Fic KNY:เซียนยักษากลายเป็นเพียงอสูรรึ?

  ชั่งน่าละอาใจนักที่ข้าให้คำมั่นสัญญาต่อท่านว่าจะไม่หันอาวุธไปหาท่านแล้วแท้ๆ ข้ามิอาจแก่ตัวขอรับโทษจากท่านได้ ได้โหมดท่านจงหลี่… ฆ่าข้าเถอะ

    ราวโลกทั้งใบหยุดชะงักลง

ไร้เสียงนกน้อยขับกล่อมยามเช้าแสนอบอุ่นนี้อีกต่อไป

เซียนผู้คอยพิทักษ์ หลี่เย่ว มาช้านานเพียงเริ่มทำร้ายมนุษย์

ดวงตาที่เคยมีสีทองอำพันส่องแสงสีทอง ขณะนราวต้องสาปผู้ใดจ้องมองนัยนั่นก็เสมือนถูกลมพายุพันโหมกระหน่ำ

บาปมิเคยละเว้น

รอบข้างของเซียนยักษามีไอมืดสีดำลอยไปลอยมาราวกำลังกัดกินจิตใจของเซียนตนนี้

เสียงขลุ่ยแสนไพเราะสะเดาะหูครานั่นไม่อาจหยุดยั้งเซียวได้อีกต่อไป

ไม่ช้าไม่นานความบ้าคลั่งก็ได้สิ้นสุดลง ด้วยมือของสหายแสนสำคัญของเขา นักเดินทาง

“ขอให้เจ้าเจอพี่น้องของเจ้านะ นักเดินทาง. . .ขอบคุณที่ร่วมเคียงข้างข้า”

ในที่สุดทุกอย่างก็จะจบลง. . .บาปที่คอยกัดกินข้าเองก็เช่นกัน

ท่านจงหลี่ชีวิตของท่านในฐานะมนุษย์เป็นเช่นไรบ้าง? 

เจ้าฟาตุยนั้นทำอะไรท่านรึไม่?

นักเดินทาง. . .

ทำไมข้าถึงหวนเรื่องราวดีๆที่มีต่อเจ้าออกมาไม่หมดเลย

เวลาของพวกเราชั่งแสนสั้น

เซียนยักษาสามตาห้าร่าง ผู้กำราปอสูร สิ้นสุดหน้าที่ตลอดหลายพันปี

---

-ไม่เก่งภาษาไทย-