เยว่ฟางซิน บุปผาหมื่นพิษ

...ยามตะวันครองนภานางเป็นเพียงบุตรีฮูหยินเอกแห่งจวนสกุลเยว่ผู้บอบบางราวบุปผา

...ทว่าเมื่อจันทราสาดแสงนางกลับกลายเป็นนางมารหมื่นพิษผู้ปลิดชีพคนได้ด้วยการสะบัดปลายนิ้ว

...ยามสุริยันอวดรัศมีนางถูกหมางเมินจากทั้งบิดาและตระกูลด้วยเหตุเพียงเพราะมารดาของนางได้จากโลกนี้ไปแล้ว

...ยามดวงศศิโผล่พ้นขอบฟ้านางนี่ล่ะคืออันดับหนึ่งของพรรคมาร!

"กลางวัน...ข้าต้องสู้รบปรบมือกับเหล่าอนุภรรยาและบุตรีแสนน่ารำคาญของพวกนาง"

"กลางคืน...ข้าต้องแบกรับภาระอันแสนหนักอึ้งของพรรค ปลิดชีพผู้ขวางทาง"

"กลางวัน...ข้าต้องจับพิณเพื่อบรรเลงท่วงทำนองกล่อมเกลาจิตใจ"

"กลางคืน...ข้ากลับต้องคว้ากระบี่ สาดโปรยผงพิษ"

"กลางวัน...ข้าต้องแย้มยิ้มให้กับบุตรีของเหล่าเสนาบดีทั้งหลายทั้งแหล่ แสร้งพูดจาสุภาพอ่อนหวาน"

"กลางคืน...ข้าทำเพียงซุกซ่อนใบหน้าเอาไว้ภายใต้แสงจันทร์ ไล่เข่นฆ่าด้วยความหฤหรรษ์"

ดูเอาเถิด! ยังมีสตรีนางใดในแคว้นเหน็ดเหนื่อยเท่าข้าอีกรึ?

..............................

ฝากนิยายเรื่องนี้ของไรท์เอาไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ ไม่มีการอิงประวัติศาสตร์แต่อย่างใด พาดพิงหลักกิเลสในใจของไรท์ล้วนๆ เป็นแค่นักอยากเขียนคนหนึ่งที่อยากถ่ายทอดสิ่งที่รักสิ่งที่ชอบค่ะ หากผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

เนื่องว่าเรื่องนี้มีการดึงเอาวรยุทธ์เข้ามาเกี่ยวข้อง ดังนั้นจึงต้องขออนุญาตชี้แจงเอาไว้ตรงนี้เลย

[ ระดับพลังปราณ ( จากน้อยไปมาก ) : เหลือง - ส้ม - แดง - ม่วง - น้ำเงิน - ฟ้า - ดำ - ทอง ]