Dirge then Death

ลำดับตอนที่ #4 : op.4 You've got a friend

Op. 4 : You’ve got a Friend

 

เช้าวันใหม่ ท้องฟ้าดูครึ้มฝน ความอึดอัดก่อนที่จะฝนตกทำให้ต่อไม่ค่อยจะพอใจนัก

“เฮ้อ!”ต่อถอนหายใจ“วันนี้มันวันที่เราต้องเลือกวัตสันแล้วนี่นา” ต่อนึกทบทวนถึงวันที่หัวหน้าได้แจ้งให้นักสืบทุกคนได้ทราบเกี่ยวกับนโยบายที่จะให้มีผู้ช่วย จะได้ทำงานง่ายขึ้น

ระหว่างที่ต่อขึ้นลิฟต์ไปนั้น เขาก็เริ่มคิดว่าจะเอาใครมาเป็นวัตสันดี แต่คนแรกที่เขาคิดได้เมื่อนึกถึงวัตสันก็คือบาสจอมกวนบาทาซึ่งเขาก็ไม่ค่อยชอบขี้หน้าเจ้านี่ซักเท่าไหร่

“เอ้า หวัดดีต่อ”นัทเข้ามาทักขณะที่ต่อกำลังเดินเข้าที่ทำงาน“นายดูประกาศคะแนนวัดผลของวัตสันแต่ละคนรึยัง”

“อืม ยังเลย ทำไมหรอ”ต่อถาม

“อ้าว ก็…อ๋อ นายเพิ่งมาเลยไม่รู้ ลืมไป คือเขาจะให้จับฉลากว่าใครมีสิทธิ์เลือกวัตสันก่อน”

“หา??”ต่อทำหน้าสงสัย ปกติเรื่องดวงกับเขาไม่ค่อยจะถูกกันซักเท่าไหร่อยู่แล้ว ต่อนึกถึงตอนที่เขาและกลุ่มเพื่อนๆเล่นไพ่อีแก่กัน เขาไม่เคยจะชนะเลยซักกะตา และเรื่องราวความซวยต่างๆก็ผุดขึ้นมาในหัวอีกมากมาย

“แล้วเขาจับฉลากที่ไหนล่ะ”

“อ๋อ นั่นไง”นัทชี้ไปที่อ้อ ซึ่งกำลังนั่งทำงานอยู่ บนโต๊ะมีกล่องฉลากใบใหญ่ตั้งอยู่ และรายชื่อของนักสืบที่ถูกติ๊กว่าใครได้หมายเลขอะไร

“เอ่อ ..อ้อ เราจะมาจับฉลากน่ะ”ต่อพูดอย่างกระอักกระอ่วน

“อ๋อ ไม่ต้องแล้วล่ะจ้ะ เหลืออยู่อันเดียวน่ะ”อ้อยิ้มให้และชี้ไปที่กระดาษรายชื่อซึ่งตรงชื่อ ต่อนั้นมีเลขสามอยู่

“ที่สาม!”นัททำหน้าตกใจ“นายนี่โชคดีชะมัดยาดเลยว่ะ”

ต่อทำหน้างงๆ นี่แทบจะเป็นครั้งแรกในรอบหลายๆปีที่ผ่านมาที่เขาจะโชคดีกับเขาซักครั้งนึงมั้ง ถ้าโชคดีไม่รวมเรื่องที่ว่าเขาโดนหมาบ้าไล่กวดแล้วโชคดีที่ไม่โดนกัดเข้าให้

“ชั้นต้องมาเป็นที่สี่อย่างนี้ เฮ้อ!”นัททำหน้าเสียดาย

“งี้นายก็คงเลือกวัตสันที่ได้ที่สามสินะ”นัทกระทุ้งศอกใส่สีข้างของต่อ

“อะไร”ต่อทำหน้างงๆอยู่“ชั้นยังไม่รู้เลยว่าใครได้ที่เท่าไหร่”

“ไปดูที่ประกาศด้วยกันเลยสิ”นัทลากต่อไปที่ที่ติดประกาศ มีรูปและคะแนนติดอยู่ไล่มาตั้งแต่ท่หนึ่งจนถึงที่เก้า

“ที่สาม………นางสาว สาวิตรีหรอ”ต่อดูรูปของวัตสันหญิงคนนั้น หน้าตานับว่าน่ารักทีเดียว

“นายนี่ดวงดีจริงๆ ชั้นอิจฉานายที่ได้วัตสันหญิงสวยไปช่วยนายนะเนี่ย”นัทพูด

“ทั้งสวย ขาว น่ารัก จิ้มลิ้ม บุคลิกดี อื้อหือ”นัทรำพึงรำพันก่อนที่อ้อจะเอาหมัดมาเคาะกะโหลกนัท

“หึ อย่างนายหาผู้หญิงธรรมดาเป็นแฟนให้ได้ก่อนละกันย่ะ”

