ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Op. 7 : Night Fever
Op. 7 : Night Fever
ณ อารามฟิตเนส จัดตกแต่งสวยงาม แต่ก็เข้าได้เฉพาะผู้ชายเท่านั้น ห้องสีน้ำเงินตัดกับสีเหลือง เครื่องออกกำลังกายแทบทุกชิ้นไม่มีร่องรอยความเสียหายใดๆเลย ช่างจะมาตรวจสอบทุกๆสัปดาห์ ห้องอาบน้ำและเปลี่ยนชุดก็สะอาดเสมอ ยังมีห้องอบไอน้ำ และซาวน่าอีกด้วย
“บาส คุณแน่ใจนะว่าที่นี่น่ะ”ต่อพูดด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยมั่นใจว่าใช่ที่นี่หรือไม่
“ใช่แน่นอน คุณนักสืบต่อ”บาสโชว์เอกสารที่มีข้อมูลการดำเนินงานของครรชัย ซึ่งเป็นคนที่อยู่ในองค์กรค้ายารายใหญ่ที่ดูท่าจะเกี่ยวข้องกับคดีของต่อด้วย
“จำหน้าตาของชายคนนี้ให้ดี แล้วติดตามดูสถานการณ์”ต่อเริ่มวางแผน
“จะให้เรียกตำรวจเตรียมจับกุมเลยมั้ย”บาสถาม
“ไม่ได้หรอก เพราะว่ายังขาดหลักฐานมัดตัวผู้ต้องหาอีก”ต่อตอบ
“ครั้งนี้ คงต้องเข้าไปฟังข่าว อย่างน้อยจะรู้ว่าแหล่งกบดานของพวกมันอยู่ที่ไหน”
“แล้วจะเข้าไปยังไง”ต่อถาม“หรือว่าจะใช้บัตรปลอมเข้าไปอีก”
“ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นล่ะ”บาสยิ้ม
“เอาเถอะ ขอให้ผ่านไปได้ก็พอ”ต่อหยิบบัตรของบาสมา แล้วเดินไปที่หน้าทางเข้า
“ขอดูบัตรสมาชิกด้วยครับ”ชายร่างใหญ่ในชุดสีดำสวมแว่นตากันแดดยืนขวางพวกเขาทั้งสอง
“นี่ครับ”ต่อยื่นบัตรให้ ชายคนนั้นเพียงจ้องบัตรเท่านั้น
“เชิญครับ”ทั้งสองกำลังจะเดินเข้าไป“อ๊ะเดี๋ยว”ชายคนนั้นห้ามบาสไว้
“ทำไมหรอครับ”บาสทำหน้าสงสัย
“บัตรใช้ได้แค่หนึ่งคนเท่านั้นครับ”ชายคนนั้นยังคงห้ามไม่ให้บาสเข้าไป
“คือว่า…”บาสโน้มแขนไปโอบไหล่ต่อขณะที่มือข้างที่โอบก็อ้อมมาแตะที่หน้าอกต่อ ทำเอาต่อสะดุ้งตกใจ“เขาชวนผมมาน่ะ นานๆจะมาเจอกัน คุณถือว่าหยวนๆหน่อยละกันนะ”บาสทำหน้าอ้อนวอนชายคนนั้น ต่อรู้ทันทีว่าบาสกำลังวางแผนการณ์ลวงว่าเราทั้งสองเป็นคู่เกย์!
