[fanfic] หัวขโมยแห่งบารามอส เรื่องราว หลังจากนั้น

ลำดับตอนที่ #36 : การซ้อมรักษาความปลอดภัย

ด้วยความปลาทอง เราลืมไปแล้วว่า



ไอ้ภาคปกติเนี่ย มันตอนที่เท่าไรแล้ว



เอาน่ะๆ อย่าคิดมากๆ อ่านๆกันไปเถอะเนอะ



---------------------------------------------------------------------------------------------



    การประชุมเสร็จสิ้นลงในเวลา 6 โมงกว่า เกือบจะ 1 ทุ่ม ที่ตบท้ายด้วยเสียงตวาดของเฟริน ก่อนที่เธอจะเลือกคนไปผลัดกะ แล้วเดินออกไปอย่างหงุดหงิดเป็นที่สุด



    เหตุผลที่ต้องตวาดน่ะเหรอ ก็ไอ้พวกเวรนั่นมันไม่ฟังอะไรแล้ว บางคนก็โวยวายเรื่องที่ตัวเองไม่ได้รับเลือกไปซ้อมรักษาความปลอดภัย บางคนก็คุยกันเรื่องคนที่จะไปผลัดเวร 5 คน โรก็ไม่ทำอะไร ยิ้มๆ แล้วคอยมองหน้าเธออยู่เรื่อยๆ ส่วนเธอก็ดูเหมือนว่าจะกลายเป็นหัวหลักหัวตอไปซะอย่างงั้น มาทิลด้าเองก็ไม่อยากจะยุ่ง คาโลเองก็ดูจะทำอะไรไม่ได้มาก



\"เลิก!!!! ชั้นเลือกเอง คาออส โรนอส เมอร์ลิน!!! พรุ่งนี้ เตรียมตัวไปฟังรายละเอียดกับรุ่นพี่ได้ ถ้ายังอยากให้เหลือโควต้าอีกสองคน ก็เงียบ แล้วตัดสินใจเลือกคนเอาเอง พรุ่งนี้เอารายชื่มาบอกชั้น แล้วก็ไปฟังรายละเอียดได้!!! เลิกประชุมแค่นี้!!!\"



    สี่บุคคลเดินออกมาจากห้องนั่งเล่นรวมของปีหนึ่งด้วยอารมณ์ที่แตกต่าง คนหนึ่งหงุดหงิดเป็นที่สุด คนหนึ่งเดาอารมณ์ไม่ถูก อีกสองคนระอา ก่อนจะแยกย้ายกันไปพักผ่อน



    เฟรินเดินกลับเข้าห้องของตัวเอง ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงนอนอย่างเหนื่อยอ่อน เธอแทบสลบเมื่อจบไปอีกหนึ่งวัน อีกกี่วันมันถึงจะผ่านๆไปได้ซักที เธอคิดอย่างเหนื่อยอ่อน ก่อนจะผล็อยหลับไป



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



    เฟรินถูกปลุกแต่เช้าโดยฝีมือคิล ดูเหมือนว่า หมอนี่จะปลุกง่ายขึ้น หลังจากที่ผ่านการเป็นกุลสตรีด้วยฝีมือของแองจี้ แต่กว่าที่มันจะตื่นได้เต็มตา ก็ต้องลากมันให้ออกไปเดินในตลาดเอดินเบิร์กเป็นที่เรียบร้อยแล้ว



\"ไงคิล ปีนี้พ่อแกได้งานใหม่มาในงานนี้รึเปล่า\" เธอว่า พลางกวาดตามองไปรอบตลาด อย่างคนไม่ค่อยออกมาเดินข้างนอก และส่วนหนึ่งก็หวังจะเจอคนรู้จักบ้าง



\"ดูเหมือนว่ามี นั่นไง\" คิลว่า พลางทำท่าพยักเพยิดไปทางทางซ้ายของเขา ชายหนุ่มผมดำหน้าตาดีคนหนึ่งกำลังหยุดดูของที่ร้านขายของแห่งหนึ่ง



