เรื่องราวการการผจญภัยของชิงเสรี่ย

   เป็นเรื่องราวการผจญภัยของ ชิงเสรี่ย ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นถึง เทพสูงสุด ที่เคยปกครองดินแดนสวรรค์ทั้ง9 ก่อนจะตัดสินใจลงมาเกิดใหม่ ที่โลกมนุษย์ เพราะเบื่อกับการใช้ชีวิตอยู่บนแดนสวรรค์ 

   เมื่อเจ้าตัวลงมาเกิดใหม่บนโลกมนุษย์ ต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยความยากลำบากในช่วยแรก เพราะเจ้าตัวไม่รู้จักอะไรเลยบนโลกมนุษย์เลยชักอย่าง 

   ก่อนที่เจ้าตัวจะใช้เวลาปรับตัวให้เข้ากับโลกมนุษย์อยู่ไม่นาน

เพราะเจ้าตัวนั้นเป็นคนที่เรียนรู้ง่ายเรียนรู้เร็ว เร็วซะจนแค่เห็นก็ทำตามได้อย่างกับคนที่เคยทำมาก่อน

   เลยทำให้เจ้าตัวไม่ค่อยมีปัญหาอะไร แต่ติดอยู่ตรงที่ว่าบนโลกมนุษย์แห่งนี้ไม่ค่อยมี ลมปราณฟ้าดินเพื่อให้ดูดซับ ชักเท่าไร เอาจริงๆคือแทบจะไม่มีเลยจะดีกว่า

   แต่อย่างน้อยๆ เขาก็พอจะที่จะฝึกให้ถึง ขอบเขตพื้นฐานขั้นแรก จากทั้งห้าขอบเขต ของการฝึกฝนได้

   จนเวลาผ่านไป9ปี

   จนตอนนี้เจ้าตัวก็มีอายุได้ประมาณ 12 ขวบแล้ว 

   จากตอนที่ลงมาเกิดใหม่ยังโลกมนุษย์แห่งนี้ครั้งแรก เจ้าตัวก็มีอายุประมาณ 3ขวบแล้ว

   ถ้าถามว่าทำไมถึงมีอายุ3ขวบนะหรอ นั้นก็เพราะ เจ้าตัวได้สร้างร่างกายขึ้นมาใหม่ตอนที่เกิดมา ยังโลกมนุษย์แห่งนี้ ไม่ได้เกิดจากกาคลอดแบบปกติ หรือย้ายจิตวิญญาณ เข้าร่างของเด็กแต่อย่างไร

   เพราะงั้นเจ้าตัวเลยไม่มีครอบครัวหรือญาติพี่น้องที่ไหนเลย 

   ถ้าจะถามว่าแล้ว เจ้าตัวจะไปอยู่ไหนนะหรอ เพราะไม่มีคนรับครัว

    มันก็คงจะมีแค่ที่เดียวที่เด็ก ที่ไม่มีพ่อแม่หรือผู้ปกครองดูแล ก็มีอยู่แค่ที่เดียวนั้นแหละ

    ก็คือ สถานส่งเคราะห์เด็ก คงมีที่เดียวที่เขาจะอยู่ได้ เพราะเขาไม่มีเงิน หรือที่อยู่อาศัย จะทำงานหาเงินก็ไม่ไป เพราะเขาเป็นแค่เด็ก3ขวบ เท่านั้น

    เมื่อเขาอยู่ในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า จนอยู่อายุครบ12ปี เขาจึงตัดสินใจที่จะออกไปใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวข้างนอก

    ถ้าถามว่าเขาจะออกไปอยู่ที่ไหนนะหรอ ก็เขาพึ่งจะอายุได้แค่12ขวบเท่านั้น

     ซึ่งแน่นอนว่า ก่อนที่เขาจะตัดสินใจออกไปใช้ชีวิตอยู่คนเดียวข้างนอกนั้น เขานั้นได้วางแผน เอาไว้นานแล้ว แถมตอนนี้เขาก็มีเงินมากพอที่จะ ซื้อบ้านเป็นของตัวเอง หรือทำอะไรก็ได้ที่เข้าอยากทำ แถมยังเหลือมากพอที่จะใช้ไปตลอดทั้งชีวิต ด้วยเงินที่เขามี

