ปลายภาคตัวร้ายกับฉัน และเพื่อน

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ณ ห้องเรียน 1073

“นักเรียนเตรียมตัว กราบ” เสียงหัวหน้าห้องดังขึ้นมา เมื่อคุณครูดาเข้ามาในห้องเรียน ภายในห้องเรียนเงียบทันทีหลังจากสิ้นเสียงหัวหน้าห้อง

“เอาล่ะ นักเรียนนี่ก็เป็นอาทิตย์ที่ 2 แล้วที่เปิดเทอม ม.4มานะคะ ดังนั้นทุกๆคนคงมีเพื่อนกันแล้ว ครูเลยมีงานกลุ่มให้ทำค่ะ” ครูดาพูด

เด็กๆทุกคนภายในห้องเริ่มส่งเสียงดัง และตื่นเต้นกับการทำงานกลุ่มมากๆ จนครูดาพูดประโยคหนึ่งที่ทำให้ทุกคนต้องทำหน้างง

“ครูยังพูดไม่จบเลยนะคะนักเรียน ฟังครูก่อนค่ะ ถึงงานที่ครูกำลังมอบหมายให้นักเรียนเป็นงานกลุ่มแต่ไม่ใช่ว่านักเรียนจะจับกลุ่มเองได้นะคะ ” ครูดาพูดกับนักเรียนในห้อง

“หมายความว่ายังไงคะครู หนูไม่เข้าใจ” เด็กผู้หญิงคนหนึ่งในห้องพูดขึ้นมา ครูดายิ้มและพูดว่า

“ครูจะจับกลุ่มให้นักเรียนทุกๆคนด้วยตัวเองค่ะ ซึ่งครูมั่นใจว่าทุกๆคนจะสามารถทำงานร่วมกันได้ ” ครูดาพูดแล้วยิ้มเหมือนอยากจะหลุดขำหน้านักเรียนบางคนในห้องที่ทำหน้าหงอยจากการเดาว่าตัวเองอาจจะอดอยู่กับเพื่อน

“มาค่ะนักเรียน เพื่อไม่ให้เสียเวลานะคะ ครูจะบอกชื่อคนที่ได้อยู่กลุ่มเดียวกันเลยนะคะ”

หลังจากนั้นครูก็เริ่มประกาศชื่อไปเรื่อยๆ บางคนส่งเสียงเฮออกมาลั่นห้อง เพราะว่าได้อยู่กับเพื่อนที่ตัวเองรู้จัก บางคนทำหน้าเซ็งๆเพราะได้อยู่กับเพื่อนที่ไม่ค่อยสนิท แต่ทุกๆกลุ่มจะมีคนที่สนิทกันทั้งกลุ่มอยู่แล้ว ยกเว้นหนึ่งกลุ่ม ที่ไม่มีใครสนิทกับใครเลย ก็คือกลุ่มของ “นาเดีย บีม ดาว และสตางค์” พอหลังจากครูประกาศชื่อเสร็จ ครูก็บอกว่างานกลุ่มต้องทำอะไร หลังจากนั้นทุกๆคนก็ไปอยู่ตามกลุ่มของตัวเองและคุยกันเรื่องงาน โดยที่ทุกๆคนก็เริ่มคุยกันถูกคอ แต่ นาเดีย ดาว บีม และสตางค์ ยังมีอาการเกร็งๆกันอยู่เล็กน้อย จนกระทั่ง…

“เรานาเดียนะ พวกแกคงรู้จักเราอยู่แล้วเพราะอยู่ห้องเดียวกันนี่นา ฮ่าฮ่าฮ่า”   นาเดียพูดไปเพื่อไม่ให้บรรยากาศเงียบ แต่กลับกลายเป็นว่าไม่มีใครขำกับสิ่งที่นาเดียพูดเลย นาเดียเลยเปลี่ยนเป็นคุยเรื่องงานแทน

“งั้นมาคุยเรื่องงานดีกว่าเนอะ” ดาวพอฟังอย่างนั้นก็เริ่มพูดด้วยเหมือนกัน

“อื้อ ดีๆ เรารีบทำงานกันดีกว่าเดี๋ยวจะเสร็จไม่ทันกัน” บีมกับสตางค์ได้แต่พยักหน้ายอมรับ ที่นาเดียกับดาวได้พูดกัน

ในระหว่างการคุยเรื่องงาน ดาวกับนาเดีย คุยกันอยู่๒คน ดาวกับนาเดียก็เลยลองถาม ความคิดเห็นจาก   บีมกับสตางค์ แต่ทั้งสองคนดูเหมือนไม่กล้าออกความเห็นกันเท่าไหร่ จึงพูดว่า