“แล้วเธอล่ะ หค คงได้ไม่ที่โหล่ก็ที่เจ็ดละมั้ง”นัททำหน้าเหยียดหยาม

“เสียใจจ้ะ”อ้อหยิบกระดาษรายชื่ออันเดิมมาโชว์“ชั้นมีสิทธิ์เลือกเป็นคนแรก”อ้อทำหน้ายิ้มเยาะนัทพลางหัวเราะ ต่อก็หัวเราะไปกับเขาด้วย นัททำหน้าไม่ค่อยพอใจและทำเป็นงอน

“ที่หนึ่งนี่ นาย จรัส นี่ หน้าตาดีทีเดียว เชอะ”นัททำท่างอนเล็กน้อย ต่อได้ยินก็รู้สึกแอบตงิดอยู่เล็กน้อยเช่นกัน เหมือนมีก้างมาขวางคอเอาไว้

“อ๊ะ ชั้นไปเลือกก่อนนะ หัวหน้าเขาเรียกแล้วน่ะ บ๊ายบาย”อ้อโบกมือลาต่อและนัท แล้วเดินจากไป

“อ้ะ”ต่อนึกขึ้นได้“แล้วเจ้าบาสมันได้ที่เท่าไหร่กันล่ะ”ต่อค้นหารูปบาส ไม่สนใจเสียงของนัทที่ขอต่อให้สละคนที่สามให้เขา

“นี่ บาส เอ๋?”ต่อทำหน้างงๆ“ที่เก้าหรอ”

“อ๋อ เจ้า เมธา นี่น่ะหรอ”นัทหัวเราะ“คะแนนมันยังได้0เลย”

“0 คะแนน?”ต่อยิ่งงงเข้าไปใหญ่

“ขนาดคำถามถูกผิดมันยังไม่ได้คะแนนเล้ย”นัทยิ้มกริ่ม

ต่อนึกในใจ นี่มันดูผิดปกติจริงๆ เราจำได้ว่าเจ้านี่ตอนอยู่ที่สถานีตอนนั้น ดูมันวางแผนหรือสืบสวนเป็นไปได้ด้วยดีอย่างที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ทำไมผลการทดสอบเป็นอย่างนี้ ในใจหนึ่งต่อก็บอกสมน้ำหน้า และ ชั้นไม่เลือกแกหรอก แต่มันก็ผิดปกติจนเกินไป

“ต่อ ได้เวลาที่นายจะเข้าไปเลือกแล้วนะ”อ้อตะโกนเรียก

“อะ…อื้อ เดี๋ยวชั้นไป”ต่อชวนนัทเดินไปกับเขาด้วยเพราะเลขก็อยู่ติดกัน

“งั้นนายก็เลือกได้แล้วหรอ”นัทถาม

ต่อคิดซักพัก จะเสี่ยงดูดีมั้ย หรือว่านี่จะเป็นแผนของบาส แล้วเขามีจุดประสงค์อะไร

“นัท ขอให้นายโชคดีนะ”ต่อยิ้มให้นัทก่อนจะเข้าห้องประชุมไป

“นายควรจะโชคดีซะมากกว่ามั้ง ต่อ”นัทโบกมือลาก่อนที่ประตูจะปิดลง

บรรยากาศสลัวชวนสยองก็เกิดขึ้นอีกครั้ง คราวนี้มีเพียงวัตสันและหัวหน้าอยู่เท่านั้น

“คุณนักสืบสิงห์”หัวหน้าพูด“คุณคงเลือกได้แล้วใช่มั้ยว่าจะให้ใครมาเป็นผู้ช่วยคุณ”

“เอ่อ…”ต่อยังทำหน้าไม่ค่อยมั่นใจ“ครับ”

“เอาล่ะ ถ้างั้น บอกชื่อของวัตสันคนนั้นมา” ต่อพยายามจะพูดออกไปว่าสาวิตรี แต่ปากก็ดูหนัก เหมือนร่างกายไม่อยากให้พูดออกไป ทำไมกัน หรือเขาควรจะเลือกบาส?

“อ๊ะ!”ในช่วงเสี้ยววินาทีนั้น เหมือนต่อจะนึกอะไรขึ้นได้

“เกิดอะไรขึ้น คุณนักสืบสิงห์”หัวหน้าถาม

“อ๋อ เปล่าครับ”ต่อดูสีหน้าของแต่ละคน มีเพียงสาวิตรีที่ทำท่าลุ้นเท่านั้น บาสยังคงงเฉยๆ

“ผมเลือก คุณ…”ต่อพูดอย่างเต็มปากแม้จะงกงันอยู่บ้าง

“เมธาเป็นผู้ช่วยผมครับ”ต่อพูดสิ้นเสียง ทุกคนในห้องหันไปมองบาส บาสมองไปรอบๆ ทำหน้างงๆ