     ก็คงจะสงสัยสินะว่า เขาเอาเงินพวกนี้มากมายมาจากไหน 

     แน่นอน ว่าเขาไม่บอก หรอก

      เอาเป็นว่า เขามีวิธี ของเขาก็แล้วกัน

    เมื่อ เวลาผ่านไป ราวกับขี้เกียดเขียน

      ตอนนี้ เขาก็ใกล้จะอายุได้ครบ 15 ปีแล้ว

     ตลอดเกือบสามปีมานี้ เขาได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยตัวคนเดียว ซึ่งแน่นอนว่าเขาเหงามากๆ  แต่ก็ยังโชคดีที่เขายังสามารถหาเพื่อนที่โรงเรียนได้ ไม่อย่างงั้น เขาคงได้เหงาตายไปก่อนแล้วแน่ๆ 

     เขาได้ หาเข้าโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นโรงเรียนที่เขาถูกใจมากที่สุดในบรรดาโรงเรียนทั้งหมดที่เขาหามา ถึงจะไม่ใช่โรงเรียนที่ดีที่สุดก็เถอะ แถมโรงเรียนยังตั้งอยู่แถวชนบทอีก

      แต่ก็เพราะโรงเรียนแห่งนี้นั้นตั้งอยู่ติดกับภูเขา และมีความเป็นธรรมชาติอย่างมาก ก็เพราะเขานั้นชอบความเป็นธรรมชาติที่สุด 

    เลยทำให้เขาได้มาซื้อบ้านและมาเรียนอยู่ที่นี้ได้ เกือบ3ปีแล้ว

    แถวอีกไม่กี่วัน ก็จะถึงวันเกิดครบรอบ15ปี ของเขาตั้งแต่ที่เขาได้ลงมาเกิดใหม่บนโลกมนุษย์แห่งนี้

     เขาตั้งใจว่าจะ ชวนพวกเพื่อนๆของเขา ไปเที่ยวตั้งแคมป์กลางป่า กลางเขา ชมทิวทัศน์และอากาศบริสุทธิ์

     ซึ่งเพื่อนๆของเขาก็ตกลงที่จะไปด้วย และเมื่อถึงวันที่ได้นัดหมายกันไว้ เขาและเพื่อนๆจึงได้รีบเดินทางไปแต่เช้าเพราะกลัวจะค่ำก่อน 

    พวกเขาจึงได้พากันทยอยกันขึ้นรถ 

     ถ้าถามว่าใครเป็นคนขับรถนะหรอ ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช้เขาอย่างแน่นอน เพราะเขาขับรถไม่เป็นนะสิ ถึงเขาจะขับเป็น แต่เขาก็คงขับไม่ได้แน่นอน เพราะตัวเขานั้นตัวเล็กมากแถมบอบบางอีก ใครมันจะกล้าให้เขาเป็นคนขับรถกันล่ะ

    ส่วนคนที่เป็นคนขับนั้น เป็นพี่ชายของเพื่อนเขา ซึ่งเป็นคนอาสาจะมาขับรถให้ (ซึ่งเจ้าตัวก็แค่อยากจะไปด้วยแค่นั้นแหละ 'เพราะฉันรู้ฉันเห็น')

