^Mask of love^ สะกิดรัก(ลับ) กับดักหัวใจ

บทนำ

            ยินดีด้วยนะ

            ฉันพูดในใจ เพราะตอนนี้ฉันแทบไม่มีเสียงเปล่งออกมาด้วยซ้ำ ภาพที่เห็นมันน่ายินดีจริงๆ เห็นแล้วสมเพชตัวเอง หึๆ แต่ทำไมนะ ฉันกลับรู้สึกเจ็บจิ๊ดขึ้นมา ภาพที่เค้ากับเธอเดินเคียงคู่กันไปทั้งที่ตรงนั้นเป็นควรเป็นที่ของฉัน ที่เดินเคียงคู่นาย ออกัส

            สามวันที่แล้ว ...

            ฉันขอโทษ เจ้น

            ออกัสมองหน้าฉันด้วยสายตาเรียบเฉย รู้สึกรางไม่ดีแหะ

            ...

            ฉันเลือกแล้ว เอ่อ...เลือกซีแนม

            ฮะๆ ฉันว่าแล้ว นายต้องเลือก แต่...อะไรนะ ซีแนม มันไม่ใช่ชื่อฉันนี่ ฉันมองออกัสด้วยสายตาว่างเปล่า นายมันบ้าไปแล้ว ทำไมนายถึงไม่เลือกฉัน ทำไม!!

            เอ่อ...นา..นายพูดว่าไงนะ นายเลือกยัยนั่น เอ๊ย ซีแนมน่ะเหรอ

            ช่าย เธอคงไม่เป็นไรนะ

            ใช่สิ ตอนนี้หน้าฉันมันบอกไปอย่างนั้น แต่ในใจมันไม่ใช่อย่างแรง นายปฏิเสธฉันแล้วจะให้ฉันยิ้มร่าเหรอไง คนนะเว้ย มีความรู้สึกย่ะ

            ไม่ๆ ฉั...ฉันไม่เป็นไร

            ขอโทษ ขอโทษนะเจ้น

            ในเมื่อนายพูดแบบนี้ ฉันคงต้องไปใช่ไหม

            ออกัสทำหน้ารู้สึกผิด แต่คงไม่มีใครเจ็บปวดเท่าฉันหรอก ฮือๆ จบเกมแล้วอ่ะเซ่ ไม่จริ๊ง ถ้าแพ้ง่ายๆก็ไม่ใช่เจ้น เป็นไงเป็นกัน มีอีกแผนหนึ่ง ผู้ชายแพ้น้ำตาผู้หญิง(รึเปล่า) งั้นเริ่มแล้วนะ!!

            บรรยากาศว่างเปล่าสุดๆ แล้วเสียงนั่นก็ดังขึ้น

            ยัยเจ้น ยอมรับความจริงหน่อยเหอะ ที่ออกัสเค้าเลือกฉัน ไม่ใช่เธอ

            หืม? แกมาจากหนายย ยัยซีแนม มีบทตั้งแต่เมื่อไร อารมณ์เสียเว้ย!! มียัยนี่ฉันคงเข้าถึงออกัสยากแน่ๆ

            ฉันค่อยๆหันหลังให้ออกัส (ที่รู้สึกผิดอย่างแรง) ไม่สนมันแล้ว ยัยบ้าเอ๊ย แล้วล้วงกล่องน้ำตา(เทียม)ในกระเป๋าของกระโปรงนักเรียน เสร็จฉันละ ออกัส แหะๆ ทำไมต้องน้ำตา(เทียม) นะเหรอ คนอย่างฉันคงไม่มีปัญญาเรียกน้ำตาเองได้หรอก ฉันค่อยๆเบิกตาให้กว้าง เพื่อจะให้ของเหลวที่อยู่ในมือไหลลงไปได้ง่ายๆ แต่... วู้ว ได้ผล >O<  หลังจากที่หยดไป ฮ่าๆไหลยิ่งกว่า

