขอบคุณให้แก่เจ้าผู้ซื่อสัตย์
และเป็นผู้สอนให้ข้ารู้สึกถึงบ้างสิ่งที่เป็นอารมณ์ต้องห้าม
‘ความรัก’

ข้าโชคดีที่ได้มาเจอเจ้า
แต่สองพันปีนั้นไม่นานพอ..
ไม่นานพอให้ข้าได้เอ่ย
คำขอโทษที่ข้าไม่ทันได้เข้าใจเจ้า
ทั้งๆที่ข้าอยู่ใกล้ชิดเจ้ามากที่สุด
ข้าอยากจะกุมมือของเจ้าเอาไว้
อยากโอบกอดในยามที่เจ้าเสียใจ
แต่...
คงไม่มีวันนั้นอีกแล้ว

ราตรีสวัสดิ์แซนเดอฟอล
ข้าได้แต่หวังว่าเจ้า
จะทำ’หน้าที่’นี่ได้ดีกว่าข้า
หวังให้ความรักของเจ้าโอบอุ้มโลกใบนี้ไว้
เหมือนที่รอยยิ้มของเจ้า
ความใจดีของเจ้า
โอบอุ้มข้าเอาไว้มาตลอด
...
ขอบคุณ
------------------------------------------------------------------------------
เป็นฟิคสั้นที่แต่งเอาไว้ในช่วงที่Event Why the blue sky Part2 ออกมาใหม่ๆค่ะ
หากผิดพลาดในการใช้คำหรือเรื่องใดๆสามารถคอมเม้นท์ได้นะคะ!
สามารถบอกเล่าความรู้สึกที่มีต่อฟิคนี้ได้นะคะ <3