“เขาเลือกชั้นหรอ”บาสทำหน้าฉงน ต่อก็ยิ่งฉงนว่าตกลงเจ้าบาสมันวางแผนอะไรจริงรึเปล่า

“คุณแน่ใจนะว่าจะเลือกคุณ…เอ่อ…เมธาเป็นวัตสัน?”หัวหน้าถามย้ำอีกครั้ง

“ครับ”ต่อตอบอย่างมั่นใจ

“ถ้างั้นก็ดี”หัวหน้าถอนหายใจ“ชั้นบันทึกไว้เรียบร้อย ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆแล้วนะ”

“ครับ”ต่อตอบ

“ถ้างั้นไปเรียกอีกคนเข้ามาให้หน่อยแล้วกัน”

“ครับ”ต่อเดินออกจากห้อง พลางวัตสันหนุ่มคนนั้นก็เดินแทรกๆเพื่อจะออกไปกับต่อด้วย ใบหน้าแต่ละคนมองบาสด้วยความฉงน ราวกับว่าอย่างแกเขามีสิทธิ์โดนเลือกอย่างนี้ด้วยหรอ บาสทำหน้ายิ้มๆ โบกมือลาแต่ละคน

“อ้อ หัวหน้าครับ”บาสพูดกับหัวหน้าก่อนออก

“มีอะไร?”

“อากาศข้างล่างจะเย็นหน่อยนะครับ คงเพราะลมโกรกมากในวันนี้”หัวหน้าได้ฟังก็งงๆกับคำพูดนั้น บาสยิ้มแล้วโค้ง แล้วก็ออกจากห้องไป

“ไหนขอดูคนที่สา…เอ๋?”นัททำหน้างงๆ เขาคาดผิดว่าต่อจะเลือกวัตสันสาวิตรีออกมา

“นัทเอ๊ย~”ต่อถอนหายใจพลางบไหล่นัทเบาๆ“โชคดีของเอ็งแล้วว่ะ”ต่อเดินไปต่อเพราะต้องไปทำงานที่ค้างไว้ ปล่อยให้นัทงงอยู่คนเดียว แต่นัทมาคิดดูอีกที ก็ดีเหมือนกันแฮะ นัทเข้าไปในห้องประชุมอย่างยิ้มระรื่น บาสเดินไปกับต่อด้วย

“วันนี้ไปทำงานต่อใช่มั้ยล่ะครับ”บาสยิ้ม“ถึงได้รีบขนาดนี้”

“แล้วนายตามชั้นมาทำไมเล่า?”ต่อพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญ

“อ้าว ก็เราเป็นทีมเดียวกันแล้วนี่ครับ ผมเป็นผู้ช่วยคุณแล้วนา”บาสชี้ไปที่กระเป๋าเสื้อซึ่งติดป้ายวัตสันดูแปลกตา“คุณอุตส่าห์เลือกผมเอง แม้ว่าปมจะได้ที่โหล่ก็ตาม”บาสพูดพลางที่ต่อจะหัวเราะเบาๆ

“นั่นเพราะนายตั้งใจให้เป็นอย่างนั้นไม่ใช่หรอ”ต่อหันมามองบาสทำเอาบาสสะอึกไปซักพักแล้วก็กลับมายิ้ม

“ทำไมคุณคิดว่าผมจะทำอย่างนั้นล่ะ”

“อย่างแรก คุณรู้ว่าในบรรดาวัตสันทั้งหมด คุณรู้จักแค่ผม และผมรู้จักแค่คุณ”บาสทำหน้าสนใจพยักหน้าแล้วเงี่ยตัวเหมือนจะอยากฟังต่อ

“อย่างที่สอง คุณได้คะแนนรวมทั้งสิ้น 0 คะแนน ซึ่งดูเป็นไปไม่ได้เลย”

“โดยเฉพาะข้อสอบถูกผิด คนที่ทำไม่ได้เขาจะใช้วิธีกาถูกรวด หรือผิดรวด ซึ่งต้องได้คะแนนมาบ้าง”

“แต่นี่ทำไม่ได้ก็แสดงว่า ไม่คุณดวงจริงๆ”ต่อพูดเบาๆในประโยคสุดท้าย“คุณก็ทำได้หมดทุกข้อ”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”บาสหัวเราะ “ไม่ผิดหวังจริงๆที่ผมอยากให้คุณเลือกผมเป็นผู้ช่วย”

“แล้วทำไมต้องทำอย่างนี้ล่ะ”ต่อถาม

“เป็นวัตสัน ก้ต้องเลือกเจ้านาย เพื่อความสบายใจของทั้งสองฝ่าย”

“หรือแค่ฝ่ายเดียวกันแน่”ต่อแทรก บาสได้แต่ยิ้ม

“เอาล่ะ งั้นไปทำงานกันเล้ย”บาสดึงกระเป๋าทำงานต่อแล้ว เดินนำไปข้างหน้า ทำให้ต่อต้องเดินตามเขาไปด้วย

“เฮ้ย! ทางไปขึ้นรถมันทางนี้”

“ก็ผมอยากกินไอติมก่อนง่ะ เลี้ยงหน่อยจิ”

“ไม่เลี้ยงว้อย!!”