น้ำตกแองการ่าอีกคร้า เศร้าๆ ต้องบิ้วอารมณ์กันเล็กน้อย ฉันเก็บน้ำตา(เทียม)ในกระเป๋าอย่างลวกๆ แล้วก้าวเท้าเดินไปตามทางของฉัน

            กึกๆ กึกๆ

            แต่ เอ๊ะ นี่ฉันยังได้ก้าวเท้าเลยนะ เย้ๆ งั้นก็ได้ผล ขนาดยังไม่ใช้แผนสุดท้ายนะ เสียงรองเท้าที่กระทบกับพื้นอย่างแผ่วเบาดังอยู่หลังฉัน จะเป็นใครไม่ได้นอกจาก ออกัส  นายคิดได้แล้วใช่มั้ย รั้งฉันไว้สิ หรือแค่เรียกชื่อเบาๆก็ได้ ขอร้องล่ะ T_T

            เจ้น

            นั่นไง สวรรค์เห็นใจฉัน ซึ้งๆ เสียงออกัสค่ะ

            ฉันหันกลับไปยังออกัสอีกครั้ง เค้าทำหน้าเหวอเล็กน้อย ฮ่ะๆแพ้น้ำตา(เทียม)ผู้หญิงจริงด้วย แต่...เอ๊ะ ชักแปลกๆ เค้าเหมือนมีอะไรอยากจะพูด แต่อายๆแฮะ ส่วนยัยซีแนมก็ยิ้มแปลกๆ

            เอ่อ...เจ้น ธะ...เธอลืม

            อะไรเหรอ ออกัส ฉันลืมอะไร

            ชักจะไม่ดีแล้ว ลืมอะไรไปวะ เงินที่ติดนายไว้ก็จ่ายหมดแล้วนะ ดอกเบี้ยก็ครบนี่ โอ๊ยๆ!!

( ) สุดจะงง

            เธอลืมกล่องน้ำตาเทียมไว้ เจ้น

            เฮ้ย แผนแตกอีกแล้ว ฮือๆ เสียงของออกัสค่อยๆเข้ามาในโสตประสาทของฉันช้าๆ ออกัสมองฉันอย่างทึ่งๆ เค้าคงไม่คิดล่ะสิว่าอย่างฉันจะทำแบบนี้ได้ ว๊าย ไม่กล้าสบตา ฉันค่อยๆยื่นมือออกไปรับกล่องน้ำตา(เทียม)จากมือออกัส เค้าจะมองฉันเป็นคนอย่างไงเนี่ย?

            เจ้น เธอมันแผนสูงจริงๆน่ะ เค้าไม่เลือกยังจะใช้มารยาอีก

            เอาอีกแล้วยัยนี่ ตกลงฉันหรือแกกันแน่ ที่เป็นนางเอก (ชักงง?) บทพูดมากกว่าฉันอีก ขนาดมาทีหลังนะย่ะ แต่อย่าเพิ่งคิดเลย เอาตัวรอดจากสายตาออกัสก่อน

            แหม เอมันไม่มีเหรอไง มารยาน่ะ ใช้บ่อยนี่

            จะมากไปแล้วนะ แพ้แล้วพาลเหรอ ยัยนี่

            เดือดร้อนส่วนไหนเธอไม่ทราบ

            เธอก็แค่คนที่เค้าไม่เลือก แต่ก็ลงทุนเยอะดีนี่

            คิดแล้วก็แค้นนะ แต่ไม่ใช่ที่ฉันไม่ได้เป็นคนที่ถูกเลือกหรอก แค้นที่อุตส่าห์ลงทุนสูงไปหน่อย ไม่เหมาะกับผู้ชายหน้าโง่ที่เลือกเธอทำแฟนหรอกย่ะ

            ฮ่าๆ สะใจเป็นบ้า ออกัสถึงกับอึ้งในคำพูดที่หลุดออกไปจากปากฉัน ไหนๆนายก็รู้แล้วนี่ ฉันว่าเป็นไง ก็เอาให้รู้ถึงไส้ถึงพุงเลย ส่วนยัยนั่นอะเหรอ คงทำได้อย่างเดียว

