The Puppeteer บทประพันธ์นักเชิดหุ่น

"ลูกต้องจำคำของพ่อไว้ให้ดีๆ โลกใบนี้น่ะคือโรงละครขนาดใหญ่ ทุกๆครั้งที่ม่านสีแดงเปิดออก การแสดงก็จะเริ่มต้นขึ้น ครานี้เป็นเวลาของลูกแล้ว จงออกไปทำหน้าที่นักแสดงให้ดีที่สุด ลูกจะไม่รู้ว่าตัวเองรับบทเป็นตัวอะไรในบทละครแต่ละครั้งจนกว่าละครบทนั้นๆจะดำเนินไปถึงจุดจบ..."

"นี่คือ...คำขอของพ่อ...ลูกต้องแสดงบทบาทของลูกออกมาให้ดีที่สุด...ไม่ว่าท้ายสุดแล้วลูกจะเป็นอะไรก็ตาม...จนกว่าม่านสีแดงนั้นจะปิดลงมาอีกครั้ง..." 

มันเป็น...สิ่งที่โหยหวนอยู่ในฝันของฉัน ความฝันที่หลอกหลอนฉันมาตลอดหลายเดือนมานี้ ความฝันที่คอยจะปรากฏขึ้นให้เห็นทุกครั้งหากฉันผลอยหลับไป ยิ่งเข้าใกล้ปีใหม่มากเท่าไหร่ ฝันนั้นก็ยิ่งจะชัดเจนขึ้น แต่ภายใต้ความชัดเจนนั้นมันก็ยังคงไว้ซึ่งความหมายเดิม ๆ ...นี่ฉันหนีโรงละครที่อยู่มาทั้งชีวิต แต่กลับต้องมาเจอกับโรงละครที่ขนาดใหญ่กว่างั้นเหรอ? ไม่ตลกเลยนะ! 

.

.

.

.

.

-------------------------------------------------------------

.

.

.

.

.

.

.

.

กราบสวัสดีค่ะทุกโค้นนนนนนน นี่เป็น ครั้งแรกเลยที่เราตัดสินใจมาเขียนนิยายลงในเด็กดีแบบนี้ ปกติเอาแต่อ่าน 555555 เดี๋ยวพวกรูปอะไรพวกนี้จะทยอยตามมาเรื่อยๆนะคะ ไปจ้างคอมมิชไว้แล้ว-- 

เราวางแผนเรื่องนี้มาหลายปีมากๆ เป็นเรื่องที่คิดแล้วคิดอีก เปลี่ยนนู่นเปลี่ยนนี่ เปลี่ยนจนคิดว่าจะไม่เปลี่ยนอีกแล้วถึงได้มาตัดสินใจเขียนลงซักเว็บหนึ่ง 

เราอยากจะขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านผลงานชิ้นแรกของเรา หรือถ้าใครจะติดตามและช่วยคอมเมนต์ติชมเราก็ยิ่งยินดีมากๆเลยค่ะ! หรือถ้าไม่มีอะไรให้ติ (เขิน) ทักมาคุยเล่นกันก็ได้นะคะ!