- I just…miss you -
สายฝนในยามบ่ายโปรยปรายลงอย่างเงียบงัน พัดพาเอาหยาดละอองไอน้ำให้ล่องลอยกระจัดกระจายไปในอากาศ ร่างในชุดกิโมโนสีม่วงสดเอนกายพิงระเบียงที่เปิดโล่งพลางรับฟังเสียงของหยาดน้ำจากท้องฟ้าที่บรรเลงขับกล่อมสะท้อนเคล้าคลอไปกับเสียงเครื่องดนตรีสามสายในห้องที่เงียบสงัด นัยน์ตาสีเขียวกระจ่างเพียงข้างเดียวที่เหลืออยู่เหม่อมองไปยังกระถางดอกไม้เล็กๆที่ถูกประดับเอาไว้ ณ ริมระเบียงด้านนอก ดอกเบญจมาศสีขาวพิสุทธิ์พลิ้วไหวไปกับหยาดน้ำที่ร่วงหล่นลงมาอย่างหงอยเหงาท่ามกลางสายฝนอันไร้ความปรานีที่พร่างพรูโหมกระหน่ำลงมา.....หยดแล้ว.....หยดเล่า......จนกลีบเล็กๆสีขาวนั้นปลิดปลิวร่วงหล่นสู่ผืนดินเบื้องล่าง......
“ถ้าฝน.....หยุดตกเร็วๆก็ดีสินะ.......”
น้ำเสียงแผ่วเบาเอื้อนเอ่ยกับหยาดน้ำที่ไหลรินจากท้องฟ้าอันว่างเปล่า
ส่งผลให้เสียงจากเครื่องดนตรีสามสายนั้นชะงักลง
“....เมื่อกี้ว่าอะไรนะขอรับ
ชินสุเกะ?”
ชายผู้มีศักดิ์เป็นรองหัวหน้าเอ่ยถามยามได้ยินเสียงแผ่วเบาล่องลอยจากปากของผู้นำกองทัพปีศาจผู้ที่มักจะเงียบขรึม
นัยน์ตาสีเขียวกระจ่างละสายตาจากดอกไม้สีขาวพิสุทธิ์ที่ดูเศร้าสร้อยก่อนสบมองชายผู้เป็นมือขวาของตน
ริมฝีปากบางเหยียดยกรอยยิ้มที่ส่งไปไม่ถึงดวงตาพลางเอ่ยตอบรับสั้นๆ
“ไม่มีอะไรหรอก.....เล่นต่อสิบันไซ.....”
ดวงตาข้างสวยหันกลับไปเหม่อมองท้องฟ้าที่ยังคงมีหยาดน้ำโปรยปรายลงมาราวกับไม่มีจุดสิ้นสุดก่อนเอนกายแนบชิดระเบียงไม้สีหม่น
แพขนตาเรียวค่อยๆเคลื่อนปิดลงพร้อมปล่อยห้วงความคิดของตนให้จมสู่ท่วงทำนองของหยาดน้ำอันแสนเศร้าสร้อย.......
.................................................
.........................
....
“ให้ตายสิ ไอ้สภาพอากาศชวนฮาแตกไม่ติดเบรกแบบนี้มันอะไรกันล่ะเนี่ย”
รองเท้าหนังสีดำขลับก้าวย่ำไปตามพื้นถนนอันชื้นแฉะของย่านคาบุกิโจว
หยาดน้ำที่โปรยปรายกระทบผืนดินส่งกลิ่นอายของสายฝนให้ล่องลอยไปในอากาศ กิโมโนลายน้ำสีขาวพิสุทธิ์ที่เปียกชื้นโบกพัดไปตามแรงลมเมื่อร่มคันสีแดงสดคันเก่าไม่อาจป้องกันสายน้ำจากท้องฟ้าที่โปรยปรายลงมาได้หมด
“ตกลงมาทุกวันแบบนี้เนี่ย ดูเหมือนว่าที่นี่จะเริ่มเข้าหน้าฝนจริงๆแล้วสินะครับ”
เด็กหนุ่มผู้สวมแว่นตากรอบใสเอ่ยตอบพลางกระชับร่มในมือและถุงกระดาษที่บรรจุของใช้เอาไว้แนบอก
“เล่นตกลงมาทุกวันขนาดนี้ทางนี้ก็แย่เหมือนกันนาเหวย ลูกค้างี้หายหน้ากันไปหมด ถึงปกติจะแทบไม่มีอยู่แล้วก็เหอะ”
เจ้าของนัยน์ตาสีแดงฉานจ้องมองถนนเบื้องหน้าอย่างหน่ายๆ
พร้อมกระชับถุงเสบียงอันแสนมีค่าในอ้อมแขน
“อากินจัง อาชินปาจิ เร็วๆเข้าสิ! เดี๊ยวก็กลับไปไม่ทังดูละครน้ำเน่ารอบบ่ายหรอกน่อ!”
