ตำนานผนึกระบำสีชาด

ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆสีขาว ที่มีแต่เสียง..'ติ๊ด..ติ๊ด..ติ๊ด...'ดังขึ้นเป็นจังหวะๆ มันเป็นเสียงที่เธอนั้นคุ้นเคยเป็นอย่างดี เพราะเธอนั้นได้ฟังมันอยู่แทบทุกวัน ไม่สิ..เธอฟังมันมาทุกวันเลยต่างหาก...

..มันคือเสียงของเครื่องวัดชีพจรที่วัดการเต้นของหัวใจของเธออยู่ตลอด มันเคยจะหยุดไปแล้วหลายครั้ง แต่ก็กลับมาทุกครั้งที่เธอไม่ต้องการ...

..ใช่ค่ะ คุณได้ยินไม่ผิดหรอก เพราะฉันในตอนนี้ไม่ได้อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว ตลอดระยะเวลา18ปีของฉัน ฉันไม่เคยได้เห็นโลกภายนอกเลย แม้ฉันจะอยากเห็นมันมากสักเท่าไหร่ แต่มันก็ไม่เคยมีแม้แต่โอกาสที่ฉันจะได้เห็นมัน..

หากฉันเลือกเกิดได้ ฉันคงไม่อยากจะมาอยู่ในที่แบบนี้ ที่ๆมีแต่กลิ่นแอลกอฮอล กลิ่นยาต่างๆมากมายเต็มห้องไปหมด ทั้งเครื่องช่วยหายใจ ทั้งสายน้ำเกลือ และรอยเข็มที่เกิดจากการเจาะเปลี่ยนเส้น หรือเจาะเลือดมานับไม่ถ้วน จนมันระบมไปหมด...

ชีวิตแบบนี้ให้ตายแล้วเกิดใหม่มาอีกกี่ครั้ง ฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ ให้ฉันตายไปเลยตั้งแต่ยังไม่ได้เกิดมายังจะดีกว่า!

ชีวิตแบบนี้..ฉันไม่เคยคิดที่จะปรารถนา...

สวัสดีค่ะ เรื่องนี้สำหรับเราถือว่าเป็นเรื่องแนวใหม่มากๆที่เราแต่งขึ้น อาจจะบกพร่องไปบ้าง แต่เราก็ขอให้ผู้อ่านที่น่ารักทุกๆท่านสนุกกับนิยายเรื่องนี้ของเราด้วยนะคะ เราสัญญาว่าจะพัฒนาความสนุกให้มากขึ้นเรื่อยๆ จะไม่ทำให้ผู้อ่านทุกๆท่านหมดสนุกในนิยายของเราแน่นอนค่ะ ฝากนิยายเรื่องนี้ของเราไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของผู้อ่านทุกๆท่านด้วยนะคะ ขอขอบพระคุณค่ะ