“กะ…คือ…”ชายคนนั้นทำท่าทีตะกุกตะกัก
“นะค้าบ~ คุณบอดี้การ์ด”บาสทำท่าออดอ้อน
“ผมทำตามหน้าที่น่ะครับ”ชายคนนั้นพยายามละสายตา“ต้องขอโทษจริงๆครับ”
“ว้า~ งั้น …เราไปก่อนนะ แล้วเจอกันครั้งหน้าละกัน”บาสทำหน้าเศร้าๆ
“อะ…อื้อ” ต่อตอบเพื่อให้ดูลื่นไหล“แล้วจะโทรไปหา”ต่อเสริมให้เป็นธรรมชาติขึ้นพลางโบกมือลา
“แฟนคุณนี่ น่ารักดีนะครับ”ชายคนนั้นยิ้ม “อิจฉาคุณจัง”พลางมองที่ก้นของต่อ ต่อรู้ทันทีว่าฟิตเนสชายล้วนนี้มีสิ่งที่ไม่ชอบมาพากลเหมือนอย่างที่คิดไว้จริงๆ
“เอ่อ.. ขอบคุณที่ชม”ต่อฝืนยิ้มแหะๆแล้วเข้าไปในตึกทันที เมื่อเข้ามา บรรยากาศดูก็เหมือนกับฟิตเนสที่เขาใช้อยู่ประจำ ต่อเข้าไปในห้องเปลี่ยนชุด เขาสังเกตว่าหลายคนในห้องมองมาทางต่อ เหมือนกับคิดว่า ไม่เคยเห็นหน้าคนนี้มาก่อน ต่อแค่คิดก็เสียวสันหลังแล้ว เจ้าบาสไม่ได้มาด้วย แต่ต่อก็คิดอีกทีว่า ถ้าเจ้าบาสมาด้วยสงสัยเรื่องมันจะยิ่งยุ่งไปกันใหญ่ ต่อรีบเปลี่ยนชุดแล้วออกมาเข้าหาเครื่องออกกำลังกายทันที ระหว่างนั้นเขาก็พยายามหาตัวครรชัยให้พบด้วย
“ตึกกว้างหยั่งกะห้าง”ต่อคิด“แล้วมันจะหาเจอมั้ยเนี่ย”ต่อบ่นแต่ก็ยังไม่เลิกล้มความพยายามที่จะหาตัวครรชัยให้พบ
ช่วงที่ต่อกำลังออกกำลังกายอยู่นั้นก็เหลือบไปเห็นชายใส่เสื้อแขนกุด หน้าตามีอายุพอควร เผอิญที่ชายคนนั้นก็สบตากันพอดี เขายิ้มให้ต่อ ต่อก็ยิ้มตอบ ต่อละสายตามาอยู่ที่เครื่องออกกำลังของตัวเอง แต่ต่อก็รู้สึกได้ว่า ชายคนนั้นกำลังเดินมาทางเขา
“สวัสดีครับ”ชายคนดังกล่าวเริ่มบทสนทนา“ขอออกกำลังกายตรงนี้ คุณคงไม่ว่าอะไรใช่มั้ยครับ” ต่ออึ้งที่จู่ๆมีคนเข้ามา แต่เพื่อให้เนียนก็เลยต้องเล่นตามน้ำ
“อ๋อ เชิญครับ เชิญ”ต่อตอบ ชายคนนั้นก็นั่งที่เครื่องที่ออกกำลังโดยใช้แขนดึงจากบนลงล่าง ทั้งสองต่างไม่ได้พูดเป็นเวลา10นาทีแต่ต่อก็พอจะรู้ว่า10นาทีที่ผ่านมา ชายคนนั้นมองต่อตลอดเวลา
“มาคนเดียวหรอครับ”ชายคนนั้นถาม
“ครับ”ต่อตอบ
“คงหนีแฟนมาเที่ยวล่ะสิ”ชายคนนั้นหยอดมุขพลางยิ้มไปด้วย
“โห พี่ ผมยังไม่มีแฟนหรอกครับ”ต่อพูดได้เพราะตนก็ไม่มีแฟน แต่ความรู้สึกมันเหมือนแทงใจดำ
ต่อเริ่มรู้สึกอึดอัด แต่ก็ต้องทนอยู่ต่อไป
“คุณชื่ออะไรหรอครับ”ต่อถามพอเป็นพิธี
“เรียกผมว่าครรชัยเถอะครับ”ชายคนนั้นตอบทำเอาต่ออึ้งไป นี่เขาเจอครรชัย เหยื่อที่เขาเสาะหาอยู่เนี่ยนะ ในรูปข้อมูลของบาสที่ให้มาหน้าตาดูคร่าวๆจะดูคล้ายๆกัน แต่ว่าก็ไม่เหมือนกับในรูป มีเพียงโครงหน้ากับลูกตาที่ดูเหมือนกัน
“แล้วคุณชื่ออะไรครับ”ครรชัยถาม
“เอ่อ...เรียกผมว่าต้นเถอะครับ”ต่อตอบ
“น้องต้น…อืม ชื่อเหมาะกับน้องดีนี่”คำพูดนี้ทำเอาต่อหายใจไม่ทั่วท้อง
“พี่ทำงานอะไรหรอครับ”ต่อเริ่มเข้าประเด็น