\"อย่างที่เคยบอกไปปีที่แล้ว\" คิลว่าสบายๆ ซึ่งเฟรินก็พยักหน้ารับน้อยๆ สายตาเลยจากภาพชายหนุ่ม ก่อนจะตวัดไปยังร่างของคนใส่ผ้าคลุม ที่ดูเหมือนจะรู้ว่าเธอมอง จึงรีบหันหลังเดินไปอย่างรวดเร็ว



\"แกเป็นอะไรไป เฟริน\" คิลถาม เมื่อเห็นท่าทีของเพื่อนรักแปลกๆ



\"ปล่าว ไม่มีอะไร\" เธอโกหก จริงๆแล้ว เธอรู้สึกๆคุ้นกับคนใส่ผ้าคลุมคนนั้น แม้จะยังไม่ได้เห็นในระยะประชิด แต่ความรู้สึกในตัวมันบอกว่า เธอเคยรู้จักคนๆนั้น เป็นอย่างดีเสียด้วย



    คิลได้แต่ไหวไหล่ เมื่อมันบอกว่าไม่มีอะไร จะไปบังคับมันให้พูดก็เสียเวลาเปล่า สู้เดินชมเมืองต่อยังจะดีเสียกว่า ทั้งคู่ไม่มีความคิดที่จะบุกปราสาทในขณะนี้ นี่มันยังเช้าอยู่เลย รอให้คนอื่นลองไปจนหมดมุขก่อน ทั้งคู่จึงจะตัดสินใจลงมือ



    การที่ได้ออกมาเดินชมตลาดทั้งๆที่อีกหลายคนยังต้องขยันทำงานอยู่ในตลาดเอดินเบิร์กนั้น ถือเป็นโชคเลยทีเดียว โดยเฉพาะ สำหรับคนงานยุ่งอย่างเฟริน ที่วันนี้ทั้งวันเธอจะไม่ต้องไปเจอหน้าไอ้พวกรุ่นน้องที่น่าปวดหัว และได้กลับมาทำอาชีพเดิมอย่างจริงๆจังๆ แน่นอน ขโมย ไงล่ะ



\"แกจะเอาไง\" คิลถามอีกฝ่ายหลังจากเดินชมตลาดจนทั่วแล้ว



\"แล้วแกจะเอาไงล่ะ\" ทั้งคู่สบตากัน คำตอบของทั้งสองต่างก็ปรากฏขึ้นมาในใจ ก่อนที่ต่างฝ่ายจะขยับยิ้มมุมปากขึ้นมา ทั้งคู่ตบมือกันกลางอากาศ



\"ขอให้โชคดี\" ทั้งคู่หันหลังแล้วเดินแยกทางกันไป



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



    ความมือเริ่มโรยตัวช้าๆ ผู้ที่แอบเร้นกายอยู่ในเงาไม้ยิ้มน้อยๆ นี่สิ ถึงจะเหมาะหน่อย เจ้าของร่างขยับตัวเล็กน้อย เพื่อปรับมุมมอง แล้ว นี่ เธอจะใช้วิธีไหนดีถึงจะบุกเข้าไปได้โดยไม่เปลืองแรง นัยน์ตาสีน้ำตาลกลอกไปกลอกมาอย่างใช้ความคิด ก่อนที่เธอจะตัดสินใจ เลือกแผนการแรกที่วิ่งเข้ามาในสมอง



    แต่ก่อนที่เธอจะได้ลงมือปฏิบัติตามแผนการที่วางไว้ ยามรักษาการณ์หน้าปราสาทก็ได้สลบลงไปกองอยู่กับพื้นทั้งหมด แต่ไม่ว่าจะเป็นฝีมือใครก็ตาม เฟริน เดอเบอโรว์คนนี้ก็ขออาศัยหน่อยก็แล้วกัน เธอกระโดลงจากต้นไม้ที่ซ่อนตัวอยู่แล้วใช้ความมืดพรางกายวิ่งผ่านยามที่นอนอยู่ไปพื้นไปอย่างรวดเร็ว



