Beat me!เอาชนะฉันให้ได้สิยัยTop class

“บุรุษร่างสูงผู้ซึ่งมีโครงหน้าหล่อเหลาได้รูป คิ้วของเขาดกดำประดุจสีของน้ำหมึก...”

“หืม น้ำหมึกมันสีน้ำเงินไม่ใช่เรอะ ”

“โอ๊ยย นายเคยเห็นหมึกดำมั๊ยล่ะ ชีวิตนี้รู้จักแต่สีน้ำเงินหรือไง อะๆดุจน้ำหมึกสีดำ พอใจยัง=_=”

“ใช่สิ เขียนแค่หมึกใครจะไปรู้ว่าสีอะไร ต่อๆ จะฟัง”

“...และใต้มงกุฎของหน้านั้นประดับไว้ด้วยนัยน์ตาสีน้ำตาลคู่สวย ที่ส่องประกายระยิบระยับยามต้องแสงอาทิตย์”

“ช่างสังเกตนะนาย”

“แต่นัยน์ตาคู่นั้นมิได้ทำให้จมูกของเขาโดดเด่นน้อยลงไปเลย มันยังคงเป็นจมูกโด่งดูสง่าผ่าเผย”

“เดี๋ยวนะ นี่แกบรรยายใคร?”

“ถามได้ ก็ฉันน่ะสิ หล่อลากไส้ขนาดนี้ แกหรือไง?”

“ไอ้พิ หูได้ยินไกล 100 เมตรอะไรนั่นของแกมันเลือกไม่ฟังครูเหรอวะ ครูเค้าให้โจทย์ว่า ‘จงใช้บรรยายโวหารและพรรณนาโวหารแต่งเกี่ยวกับลักษณะของเพื่อนข้างๆ’ ของฉันน่ะ แกเข้าใจป้ะ”

“อ้าวว ไม่บอกแต่แรก โถ่ ต้องแก้ใหม่หมดเลย”

“ฉันนึกว่าแกเอาใจฉันซะอีกนะเนี่ย ที่แท้ก็ตั้งใจจะชมตัวเอง ...เอ๊ะ...อะไรคือ ‘แก้ใหม่หมดเลย’ ฉันฟังผิดสินะ ”

“ไม่ผิดหรอก เพื่อนรัก แกต้องยอมรับความจริงให้ได้นะ..”

“งั้นฉันรับความจริง ส่วนแก รับหมัดนี่ไปก็แล้วกัน ว๊ากกก ตายซะเถอะ!”

             ปิ๊บ… Stop ภาพไว้ที่พระเอกของเรากำลังจะวิ่งหนีหมัดเหินเวหาของเพื่อนข้างๆ

      เข้าใจกันถูกแล้ว คนคนนี้เขาก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นพระเอกของเรื่องนั่นเอง หล่อเหลาเอาการอยู่ แต่นิสัยภายในของเขาจะเป็นอย่างไร จะพบนางเอกเมื่อไร จะโดนชกคาที่ซะตั้งแต่บทแนะนำตัวละคร

นี้ไหม ก็รอลุ้นในบทต่อไปได้เลยจ้า

     ปล.นี่เป็นนิยายเรื่องแรกที่เขียนเลยค่ะ อาจจะมีในด้านการใช้ภาษาที่ดูขัดหูไปบ้าง ถ้าใครคิดเห็นอย่างไร ก็แนะนำกันมาได้เสมอนะคะ ทางนี้พร้อมจะรับฟังและแก้ไขค่ะ ขอบคุณค่ะ!

Beat me!เอาชนะฉันให้ได้สิยัยTop class