รักนี้….ไม่อาจลืม

“ไปเที่ยวต่อกับผมไหมครับ คุณผู้หญิง”

ฉันชื่อ “แอนนี่” ค่ะ  อายุ25ปี มีหน้าตาสวย ขนตายาวงอน ปากชมพู รูปร่างเซ็กซี่

และพ่อแม่ของฉันเสียไปเมื่อ3ปีที่แล้ว ฉันต้องอยู่คนเดียว ต้องหาเงินเลี้ยงปากท้องตัวเอง ฉันทำโรงงานประจำแถวๆบ้าน มีเพื่อนสนิทคนชื่อ “จำปา” เขาทำงานอยู่ในร้านเหล้าแต่งตัวสวยๆแต่งหน้าสวยๆ หุ่นดี ใช้แต่ของแพงๆ วันหนึ่งจำปาท้องแล้วพ่อของเด็กไม่ยอมรับ จำปาเลยคิดจะเอาเด็กออกเพราะกลัวพ่อแม่รู้แล้วรับไม่ได้และเขาไม่อยากมีภาระฉันบอกจำปาว่า

”อย่าเอาเด็กออกเลย สงสารเด็ก เด็กไม่ได้ผิดอะไร”

จำปาพูดขึ้นมาว่า “ถ้าฉันเก็บเด็กคนนี้ไว้ฉันจะทำงานต่อได้ยังไงล่ะ ออกมาเป็นภาระของฉันอีก”

ฉันเลยยื่นข้อเสนอให้จำปา

“ถ้าเด็กคนนี้คลอดออกมาฉันจะรับเลี้ยงเขารับเป็นลูกฉันเอง”

จำปาตอบตกลงแล้วเอ่ยขี้นมาว่า

“ห้ามบอกใครนะว่ามันเป็นลูกของฉันและที่สำคัญ ระหว่างที่ฉันท้องโตเธอก็ต้องไปทำงานแทนฉันนะ”

ฉันตอบตกลง ฉันรีบเก็บเงินให้เยอะกว่านี้เพื่อที่จะเลี้ยงเด็กคนนี้ แล้ววันนี้จำปาให้ฉันไปทำงานแทนเขาเพราะจำปาแพ้ท้องหนักมาก จำปาเอาชุดของเธอมาให้ฉันใส่ มันสั้นและหน้าอกกว้าง “จำปามีชุดที่เรียบร้อยกว่านี้ไหม”

จำปา : “แบบนี้แหละดีแล้ว” จำปาจับฉันแต่งหน้าแต่งตัว “โอ้โห!! แอนนี่ เธอแต่งหน้านิดหน่อยก็สวยขนาดนี้เลยหรอ!! รับรองวันนี้ได้ทิปเยอะแน่ๆเลย”

ฉันไม่เคยทำงานแบบนี้เลย  จำปามาส่งฉันหน้าร้าน

“แอนนี่ฉันโทรบอกเจ้าของร้านแล้วเข้าไปได้เลยนะ”

แอนนี่: “จำปาฉันต้องทำอะไรบ้างอ่ะ”

จำปา : “แค่เสริฟอาหารน่ะ เข้าไปในร้านได้แล้ว”  ฉันเดินเข้าไปในร้าน ทุกสายตาจ้องมองมาที่ฉันหมด

“แอนนี่ใช่ไหม” เจ้าของร้านถาม

แอนนี่ : “ใช่ค่ะ”

เจ้าของร้าน : “เธอแค่เสริฟอาหารนะ และบริการลูกค้านะ  ถ้าอยากได้ทิปเยอะก็เป็นเด็กดริ้งค์”  แอนนี่ : ”เอ๊ะ!!…เด็กดริ้งค์ ทำยังไงค่ะเฮีย” เจ้าของร้าน : “แค่ชงเหล้าแล้วนั่งดื่มกับลูกค้านิดๆหน่อยๆตามที่ลูกค้าสั่ง”

แอนนี่ : “ฉันดื่มไม่ค่อยเป็นอ่ะค่ะ” เจ้าของร้าน : “เธอก็บอกลูกค้าไปสิว่าเธอจะดื่มน้ำอะไร แค่นั่งดื่มเป็นเพื่อนลูกค้า”