    เธอกวาดสายตามองไปรอบโถงทางเดินอย่างรวดเร็ว แม้มันจะเป็นทางเดินที่เดินอยู่ทุกวัน แต่ด้วยความที่ตอนนี้ ต้องมาเดินอยู่ในความมืด และยังอยู่ในการซ้อมรักษาความปลอดภัย จะมีอะไรโผล่ออกมาจากกำแพงมันก็คงไม่แปลกอะไรนัก



    เสียงบทสนาดังอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล ดูถ้าเธอคงจะต้องเปลี่ยนทางเดินแล้วล่ะมั้ง เธอคิด



\"ไม่คิดว่าจะเป็นนาย\"



\"ไม่นึกว่าจะเป็นนายเช่นกัน\"



\"แต่มันก็ช่วยไม่ได้นะ ใช่ว่าชั้นอยากจะปะทะกับนายเมื่อไร\"



\"งั้นนายก็จะปล่อยชั้นไป\"



\"โทษที แต่คงไม่ได้หรอก นายเองก็ฝีมือน่าสนน้อยซะเมื่อไร รับมือ กัส\"



\"จะเอาก็เอา เข้ามา โร\"



    การปะทะของกัสและโร นี่ถ้าไม่ได้อยู่ในสถานการณ์จำลองนี่ เธอคงจะไปนั่งดูแล้ว แต่การที่อยู่ในสถานการณืที่แสนจะยุ่งยากนี่ ทำให้เธอต้องใช้สมองอีกครั้ง การที่จะหลุดไปจากเส้นทางนี่ มันช่างยากลำบากเหลือเกิน ก็ไอ้พวกนั้น มันเล่นจะสู้กันขวางทางเชื่อมพอดิบพอดีเนี่ยสิ



    เสียงบริกรรมคาถาดังขึ้นเบาๆจากใครซักคนในสองคนที่กำลังปะทะกันอยู่ แต่ไม่ว่าใคร มันก็น่าอันตรายพอกันทั้งนั้น โธ่เว้ย! ทำไมมันต้องมาสู้กันตรงนี้ด้วย



    เธอเลือกวิธีที่ไม่อยากใช้ที่สุดขึ้นมาใช้ เวทย์ลม ไม่ใชเพราะมันยาก แต่ไอ้พวก 2 คนนั้นมันจะจับไอเวทย์ได้นะสิ เสียงกระซิบร่ายเวทย์อย่างรวดเร็วของเฟริน ดังขึ้นอย่างเบาบางจนจับความไม่ได้ ก่อนที่จะมีลมวูบใหญ่พัดผ่านการปะทะของคนทั้งคู่ และพาร่างของเจ้าหญิงหัวขโมยให้ผ่านการปะทะนี่เข้าไป



    โรหันหน้าไปยังที่มาของไอเวทย์ ก่อนที่จะต้องถอนใจแล้วกลับมาสนใจกับคู่ต่อสู้ตรงหน้าอีกครั้ง แล้วเขาก็ไม่เคยจับเธอได้ซักที ให้ตายเถอะ



    เธอวิ่งต่อไปข้างหน้าด้วยฝีเท้าเบาที่สุด เป้าหมาย มันแน่อยู่แล้ว ก็เธอรับบทเป็ยขโมย ก็ต้องไปขโมยสิ ขโมยไข่มุกที่มาทิลด้าไปวางเอาไว้ที่ไหนซักแห่งในปราสาทนี้แหละ แต่เดี๋ยวเซนส์ของเธอก็พาเธอไปเองนั่นแหละ



