เพียงจดหมายฉบับเดียวทำเอาวังเจียเฉียนกงที่เคยยิ่งใหญ่บัดนี้เหลือเพียงแต่ชื่อ ราชโองการสั่งปลดอ๋องสามสิงฟู่อวี่และพระชายาจูเหรินเฟยเป็นเพียงสามัญชนก่อนจะเนรเทศให้ไปอยู่ชายแดน
จากสตรีในห้องหอก้าวสู่ตำแหน่งหวางเฟยในอ๋องสาม ผู้เปี่ยมไปด้วยอำนาจและวาสนาทว่ามีเพียงหนึ่งที่นางมิอาจได้ดั่งใจหมายนั้นคือความรักจากผู้เป็นสามี
บุรุษผู้กีดเส้นแบ่งคั่นและชัดเจนในความสัมพันธ์มาโดยตลอดตั้งแต่หมั้นหมายกระทั่งแต่งงานเขาก็ยังคงชัดเจนแล้วว่ามิอาจรักนางได้
ภายหลังแต่งงานไม่กี่เดือนสิงฟู่อวี่เป็นเดือดเป็นร้อนยามได้รับจดหมายว่าน้องสาวของสหายหายตัวไป ไม่ฟังแม้กระทั่งเสียงห้ามปราบของภรรยา จนกระทั่งพาตัวเองตกสู่หลุมพรางของผู้อื่น บัดนี้มาสำนึกเสียใจภายหลังก็ไม่ทันเสียแล้ว
ความตกต่ำในชีวิตทำให้เขาได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงภายใต้หน้ากากผู้หวังดีจากคนรอบข้าง คงมีเพียงนางที่อยู่ข้างกายและติดตามเขาไปยังชายแดนเมืองทุรกันดาร
จูเหรินเฟยสตรีร้ายกาจผู้เอาแต่ยึดมั่นถือมั่นเพียงแต่เขาจนน่ารำคาญ นานวันจึงเกิดเป็นความเบื่อหนาน ยิ่งนางร้ายเขายิ่งชิงชังนางขึ้นทุกวันและนางคือภรรยาของเขา
ยามรู้ว่าเขาทุกจับนางร้อนรนด้วยความเป็นห่วงลืมแล้วสิ้นว่าแผลที่หัวเขาเป็นผู้ลงมือทำร้ายนางเพียงเพราะสตรีแซ่ซูหายตัวไป
ราชโองการสั่งปลดนางและท่านอ๋องเป็นเพียงสามัญชนนางถึงกับเข่าอ่อน ทรัพย์สมบัติที่นางเพียงพยายามรักษา เครื่องประดับที่หวงแหนเสื้อผ้าอาภรณ์หรูหราที่แสนรัก อำนาจเหนือผู้คนล้วนหายไปในพริบตา
แต่นั้นยังไม่ทำให้นางใจสั่นสะท้านน้ำตาพลั่งหรูอย่างเจ็บปวดยามรู้ว่าท่านพ่อถูกลดขั้นจากเสนาบดีมากด้วยบารมีเป็นขุนนางปลายแถว และในวันเดียวกันท่านพ่อถูกลอบทำร้ายจนพิการ เหตุเพราะบิดาสตรีแซ่ซูถวายหลักฐานทุจริตซื้อขายตำแหน่งขุนนางของท่านพ่อเพื่อแลกกับการปล่อยตัวสิงฟู่อวี่ศิษย์รักของเขา
ความเจ็บปะทะเข้าอีกระลอกยามรู้ว่าหลักฐานทั้งหมดสิงฟู่อวี่เป็นผู้รวบรวมมานานแล้วก่อนจะถูกจับกุมในครานี้ และนั้นจึงถือเป็นความดีความชอบครั้งสุดท้ายก่อนจะถูกปล่อยตัวออกจากคุกพร้อมหมอกหลวงตามมารักษาแผลจากการถูกโบยเป็นรางวัล
ความอัปยศที่ท่านพ่อต้องเผชิญมิอาจใช้ความรักมองข้ามได้อีกแล้วกระมัง รู้ตัวอีกทีในใจของนางเต็มไปด้วยไฟแค้นเสียแล้ว
ทว่าเมื่อไรที่นางมีความคิดชั่วร้ายมักจะมีอดีตขันทีน้อยที่ขอติดตามนางมายังชายแดน คอยเอาน้ำมาราดดับไฟจนมันสงบลงชั่วคราวอยู่ร่ำไป ทั้งเขายังมักสรรหาคำพูดที่ฟังอย่างไรก็รู้ว่าหลอกด่านางอยู่เสมอ แต่นางก็เลือกที่จะมองข้ามมันไปนั้นเพราะอดีตขันทีน้อยผู้นี้นางจึงได้เห็นชีวิตอีกด้านที่เลือกเกิดมิได้ แต่เราเป็นผู้เลือกได้ว่าจะมีความสุขในแบบใด
ท่ามกลางความลำบากในเมืองเซียงหยางทำให้นางเรียนรู้ที่จะปรับตัว
เพราะเขาคอยพร่ำกรอกหูนางว่าสตรีชั่วร้ายนั้นจุดจบมักไม่ตายดี
เพราะเขามีความคิดแปลกประหลาดกระทั่งทำให้พวกเรารอดตายจากความอดอยากมาได้
เพราะเขามีวิธีหาตะลึงเงินที่น่าตกตะลึงจนหัวใจนางแทบกระเด็นออกจากอก อย่างการแอบไปวาดรูปบุรุษถึงค่ายทหารยามเปลือย แค๊ก! ยามม... ยาม อุ๊ป! นางเป็นสตรีจะพูดเรื่องลามกพรรค์นั้นออกมาได้อย่างไร นั้นเหละพวกเราถึงมีชีวิตที่ดีขึ้น
ความสุขที่นางไม่เคยพบมาก่อนที่แท้บุรุษก็มิได้มีดีเพียงผู้เดียวอย่างที่เฉินตงบอกนางจริงด้วย
แต่ไม่รู้เหตุใดระยะหลัง สิงฟู่อวี่จึงมักจะตามติดนางนักบอกว่าต้องจับตามองว่าสตรีร้ายกาจอย่างนางจะไปทำร้ายผู้ใดอีก เหอะ! คนที่ทำให้ชีวิตนางต้องระหกระเหินมาถึงชายแดนมิใช่เขาหรือไร!
และเพราะความคิดแปลกประหลาดของอดีตขันทีน้อยนั้นแหละที่ทำให้จูเหรินเฟยเริ่มคิดจะตัดใจจากสิงฟู่อีซี่อย่างน่าเหลือเชื่อ
ไม่รู้ในอดีตนางหลงรักบุรุษหน้าไม่อายเช่นเขาไปได้อย่างไร ยิ่งตอนเขารู้ว่านางแอบไปทำอันใดที่ค่ายทหารเขาโมโหจัดสั่งเด็ดขาดมิให้นางก้าวออกจากจวน หากมิฟังเขาจะลงโทษนางกระทั่งคลานออกจากห้องมิได้
เหอะ! คิดว่านางจะคลานหรือไร ขานางก็มีผู้ใดจะคลานกัน นางพึ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าเขาเองก็เป็นบุรุษโง่งมมิต่างจากนางเลย
...................
อัพทุกสัปดาห์
*สัปดาห์ละ2-3ตอน*
ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน๊าาา
ความคิดเห็น