ชาตินี้ของฉั--เอ้ยผม ได้เป็นเพื่อนสนิทของพระเอกครับ!

[ชาตินี้ของฉั--เอ้ยผม ได้เป็นเพื่อนสนิทของพระเอกครับ!]

+++++++++++++++++++++++++++

หืม....ผิวขาวซีดนี่มันอะไรน่ะ?  

ฉันจ้องมองนิ้วมือเล็กๆที่กำลังพลิกหน้าหนังสือปกหนังเล่มหนาโดยที่ฉันไม่ได้สั่งการ มันอธิบายเรื่องเกี่ยวกับธาตุเวทมนตร์ต่างๆ มีดิน น้ำ ลม ไฟ สายฟ้า แสง และความมืด ดูเหมือนว่าธาตุแสงและธาตุมืดจะพิเศษหน่อย หนึ่งในร้อยถึงจะมีสักคนนึง 'ก็ไม่ได้หายากอะไรสักเท่าไหร่นี่?' เด็กชายคิด ปอยผมสีดำค่อยๆร่วงลงบดบังสายตาเด็กหนุ่มที่กำลังตั้งใจอ่าน โดยที่เขาไม่สังเกตเลยสักนิด

      

ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย เกิดอะไรขึ้น?   

      

        ฉันเห็นทุกอย่างที่มือเล็กๆนั่นทำผ่านจากทางสายตาของเขา ฉันขยับไม่ได้ ฉันพยายามขยับร่างกายที่ฉันเห็นผ่านจากทางสายตาเด็กหนุ่ม แต่ดูท่า ฉันจะขยับร่างกายที่'เหมือนจะเป็นของเขา?'ตามใจชอบไม่ได้...

                    

อืม.... 

สงสัยฉันจะฝัน...

ฝันแหละนะ?...

ก็ ฝันแหละ... 

     

ฉันอธิบายสถานการณ์ที่เกิดขึ้นให้กับตัวเองในใจ

    ตอนนี้ฉันฝันว่าเป็นเด็กผู้ชายที่ยังไม่โต น่าจะประมาณ8-10ขวบได้                

    เขา[รึฉัน]กำลังตั้งใจอ่านนิยายอยู่...      

    หืม....หนังสือนิยายแฟนซีเหรอเนี่ย มีเวทมนตร์ด้วย 

อายุแค่นี้รู้จักอ่านหนังหนังสือนิยายแล้วเหรอ!?  กว่าฉันจะมาอ่านนิยายก็ตอนที่ฉันอายุเข้าเลข13แล้วเชียวนะ...แล้วจากนั้นมันก็ล่อลวงฉัน ให้กลายเป็นหนอนหนังสือไปเลย...

 ปกติเด็กวัยนี้ต้องออกไปเล่นกับเพื่อนๆไม่ใช่เหรอ? ขณะที่คิดอะไรเพลินๆอยู่ ก็มีสียงหนึ่งขัดขึ้น

"คุณหนูไคน์ครับ เพื่อนของคุณหนูมาพบครับ"

เด็กหนุ่มหันไปตามเสียง มองเห็นชายแก่สุขภาพดี ตัวสูงโปร่งในชุดสูทพ่อบ้านสีดำสนิท 

 พ่อบ้านล่ะ!...พ่อบ้าน...!!   

 

ตัวจริงเสียงจริง!   

 ไม่สิ!  ฝันอยู่นี่นา...แต่ก็อยากเห็นของจริงจังเลยน้าาา

'ถ้ามีชีวิตแบบนี้ได้ก็คงดีนะ' 

"อีกแล้วเหรอ?" เด็กหนุ่มกล่าวถามลอยๆ พ่อบ้านไม่ได้พูดตอบกลับหากแต่ยืนยิ้มนิ่งเงียบเป็นการตอบรับ อาจเพราะเขารู้ว่าเจ้าตัวไม่ต้องการคำตอบ หรือไม่รู้ว่าต้องตอบอะไรกับเจ้าตัวกันแน่'ไม่รู้คิดอะไรอยู่'เด็กหนุ่มคิด

"ช่วยเตรียมขนมกับชาไว้รอที่เดิมให้ด้วยแล้วกันครับ"เด็กหนุ่มสั่งพ่อบ้าน และส่งยิ้มบางไปให้ เขาผละออกจากโต๊ะไม้ตัวใหญ่สีเข้มมันเงาดูมีราคา เดินผ่านชั้นวางหนังสือชั้นในสุด ที่เขาใช้เป็นมุมส่วนตัวออกมา รอบตัวเขาเต็มไปด้วยชั้นหนังสือที่มีหนังสือหลากหลายแบบเรียงรายเต็มไปหมด 

         

         สงสัยจะเป็นห้องสมุด...    

 เขาเดินผ่านพ่อบ้านที่เปิดประตูไว้ให้เขาและไปพบกับ[ฟลาว]เพื่อนสนิทของเขา    เด็กชายเดินเลี้ยวเข้าโถงกว้างซึ่งเป็นห้องรับแขก มีเด็กชายหน้าตาน่ารักอีกคนนั่งรออยู่บนโซฟาผ้าเนื้อดีตัวยาวสีโทนน้ำตาลซีดลายดอกไม้ 

ผมสีฟ้าอ่อนออกเขียวเล็กน้อยเด่นสะดุดตาพร้อมๆกับที่ตาสีเดียวกันนั้น หันมามองสบและส่งยิ้มละลายใจมาให้เมื่อเห็นเขา 

'...เอ๊ะ เมื่อกี้มีดอกไม้ฟุ้งออกมาจากตัวฟลาวด้วยล่ะ ทำได้ไงกัน? '

   หืม...คุ้นๆจัง เหมือนฉันเคยเห็นที่ไหน

"ไง ฟลาว มีอะไรงั้นเหรอ?"เด็กหนุ่มถาม เข้าประเด็นทันที 

 ...ฟลาว?      