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



    ซวย ซวยที่สุด ปีที่แล้วเจอแองจี้ ปีนี้เจอของจริง มาทิลด้า ทำไมเธอถึงโผล่ไปไม่ได้จังหวะแบบนี้ แทนที่เธอขโมยไข่มุกเม็ดที่สี่เสร็จแล้วกระโดดออกมาดีๆ แต่ดันกระโดดออกมาเจอมาทิลด้า กับ โคลิน กำลังจ้องหน้ากันเขม็ง และเธอก็กระโดดออกมาตรงกลางพอดิบพอดี แล้วตอนนี้ เธอ กับ โคลิน ก็ต้องมารับมือกับเจ้าแม่แห่งป้อมอัศวินปีสาม



\"เอ่อ พี่เฟรินฮะ\" โคลินเอ่ยขึ้นขณะปัดป้องดาบจากมาทิลด้า แม้แม่คุณจะเป็นคนบอกให้ใช้ปากกาสีเวทย์มนตร์ แต่คุณเธอก็ยังใช้ดาบอยู่ดี



\"เงียบ ไม่ต้องพูดอะไรทั้งสิ้น\" เฟรินเอ่ยตัดบทโคลินทันที เธอกำลังรอโอกาสอยู่ การจะใช้เวทย์ลมแบบเมื่อกี้กับมาทิลด้า ดูจะเป็นวิธีที่โง่ไปหน่อย เพราะนั่น มันเป็นวิธีที่เหมาะกับการหลบหลีกมากกว่าชิ่งหนี



    นี่ไม่ใช่คืนเดือนมืด เพราะฉะนั้นมันก็ยังมีพระจันทร์ และโอกาสของเธอก็คือ....... ตอนนี้แหละ!!! เธอรอโอกาสให้เมฆเลื่อนมาบังพระจันทร์จนหมดแสง ก่อนที่จะลงมือร่ายเวทย์รัตติกาลซ้ำ แล้วฉวยโอกาสที่บริเวณนั้นมืดสนิทชิ่งออกมาในทันทีทันใด



    ตั้งแต่การติวสอบเวทย์มนตร์ครั้งนั้น การใช้เวทย์มนตร์ของเธอก็ดีขึ้นมาก แม้ลูคัสจะบอกว่าเธอมีพรสวรรค์อยู่แล้ว แต่ใช้ไม่เป็นเอง แล้วเขาก็แค่ช่วยดึงมันออกมาให้เธอใช้เท่านั้น



    เวทย์รัตติกาลนี่ เขาก็เป็นคนสอน และเธอก็ไม่คิดว่าจะได้ใช้ แต่ใครจะไปรู้ ว่าไอ้การที่ทำให้สภาพแวดล้อมรอบด้านมืดไปหมด จะเป็นประโยชน์ในสถานการณ์แบบนี้



    เธอวิ่งไปเรื่อยๆโดยไม่รู้ทิศทาง รู้แต่ว่า เธอยังโชคดีที่ไม่โดนมาทิลด้าเอาปากกาสีเวทย์มนตร์ป้าย ไม่รู้ว่าโคลินจะเป็นไงมั่ง หวังว่ามันคงจะเอาตัวรอดได้นะ เธอคิด ก่อนที่ร่างกายของเธอมันบอกว่า ไข่มุกเม็ดที่ห้าที่เธอจะมาขโมยมันอยู่แถวนี้แหละ



    เธอเลี้ยวตัวเข้าไปในซอกตึกที่หนึ่ง กวาดสายตามองรอบด้าน ก่อนที่เธอจะกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ใหญ่ที่ใกล้ตัวตึกมากที่สุด แล้วลงมือโยนตัวเองขึ้นไปบนระเบียงทางเดินโล่งๆแห่งหนึ่ง



    เธอเหลียวซ้ายแลขวา เมื่อไม่เห็นใคร เธอก็ลงมือวิ่งผ่านไปตามทางที่เซนส์ของเธอบอกทันที ไม่ว่ายังไง ร่างกายของขโมยก็บอกเธอได้เสมอ สายตากวาดไปทั่ว ก่อนที่จะสะดุดกับห้องๆหนึ่ง นัยน์ตาเป็นประกายพราวระยับ ร่างกายของเธอมันบอกว่า เธอเจอมันแล้ว



