[Detective conan ×Oc] สิ่งที่เป็นไปไม่ได้"อ่านข้อมูลเบื้องต้นด้วยค่ะ"

  นิโออิ มิซากิ ชายหนุ่มอตีดนักฆ่าวัย37ปี กำลังนั่งดูโคนันตอนที่

โคนันปะทะกับโจมโจรคิดอยู่นั้น เขาก็ได้ผุดความคิดหนึ่งในหัวของเขาขึ้นมา

 'หากเราได้อยู่ในโลกโคนันเราจะทำให้ชินอิจิกับไคโตะรักกันไม่สิแค่เจอกันบ่อยๆก็พอ' 

ที่เขาคิดแบบนั้นก็เพราะเขาไม่อาจบังคับให้ทั้งคู่รักกันเหมือนที่เขาจินตนาการได้ หากอยากให้สองคนนั้นรักกันเขาต้องให้มันเป็นไปตามโชคชะตา

ขณะที่มิซากิกำลังคิดเรื่อยเปื่อยอยู่นั้นก็เกิดเหตุการณ์ไฟดับ

แต่เขาไม่ได้สนใจเพราะแถวนี้ไฟดับบ่อยอยู่แล้ว

     แต่กว่าเขาจะรู้ตัวว่าอพาร์ตเม้นที่เขาอยู่เกิดไฟไหม้ก็ตอนที่ได้กลิ่นไหม้ แต่นั้นก็ไม่ทันการเพราะไฟได้ลามมาถึงห้องที่เขาอยู่เป็นที่เรียบร้อย

มิซากิพยามหาทางออกและเขาคิดได้ว่าห้องของเขาอยู่ชั้นสาม

และทางเดินทางด้านของหน้าต่างมีร้านค้าเปิดอยู่เขาจึงเดินไปทางหน้าต่างเพื่อดูว่าร้านนั้นยังกางกันสาดอยู่รึไม่

เขาได้แต่ผิดหวังเพราะกันสาดของร้านได้หุบลงแล้วเขาหมดหวัง

และนึกถึงผู้คนที่เขาฆ่าด้วยวิธีที่ทรมารเช่นนี้เขาจึงโน้มตัวนอนลง

และคิดขออโหสิจากเหล่าคนที่เขาฆ่าทั้งหลาย 

ไฟเริ่มลามเข้ามาถึงห้องนอน

แต่เจ้าของห้องกลับไม่สนใจเพียงแต่ยานอนหลับที่เขากินเข้าไปเมื่อ30นาทีก่อนหน้าที่ไฟจะไหม้

เริ่มออกริด

เขาหลับตาลงและรอรับความตายที่คลืบคลานเข้ามา

'อ่า...ยังดูโคนันถึงแค่ปี5เอง'

เวลาผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง

อพาร์ทเม้นที่เขาอยู่ได้มอดไหม้หมดแล้ว

|มิซากิพาร์ท|

ในขณะที่ผมกำลังล่องลอยอยู่ในความมืดอยู่นั้นความรู้สึกเจ็บและหนาวแปลกๆก็ได้คลืบคลานเข้ามาหาผม

ในขณะที่คงามรู้สึกเจ็บและหนาวเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆอยูๆก็มีแสงสว่าง

สาดเข้ามาจนผมต้องหลับตาลง

แต่เมื่อผมลืมตาแล้ว

ก็ได้ตกใจกับสิ่งตรงหน้า

|จบพาร์ทมิซากิ|

เมื่อมิซากิลืมตาขึ้นก็ได้ตกใจกับผู้คนที่เดินไปมาและรถที่สัญจรไปมาตามท้องถนน

'นี่มันที่ไหนเนี่ย แล้วทำไมเราถึงอยู่ข้างทางงี้อ่ะ'

"แง้วววว"

'เสียงลูกแมวที่ไหนเนี่ย'

"มิ้ววว"

มิซากิที่กำลังมองหาต้นตอของเสียงยังอยู่นั้นก็ได้เห็นเท้าของแมวที่กลายกลายเป็นร่างของเขาไปแล้ว

'นี่มัน....ไม่จริงน่า  ไหนลองของขยับมือดูสิ'

มิซากิที่คิดว่าตัวเองขยับมือก็ได้ตกใจเพราะเท้าหน้าของแมวขยับตาม

'ถ้าแหกปากล่ะ อ้าก!!!!'

"แง้ว!!!!"

'โอเคเลย...ถ้านี่เป็นนิยายจะตั้งชื่อนิยายนี้ว่าอยู่ดีๆก็เกิดเป็นแมวห่าใกล้ตาย'

เวลาผ่านไปสักพักกับการที่มิซากินั้งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่นั้นเขาก็ได้ระเบิดเสียง

'อยากเบิ่งโคนัน!!!!!!!!!!'

"ง้าว!!!!!!!!!!"

ทางด้านคู่สามีภรรยาคู่หนึ่ง

"ง้าว!!!!!!!!!!"

"เสียงแมวที่ไหนกันน้า"

"คงแถวๆนี้ละมั้งนะ"

"นี่ยูซากุตามหาให้หน่อยนะ"

"ก็ได้ๆ"

หลังจากที่ฝ่ายสามีหรือยูซากุได้ตอบรับคำของภรรยาจึงได้ตามหาแมว และมิซากิก็ให้ความร่วมมืออย่างดีด้วยเสียงร้อง(บ่น)ของเขา

"เจอแล้วล่ะยูกิโกะ"

"ไหนหรอๆ"

"ระวังหน่อยสิคุณกำลังท้องอยู่นะ"

"ว้าวยังเป็นลูกแมวตังเล็กๆอยู่เลย"

'ใครกัน'

"แง้ว"

"น่ารักจังเลย"