“พี่ก็ขายของไปเรื่อยๆน่ะ บริษัทได้กำไรก็พอกิน”ครรชัยเริ่มเล่าเรื่อง ต่อจึงเริ่มวางแผนที่จะเจาะเบาะแสทุกอย่างให้ได้
“ดีจัง ผมน่ะโดนหัวหน้าไล่ออกวันนี้เอง ดันทำงานไม่ทันเวลาซะได้”ต่อเริ่มกุเรื่องขึ้นมา
“ว้า~ แย่จัง อย่างงี้น้องจะทำงานหาเลี้ยงชีพตัวเองยังไงต่อเนี่ย”ครรชัยทำสีหน้าเห็นอกเห็นใจ
“ผมก็ไม่รู้ครับ”ต่อเห็นว่าครรชัยกำลังจะติดกับก็เลยพยายามเรียกร้องความเห้นใจอีก“ก้คงต้องหางานไปเรื่อยๆ”
“พี่พอมีงานดีๆให้ทำ สนใจมั้ยล่ะ”
“จริงหรอ พี่ งานอะไรหรอครับ”ต่อถามด้วยสีหน้าปั้นว่ากำลังสนใจอยู่
“มาคุยกันในห้องเปลี่ยนชุดก่อนดีกว่านะ”ครรชัยพาต่อไปยังห้องเปลี่ยนชุด ทั้งสองนั่งลงที่เก้าอี้ขณะที่คนอื่นก็กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าบ้าง ผลัดผ้าเตรียมไปอาบน้ำ หรือบางคนก็เปลี่ยนชุด
“งานส่งของที่ทำงานของพี่น่ะ รายได้ดีนะ คงพอสำหรับน้องต้น”ครรชัยยิ้ม
“พี่ทำงานที่ไหนหรอครับ”
“บริษัทงานเล็กๆ ขายสินค้าอะไรทำนองนั้น”ครรชัยพูด
“ครับ”ต่อยิ้ม“แต่ว่า…มันอาจจะยังเร็วไปสำหรับผม”
“ไม่เป็นไร เอานามบัตรพี่ไปดูก่อน แล้วค่อยว่ากัน”ครรชัยหยิบกระเป๋าสตางค์สีดำขึ้นมา เปิดออกมาหยิบบัตรสีน้ำเงินและชื่อของบริษัทสีทอง ดูเหมือนว่าชายคนนี้ไม่เคยนำกระเป๋าสตางค์อยู่ห่างตัวเลยแม้แต่เวลาออกกำลังกาย ต่อสังเกตอย่างนั้น
“ขอบคุณครับ”ต่อหลังจากที่คิดว่าสิ่งที่บอกถึงแหล่งกบดานน่าจะเพียงพอแล้ว“ผมขอไปอาบน้ำก่อนนะครับ”ต่อทำทีท่าว่าจะไปห้องอาบน้ำ
“รอผมเดี๋ยวสิ”ครรชัยฉุดแขนต่อไว้“เดี๋ยวผมไปอาบด้วยคน”
“อย่าดีกว่าครับ คุณครรชัย”ต่อพยายามจะสะบัดมือ
“ไม่เป็นไรน่า”ครรชัยยังคงไม่ปล่อยมือ“อาบน้ำด้วยกันมันก็สนุกดีออก”ครรชัยยิ้มอย่างมีเล่ศนัย ต่อรู้สึกว่าตนก้าวมาลึกกว่าที่เขาคิดไว้ เขาจะต้องมาเสียตัวให้ชายคนนี้ระหว่างปฏิบัติงั้นหรือ
“อย่าดีกว่าน่า ครรชัย”เสียงชายคนหนึ่งพูดขึ้นมา
“อะไรกัน คุณสามารถ”ครรชัยมองมาที่ชายเจ้าของเสียงทุ้มนั้น“หรือว่าคิดจะแย่งคนของผมไป”
“ผมไม่ใช่พวกที่สนใจหรือยื่นมือช่วยเหลือพวกเด็กหนุ่มๆอยู่แล้ว”เมื่อเขาเดินออกมาจากมุมของห้อง ต่อเลยเห็นหน้าชัดเจนขึ้น ชายร่างใหญ่กำยำนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินมาทางเขาและครรชัย แต่ที่แปลกคือ
“หน้าเหมือนในรูปแฮะ”ต่อคิด พลางสับสนว่า ในข้อมูลของบาส หน้าตาเหมือนกับคนที่ครรชัยเรียกว่าสามารถ ยิ่งคิดยิ่งสับสน
“แล้วไง นายจะไม่ให้เขาเข้ามาทำงานหรอไง”ครรชัยถามสามารถ
“เปล่า”สามารถตอบพลางมองมาที่ต่อ“เขาก็ยังไม่ได้บอกว่าจะเข้ามาทำงานเลยด้วยซ้ำ”
“เจ้านายสั่งงานมาแล้ว”สามารถพูดกับครรชัย ครรชัยทำหน้าตกใจ
“แต่ว่า มันเร็วผิดปกติไปหน่อยมั้ง”ครรชัยพูดอย่างไม่ค่อยเชื่อคำพูดของสามารถ
