:ซีเฉินกับลูกหมา:

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

*นิยายแฟนฟิคเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาหลัก*

 นิยายNC-18

    ในเช้าเดิมๆ บรรยากาศเดิมๆ มีชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ สง่างามในชุดสีขาว คนหนึ่งกำลังอุ้มลูกหมา ตัวหนึ่งมันมีขนสีดำอมเทา มันมีท่าทีเหมือนกำลังโกรธ มีเด็กชายสองคนเดินเข้ามาแล้วพูดกับชายร่างสูงว่า

'หลานจิ่งอี๋' " ท่านประมุขนำสุนัขที่ไหนมาหรอขอรับ "

'หลานซีเฉิน' "ข้าเจอมันที่ท่าเรือสัตบง เห็นนอนคดอยู่เลยนำกลับมา"

    ทางด้าน ตระกูลเจียง

"แย่แล้ว !! ท่านประมุขไปไหนแล้วละ เมื่อกี้ยังอยู่เลยนี้น่า" เสียงของผู้ติดตามคนสนิทของประตะโกนขึ้นมา

"คุณชายจิน แย่แล้ว! ประมุขหายไปขอรับ"

"เอ๋!! ข้าให้เจ้าดูท่านน้าแล้วเจ้าทำไมไม่ดูห๊ะ!!" เสียงที่ดูดุดันได้ออกมาจากปากของเด็กหนุ่นสกุลจิน

'จินหลิง' "แล้วจะไปตามหาท่านน้าได้ที่ไหนละ"

'ผู้ตามคนสนิท' "เมื่อครู่เห็นว่าประมุขสกุลหลานมาที่นี้ขอรับ"

'จินหลิง' "แย่แล้ว ถ้ามีคนเห็นท่านน้าตอนนี้มีหวัง คิดว่าเป็นสุนัขจรจัดแน่ๆ"

ทางด้าน สกุลหลาน

'หลานซีเฉิน' " ใกล้ค่ำแล้ว เจ้าหิวรึป่าว?"

เมื่อสุนัขตัวนั้นได้ยินก็ทำท่าพยักหน้าเล็กน้อย

'หลานซีเฉิน' "ว่าแต่ทำไมประมุขเจียงถึงกลายเป็นสุนัขแบบนี้ละ"

เจ้าสุนัขได้ยินถึงกับเบยหน้าหนี้ ทำไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนที่ประมุขหลานจะนำข้าวมาให้เจ้าสุนัขได้กิน

เวลานี้ดวงจันทร์ส่องแสงแวววาว เมื่อแสงจันทร์กระทบกับเจ้าสุนัขก็พลัดพันกลายเป็นชายหนุ่มรูปงาม ใส่ชุดสีม่วงที่มีตราประจำตระกลู ขึ้นมา

'เจียงเฉิง' "เอ๊ะ หายแล้ว ข้าหายแล้ว !!" เสียงนั้นดังจนได้ยินไปถึงข้างนอก ก่อนจะมี ใครเดินเข้ามา

'หลานซีเฉิน' "ประมุขเจียง ท่านหายแล้วรึ?"

'เจียงเฉิง' "ข้าหายแล้ว ขอบคุณท่านมากที่ช่วยนำยามารักษาให้ข้า"

'หลานซีเฉิน' "ข้าขอหนึ่งอย่างได้หรือไม่ ?? "

'เจียงเฉิง' "อะไรรึ? ทะ ..ท่า..!! ?

ยังไม่ทันพูดจบ ริมฝีปากของทั้งสองคนก็ประกบกันแบบที่อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว 

'เจียงเฉิง' "พี่ซีเฉิน ท่านจะทำอะไรนะ_"

'หลานซีเฉิน' "ของรางวัลไง ข้าขอเจ้านะ"

ก่อนจะบรรเลงเพลงรัก จนถึงรุ่งอรุ่น

อะ...อย่า...นะ ตรง..นั้นนะ พะ..พี่ซีเฉิน... อึก!!!!