    เฟรินบิดลูกบิดช้าๆ ลงกลอนไว้รึ เธอกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะลงมือสะเดาะกลอนทันที เสียงสะเดาะกลอนดังกริ๊ก ประตูเปิดออกช้าๆ เฟรินยิ้มกว้าง ไข่มุกวางอยู่ในห้องนั่นแหละ ถ้าไม่ใช่ตาขโมยก็คงมองไม่เห็น



    แม่ตัวดีคว้าไข่มุกเม็ดที่ห้ามาใส่กระเป๋าก่อนจะเดินออกไปอย่างสบายอารมณ์ แต่ทันทีที่ขาของเธอก้าวพ้นธรณีประตู รองสังหารก็วาดฟึ่บ



\"แก ไอ้ครี้ด!!!\" เฟรินร้องลั่น เมื่อตัวเองถูกไอ้เจ้าคนตรงหน้าเอาปากกาสีเวทย์มนตร์มาป้าย แม้จะไม่โดนหน้าเพราะเอาแขนมาบังทัน แต่มันก็พาดไปทั้งแขนเป็นที่เรียบร้อย งานนี้ก็อยู่ได้แค่ห้าเม็ด ให้ตายเถอะ



\"ทำไมเฟริน\" ครี้ดถามกลับ \"วันนี้ก็สามแล้ว สงสัยชั้นจะดวงขึ้นว่ะวันนี้\"



\"ใครบ้างล่ะแก\" เฟรินถามอย่างหงุดหงิด



\"คนแรกก็เด็กปีสองน่ะ ชั้นไม่รู้จักชื่อหรอก แต่เมื่อกี้ ไอ้นิกส์ มันกำลังจะลงมือฆ่าตัวแทนพอดี เห็นมันบอกว่าฉันมาทำลายโอกาสคนที่สองของมัน\" ครี้ดให้คำตอบ เฮ้ งั้นนิกส์ก็ฝีมือไม่เลวน่ะสิ คนที่สองเลยนะ



\"โว้ย เป็นเพราะแกนั่นแหละ ชั้นเลยหลุดออกจากแผนแค่...\" เธอมองนาฬิกา \"สองทุ่มครึ่ง กะจะอยู่ซัก สี่ห้าทุ่มนะเนี่ย\" ครี้ดหัวเราะอีกครั้ง แต่ก่อนที่ปากจะได้ว่าอะไรต่อ เฟรินก็ตวัดปากกาสีเวทย์มนตร์ของตัวเองป้ายไอ้คนหัวเราะทันที ก่อนที่ตัวเองจะชิ่งหนีไปทันทีเช่นเดียวกัน



\"แก!!! ไอ้เฟริน!!! โธ่เว้ย!!!\" ครี้ดร้องดังลั่น แต่ไอ้คนต้นเหตุไม่อยู่ให้เขาด่าซะแล้ว มันก็ต้องทำใจแล้วก็ต้องออกไปจากแผนตามที่มาทิลด้าบอก



-------------------------------------------------------------------------------------------



จบ จบแค่นี้ ต่อตอนต่อไป



เห็นมั้ยฮะยุ่งแค่ไหน



ที่อัพๆมาคุยท้ายบทยังไม่มีเลย ให้ตาย



ขอโทษด้วยนะฮะ นี่ก็เบียดเบียนเวลาของน้องอยู่



เดี๋ยวก็ต้องลุกแล้วล่ะฮะ



ตอนนี้ถือว่าแต่งอย่างรวดเร็ว(ในเวลานี้นะ)



แล่นมาก อยากจะบอกตอนนี้



แต่ตอนหน้าเราไม่รับประกันนะฮะ



มันอาจจะมาแค่วันละ2-3บรรทัดก็ได้ฮะ



มันแล้วแต่วันว่าจะแล่นไม่แล่น



เอาล่ะฮะ ขอให้สนุกนะฮะ



สุขสันต์วันแม่ฮะ รักแม่กันให้มากๆนะฮะ