“คราวนี้ เป็นงานเร่งด่วน เพิ่งรู้ข่าวเมื่อกี๊นี้เอง”
“งาน? คุณทำงาน…”ต่อพยายามจะถาม
“ตอนนี้ยังไม่จำเป็นต้องรู้”ครรชัยห้ามต่อก่อนที่จะได้ถาม“เว้นแต่เธอจะทำงานให้ที่บริษัทก่อน” ต่อคิดอยู่นาน และเริ่มไม่มั่นใจแล้วว่านี่ใช่กลุ่มค้ายาที่เขาตามตัวจริงหรือเปล่า ครรชัยควรจะหน้าตาเหมือนอย่างที่คนที่ชื่อสามารถมี หรือว่าสองคนนี้ใช้ชื่อสลับกัน แต่ปกติแล้วถ้าหากจะใช้ชื่อสลับกัน พวกเขามักจะไม่ได้อยู่ที่เดียวกัน ต่อคิด
“งานนี้เสี่ยงแค่ไหน”ครรชัยถามสามารถ
“ไม่เสี่ยงมากมาย แต่ว่าลูกค้าน่ะ หัวดื้อทีเดียว”
“ถ้าผมสามารถจะต่อรองการขายได้ล่ะ”ต่อแทรกเข้ามา“ถ้าเกิดสามารถให้เขาซื้อของของคุณได้ล่ะ”ต่อทำให้ทั้งสองคนฉงน นี่เด็กไร้ประสบการณ์ที่ยืนอยู่ข้างหน้านี้กำลังจะทำงานที่แม้แต่คนที่ผ่านประสบการณ์อย่างโชกโชนก็ยังต้องคิดหนักเลยหรอ ต่อก็คิดอยู่ว่าไม่อยากจะถลำให้ลึกกว่านี้ แต่ด้วยสัญชาตญาณบ่งบอกว่า เขาควรจะสืบเรื่องของบริษัทนี้ และจำเป็นที่จะต้องสร้างความไว้วางใจให้สองคนนี้เสียก่อน
“นายแน่ใจนะว่านายจะอยากทำงานนี้”สามารถเลื่อนหน้ามาจ้องตาของต่อ
“คุณบอกว่าลูกค้าคุณหัวดื้อรั้น”ต่อพูด“แสดงว่ามีหลายคนที่พยายามเกลี้ยกล่อมแต่ไม่สำเร็จใช่มั้ยครับ”สามารถยิ้ม หัวเราะหึหึ
“แล้วนายคิดว่าจะทำได้งั้นสิ”สามารถถาม
“ถึงพลาดก็ไม่เสียหายอะไร แต่ถ้าได้ขึ้นมา แล้วประธานบริษัทคุณรู้ว่าลูกน้องของคุณทำงานได้ดี”ต่อยิ้มที่มุมปาก“เจ้านายคุณจะไม่ยินดีกับคุณด้วยหรือไง”สามารถถอนหน้าออกห่างแต่สายตาก็ยังคงจ้องมองต่อ“ถึงแม้ชั้นจะเป็นเจ้านายใหญ่ ไม่มีคนที่ชั้นต้องเอาใจแล้วแต่ว่า..”สามารถยิ้ม
“ข้อเสนอน่าสนใจดี”ครรชัยได้ยินก็ยิ้มกริ่มๆ“คุณลองทำงานนี้ในวันพรุ่งนี้เลยละกัน”
“รายละเอียดล่ะครับ”ต่อถาม
“มีอยู่ในเอกสารนี้หมดแล้วล่ะ”สามารถยื่นเอกสารนี้มาให้ต่อ
“ดีใจด้วยนะ ต้น มีงานใหม่ได้ซะที พี่ก็ดีใจจริงๆ”ครรชัยตบไหล่เบาๆแต่มือก็จับที่ไหล่ของต่อพลางลูบขึ้นลงเล็กน้อย
“ผมก็ดีใจที่ได้ช่วยเหลือพี่นะครับ”ต่อแกล้งฝืนยิ้มทั้งที่รู้ว่าการเอาใจชายคนนี้ยิ่งทำให้ครรชัยอยากจะกอดฟัดต่อเข้าไปอีก
“สถานที่นัดพบอยู่ที่ไหน ในนั้นระบุไว้หมดแล้ว”สามารถธิบายเพิ่มเติม“ไว้เสร็จแล้ว เราจะคุยกันต่อที่บริษัท”
“ถ้างั้น ผมต้องขอตัวก่อนนะครับ”ต่อรีบเก็บของแล้วจะออกไป
“เดี๋ยวสิ ยังไม่ได้อาบน้ำเลยไม่ใช่หรอ”ครรชัยถาม
“เวลาทำงาน ผมต้องวางแผนตั้งแต่วันนี้ครับ”ต่อยิ้มพอเป็นพิธีและรีบเดินออกจากที่เกิดเหตุตรงนันทันที
“คุณคิดว่าหนุ่มคนนี้น่าเชื่อถือได้แค่ไหน”สามารถถามครรชัย
“ไม่สนอยู่แล้ว ขอให้ผลลัพท์ออกมาเป็นที่น่าพอใจ ก็เพียงพอ” ครรชัยกอดอกระหว่างมองต่อเดินไปจนลับตา
……………………………………………………………….
