เรายังรักกัน ในวันที่สายไป

ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ตลอดสิบปีที่แต่งงาน และ สิบสามปีกับความรักของเรา มันจะเดินทางมาจุดนี้ได้ ครั้งแรกที่เราจับมือกัน ผมเองก็แอบคาดหวังว่าน่าจะเป็นรักสุดท้าย เราจะสามารถจูงมือกันไปได้จนถึงแก่เฒ่า แต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ความรู้สึกที่มอบให้กันมันจะเฉื่อยชา จืดจาง จนแทบสัมผัสมันไม่ได้แบบนี้ กว่าจะรู้ตัวอีกที เราก็ห่างกันไปไกลแล้ว มันจะมีสักวันไหมที่เราจะกลับมาเห็นค่าความสำคัญของกันและกันเหมือนเดิม หรือต้องจบมันไปทั้งที่เรายังรักกันอยู่อย่างนั้น