                 

...ฟลาว...    

                 

ฟ---เฮ้ย!?  

"ก็ไคน์บอกว่าจะมาหาเมื่อไหร่ก็มาได้ตลอดนี่นา..."

...นะ นี่มัน?     

"หมายถึงตอนที่นายเดือดร้อนต่างหากเล่า"เขาถอนหายใจ

       

 อะ เด็กคนนี้...    

ชั้นรู้จักคนๆนี้!! หน้าตาแบบนี้น่ะ นี่มัน!...

       

...พระเอกนิยายไม่ใช่เรอะ?    

 ...ฟลาวตอนเด็กไม่ใช่เหรอเนี่ย!?...      

...ละ ล้ำค่าสุดๆ!!...     

เด็กคนนั้นน่ะ! เค้าเป็นพระเอกจากนิยายเรื่องดัง   ใช่แล้ว! เรื่องราว

มันเกิดขึ้นตอนที่พวกเขาอายุ15ปี การปรากฏตัวของนางเอกหรือก็คือตัวเอกของเรื่องนี้! ที่จะมาแก้ปมในใจของเหล่าพระเอก จนเกิดฮาเร็ม เนื้อเรื่องที่สามารถหาได้ตามนิยายท้องตลาดทั่วๆไป ซึ่งยังมีเล่มต่อเรื่อยๆไม่ทราบจำนวนเล่มที่จะจบ และฉันเพิ่งได้อ่านเล่มล่าสุดเมื่อสามวันก่อน และบุคคลนี้ [ฟลาว] ก็เป็นหนึ่งในสี่พระเอกของนิยายเรื่องนี้ ที่ยังไม่มีใครสามารถคาดเดาได้เลยว่าพระเอกของเรื่องนี้ แท้จริงคือใคร...

    สนุกมากเลยล่ะ เรื่องนี้น่ะ...ถึงจะเนื้อหาแนวเดิมๆ แต่ทั้งเอกลักษ์การเขียน การใช้ภาษา การเล่าเรื่องที่ค่อนข้างพีคจนคาดไม่ถึงในแต่ละตอน เล่นเอาหัวเราะไม่หยุดเลยล่ะ เพราะงั้นจึงเป็นนิยายที่เหล่านักอ่านต่างชื่นชอบกัน  

...นี่ฉันชอบเรื่องนี้ถึงขนาดเก็บมาฝัน เลยเรอะ...  

 

...อืม ฝันนานจังนะ เมื่อไหร่จะตื่นเนี่ย?  

             

...ฝัน?     

อ้าว?...ฉันไม่น่าจะฝันได้นะ...

    

ก็โดนรถชนตายไปแล้วนี่...

ตายไปแล้วเนี่ยมันยังจะฝันได้ด้วยเหรอ?

             

งั้น...ชั้นยังไม่ตาย?

...ไม่น่าใช่... 

ก็ตอนนั้นฉันโดนชน[ตู้ม]เดียวทุกอย่างก็เล่นมืดหมดเลยนี่

เพราะรถกระบะมันขับมาเร็วมาก แล้วฉันก็ดันไปขวางเพื่อไปช่วยแมวไว้ จนโดนชนซะเอง'เอี๊ยดดดด!!'เสียงเบรกกระทันหันของรถพร้อมๆกับเสียงของร่างกายที่ถูกกระแทกอย่างจัง 'ผลัก!!'

 "อึ้ก!..."  

         

เหมือนโลกหหมุนคว้าง ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ สับสน มึนงง หลงลืมทิศทางไป

      ทุกอย่างมืดสนิท ดับวูบลง      

     

    และแล้ว...สุดท้ายแมวก็รอด     

        

     ถึงแม้ว่าชั้นจะไม่รอดก็ตาม  

' ...จะตายซะแล้วหรอ?' ยังมีอีกตั้งหลายอย่างที่อยากจะทำนะ 

 จะไม่ได้ทำซะแล้วเหรอเนี่ย...

    

...แต่อย่างน้อยก็ได้ช่วยแมวล่ะนะ ก็ ค่อนข้างภูมิใจอยู่แฮะ 

 

    เหมือนยึดเหนี่ยวหาความสุข สิ่งสุดท้ายที่อยากจะทำก่อนที่จะตาย [การช่วยแมว?] ฉันปลอบใจตัวเองว่าเธอได้ทำความดีแล้วนะ  

 ....ก็ยังดีอยู่ ล่ะมั้ง....  

     

 ++++++++++++++++++++

*นิยายวายจ้า [วาย!!][บอยเลิฟ!!] ไม่ชอบนิยายแนวนี้กดปิดนะจ๊ะ!!*

ดีน้าาาาาา เพิ่งเคยอัพแต่งนิยายลงเว็บครั้งแรก เป็นการเขียนตามใจตัวเอง(สนองนีท) อยากเขียนแนวติ๊งต๊อง เฮฮา แต่ไม่รู้จะทำได้มั้ย? อาจจะผิดถูกบ้าง ชอบไม่ชอบผิดพลาดตรงไหนบอกด้วยนะ จะเอาไปปรับแก้ไขพัฒนาให้ดีขึ้น อย่าด่านะ! มันค่อนข้างที่จะ 

ตะเตือนไต...

 =^= 

ฝากด้วยน้าาา//โบกมือ

**อัพช้าแน่นวลลลล**