    ผ่านไปไม่นาน พวกเขาก็ที่จะเริ่มออกเดินทางกันแล้ว

     เมื่อออกมาได้ ชักพักใกล้ที่จะถึงที่หมายแล้ว

   จู่ๆ ก็เริ่มมีฝนตกลงมา ซึ่งตอนแรกก็ตกมาเล็กๆน้อยๆเท่านั้น แต่เมื่อขับไปชักพัก ฝนก็เริ่มที่จะตกหนัก ถึงขนาด รถเกือบจะหักโค้งเข้าข้างทางเลยทีเดียว แต่ก็ยังโชคดีที่สกิลการขับรถของคุณพี่ชายคนขับนั้น ดีเลิศประเสริฐศรี ไม่อย่างงั้น คงไม่รอดแน่

     จู่ๆก็มี  เสียงฟ้าร้องดังกระหึ่มพร้อมกับเสียงฝนและลมที่พัดมาแรงซะจน ทำให้ทุกคนในรถเริ่มที่จะรู้สึกที่จะหวาดกลัวขึ้นมา

       เมื่อขับรถมาได้สักพัก ก็ไม่มีถ้าทีที่ฝนจะเริ่มซาลง พี่ชายคนขับก็พยายามที่จะขับรถให้นิ่งและช้า เพื่อความปลอดภัยของทุกคนบนรถ

        แต่ถึงอย่างงั้นความพยายาม ของพี่ชายคนขับ ก็ไม่เป็นผล

      จู่ๆ ก็มีแสงสว่างวาบขึ้นมา พร้อมกับเสียงที่ดังกระฉ่อนไปทั่ว ทำเอาทุกคนในรถ ถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ ทำเอารถเซไปเซมาเล็กน้อย

           ยังไม่ทันที่ทุกคนจะหายตกใจ จากเหตุการนี้กี้ จู่ๆ ก็มีแสงแวบมาทางรถของพวกเขา ทำให้รถที่พวกเขาขับมา เกิดเสียหลัก พลิกคว่ำ(สามตลบ)ก่อนที่ทุกๆอย่างจะหยุดลง

        เวลา ผ่านไปไม่นาน

         เมื่อพี่ชายคนขับเริ่มได้สติกลับคืนมา ก่อนที่เขาจะได้เริ่ม ตะโกนออกมาอย่างสุดเสียง "ทุกคนเป็นยังไงบ้าง ปลอดภัยกันไหม"

        เมื่อทุกคนเริ่มตั้งสติได้แล้ว ก็ได้ตะโกนตอบกับ พี่ชายคนขับรถไป 

        จู่ๆก็มี เสียงตะโกนดัง ท่ามกลางเสียงของพายุฝนฟ้าคะนอง

       "ชิงเสรี่ย! ชิงเสรี่ย!!" ชิงเสรี่ย นายฟื้นขึ้นมาสิ ชิงเสรี่ย นายอย่าเป็นอะไรไปนะ ชิงเสรี่ย

     "ตัดมาที่ชิงเสรี่ย"

     อาาา~ ปวดหัวจังง อืออ   ที่นี้ที่ไหมกัน ทำไมถึงมืดตื๊ดตื๋อ แบบนี้นะ  อืออ เขาจำได้ว่าเขากับพวกเพื่อน ตั้งใจจะไปตั้งแคมป์กัน นี้นา

    แล้ว จู่ๆ ละหว่างเดินทาง ก็มีฝนตกลงมาหนักมากๆ จากนั้นก็ได้มีฟ้าฝ่า ลงมาที่รถของพวกเขา ทำให้รถเกิดเสียหลักพลิกคว่ำ (สามตลบ)

     ตอนนั้นเขาจึงได้รีบใช้ พลังปราณทั้งหมดของเขา ปกป้องทุกคน ด้วยความเร่งรีบ เลยลืมใช้มันกับตัวเองด้วย

    เฮ้อ~ เอาเถอะ ถ้าทุกคนปลอดภัยมันก็ดีแล้ว

  ส่วนสำหรับตัวเขานั้น...

     'อาชิง  อาชิง  อาชิง'

      หืออ "เสียงอะไรนะ"

     หืออ ฮือ~ อาาชิง อาชิงเจ้าฟื้นสิ อาชิง

       อืออ~ 

_________________________________________________