ทับทิมเป็นดวงวิญญาณที่ตายมานานแล้ว วันแล้ววันเล่าที่เธอเฝ้ามองครอบครัวของเธอค่อยๆล้มหายตายจากแต่เธอกลับไม่เคยพบพานดวงวิญญาณของใครเลย
เมื่อถึงเวลาต้องไปเกิดกลับเจอเหตุไม่คาดฝันขึ้น ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวข้ามประตู ก็มีประตูอีกบานปรากฎพร้อมๆกับร่างของเด็กสาวที่ถูกดีดออกมาอย่างแรง
เด็กสาวแต่งตัวเหมือนชาวยุทธสมัยโบราณ เธอลุกขึ้นได้ก็พยายามฝ่าข้ามประตูบานนั้นกลับไปแต่ไม่เป็นผล เด็กสาวพยายามอยู่อย่างนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า ร้องไห้กล่าวคำเดิมซ้ำๆ
“พี่จะไม่ทิ้งเจ้าๆๆ…ฮือๆ” “ปล่อยข้ากลับไปได้โปรดฮือๆ…เป่าเอ๋อร์พี่อยู่นี่อย่าร้อง…ปล่อยข้าๆ ปล่อยข้ากลับไปฮือๆๆ…” เด็กสาวร้องไห้น้ำตานองหน้าเมื่อความพยายามไม่เป็นผล กรอบประตูก็ค่อยๆเลื่อนลางลง นางจึงได้หันหน้าไปมองสตรีข้างๆเพื่อขอความช่วยเหลือ
“พี่สาวได้โปรดช่วยน้องชายข้าด้วยฮือๆ…ช่วยเป่าเอ๋อร์ด้วยฮือๆ” นางคุกเข่าอ้อนวอน
อีกฝั่งของประตูมีเด็กชายนั่งร้องให้เฝ้าพี่สาวท่ามกลางป่าเขาโดยที่ไม่รู้เลยว่าพี่สาวเขาได้ตายจากไปแล้ว ด้วยความสงสารหรืออะไรก็ไม่อาจทราบได้ทับทิมลองที่จะก้าวข้ามประตูบานนั้น และให้สาวน้อยก้าวข้ามประตูของเธอแทน พร้อมกับบอกสาวน้อยว่า
“หากข้ามไปได้พี่สาวจะดูแลน้องชายหนูให้เอง ไม่ต้องห่วงนะพี่สัญญา” โดยหลงลืมไปสนิทเลยว่าเธอจะกลับไปในรูปแบบไหน ที่ที่เธอจะไปเป็นโลกแบบใด และกลางป่ากลางเขาเธอจะใช้ชีวิตยังไง แต่ก็สายไปเสียแล้วทันทีที่ก้าวขาออกไปร่างกายเธอเหมือนถูกดูด รู้สึกเหมือนตกลงมาจากที่สูงแล้วทุกอย่างก็วูบดับไป…
สวัสดีผู้อ่านทุกคนที่หลุดเข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายที่ผู้เขียนหัดเขียนเรื่องแรก มือใหม่ภาษาอาจไม่สวยงามบรรยายตัวละครออกมาไม่ดี แต่จะพยายามเขียนให้ออกมาดี หากมีสิ่งใดติชมยินดีรับฟังและแก้ไขแต่ขอร้องอย่าด่า
**เรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียน สถานที่ไม่มีอยู่จริงอาจมีสิ่งที่ไม่สมเหตุสมผลอยู่บ้าง แต่อัพจบแน่นอนค่ะ**
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น