“เป็นไง ได้ข้อมูลไรมั้ย”บาสที่ยืนรออยู่ข้างนอกถามต่อที่เดินออกมาด้วยเหงื่อเปียกโชก
“เจอคนที่ชื่อครรชัยแล้ว แต่ว่า…”ต่อนั่งลงที่ฟุตบาทตรงลานจอดรถ
“ผมเจอคนที่ชื่อครรชัย แต่หน้าตาไม่เหมือนในรูปซะทีเดียว และก็เจออีกคนนึงที่ชื่อสามารถ แต่ว่าหน้าตาเขาเหมือนกับในรูปมาก”ต่ออธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น
“งั้นแปลว่า ข่าวที่สืบมาอาจมีบางอย่างที่ตกไปน่ะสิ”บาสยังคงสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง
“แล้วคุณคิดว่าไง คุณนักสืบ”บาสถาม
“ก็เคยคิดว่าสองคนสลับชื่อกันใช้ แต่ว่ามันไม่มีปนะโยชน์เวลามาอยู่ที่เดียวกันแถมบอกว่าเป็นเพื่อนกันอีก”ต่อพูด“นอกเสียจากว่า เขาทั้งคู่แต่งชื่อขึ้นมาเองหมด”
“ผมว่าอันหลังน่าเชื่อถือดีนะ”บาสยิ้ม“แต่มนไม่ได้บอกว่าคนเหล่านี้จะเป็นคนในองค์กรที่เราสืบอยู่หรือเปล่า”
“มีความเป็นไปได้สูงนะ”ต่อพูด“เพราะว่ารูปที่สืบมาก็น่าจะเป็นคนในองค์กรจริงๆ เพียงแต่ว่าชื่ออะไรนั้นอาจจะเปลี่ยนไปหรือใช้นามแฝงก็เป็นได้”
“แต่อย่างไรก็ตาม แสดงว่า ทั้งสองคนนั้นต้องอยู่ในองค์กรเดียวกันแน่นอน”บาสสรุป“ทีนี้เหลือแค่การจะปลอมตัวเข้าไปในองค์กรแล้ว”
“ผมรับข้อเสนอทำงานให้บริษัทเขางานนึง”ต่อพูด ทำให้บาสถึงกับงง
“งานอะไร”บาสถาม
“ขายของน่ะ แต่ผมก็พอจะเดาออกว่าให้ขายอะไร”ต่อพูด“เขาเอาเอกสารรายละเอียดต่างๆมาให้ผมแล้ว”
“หึหึ”บาสหัวเราะ“คุณนี่ ฉลาดไม่เบาจริงๆ”
“งั้น กลับไปที่บ้านก่อนแล้วค่อยวางแผนงานกันทีหลังละกัน”ต่อพูด
“ไปที่บ้านผมก่อนละกัน เพราะจากนี่ไปสำนักงานหรือตรงบ้านคุณก็คงจะไกลพอควร”บาสแนะนำ
“นี่คุณไปสืบที่อยู่ผมมางั้นหรอ”ต่อถาม
“มันเป็นงานอดิเรกผมน่ะ”บาสยิ้ม
“ชิ เอาวะ ถ้างั้นไปค้างบ้านคุณก่อนก็ได้”ต่อตอบอย่างไม่ค่อยเต็มใจ
สี่ทุ่มสามสิบนาที ทั้งสองคนเดินไปที่ถนน เรียกรถแท็กซี่ แล้วก็จากไป เสียงฟ้าร้องครืนๆเหมือนว่าคืนนี้ฝนก็จะตกเหมือนเคย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น