สาวน้อยร่างเล็กหน้าตาจิ้มลิ้มที่เดินนำหน้าพวกเขาหันมาเอ่ยด้วยท่าทีรีบร้อนพร้อมกับเคี้ยวแผ่นสาหร่ายดองที่คาบเอาไว้ในปาก
“ไอ้คนที่อยากจะรีบกลับไปดูละครพรรค์นั้นก็มีแต่หล่อนนั่นแหล่ะฟ่ะ.......”
น้ำเสียงเอื่อยเฉื่อยตอบกลับอย่างเหนื่อยหน่ายพลางถอนหายใจยาว
ก่อนที่ฝ่าเท้าภายใต้บูทหนังสีดำนั้นจะชะงักลงเมื่อนัยน์ตาสีแดงฉานสะท้อนภาพของดอกไม้สีม่วงสดที่เบ่งบานอย่างเงียบเชียบอยู่ท่ามกลางสายฝนที่โหมกระหน่ำ
ดอกซึมิเระดอกเล็กเบ่งบานอยู่ริมทางเดินท่ามกลางหยาดน้ำเย็นเยียบที่โปรยปรายลงมา
กลีบเล็กๆที่ดูบอบบางเอนโอนไปตามหยาดน้ำที่กระทบใส่อย่างเศร้าหมองเสียจนอยากจะยื่นมือเข้าไปปกป้อง......
ร่างในชุดกิโมโนสีขาวหยุดยืนเหม่อมองดอกไม้ที่เบ่งบานอย่างโดดเดี่ยวอยู่เงียบๆโดยไม่สนใจถึงสายฝนที่โปรยปรายจนอาบย้อมปลายกิโมโนสีขาวให้เปียกชุ่ม...จนกระทั่ง.....
“...........คุณกิน?....................มีอะไรรึเปล่าครับ...?”
เสียงของเด็กหนุ่มดึงเจ้าของนัยน์ตาสีแดงฉานให้หลุดออกจากห้วงความคิด
ก่อนจะเบนสบมามองนัยน์ตาหลังแว่นกรอบใสและดวงตาแป๋วๆของสาวน้อยที่ฉายแววสงสัยอยู่ข้างๆ
“อ่า....ไม่มีอะไรหรอก......”
ร่างในกิโมโนสีขาวพิสุทธิ์ก้าวเดินพลางลูบหัวของสาวน้อยที่อยู่ข้างกาย
นัยน์ตาสีแดงสดหันกลับไปมองดอกไม้สีม่วงดอกเล็กนั้นอีกครั้งก่อนจะเหม่อมองขึ้นไปยังท้องฟ้าที่ถูกปกคลุมด้วยม่านของสายน้ำและก้อนเมฆสีหม่น....
“ถ้าพรุ่งนี้อากาศแจ่มใสก็ดีสินะ....”
.................................................
.........................
....
✿：･❀・；✿：･❀・；✿：･❀・；✿：･❀・；✿：･❀・；✿：･❀・；✿
Natsumi-69ค่ะ
ก่อนอื่นต้องขอสวัสดีปีใหม่ย้อนหลังและขอแสดงความยินดีกับอนิเมะกินทามะซีซั่นที่ 8 ค่ะ! เย้ๆๆ
เริ่มต้นปีใหม่กับอากาศที่ฮาแตกแบบเอาแน่เอานอนไม่ได้แบบนี้ทุกคนอย่าลืมรักษาสุขภาพกันดีๆนะคะ! ผ่านมาจะเกือบหนึ่งปีแล้วหลังจากที่ลงฟิคเรื่องแรกในเด็กดีไป ถึงแม้ว่าจนถึงตอนนี้จะมีฟิคสั้นอยู่แค่5เรื่องก็ตาม (￢_￢;) แต่ถึงอย่างนั้นก็ต้องขอขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์และทุกคนที่เผลอกดเข้ามาอ่านฟิคเรื่องนี้ค่ะ ในปีนี้ไรท์สัญญาว่าจะตั้งหน้าตั้งตาแจวเรือนี้อย่างแข็งขันและจะพยายามทุบไหดองให้มากขึ้นนะคะ! *แอบไขว้นิ้วไว้ข้างหลัง*
ปี2017นี้ยังไงก็ขอฝากตัวด้วยค่ะ m(_ _)m
ภาษาสวยค่ะ เนื้อเรื่องหม่นๆเหมือนฝนตกเลยค่ะ จะรอติดตามผลงานต่อๆไปนะคะ