“แบบนี้ก็ดีแล้วแหละ เอาแบบนี้เลย”  บีมกับตางค์พูดพร้อมกัน เลยมองหน้ากันแล้วต่างพากันหลุดขำ เพราะว่าเป็นเรืองบังเอิญมากๆที่จะพูดพร้อมกัน แต่นั่นเป้นสัญญาณที่ดี เพราะว่ามันแสดงถึงเราอาจจะเริ่มสนิทกันมากขึ้น การทำงานเริ่มไหลลื่นมากยิ่งขึ้น เพราะว่าทุกๆคนเริ่มคุยกันมากขึ้น เลยทำให้บรรยากาศภายในกลุ่มไม่เงียบและไม่ตึงเครียด แต่พอเวลาล่วงเลยไปสักพักุกๆคนเริ่มคุยกันถูกคอมากขึน แต่มีอยู่หนึ่งคนที่เวลาออกความเห็นเหมือนจะไม่ตรงกับใครเลย ดูย้อนแย้งกับคนในกลุ่มไปหมด ไม่ว่าสีที่จะใช้ในงาน รูปแบบฟร้อนต์ตัวหนังสือ ทำให้ทุกๆคนในกลุ่มเริ่มที่จะเอือมกับเธอคนนี้ นั่นก็คือ… “สตางค์” แต่ดีที่ทุกๆคนในกลุ่มพยายามอย่างมากที่จะยอมรับความคิดเห็นของสตางค์แล้วก็นำมาปรับใช้ในงานเพื่อไม่ให้สตางค์เสียน้ำใจ ที่พวกเราไม่ใส่อารมณ์กับสตางค์ก็เป็นเพราะสตางค์เป็นเด็กใหม่ ที่ย้ายมาเป็นนักเรียนใหม่ในโรงเรียนเราได้ไม่นาน เลยอาจจะยังปรับตัวไม่ค่อยได้ ความคิดเลยยังไม่ลงรอยเท่าไหร่ แต่ดูเหมือน

สตาค์จะดูรู้ว่านาเดีย ดาว บีม เริ่มไม่ค่อยเข้ากับตัวเอง เลยแอบน้อยใจแล้วพูดกับ 3 คนนั้นว่า

“ขอไปเอาของที่โต๊ะของเราก่อนนะเดี๋ยวกลับมา”  พอสตางค์พูดจบก็รีบลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะ

แต่นาเดีย ดาว บีมเองก็ดูออกว่าสตางค์น้อยใจ เลยตัดสินใจใส่สิ่งที่สตางค์เสนอมาลงในงานเกือบหมด พองานเริ่มได้ที่แล้ว ทั้ง๓คนก็รู้สึกผิดกับสตางค์มาก เพราะสิ่งที่สตางค์พูดออกมานั้นพอเอามาทำจริง งานออกมาดีมาก สวยมากจริงๆ เรายังไม่ควรตัดสินอะไรก่อนที่จะได้ลองทำลองเห็นจริงๆด้วย ในตอนที่ นาเดียกับดาวกำลังเก็บรายละเอียดงานอยู่นั้น บีมก็พูดขึ้นมาว่า

“สตางค์ยังไม่กลับมาเลยอ่ะ นานไปรึเปล่า ดาว นาเดีย”  นั่นทำให้ ดาวกับนาเดียเลิกสนใจงานกัน และทั้ง๓ก็รีบวิ่งไปหาสตางค์ที่โต๊ะเรียน ก็เจอสตางค์กำลังร้องไห้ และดูเหมือนว่าจะร้องไห้เพราะ

นาเดีย บีม และดาว… พอทั้ง๓คนเห็นอย่างนั้น ก็รีบเดินอย่างไวเข้าไปปลอบและกอดสตางค์ไว้และคุยกับสตางค์ โดยเริ่มที่ดาว

“สตางค์...พวกเราขอโทษนะเว่ยที่ทำให้เครียด...พวกเราไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะเว้ย ” ต่อด้วยนาเดีย

“พวกเราก็อยากให้งานออกมาดีมากอ่ะ มากจนแบบ...ยึดติดแต่กับอะไรเดิมๆที่ว่าดี ไม่ได้เปิดใจยอมรับสิ่งอื่นเข้ามาเลย ขอโทษนะเว้ยสตางค์...ขอโทษจริงๆ”    และหลังจากนั้น ดาว บีม นาเดีย สตางค์ ก็เข้าใจกัน และกลับมาช่วยกันเก็บรายละเอียดงานจนเสร็จ และหลังจากทำงานชิ้นนี้เสร็จ ทั้ง4คนนี้ก็สนิทกันมาก สนิทจนย้ายมานั่งใกล้กัน และกลายเป็นว่าทุกๆคนเข้ากันได้ดีมาก จนกลายเป็นกลุ่มเพื่อนสนิทกันไปเลย