            กรี๊ดๆ กรี๊ดๆ

            หนวกหูเว้ย

            นังนั่นมันว่ากัสนะ ซีแนมไม่ยอม

            นี่ถ้ากรี๊ดไปด้วย เกลือกกลิ้งไปด้วยคงจะสมจริงมากกว่านี้นะ ฮ่าๆ >O<

            ฉันว่าออกัสคนเดียวที่ไหน เธอด้วยนั่นแหละ ออกัสเค้าเลือกเธอทำแฟนได้ไงน่า

            ฉันแสยะยิ้มอย่างผู้ชนะ(ถึงในเกมจะเป็นผู้แพ้ก็เถอะ) แล้วเดินจากไป ปล่อยให่นายออกัสอึ้ง แล้วยัยซีแนมก็กรี๊ดชักดิ้นชักงอไป ยิปปี้ๆ ^O^

 ที่ที่เราคุยกันค่อนข้างไกลจากผู้คนเพราะเป็นห้องเก็บของ ไม่มีใครผ่านไปผ่านมานัก    ออกัสก็ช่างเลือก สงสัยจะรู้ว่ายัยซีแนมต้องมาอาละวาด หรืออาจจะกลัวคนในโรงเรียนแตกตื่นเสียงของยัยนั่นแน่ๆ คงสงสัยล่ะสิว่าเหตุการณ์เมื่อกี้ฉันกำลังทำอะไรลงไป มันอาจจะดูคล้ายๆแย่งผู้ชายคนเดียวกัน แต่ฉันไม่งี่เง่าไปตบแย่งหรอก วัดกันที่ฝีมือจะดีกว่า ถึงมันจะไม่เสมอไปก็เหอะ ขนาดออกัสที่เก่งทุกด้าน อยู่เกรด 11 ห้องเอ หล่อลากขนาดนี้ ยังหน้าโง่ไปชอบซีแนม  นายนั่นมีตำแหน่งด้วยนะ เพอร์เฟ็กไงล่ะ ก็เก่งทั้งการเรียน กีฬา ดนตรี แถมหน้าตาดี เป็นลูกเจ้าของกิจการอสังหาริมทรัพย์ มีผู้ชายแบบนี้อยู่ในโลกด้วยเหรอเนี่ย ผู้หญิงหลายต่อหลายคนในโรงเรียนอยากครอบครองเค้าทั้งนั้น รวมทั้งฉันด้วย ฮิๆ (นางเอกแอบหื่น) เอิ๊กๆ

ส่วนยัยนั่น ซีแนม เพื่อนร่วมห้องของฉัน เราอยู่ห้องเดียวกันมาจะครบ5ปีแล้ว ตอนนี้อยู่เกรดเดียวกับออกัส แต่อยู่ห้อง บี ถึงจะนานแต่ความรักกลับไม่มีกับเราสองคน อีกทั้งยังมีแต่ความเกลียดชังที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แถมตอนนี้มันยังมากกว่าเดิมด้วย เพราะเราจีบผู้ชายคนเดียวกันไงล่ะ

อาจจะถูกที่ซีแนมดีกว่าฉัน เพราะทั้งสวยและรวย แต่ฉันก็ไม่ได้ด้อยค่าไปกว่ายัยนั่นหรอก มีคนมาจีบอยู่เรื่อยๆ  แต่เมื่อพอฉันได้เจอกับออกัส ฉันถือว่าเค้าเป็นคนที่ฉันลงทุนมากที่สุด เพราะทั้งชีวิตไม่เคยจีบใคร หมอนั่นเป็นคนแรก และคงเป็นคนเดียว เพราะไม่สำเร็จ ฮะๆ =*=

นายมันโง่ที่ไม่เลือกฉัน ออกัส เชอะ!