ครั้งหนึ่งในความทรงจำ

ขอบคุณภาพจาก Pinterest 

"ภาพปริศนาของเขาที่ฉันเหลืออยู่"

สวัสดีนะ...เรามีเรื่องจะมาเล่าให้ฟัง เราไม่ใช่คนที่สวย เลิศหรูเหมือนคนอื่นๆนะ เราแค่พอใจในสิ่งที่เรามี สวรรค์ทำให้เราฉลาดนั้นคือพรสวรรค์ แต่สวรรค์ทำให้เราไม่สวยซึ่งเราต้องใช้พรแสวงหามันทำให้ตัวของเราสวยขึ้น แต่เราไม่อยากมีพรแสวงเราอยากมีแค่พรสวรรค์เท่านั้น จนมาวันหนึ่งเราได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่ง เขาทักหาเราใน

 เฟสบอท (facebook bot) ซึ่งเขาใช้เฟสเรียล(facebook real)ของเขาทักมา

***Botคือ เฟสที่เราสร้างขึ้นโดยใช้ชื่อ รูป และข้อมูลที่เป็นของดารา ศิลปิน นักแสดงที่เราชื่นชอบ ทุกอย่างล้วนไม่ใช่ข้อมูลจริงๆของเรา *นอกจากเราจะยอมบอกให้เขารับรู้*

***Realคือ เฟสที่แสดงตัวตนของเราจริงทุกอย่าง ข้อมูลจริงทุกอย่าง

เขาทักมาหาเราด้วยความที่เขาไม่รู้ว่าเราคือ bot เขาไม่รู้จักด้วยซ้ำ แต่เราก็สามารถคุยกันได้ เมื่อเขาเป็นเฟสreal ข้อมูลจริงทุกอย่าง ถ้าเป็นเช่นนี้เราก็ต้องตอบคำถามที่เขาถามด้วยความจริง แต่เราคุยกันโดยที่ฉันรู้ข้อมูลเกี่ยวกับเขา ฉันถามเขาบ้าง เขาบอกฉันบ้าง แต่น่าแปลกตรงทว่า “เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับฉันเลย” เฮ้อ...ฉันท้อแล้วละสิ แต่วันหนึ่งเรานัดเจอกัน เราจะไปดูหนังด้วยกัน แต่ฉันมีลักษณะที่ไม่สวยเหมือนคนคุยคนอื่นๆของเขาเลยซักนิด ฉันมีแค่ความจริงใจเท่านั้น ทว่าใครๆก็ชอบคนสวยทั้งนั้น แต่ก็แปลกนะ ฉันเป็นคนที่เขาคุยมากที่สุด คุยนานที่สุด มีอยู่ย่างหนึ่งคือ เขาไม่เคยเห็นหน้าฉัน ไม่รู้อะไรกับฉัน ได้ยินแค่เสียงผ่านมือถือโทรศัพท์ ผ่านเส้นสัญญาณเท่านั้น 

เมื่อฉันมั่นใจในบางสิ่งบางอย่างฉันจึงลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงตัวเอง จนวันหนึ่งฉันมีรูปร่างที่สวย หน้าตาดี ฉันถึงมั่นใจที่จะไปเจอเขาได้ยืนข้างเขาได้ เราไปเที่ยวด้วยกันมีความสุขด้วยกัน 

แต่มันต้องจบลง เพียงเพราะ...เขาไม่ใช่คน 

เขาคือvampire แล้ววันนี้เขาต้องกลับไปยังเผ่าพันธุ์ของเขา ทำให้เราไม่ได้เจอกันอีก...แต่ฉันจำได้

บางอย่าง เขาจะใส่งนาฬิกาสีและเขาเป็นคนเกิดอารมณ์ทางเพศได้ง่ายมาก

6 ปีต่อมา...